Share

CHAPTER FOUR

CARA POV

Paglabas ko ng Restroom ay natanaw ko na si nanay Elena na mukhang hindi mapakali tumingin ako sa upuan kung saan nakaupo yung anak ko pero wala na siya doon, Nakaramdam ako ng kaba kaya pinuntahan ko agad si nanay Elena sa kinatatayuan niya.

"M-ma'am si Charles po n-nawawala!" sandali akong natigilan dahil sa sinabi ni manang Elena .

How come na nawawala si Charles?!

"Call the Security so they could help us find my Son!" Tinakbo ko ang exit ng Mall baka sakaling maabutan ko siya doon.

Luminga-linga ako sa paligid at naglakad muli. Kinakabahan ako, nagsisimula ng may mamuong what if's sa utak ko.

ZHAIRRO POV.

"Cly she doesn't want to listen to me, what should I do! I... g-gusto ko lang naman humingi ng tawad at mag-confess sa kaniya about sa nangyari years ago!" Nicole said while crying on the other line.

sighed she was hurt if only I could do something to ease the pain I caused her.

"Calm down, Nics, Buntis ka pa naman. Ayaw mo naman sigurong mawalan ulit ng anak diba?" napahilot na lamang ako sa sentido nang mas lalo siyang ngumawa.

Hindi ko na hinintay na magsalita ulit siya at pinatay ang tawag.

Pasipol akong naglalakad habang nagtitipa sa phone ng mga kailangan kong bilhin I need to buy groceries and some furnitures.

Napinto ako sa paglalakad ng may bumangga sa tiyan ko. Wait... wait wtf?!

I felt something weird when the kid gave me a death glare. Pamilyar ang mukha niya and his eyes... we have the same eyes!

"Are you blind old man?" Ramdam ko ang lamig sa boses niya kahit maliit lamang siya, aminin kong kinilabutan ako do'n.

Yumukod ako para tulungan siyang makatayo pero tinampal niya lang ang kamay ko at agad na tumayo.

What is wrong with this kid? Ang tingin niya sa akin ay kakaiba. Bakit parang nasasaktan ako sa mga titig niya?

"Sorry I... I was busy looking at my phone." wait why am I explaining?

"And you forgot look where you're going, nice mister." Matigas niyang sabi.

Bakit parang kamukha ni... I-imposibleng anak niya 'to.

"U-uhh sorry." yun lang ang tanging nasabi ko hindi ko alam pero parang gusto kong yakapin etong batang nasa harap ko.

He smirked coldly before he turn around and start to walk away. At dahil hindi talaga ako mapakali at pinigilan ko agad siya hinawakan ko ang balikat niya.

"W-wait kid you look like someone." Ganun pa din ang tingin niya sa akin. walang mababakas na emosyon sa mukha niya.

kumipot ang mga labi niya.

"Ofcourse, mister I look like my mother whoelse do you think I got my looks?"

"Who is your mother?" Curiousity is eating me right now.

"And why do you care?" Tanong niya pabalik

"U-uhh you have my eyes." aniko sabay turo sa mata niya.

"Higit bilyon po ang tao sa mundo and I'm sure na hindi lang ikaw ang may ganyang kulay ng mata. My tatay Zairus too."_Charles

H-he know Zairus baka anak niya 'to pero iba talaga pakiramdam ko e. kanina I felt my blood flickered when I met his emotionless eyes.

"Y-you know Zairus?" nagkibit balikat lang siya sabay tango.

Pero mas lalong kumabog ang tibok ng puso ko when a woman hurriedly running towards us.

The woman that I love the most. My first love at mananatiling mahal ko hanggang ngayon.

Lumuhod siya para tapatan ang bata.. Her beautiful was face filled with worry.

"Charles, are you okay baby? may masakit ba sayo? Why are you here?" sunod sunod na tanong niya.

She didn't notice me yet because she's busy checking the kid's body.

"Baby I told you to wait for mommy diba?"

"I'm sorry, mommy. I won't leave again next time." Malambing na sabi ng bata.

I cleared my throat to get her attention.

kumuyom ang kamao ko sa hindi malamang dahilan.

"C-Cara y-yung bata a-anak ko ba yan?" My voice cracked but I don't care I just wanted to know.

Tumikwas ang kilay niya saka ngumisi.

"ANAK ko lang, Zhairro at hindi sayo."

Bumaba ang tingin ko Kay Charles, he's my Son I know and I feel it. At tulad ng ina niya tumikwas din ang kilay niya. Damn mag ina ko nga sila.

Pero para akong sinaksak sa binitawang salita ng batang nasa harapan ko ngayon.

"Mom is right, Mister. Since you chose someone else over mom wala na po akong ama. You left her from behind when she needs you, her parents k*cked her out of their house. she's been through a lot while you... You.. busy taking care of someone else who's carrying your child without knowing that mom was carrying me inside her tummy too." He stated bitterly. Namumula na ang ilong nag iwas siya ng tingin at bahagyang pinalis ang takas na luha sa pisngi niya.

Rinig ko ang pagsinghap ni Cara, her mouth parted a bit while looking at the kid in disbelief.

"Charl baby, w-where did get that story?"

Tumaas ang sulok ng labi niya.

"I asked a friend to investigate what happened to you back then, mom, sorry for that. I may be a kid but I am smart enough to understand What's happening around me." aniya.

"W-who's f-friend baby?" Nanginginig ang boses na tanong ni Cara.

"Doesn't matter whoever that friend is, mom. Thanks to him because finally, I already knew the reason why you're crying every night." He shrugged still looking at me intently.

If only I could bring back the time hindi sana ako kinamumuhian ng anak ko.

"I...I'm sorry, Son.." My voice trembled. I clenched my fist to stop myself from hugging him.

"Your sorry can't change the fact that you left us for that woman mister." Mahinahon pero may diin ang bawat salita niya.

Hindi ko na alam.. kung sana hindi ko na lang hinayaan na lumayo si Cara sa akin dati edi sana masaya kami ngayon.... Pero wala akong magawa kailangan niya ako, kailangan ako ng bestfriend ko... Kailangan ako ni Nicole... oh god!

"I.. I will make it up to you, p-please just don't.. don't hate me."I pleaded. Napaluhod ako dahil sa panghihina ng tuhod ko. I felt so drained. I looked up at my son my eyes became blurry because of too much tears.

"You don't have to, because Mom and I can live without a cheater like you... and oh When I grow up? ayokong matulad sayo.. You're like a gay, you hurt my mom and made her cry for years.. and you know what? I told her to stop crying over a man because if you love her you won't hurt her.. I don't want to see you near us again.. dahil mula noong tinalikuran mo si mommy ay tinalikuran mo na din ang responsibilidad mo sa kaniya at sa akin." He paused at kinuha ang kamay ng mommy niya. "Let's go mom.. Don't cry he don't deserve your tears." Aniya pinalis ang mga luha sa pisngi ng ina niya. He even kissed her forehead before helping her to stand up.

Bago sila umalis ay tinapunan niya muna ako ng masamang tingin bago naglakad palayo.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at humagulhol na lamang. My child hated me because I hurt his Mother. My son, my own flesh doesn't want me in their life.

And it hurts me so bad! Why? Putang ina karma ko ba 'to? If yes then this is the most painful karma I receive from my Son..

Hindi ko naman pinagpalit ang mommy mo anak i-it's just that kailangan ako ng kaibigan ko.. Why can't they understand me?

They want me out of their life.. I chuckled painfully, One day you'll understand me Son..

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status