Pangarap ka sa bawat sandali.
Langit man ang tingin ko sa’yo sana’y marating.
- Pangarap,
Barbie Almadis***
“HINDI ko na kailangang manghula kung anong ginawa niyo sa loob ng kwartong iyan. Alangan namang nag jack en poy lang kayo o di kaya nag taguan pong sa loob ng magdamag! At huwag mong makuhang sumagot pa sa’kin ngayon Cyril John!” Pigil ng ginang sa anak ng akmang sasagot pa ito.
Nasa sala na sila nang condo nang binata. April is wearing Cyril’s oversize t-shirt. Akala mong dress na ito sa dalaga. Pinausot sa kanya ng binata matapos mapansing sira ang zipper ng dress na suot nito kagabi.
Magkatabi sila ng binata sa long sofa nito sa sala. Ang kapatid ni tong babae ay nasa solo seater sofa na nasa kanilang tabi. Nakatingin lang ito sa kanilang dalawa. Samantalang ang ginang ay pabalik balik na naglalakad. Hindi ito mapakali na animong gusto ng gulpihin ang anak.
“Ang dami ng balitang nakarating sa akin, kung sinu-sinong babae daw ang nakikitang kasama mo sa bars at hotels. Mas inatupag mo pang mambabae keysa unahin ang pag-aaral mo.” Hindi ito tumigil sa pagbabalik-balik habang sinasabihan nito ang anak. Nasa bewang nito ang isang kamay habang patuloy na pinapa-ikot sa ere ang isa.
“Remember, it’s your sixth year in college na dapat ay four years lang! Your dad is expecting you to finish your studies this year para na rin may makatulong siya sa trabaho. And yet…” Dumapo ang tingin ng ginang sa kanila na agad namang kinayuko nang ulo ng dalaga while Cyril is not minding his mother.
Cyril’s mother exhaled a huge amount of air.
“At ikaw!” Baling nito sa dalaga na talaga namang nag panginig ng tuhod nito.
What do you expect to feel when someone caught you doing the nasty? Well hindi man siya nahuli sa akto na ginagawa iyon pero halata naman ginawa talaga nila. Abot-abot na kaba at pagkapahiya ang nararamdaman niya ngayon.
Umupo ang ginang sa katapat nilang sofa.
“What’s your name, ija?” Agad siyang napa-angat ng tingin ng mapansin ang pagiging malambing ng tinig nito.
“A-April po.”
“Such a lovely name.” Binigyan pa siya nito ng matamis na ngiti. “Ako nga pala si Mrs. Angeline Constantino. Ako ang nanay ng loko-lokong batang iyan.” Binigyan nito ng matalim na tingin ang binata na hindi naman nito ininda. “Ah ija. Would you give us a minute? I just want to talk to my son privately.” Hindi siya galit sa babaeng kasama ng anak. She know her son, malikot talaga ito sa babae na siya namang nagpapasakit talaga ng ulo nilang mag-asawa.
“S-Sige po.” Napayuko ulit ang dalaga.
“Thank you, ija. Sige doon ka muna sa loob ng kwarto ni Cyril.” Nararamdaman ni April ang pagpipigil lang nito ng galit. Pero alam niyang hindi iyon sa kanya.
Dahan-dahang naglakad ang dalaga at magalang nagpaalam. Cyril’s eyes were in her, from her back to her legs. Ika-ika ito kung maglakad, hindi na siya nagtaka… he can’t help to ravish her last night. And damn! His shirt is so good on her.
Agad siyang bumalik sa sariling katinuan ng matamaan ng throw pillow na binato ng ina.
“Really, Cyril? In front of your mother and your sister?” Halos lumabas na ang lahat ng ugat nito sa sobrang galit sa kanya.
Her mother would always make herself presentable. Kaya nga lagi itong napagkakamalang bata sa totoong edad. But her mom looks 10 years older on her actual age right now.
Mariing pumikit ang ginang bago muling magtanong sa anak. Napasapo ito sa noo, nararamdaman niyang pumipintig ang mga ugat niya sa katawan.
“Saan mo naman nakuha ang babaeng yun Cyril? Anong kalokohan itong pinasok mo?”
His husband was never a playboy, pero bakit nagkaganito ang anak nila.“She’s my classmate sa isang minor subject. We saw each other last night she’s too drunk and I don’t know where she lives so I–“
“So you brought her here and it just happen that you fu-”
“Hey little princess watch your word.” Pigil niya sa nakababatang kapatid. Hindi man halata pero he is overprotective to his one and only sister. “Hindi ganong tao si kuya mo, alam mo ‘yan. Your kuya is just being… a gentleman” Kinindatan pa niya ito.
“Cyril John Constantino! Answer me honestly!” Sigaw sa kanya ng ina.
“As I said, nagkita kami kagabi sa bar. She’s too drunk so was I, eh hindi ko alam kung saan siya nakatira so I let her sleep here at my condo last night and-“
“And something happened to the both of you.” Dugtong ulit ni Grace.
He smirked. “Apparently, can’t help it little princes. You see she’s beautiful… and desirable.” Pagkatapos ay nginitian naman niya ang kapatid na naging sanhi nang pag-irap nito sa kanya.
“My God Cyril!” Sigaw ng kanyang ina na tuluyan na atang mawawalan ng malay sa konsumisyon sa anak.
“Ma, let kuya do what he wanted to do. Malay mo siya yung makapagpatino kay kuya.” Sabi ng kanilang bunso.
Agad namang kinindatan ng binata ang kapatid. Saying thank you for saving his ass from their mother. Grace just giggle.
“Cyril… remember that your dad and I raised you to be a responsible man. Please. Just, please. I don’t want to have bastards in this family.” Pagkasabi noon ay tumayo na ito sa upuan at agad lumabas ng unit niya. Grace kissed her cheeks and said goodbye before following their mother.
Sawakas! Tapos na ang sermon nito.
*** INSIDE Cyril’s room April doesn’t know what to do. Nahampas niya ang noo ng maalala lahat ng nangyari kagabi. Simula pa lang kasi ay hindi na dapat siya nagpapilit kay Kim. Napatingin siya sa wall clock. It says 9 o’clock. Late na siya sa unang klase sa araw na ito. Much worst hindi siya nakauwi, alam niyang nag-aalala na ng sobra ang kanyang nanay at mga kapatid sa bahay. Dali-dali niyang sinamsam ang mga damit. Kahit masakit ang pagitan ng kanyang mga hita ay hindi niya iyon ininda. She needed to go home. Napa-igik siya sa gulat dahil sa pagbukas ng pinto. She saw Cyrill looking at her. Hindi ito nagsalita, inabot lang nito ang isang paper bag. “Change. Fix yourself. Hihintayin kita sa sala, ihahatid na kita pagkatapos.” Agad nitong sinara ang pinto. Ni hindi siya binigyan ng pagkakataong magsalita o magtanong. Agad niyang inayos ang sarili. While dressing ay dinig na dinig niya ang malamyos na musika na nagmumula sa isang piano. Paglabas niya ng kwarto ay nakita niya
If I were a boy I think I could understand. How it feels to love a girl, I swear I’ll be a better man. I’ll listen to her, ‘cause I know how it hurts. When you lose the one you wanted ‘cause he’s taking you for granted. And everything you had got destroyed. - If I were a boy, Beyonce *** AGAD naman na tahimik si April bago sumakay sa sasakyan. Katahimikan ang namayani sa buong byahe nila. Nakayuko lamang si April. Hindi alam ni Cyrill kung paano kakausapin ang dalaga. Partly alam niyang may kasalanan siya. Pero hindi din naman niya matanggi sa sarili na kahit papaano ay gusto niya ang nangyari. Pero hindi pasensosyong tao si Cyrill. Hindi niya alam kung saan iuuwi ang dalaga. “Saan ka nakatira?” He made his voice as cold as possible. Dahil baka hindi niya mapigil ang sarili at iuwi niya ulit ito and he won’t stop until she beg to stop. “S-Sa sakayan mo nalang ako ihatid.” Sabi nito habang naka yuko pa rin. Nauubos na talaga ang baon niyang pasensya. “Kapag sinabi kon
*** HINDI siya tinigilan ng kanyang nanay sa kakatanong kung saan niya ginugol ang magdamag. She just said that she’s with Kim at doon na rin siya nagpalipas ng gabi. Ni hindi na nga rin ito nagtanong sa suot niyang damit. Pinagalitan lang siya saglit nang malamang hindi siya nakapasok sa kanyang klase ngayong araw. Pina alala nito ang scholarship niya na pwedeng mawala. Nasa huling taon pa naman na siya ng kursong Mass Communication. Masakit din ang pagitan ng mga hita niya pero hindi niya iyon masyadong pinahahalata. Nakita niyang pinagmamasdan siya ng kanyang nanay kaya mas lalong naging pang best actress ang pag-arte niya. Alas-tres ng hapon ay nag-ayos na siya para sa part time job niya sa Spotz. Hindi siya pwedeng basta-basta um-absent at wala siyang karilyebo. Gusto na rin niya kasing makausap si Kim para itanong kung kumusta na ito. May sinat siya nang makarating sa trabaho. Hindi niya na lang yun ininda. Pagpasok niya ay si Kim agad ang nabungaran niya. May hawak na
Wise men say: Only fools rushing. But I can’t help falling in love with you. - Can’t help falling in love, Elvis Presley *** NAGDAAN ang mga araw na kagaya ng naka-ugalian. Wala naman ibang nagbago sa mga nakagawian ni April. Medyo naging madalas nga lang ang pagkahilo niya lalong-lalo na sa umaga. Hindi naman niya iyon pinapansin, alam niya kasing dahil lang iyon sa pagod dahil sa nagdaang exam week. Simula noong hinatid siya sa bahay ni Cyril ay hindi pa niya ito nakikita muli. Pero kahit kailan ay hindi ito nawaglit sa kanyang isipan. A night so wonderful like that takes time to forget. At alam niyang darating rin siya sa ganoong punto. Mas mabuti na iyon sa kanyang palagay. Ayaw na niya ng dagdag alalahanin sa ngayon. Ang kailangan niyang gawin ay mag-focus sa research na siyang pangunahing kailangan para siya ay maka-graduate. “Nahihilo ka nanaman? Napapadalas ata?” Tanong ni Kim nang mapansin niya ang kaibigang sapo-sapo ang noo habang naglalampaso. “Wala ka namang lag
*** MONDAY afternoon sa university na pinapasukan ni April. Hindi niya malaman sa sarili kung bakit sobrang antukin niya nitong mga nakaraang araw. Muntik pa nga siyang mapagalitan ng professor niya dahil naka-idlip siya sa klase nito. Buti nalang at naiintindihan nito na may part time job siya at maaaring pagod lang siya ngayon. Pero hindi naman siya sobrang pagod sa trabaho. Hindi na rin siya masyadong busy sa research niya dahil malapit na niyang matapos ang first part nito. Maaga rin siyang natutulog sa gabi, ganoon pa man ay hirap na hirap pa rin siyang bumangon sa umaga. Katulad na lang ngayon. Nasa library siya para sana maghanap ng mga librong magiging reference niya sa research. Pero hindi siya makapag-concentrate dahil hinihila siya ng mga upuan sa dulong bahagi ng library para matulog. Meron siyang isa’t kalahating oras na vacant at kailangan niya itong gugulin sa paghahanap ng references para sa research niya ng hindi siya mahuli sa schedule. Pero iba ang gusto ng kat
Cause it’s you who fills the emptiness in me. It changes everything, you see. When I know I’ve got you with me. - You, Basil Valdez *** DALAWANG linggo na ang nakaraan matapos ang insidente sa library. Aminado siyang medyo nag-expect siya sa binata dahil sa nangyari sa restaurant. Nakalimutan niyang playboy nga pala ito. Sanay sa mga ganoong bagay. She sometimes sees Cyril around the campus. Well, this time with a different girl. This should be an ordinary day for April. Pero ang sama talaga ng timpla ng katawan niya. Nagsuka pa nga siya kanina pagkagising. Pagkatapos noon ay wala na siya sa mood. Ngayon naman ay gusto niya ng manggang hilaw. Kamalas-malasan pa ay wala sa dati nitong pwesto sa labas ng kanilang campus ang tinderang suki niya. Ramdam na ramdam ni April ang panunubig ng mga panga dahil sa pagka takam sa manggang hilaw. Kailangan kong makakain noon. Pakiramdam ko ay mababaliw ako anumang oras kapag hindi pa ako nakakain ng manggang hilaw. Sabi nito sa saril
*** NANGILABOT si April sa sinabi nang kaibigan ni Cyril. Kilala niya ito, sino bang hindi nakakakilala sa dalawang mala-demigod na lalaki na iyon? Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya dahil nandoon si Cyril. Pero ang mas inaalala niya ngayon ang sinabi ng kaibigan nito. Para siyang upos na kandilang napaupo sa bench malapit sa gate. Nang banggitin ng kaibigan ni Cyrill ang tungkol sa buntis ay isa lang ang naisip niyang gawin. Ang tumakbo. Panganay siya at meron pa siyang apat na malilit na kapatid, saksi siya sa pagbubuntis ng kanyang ina kaya pamilya siya sa mga sintomas ng pagiging buntis. She clearly have the signs. Bakit hindi niya napansin ito agad? Her sudden cravings. Ang madalas niyang pagiging antukin at ang pagsusuka niya kaninang umaga. Idagdag mo pa ang pagiging delay ng monthly period niya. She’s regular. Namamawis na ang kanyang mga kamay at pinagpapawisan na rin siya ng malapot. Agad niyang naisip ang kanyang mga pangarap. She’s in the last year of
Wag kang matakot. Di mo ba alam nandito lang ako, sa iyong tabi. Di kita pababayaan kailan man. - Huwag kang Matakot, Eraserheads *** LITONG-LITO ang dalaga. Hindi niya alam kung anong susunod na gagawin. Wala siya sa sarili, kaya kahit meron pa siyang huling klase ay agad siyang umalis sa campus nila at tumuloy sa trabaho. Kim is on duty at kaunti lang rin ang mga kumakain sa restaurant. “Oh bat ang aga mo? Closing ang shift mo ngayon diba?” Tanong nito sa kanya habang nag-aayos ng mga untensils sa bakanteng lamesa. Hindi siya kumibo at nag dire-diretso sa locker room. Wala sa sariling nilagay niya ang mga gamit sa loob ng locker. Pagsara nito ay agad siyang napadausos paupo. She hug her knees and like a lost girl, cried her hearts out. “April?” Bumukas ang pintuan ng locker room at niluwa noon ang kaibigan. “Anong nangyari?” Agad siyang dinaluhan ng kaibigan ng makita siyang umiiyak. Bakas sa boses nito ang pag-aalala. “Anong problema? Bakit ka umiiyak, huh?” Sunod-su