บทที่ 15 เธอเป็นสมบัติของฉัน - 100%

ต้องรักเม้มปากกลั้นยิ้มขวยเขิน รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ใบหน้าคงแดงไปถึงไหนต่อไหน ค่ำคืนที่ผ่านมาเธอตามใจเขาทุกอย่าง ไม่ว่าจะบอกให้เธอทำอะไร ไม่ว่าเขาจะต้องการเธอกี่ครั้งเธอก็ยินยอมพร้อมใจให้เขาจับจูงไปแต่โดยดี

“แล้วเธอไม่เหนื่อยหรือ ปวดขาไหม”

“คุณธิป!” ต้องรักเงยหน้าขึ้นค้อนขวับ เขายังอุตส่าห์จำได้ว่าครั้งแรกระหว่างเธอกับเขา เธอปวดขาเคล็ดขัดยอกไปทั้งวัน ตอนที่เธอเงยหน้าเป็นเวลาเดียวกับที่เขาก้มลงมาประทับริมฝีปากบนหน้าผากเนียนพอดี

ชายหนุ่มยิ้มพราย นัยน์ตาระยิบระยับอย่างยากจะได้เห็น มือใหญ่ข้างหนึ่งไล้บั้นท้ายงามงอนไปมาอย่างอ้อยอิ่ง

“กินอะไรรึยัง”

“ยังค่ะ รักรอกินพร้อมคุณธิป กับข้าวเสร็จแล้วนะคะ แต่ไม่มีเมนูกุ้งนะวันนี้ เพราะรักนึกว่าคุณจะมาคืนนี้น่ะ เลยไม่ได้เตรียมซื้อของสดมาไว้”

เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เขา คนมองอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มแดงระเรื่อนั้นเบาๆ

“ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไร บอกแล้วไงว่าถ้าเป็นกับข้าวฝีมือเธอ ฉันกินได้ทั้งนั้น แล้วตอนเย็นเราค่อยออกไปหาอะไรกินที่ร้านข้างนอกกัน”

ต้อ