พอไม่ได้คำตอบจากลูกๆ เรื่องคุมกำเนิด กองทัพคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนจัดการให้แล้วล่ะ ถึงยังไงเขาจะปล่อยให้ลูกสาวท้องตอนที่กำลังเรียนอยู่ไม่ได้
หอพักตึก C
"รุ่นพี่ตามมาทำไม ฉันแค่โกหกพ่อว่าเราพักด้วยกัน" ทีแรกคิดว่าเขาแค่จะมาส่งที่ตึก แต่พออีกฝ่ายเดินตามเข้ามาในลิฟต์เธอก็เลยแปลกใจ
"พี่ก็พักที่นี่" ทั้งสองไม่ได้มีท่าทีเหมือนตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อเลย
"ฉันไม่ยักรู้ว่าพี่พักอยู่ตึก C"
เทวินยังไม่ตอบประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้น 4 เขาเดินนำหน้าเธอออกจากลิฟต์แบบไม่ได้สนใจ
"เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันทางไปห้องฉัน" สโนไวท์รีบเดินตามไป "หือ?"
แต่พอเขาเดินผ่านห้องเบอร์ 44 ไปหยุดอยู่หน้าห้องเบอร์ 45 มันก็ยิ่งทำให้เธอแปลกใจมากกว่าเดิม
"พี่เพิ่งย้ายเข้ามา เราจะอยู่ไกลกันไม่ได้ เดี๋ยวพวกท่านสงสัย"
"ฉลาดนี่ อุ้ยขอโทษค่ะ"
"ประตูระเบียงไม่ต้องล็อกนะ" พูดจบชายหนุ่มก็เข้าไปในห้องของตัวเอง
"อะไรของเขา" สโนไวท์ไม่เข้าใจ แทนที่จะบอกไม่ต้องล็อกประตูหน้าห้อง แต่นี่บอกไม่ให้ล็อกประตูระเบียง "เป็นซุปเปอร์แมนหรือไง"
กว่าจะกลับมาถึงห้องก็ค่ำมืดแล้ว
เข้ามาถึงในห้องเธอก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงแบบใช้ความคิด พอคิดมาถึงตอนที่ทั้งสองเล่นละครตบตาพ่อ สโนไวท์ก็อดขำไม่ได้ "เล่นซะเหมือนเลยนะ แหม..ก็ผมรักของผม แหวะ"
ก๊อก..ก๊อก.. คนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
"ใครคะ" ห้องนี้เธออาศัยอยู่คนเดียวไม่ชอบมีรูเมท ก็เลยแปลกใจว่าใครมาหาค่ำๆ มืดๆ "ถ้าไม่ตอบไม่เปิดให้นะ"
"พ่อเอง"
"พ่อ?" แล้วพ่อรู้ได้ยังไงว่าเราพักอยู่ห้องนี้ หรือว่าจะถามจากแม่ ..เพราะตอนที่ย้ายของเข้ามาอยู่หอมีแค่แม่ที่รู้
แกร็ก..
"พ่อมาทำไมคะ" ประตูนั้นถูกเปิดแง้มออกเพียงเล็กน้อย เพราะถ้าพ่อเข้ามาคงรู้แน่ว่าเธอโกหก
"เปิดประตูก่อน พ่อมีอะไรมาให้" เห็นว่าลูกสาวไม่อยากเปิดคนเป็นพ่อก็เลยดันประตูเข้ามา..แต่ก็ไม่ได้ใช้แรงมาก "แล้วนี่เจ้าเทวินล่ะ"
"ไหนพ่อบอกมีอะไรมาให้ลูกไงคะ ไม่เห็นมีอะไรเลย" สโนไวท์แกล้งพูดไปเรื่องอื่น เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพ่อ
"พ่อถามว่าเจ้าเทวินไปไหน" ก็รู้อยู่ว่าพ่อเธอเป็นใคร สายตาท่านเริ่มมองไปรอบๆ ห้อง เพราะทั้งสองบอกว่าพักอยู่ด้วยกัน
"พ่อจะทำอะไรคะ" หญิงสาวตกใจเมื่อเห็นพ่อเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า "พ่อคะ" พอรู้ว่าท่านกำลังจะทำอะไร สโนไวท์รีบเข้าไปแต่ก็ห้ามไม่ทัน
แอดดด.. ยิ่งลูกสาวมีท่าทีแบบนี้คนเป็นพ่อก็ยิ่งสงสัย กองทัพเปิดประตูตู้เสื้อผ้านั้นออก
"??" คนที่ตกใจไม่ใช่พ่อแต่เป็นลูกสาว เพราะในตู้เสื้อผ้าของเธอมีชุดผู้ชายรวมอยู่ด้วย
"ค่ำมืดป่านนี้แล้วทำไมเจ้าวินมันไม่อยู่ห้อง" พอเห็นแล้วว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันไม่ใช่ กองทัพก็เลยปิดตู้เสื้อผ้าไว้
"คือ พี่ เค้า ..เออ"
กึก! ขณะที่สโนไวท์ให้คำตอบพ่อไม่ได้ เสียงนี้ก็ได้ดังขึ้นที่นอกระเบียง..
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 [ตอนจบเทวิน]"อะไรนะ? นี่เหรอที่มันบอกว่าจะยกบริษัทไปไว้บ้านหนอง..หนองอะไรนะ""หนองบึงใหญ่ครับ""นั่นแหละ แล้วใครจะมีเวลาไปเล่นกับมัน""แต่เอกสารนี้สำคัญมาก ผมคงต้องได้เดินทางไปเองแล้วล่ะบอส" จะส่งแฟกซ์หรืออีเมล์ไปให้เซ็นก็ไม่ได้ เพราะต้องการลายลักษณ์อักษรจริงๆ"แล้วเมื่อไรมันจะกลับมา""อีกสี่วันครับ" เพราะตอนนี้เทวาเดินทางไปได้สามวันแล้ว"ถ้ามีงานสำคัญแบบนี้อีก จะไม่ต้องวิ่งไปหามันที่บ้านหนองบึงเลยเหรอ""หนองบึงใหญ่ครับ""รู้แล้ว!""ตกลงเอาไงดีครับบอส""คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ"ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับงานที่เทวาได้รับมอบหมายก็เลยต้องเดือดร้อนไปด้วย จะว่าเดือดร้อนทั้งหมดก็ไม่ใช่ เพราะการออกต่างจังหวัดมันก็มีอะไรสนุกๆ อีกหลายอย่าง"มีอะไรคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น" สโนไวท์เดินสวนทางกับคนที่เพิ่งออกจากห้องเทวินพอดี"ก็ไอ้ตัวดีน่ะสิ""เทวาเหรอ? เขาทำอะไรคะ""เพื่อนเราเมื่อไรจะกลับมา""เห็นข้าวบอกว่าสัปดาห์หน้าค่ะ""อะไรนะ? ไหนบอกอีกสี่วันไง""ไม่รู้สิคะ แต่ข้าวหอมบอกว่าจะอยู่ต่อ""ตายแน่งานนี้""ทำไมคะ""เปล่าหรอก" ขณะที่คุยกับเธออยู่ เทวินยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานเขายอมรับว่าช่
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98🔞 [ตอนจบเทวา]"มีอะไรกันคะ ทำไมอยู่ในห้องนี้กันหมดเลย" พอสโนไวท์เข้ามาในห้องนี้ ก็เจอว่าข้าวหอมและเทวาก็อยู่ในนี้ด้วย"เปล่าหรอก..แล้วเรามีอะไร" เทวินถามในขณะที่กำลังเซ็นเอกสารให้กับน้องสะใภ้"ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องงานค่ะ แต่ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร""เราแค่เอาเอกสารมาให้บอสเซ็น""แค่นั้นจริงนะ""ใช่""บอกฉันมา" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเพื่อนคงมีอะไรแน่"หึ.." เทวินขำมีเรื่องไหนที่รอดพ้นสายตาของสโนไวท์ไปได้ "หวานใจกำลังเดินทางกลับมา" เขาก็เลยเป็นคนบอกเอง"หวานใจเหรอคะ? เห็นว่าไปเรียนต่างประเทศนานแล้วนี่คะ""เธอรู้จักด้วยเหรอ""รู้จักสิ ก็ลูกสาวเพื่อนของพ่อเรา"จริงด้วยข้าวหอมลืมเลยว่าพวกเขารู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้วพอได้ลายเซ็นข้าวหอมก็กลับมาห้องทำงาน"ถอยไปค่ะฉันจะทำงาน""ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ" ชายหนุ่มที่เดินตามมาโอบเอวเธอไว้"ฉันได้ยินเพื่อนคุณพูดเต็มสองหูเลย""นั่นมันเรื่องสมัยก่อน" ก็รู้กันอยู่ว่าเทวาเป็นผู้ชายนิสัยยังไง และหวานใจก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วย"คุณยอมรับแล้วใช่ไหม"เทวามองหน้าเธอครู่หนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร จนข้าวหอมรู้สึกหวั่นๆ ในใจ"คุณร้องไห้ทำไม"
"คุณทำอะไรคะ" พอได้ยินเทวินถาม ข้าวหอมก็รีบเข้ามาดูในห้อง แต่ก็คิดไว้แล้วแหละว่ามันคงเป็นแบบที่ตัวเองคิด"คุณชอบไหม"หญิงสาวมองกระท่อมน้อยปลายนาของเธอที่เขายกมาไว้ในห้องทำงาน ทีแรกก็แอบแปลกใจอยู่หรอกว่าเขาถ่ายรูปไว้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะรูปติดอยู่ผนังเกือบทุกมุมห้อง"คุณจะได้ไม่คิดถึงบ้านมากไง""ฉันไม่เท่าไรหรอก..แต่คุณหนักแล้ว""ว่าผัวมันบาปนะ""ก็มันจริงไหมล่ะคะ"หนึ่งเดือนผ่านไป~"มีอะไรคะ" ขณะที่กำลังแต่งตัวสโนไวท์เห็นสามีนั่งทำหน้ามุ่ย"วันนี้เจ้าเทวาพาเมียไปตามนัด รู้ไหมว่าเมียมันท้องกี่เดือนแล้ว""สองเดือนค่ะ แล้วไงต่อคะ""คุณเมียครับ พี่เป็นพี่ชายเจ้าเทวามัน แถมอายุเยอะกว่ามันเยอะมาก แต่พี่ยังไม่มีวี่แววเลยว่าจะได้เป็นพ่อ"สโนไวท์มองสามีผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังแต่งหน้า อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอยังไม่อยากมีลูกหญิงสาวไม่ได้ตอบ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเด็ก รู้ว่าเพื่อนกำลังท้องเธอดีใจมาก รอวันที่หลานจะคลอดออกมา"พี่กดดันเราเกินไปไหม" เทวินเห็นว่าสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อพูดเรื่องนี้"ฉันยังไม่พร้อม""ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรจ้ะ ปีหน้าเราคุยกันใหม่ก็ได้"ปีหน้าเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพร้อมไหม แ
"ทำไมคุณถึง.." พอสโนไวท์ออกไปแล้ว ข้าวหอมก็อยากจะถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะหมู่บ้านของเธอไม่ได้สวยงามพอที่จะเอามาตกแต่งห้องทำงานสักหน่อย"ถึงอะไร""ถึงทำแบบนี้คะ" หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้อง ไม่ได้มีแค่รูปถ่าย ยังมีโมเดลของกระท่อมน้อยปลายนา"เพราะมันเป็นที่ที่คุณเกิดและโตมาไง""คุณรักฉันจริงหรือคะ" จะผิดไหมถ้าจะบอกว่า เธอไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นที่เขาบอกรัก เขาอาจจะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด หรืออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่รักแท้ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงแค่ไม่นาน แถมรู้จักกันจากเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีด้วย"ถามแบบนี้สงสัยอยากให้ผมบอกรักอีกเหรอ" ชายหนุ่มมองไปที่ประตู"คุณมองอะไรคะ""คุณลืมแล้วหรือไง ถ้าบอกรักครั้งหนึ่งก็ต้องหนึ่งครั้ง""อะไรของคุณ!""เอาวะที่ทำงานก็ที่ทำงาน""คุณเทวา คุณทำเป็นเล่นได้ทุกสถานการณ์จริงๆ เลยนะ""ถ้างั้นมันก็ผิดคอนเซ็ปท์น่ะสิ""ฉันไม่เล่นกับคุณแล้ว คนกำลังจะซึ้งแล้วเชียว""ใครบอกผมเล่น.. ว่าแล้วก็ขึ้นเลยเห็นไหมเนี่ย" ชายหนุ่มค่อยๆ รูดซิปลงเผยให้เห็นเป้ากางเกงชั้นในที่มันตุงออกมา"คนบ้า" ปากว่าให้แต่ใบหน้าอดยิ้มไม่ได้"ช่วยหน่อยสิ คุณเห็นไหมเนี่ยมันจะลงง่ายไหม..งานการไม
ขณะที่ข้าวหอมกำลังจะเดินไป เมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงทักเขา..เทวาก็เลยคว้าแขนเธอไว้ก่อน"ผมเชื่อว่าคุณฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องอีก" เทวาหันไปพูดกับผู้หญิงที่ทักเขาอยู่เมื่อสักครู่"แค่ทักก็ไม่ได้หรือคะ" ประโยคนี้อันอันมองไปที่ข้าวหอมเหมือนเย้ยหยันอีกฝ่าย"ปล่อยค่ะ ฉันจะไปทำงาน" หญิงสาวดึงมือของเขาออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย"โกรธผมเหรอ""ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วยคะ คุณทำอะไรผิด"ดวงตาของผู้หญิงอีกคนตอนนี้มองบน แถมเบะริมฝีปากเล็กน้อย และกำลังจะเดินหนีไปจากตรงนี้ เพราะอันอัน แค่อยากให้ทั้งสองมีปากเสียงกันเฉยๆ แต่ถ้าทำให้เลิกกันได้นั่นมันคือกำไร"หยุด"พอได้ยินเสียงเทวาบอกให้หยุดอันอันก็เลยหันกลับมา "มีอะไรคะ""ผมคิดว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้วล่ะ""คุณคะฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกคุณเลยนะ แค่ฉันทักมันก็ผิดมากเลยเหรอ คนเคยเห็นหน้าค่าตากันถ้าไม่ทักนี่สิแปลก""ถ้าคุณทักแบบจิตใจบริสุทธิ์ใครจะว่าอะไรให้คุณ""เทวาคะ เราสองคนก็เคย....." อันอันแกล้งพูดทิ้งช่วงไว้ให้คนฟังอีกคนเข้าใจผิด ว่าทั้งสองเคยมีอะไรกัน "..สนิทกันมาก่อน""คุณกำลังจะพูดอะไร" เทวาไม่ใช่คนโง่เขาหันมองไปดูข้าวหอมที่ตอนนี้ไม่มองหน้าใครเลย"อย่าบ
โรงแรมที่ขึ้นชื่อประจำจังหวัดนี้"แม่สวยจังเลยค่ะ" ข้าวหอมไม่เคยเห็นแม่แต่งชุดแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่งานสำคัญของลูกสาวดวงใจก็คงไม่แต่งแบบนี้ แต่เพราะลูกสาวแต่งงานกับคนมีหน้ามีตา ดวงใจก็เลยยอมใส่ชุดที่ถูกจัดมาให้"หนูก็สวยเหมือนกัน""สวยได้แม่ไงคะ""ชมกันไปชมกันมาอยู่นี่แหละ แล้วพ่อเราล่ะ""ใช่..พ่อไปไหนแล้วแม่" ข้าวหอมมองหาพ่อเพราะพ่อก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกันกับแม่"พ่ออยู่นี่" สาธิตหลบมุมไม่กล้าออกมาให้ลูกกับเมียเห็น"พ่อไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ""แน่ใจนะว่าจะให้พ่อใส่ไอ้ชุดนี้""พ่อทำเป็นเล่นไป ออกมาก่อนเร็ว" ดวงใจขำสามี..ไม่ใช่แค่นางหรอกที่ไม่เคยใส่เสื้อผ้าพวกนี้สามีก็เช่นกันสาธิตค่อยๆ ก้าวเดินออกมาแบบประหม่า"ใกล้เสร็จกันหรือยังครับ" ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดเข้ามา จากที่สาธิตกำลังจะเดินออกมารีบหลบเข้ามุมเดิม "เกิดอะไรขึ้นครับ" เทวาเห็นอะไรแว๊บๆ พอดี"ก็พ่อน่ะสิคะไม่เคยใส่ชุดแบบนี้ก็เลยไม่กล้าออกมา""คุณพ่อออกมาเถอะครับ" เทวาเดินเข้าไปพาตัวพ่อตาออกมาจากมุมนั้น"หล่อมากเลยค่ะพ่อ""หล่อจริงเหรอ ไม่ได้ดูแปลกนะ""คุณพ่อแต่งแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยครับ""ขอใส่แค่งานลูกสาวพอแล้วนะ ไม่ต้อ