บทที่ 8 งานเข้า 2

ร่างสูงโปร่งก้าวเข้ามาภายในคอนโดหวังจะเห็นหญิงสาวอาบน้ำอาบท่าสดชื่นตั้งหน้าตั้งตารออยู่ ทว่าผิดคาดเมื่อคนตัวเล็กยังนอนเหยียดยาวทั้งชุดนักศึกษาอยู่บนโซฟาตัวยาว เขาก้าวเข้าไปใกล้ๆ ทอดสายตามองพวงแก้มแดงปลั่งที่มันวาวนิดๆ ดูเป็นธรรมชาติ เอื้อมมือไปไล้เลื่อนปอยผมที่ปรกหน้าออก ผิวเธอเนียนละเอียดไร้รอยสิวหรือจุดด่างดำใดกวนใจ แป้งพัฟที่บรรจงทาเมื่อเช้า ตอนนี้คงหลุดออกไปหมดแล้ว เธอแต่งหน้าหรือไม่ได้แต่งก็เหมือนกันเพราะไม่ได้ลดทอนความสวยลงเลยสักนิดเดียว

“บัว...”

ร่างเล็กยังนิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอ หลับลึกน่าเอ็นดูจริง เขายิ้มบางๆ ด้วยความหวังดีอยากให้หญิงสาวนอนสบายๆ จึงอุ้มเธอไปนอนในห้องนอน เปิดเครื่องปรับอากาศให้ที่อุณหภูมิเย็นสบาย แล้วออกไปตระเตรียมเทอาหารที่ซื้อมาด้วยตัวเอง

ที่ผ่านมา เกื้อคุณไม่เคยใช้ชีวิตแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน ปกติมักจะกินข้าวมาก่อนที่จะมาหาพวกเธอเหล่านั้น ไม่เคยร่วมโต๊ะอาหารด้วย แม้แต่มื้อเช้าก็มักจะชงกาแฟเตรียมไว้ให้เท่านั้น เขาดื่มแก้ง่วงเสร็จสรรพก็ไปทำงานโดยไม่สนใจว่าวันๆ หนึ่งพวกเธอจะทำอะไรบ้าง แต่สำหรับบัวบูชาเขากลับทอดเวลาการอยู่กับเธอให้เนิ่นนาน ออกจากที่ทำงานก็ให้นิธิตร