Semua Bab กรงร้ายจำนนรัก: Bab 1 - Bab 10

“ถ้าบัวจะอยู่ในวงการนี้โดยทำงานพริตตี้อย่างเดียวจะเป็นไปได้ไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงไม่มั่นใจ ดูเหมือนว่าจะมีพวกเสี่ยมาคอยมองหาสาวๆ ไปปรนเปรออยู่ทุกงาน แค่งานแรกเธอก็เจอเสียแล้ว ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้ให้เหนื่อยใจจึงตัดไฟแต่ต้นลม“ได้สิไม่มีปัญหาหรอก ตอนแรกเจ้ไม่รู้ไงนึกว่ารับก็อุตส่าห์ช่วยโก่งค่าตัวไปสูงเลย เสียดายเหมือนกัน” พอลลี่นิ่งไปพักหนึ่งแล้วก็ยิ้มใจดี “แต่ไม่ต้องห่วง เจ้รู้แล้วว่าหนูบัวไม่รับ เจ้ก็จะปฏิเสธให้เวลามีคนมาติดต่อ”“ขอบคุณมากนะคะ” บัวบูชาพนมมือไหว้อีกครั้ง ก่อนเอ่ยถามอย่างอดสนใจไม่ได้ “ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเขาคือใครหรือคะ”เจ้พอลลี่ซู้ดปากราวกับกินของเผ็ด ก่อนจะเอ่ยเสียงปลาบปลื้ม“คุณเกื้อคุณ พิทักษ์ภากุล ประธานบริษัทเคมีภัณฑ์ยักษ์ใหญ่ไงล่ะจ๊ะ”ร่างเพรียวบางเดินทอดน่องอยู่บนฟุตพาท ริมฝีปากอิ่มงามอ้ากัดลูกชิ้นเสียบไม้ก่อนจะเคี้ยวหนุบหนับๆ อย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้ให้ความสนใจว่าคนที่เดินเคียงข้างกันจะหันมามองเธอด้วยสายตาอย่างไร จนสุดท้ายอีกฝ่ายก็อึดอัดจนต้องพูดออกมา“แกจะไม่ด่าฉันสักคำเหรอวะบัว”“กินไหม อร่อยนะ” นอกจากจะไม่ตอบ บัวบูชายังส่งลูกชิ้นไม้ละห้าบาทให้เ

ในรูปถ่ายปรากฏภาพหญิงสาว...ใช่...เธอคือหญิงสาวแน่นอน ไม่ใช่เด็กหญิงหรือเด็กสาว ด้วยขนาดไซซ์หน้าอกที่เขาเห็นภายใต้ชุดรัดรูปในงานมอเตอร์โชว์บ่งบอกว่า ‘เด็กในอุปการะ’ ของเขาโตเป็นสาวเต็มตัว!ดวงตากลมโตฉายแววสดใสเปล่งประกายราวมีดาวพราวประดับ จมูกเป็นสันโด่งรับกับริมฝีปากอิ่มสวยสีชมพูระเรื่อธรรมชาติ แม้ในรูปถ่ายใบนี้สาวในชุดนักศึกษาจะแต่งหน้าบางเบาหรือแทบจะไม่ได้แต่งอะไรเลย ทว่าเกื้อคุณกลับจำเธอได้แม่นยำด้วยพลังดึงดูดบางอย่างที่เขาก็บอกไม่ถูก‘กูเคยเจอน้องครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน เป็นเด็กเรียบร้อย ใสซื่อ ถ้ามึงอุปการะค่าเทอม น้องก็เรียนจบมีอนาคตที่ดี เด็กดีแบบนี้น่าสนับสนุนนะไอ้เกื้อ’คำพูดของนทีทำให้เขาต้องกระตุกยิ้มออกมาอย่างไม่เชื่อถือเด็กดี!ใสซื่อ!ใสซื่อยังไงถึงได้ไปโชว์อึ๋มในงานมอเตอร์โชว์ได้ ลำพังเงินที่ชลธารอุปการะคงไม่พอค่าข้าวของแบรนด์เนมอวดหรูในสังคมได้น่ะสิถึงได้หางานพิเศษแบบนั้น ไซซ์หน้าอกหน้าใจไม่รู้ว่าของจริงหรืออัปมาด้วยซ้ำ แต่ต้องยอมรับว่าเธออัปได้พอเหมาะมือทีเดียว แม้จะยังไม่ได้สัมผัสแต่ด้วยประสบการณ์อันช่ำชองเขาบอกกับตัวเองได้ทันทีว่าเหมาะมือ ไม่ใหญ่โตน่าเกลียดเหมือนพ

บัวบูชานั่งทอดขาข้างที่เข้าเฝือกบนโซฟาภายในคอนโดของคุณแม่ชลธารที่ตอนนี้คงกลายเป็นของนทีหรือเขาจะขายต่อให้ใครไปแล้วก็สุดรู้ ที่ยังนั่งอยู่ตรงนี้ก็หวาดระแวงทุกขณะจิตว่าจะมีใครมาไล่เธอออกไปหรือไม่ ใบหน้าเรียวยังซีดเซียว ไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บจากการถูกรถเฉี่ยว แต่เป็นเพราะเมื่อคืนเธอแทบจะข่มตาหลับไม่ลงเลยด้วยความกังวลใจต่างๆ นานา แม้ประกันอุบัติเหตุของการเป็นนักศึกษาจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลให้ทั้งหมด กระนั้นบัวบูชาก็ยังไม่สบายใจกับจำนวนเงินที่เหลืออยู่น้อยมากเหลือเกินมธุรสอาสาไปเบิกเงินค่าแรงพริตตี้มอเตอร์โชว์เพียงวันเดียวของเธอให้ ไม่รู้ว่ารวมกันแล้วจะพอค่าหอพักรายเดือนพร้อมมัดจำและค่ากินอยู่ในเดือนแรกที่ยังไม่ได้เงินเดือนหรือเปล่าที่มากไปกว่านั้นก็คือค่าเทอมภาคอินเตอร์ก้อนใหญ่ เธอเดี้ยงอยู่แบบนี้จะไปหางานอะไรทำได้บ้างดวงตาคู่ใสปริ่มน้ำตาก้มลงมองเอกสารตอบรับการฝึกงานของบริษัทผลิตสารตั้งต้นเคมีชื่อดังในสมุทรปราการ บริษัทนี้ไม่รับนักศึกษาฝึกงานง่ายๆ เธอกับมธุรสและเขตทัพต้องผ่านการทดสอบมากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์จึงจะมีสิทธิ์ฝึกงาน เธออยากฝึกงานที่นี่มากและทดสอบผ่านแล้ว แต่อาจจะไม่ได้ไปฝ

บัวบูชาปล่อยให้ตัวเองเศร้าเสียใจไม่นาน เธอหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมากางแล้วไล่หางานแปลเอกสารภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสในอินเทอร์เน็ต งานแปลได้รับเงินดีพอสมควรทีเดียว แม้จะไม่ได้มาง่ายเท่างานพริตตี้ก็ดี กว่างอมืองอเท้าไม่ทำอะไรเลย เธอเลื่อนสายตามาหยุดที่งานแปลนวนิยายจึงตัดสินใจโทรไปคุยรายละเอียดทันทีคุยไปสักพักเธอก็ต้องวางสายพร้อมหัวใจที่ห่อเหี่ยวลง ค่าแปลต่อเรื่องได้มากถึงสี่ห้าหมื่น แต่ทางโน้นต้องการคนอ่านนวนิยายเป็นประจำ และมีประสบการณ์การทำงานด้านนี้ ซึ่งบัวบูชาไม่มีเลย กระนั้นทางบรรณาธิการก็ส่งเนื้อเรื่องมาให้เธอแปลไปให้ดูเป็นตัวอย่าง เป็นโอกาสที่ดี บัวบูชาไม่เกี่ยงงอนที่จะลงมือแปลกลับไปอย่างรวดเร็ว“สาธุ! ขอให้ได้งานด้วยเถอะ”นักศึกษาสาวยกมือท่วมหัว ก่อนจะไม่รอโชคชะตา ลงมือหางานแปลเอกสารด้านอื่นๆ ต่อไป ได้เงินมาบ้างก็ยังดีกว่าไปเป็นเด็กเสี่ยให้เขา ดูถูก!มธุรสเปิดประตูเข้ามาในห้องก็ต้องร้องอุทานเมื่อเห็นสภาพสลบเหมือดของเพื่อน ผมเผ้าฟูฟ่องราวกับไปฟัดกับใครมาอย่างนั้นแหละ เธอรีบเขย่าตัวคนที่นอนหลับปุ๋ยท่ามกลางกองเอกสารมากมาย บัวบูชางัวเงียขยี้ตา ก่อนจะมองภาพตรงหน้า“เสร็จงานแล้วเหรอฮันนี่”“

“ไปก่อนนะบัว ถ้ามีอะไรก็กริ๊งกร๊างมานะเว้ย เบอร์ฉันอยู่ในรายการโปรด” เธอบอกเพื่อนอย่างไม่ไว้ใจ ทำเอาคนที่นั่งอยู่บนโซฟามองตาขวางจนเธอสะดุ้ง“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันอยู่ได้” บัวบูชาบอกไปอย่างนั้น แต่รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ไม่ได้กลัวว่าเกื้อคุณจะล่วงเกินอะไรตอนนี้ เธอกังวลว่าเขาจะบีบต้อนให้จนมุมต่างหากเมื่อนั่งอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง บัวบูชาอดจับจ้องเสี้ยวหน้าคมคายนั้นไม่ได้ ยอมรับว่าใบหน้าของเขาสะกดให้เธอมองได้นานไม่มีเบื่อ จนเมื่อเจ้าของใบหน้าทรงเสน่ห์ปรายตามามอง หญิงสาวจึงรีบถอนสายตาไปมองลมมองอากาศ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้“วางแผนชีวิตไว้ยังไงบ้าง”คำถามนั้นทำให้หญิงสาวอึ้ง เขาเอ่ยราวเป็นผู้ปกครองช่างหวังดีของเธอจริงๆ นึกอยากจะหัวเราะ แต่ก็กลัวว่าน้ำตาจะไหลออกมาพร้อมกัน เมื่อนิ่งคิดสักพักเธอก็ได้คำตอบว่าที่เกื้อคุณถามแบบนี้เพราะต้องการไล่ต้อนให้เธอหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ต่างหาก นักศึกษาที่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมจะวางแผนชีวิตตัวเองยังไงได้ นอกเสียจากดรอปเรียนและรีบไสหัวออกไปจากคอนโดของเขา“ชีวิตของฉันไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกค่ะ”“พร้อมจะย้ายไปอยู่คอนโดของฉันใกล้ๆ บริษัทฝึกงานของเธอเมื่อไร” เขาถามพลางเคาะนิ