로그인공유
6 บังเอิญอีกแล้วเหรอ!
최신 업데이트:
2025-06-24 15:08:39อีกฝ่ายตะครุบตัวหล่อนรวบเข้าหาจนแผ่นหลังชนแผงอกล่ำแล้วเอามือปิดปากกระซิบข้างหู
“ฟังผม!”
“ไม่ฟัง!”
เอรินสะบัดหน้าหนีแต่ต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายพูดคำต่อมา
“ถ้าไม่ฟัง ผมจะจูบคุณนะ... สาวน้อย”
“หะ... หา!”
เอรินหยุดชะงักยืนแข็งทื่อตามสั่งจนชานนท์คลายวงแขน พอตั้งสติได้หล่อนจึงหันมาเผชิญหน้าสีหน้าเหยเกคล้ายจะร้องไห้ แต่ไม่มีคำพูดใดเล็ดรอด จนชายหนุ่มเอามือปัดไปมาหน้าหล่อนเพื่อเรียกสติ
“นี่! เป็นอะไรไป ผมแค่พูดเล่น เห็นเดินคนเดียวเปลี่ยวใจกลัวใครจะมาลากไปซะก่อน... นี่ก็ดึกแล้วด้วย”
“ฉะ... ฉัน แค่นึกอะไรเพลินไปหน่อยค่ะ” หล่อนเสียงสั่นยังตะลึงกับคำพูดเมื่อครู่ไม่หาย
มันช่างเหมือนกับในฝันราวกับไม่ได้ฝัน...
“แล้วไป ก็นึกว่าอยากเล่นเอ็มวีก็เลยทำตัวเป็นพระเอกให้นี่ไง” เขาตอบหน้าตาเฉยกลิ่นเหล้าคลุ้งจนเอรินหน้ามุ่ย
“โผล่มาแบบนี้เขาเรียกว่าผู้ร้ายบ้ากามมากกว่ารึเปล่าคะ คุณเล่นทำอย่างกับตัวร้ายดักฉุดนางเอกในนิยาย นี่ถ้าฉันไม่โวยวายคุณอาจจะทำมิดีมิร้ายฉันก็ได้” หล่อนเถียงไปข้างๆ คูๆ
ชายหนุ่มฟังแล้วหัวเราะพรืดพลางหรี่ตามองร่างเพรียวบางตรงหน้าแล้วถอนใจ
“ไม่มีใครอยากทำอะไรเด็กแบบคุณหรอก ผมก็แค่พูดเล่นสนุกๆ ไปงั้นเอง ไป... กลับโรงแรมได้แล้ว”
พูดจบชายหนุ่มก็ถูมือไล่ความเหน็บหนาวก่อนจะออกเดินนำไป เอรินค้อนขวับมองตามแผ่นหลังสูงใหญ่เดินไหล่ห่อ สองมือล้วงกระเป๋าท่าทางโงนเงนเดินไม่ค่อยตรงทาง
ต้องเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่ๆ...
หล่อนได้กลิ่นจากตัวเขาเมื่อครู่ที่ใบหน้าแทบจะสัมผัสกัน มโนภาพว่าชายหนุ่มเป็นเจ้าชายในฝันหายวับไปกับตา
‘ฉันขอถอนคำพูด คุณไม่ใช่เจ้าชายในฝันของฉัน... ไม่ใช่ ไม่ใช่!”หล่อนพึมพำกับตัวเองรีบเดินจ้ำตามหลังชายหนุ่มไปติดๆ
ร่างสูงเพรียวหมุนตัวไปมามองภาพสะท้อนในกระจกแล้วถึงกับถอนใจเพราะชุดเพื่อนเจ้าสาวที่วินซ์เตรียมไว้ให้ใหญ่เกินกว่าที่คิดไว้มาก โดยเฉพาะแผ่นหลังเปิดเปลือยถึงบั้นเอวคล้องด้วยสายลูกปัดห่างๆ ดูหลวมโพรกจนทรงด้านหน้าที่เกาะอกเผยอเกือบเห็นทรวงอกด้านข้าง ยังดีที่มีสายคล้องคอที่ยังช่วยกระชับกันเอาไว้อีกชั้น
“ไม่สวย มันหลวมเกินไป”
“แต่ฉันว่า...” เอรินแย้งแต่อีกฝ่ายโบกมือห้าม
“ห้ามขัดใจ! ไม่ต้องคิดจะเปลี่ยนชุดยายป้าเลยนะ ที่เธอเลือกมันยังสวยไม่พอฉันอุตส่าห์จองชุดนี้ไว้ให้ แต่อกเธอมันเล็กกว่าชุดตั้งเยอะ จะทำยังไงดีเนี่ยฉันมีธุระด้วยสิ”
วินซ์กอดอกมองเพื่อนรักแล้วส่ายหน้าก่อนจะหันไปเจรจากับช่างเสื้อแต่ตกลงกันไม่ได้สุดท้ายว่าที่เจ้าสาวก็เดินหน้าง้ำกลับมากระซิบกับหล่อนด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“นี่ขนาดเป็นแบรนด์ดัง ราคาเท่าไหร่ฉันก็ไม่เกี่ยงนะ ยังไม่ยอมแก้ด่วนให้เลย แก้แค่นิดเดียวแต่ยายนั่นจะให้รอสามชั่วโมงบอกช่างแก้ไปกินข้าว จะทำยังไงดีละเอริน ฉันต้องไปรับพ่อแม่วิลเลียมที่สนามบินด้วย กลัวจะกลับมาไม่ทันร้านปิดซะก่อน พรุ่งนี้ก็วันงานแล้ว ฉันตายแน่เลยถ้าชุดเธอไม่ทันเสร็จ”
“ใจเย็นๆ ก่อน อันที่จริงเลือกชุดอื่นก็ได้”
“ไม่เอ๊า!” ว่าที่เจ้าสาวขึ้นเสียงสูงหน้าตาขึงขัง “เธอต้องเพอร์เฟกต์ที่สุดให้สมกับที่อิมพอร์ตมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉันสิ”
“แต่ฉันว่าชุดนี้มันโป๊ไปนิด ใส่แล้วไม่มั่นใจเลย”
“ได้ไง ชุดนี้แหละสวย ใส่แล้วรับรองเธอขายออกแน่”
“ก็เว่อร์เกินไป ฉันไม่ใช่สินค้าที่จะขายออกเพราะแค่ชุดสวยหรอกนะ เอาเป็นว่าฉันอยู่รอจนชุดเสร็จแล้วจะเดินกลับเอง ที่นี่ไม่ไกลจากโรงแรมเท่าไหร่เดินข้ามสะพานไปนิดเดียวก็ถึงแล้ว”
“ใครว่าไม่ไกลนี่จัดว่าไกลเลยนะ” วินซ์หน้านิ่วคิ้วขมวด “ฉันกลัวเธอจะหลงนะสิ”
“ไม่เป็นไร มีปากเป็นแผนที่นำทาง หาไม่เจอก็ถามเอาก็ได้ไม่มีอะไรที่ไกด์มือใหม่อย่างฉันทำไม่ได้ ยิ่งเรื่องเอาตัวรอดฉันทำได้สบายมาก”
เอรินปลอบแต่หน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ เมื่อสบตาดุของพนักงานคนที่ที่วินซ์มีปัญหาเมื่อครู่ รู้ดีว่าคงไม่พอใจมากที่ว่าที่เจ้าสาวใช้คำพูดราวออกคำสั่งเมื่อครู่
“ไม่ได้ เดี๋ยวแม่เธอรู้ ยิ่งขอร้องแทบตายกว่าป้าจะปล่อยมาได้ เกิดเป็นอะไรไปมีหวังฉันซวยโดนพ่อด่าตาย เอาเป็นว่าเธออยู่รอที่นี่แหละ อีกสามชั่วโมงจะรีบมารับ ถ้ามาไม่ทันจะให้รถโรงแรมมารับแทน”
“เฮ้อ! เอางั้นก็ได้” หญิงสาวตอบรับพลางดันหลังเพื่อนรักให้รีบไปก่อนให้สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ “เอาเป็นว่าฉันรอ ไม่ต้องห่วงถ้ารถโรงแรมไม่มารับ เจ้าหญิงจะไม่ยอมเสด็จออกจากร้านเป็นอันขาด”
วินซ์ค้อนขวับแต่สีหน้าดีขึ้นเป็นกอง รีบล้วงกระเป๋าสะพายหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองส่งให้เอรินก่อนย้ำอีกครั้ง
“เอาโทรศัพท์ฉันไปก่อนค่อยติดต่อกัน”
เอรินได้แต่พยักหน้ามองตามเพื่อนรักที่หมุนตัวเดินแกมวิ่งออกไปจากห้องเสื้อด้วยความเร่งรีบ
เกือบสองชั่วโมงที่ต้องนั่งรออย่างอดทนกว่าชุดจะเสร็จเรียบร้อย เอรินถึงกับสัปหงกรับชุดจากพนักงานเดินเข้าเข้าห้องแต่งตัวอย่างเนือยๆ เมื่อลองชุดที่แก้ไขพอดีตัวไม่มีส่วนคับส่วนหลวมอีก หล่อนถึงกับพรูลมหายใจโล่งอกรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาหาพนักงานคนเดิม
“ชุดเรียบร้อยสวยมากเลยค่ะ ขอฉันถ่ายรูปส่งให้เพื่อนดูสักนิด รบกวนคุณช่วยถ่ายให้ด้วยนะคะ”
เอรินยื่นโทรศัพท์ส่งให้ช่างถ่ายภาพหล่อนในอิริยาบถต่างๆ หลายท่า โดยไม่สนใจคนที่เพิ่งเข้ามาและมองเห็นหล่อนกำลังโพสท่าราวกับนางแบบก่อนจะเข้ามาทักทาย
최신 챕터
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 99 ฝนหลงฤดู
“อะไร ไม่เอานะคะ ฉันต้องกลับบ้าน เมื่อกี้เราออกมาพ่อก็เห็น ขืนไม่กลับ พ่อด่าฉันตายแน่” “ไม่กลับ คืนนี้อย่ากลับเลยนะเอริน ฉันอยากนอนกอดเมียให้หายคิดถึง ” ชานนท์เสียงอ่อนลง เพราะนึกรู้ว่าเอรินต้องไม่พอใจ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด “คุณเอาแต่ใจแบบนี้ตลอด” หล่อนเสียงอ่อย “หายไปสองเดือนฉันยังไม่ได้บ่นคุณเลย” “ฉันไปจัดการธุระหลายอย่าง และตอนนี้ฉันฟรีไม่มีอะไรติดค้างอีกแล้ว ส่วนถ้าฉันไม่เอาแต่ใจจะได้เธอมาแบบนี้รึไง” เขาเถียงข้างๆ คูๆ “ถึงเราจะจดทะเบียนกันแล้ว แต่พ่อของฉัน และแม่ของคุณยังไม่รับรู้เรื่องของเรา ฉันว่ามันไม่ถูกต้องนะคะ” “มาจนขนาดนี้ ฉันก็ปูนนี้ เธอก็เกินยี่สิบห้าแล้ว ยังกลัวอะไรไม่เข้าเรื่องอยู่อีก” “คุณไม่คิดว่าเราควรทำให้ถูกต้องก่อนหรือคะ” “ก็แค่ลัดขั้นตอนไปหน่อย แต่ฉันจะโทรไปบอกแม่เธอเอง เถอะนะเอริน อย่าขัดใจฉันเลย วันนี้ฉันอยากเดทกับเมีย” ชานนท์ยิ้มให้เอรินตาเป็นประกาย แต่ดวงตากลับมีความหม่นหมองและไหวหวั่นซ่อนอยู่ลึกๆ อย่างน้อยก่อนที่เขาจะต้องไปเจอกับแม่พรุ่งนี้ เขาก็อยากจะทำอะไรเพื่อเอรินบ้า
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 98 ไม่มีสิทธิ์
กว่าจะเคลียร์เรื่องราวทุกอย่างกับพ่อของราเชลโดยนัดเจรจากันที่ลอนดอนลงตัวโดยที่ราเชลไม่รู้ เขาต้องเสียไปหลายอย่าง ทั้งหุ้นโรงแรมในลอนดอนและบ้านสีขาวหลังนั้นที่ทีแรกเขาคิดจะรีโนเวทเป็นโรงแรมในเครือสิทธรา แต่ที่นั่นมีความทรงจำเลวร้ายที่เขาอยากลืม... “ขอบใจนะมิน พี่ฝากโครงการนั้นให้เราสานต่อกับพ่อราเชลเลยก็แล้วกัน ไม่มีแต่ มินทำได้อยู่แล้วนึกว่าช่วยพี่” ชานนท์ยิ้มพึงใจก่อนวางหู สิมิลันยอมช่วยรับภาระบ้านสีขาวหลังนั้นไปแทนโดยที่เขาไม่ต้องเห็นมันให้รกตาอีก ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะบอกคนขับ “เร็วหน่อยครับ ผมมีธุระต่อ” ไม่เพียงแต่ตกลงกับพ่อราเชล เขายังเข้ารับการบำบัดฟื้นฟูความทรงจำจากเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์กว่าสิบชั่วโมงภายในเวลาหนึ่งอาทิตย์ แล้วเขาก็ได้รู้ทุกอย่างเมื่อความทรงจำฟื้นคืนกลับมา ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครตั้งใจให้เกิดแม้แต่แม่บุญธรรมของเขา ถ้าหากเขาจะเจรจา... หวังว่าหล่อนคงยอม...เมื่อรถแท็กซี่จอดหน้าเรือนไม้บ้านสวน ชานนท์ก็วิ่งวุ่นตามหาเอรินไปทั่ว ในที่สุดเขาก็พบหญิงสาวเดินลงมาจากทางเดินบนเนินเขาทางไปบ้านต้น
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 97 ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง
“เดี๋ยว! ผมไม่เข้าใจ” กรณ์ยื้อไว้ เมื่อหล่อนจะลุกหนี “ได้แล้วทิ้งงั้นเหรอ ผมไม่ใช่ดอกไม้ริมทางของคุณนะ” “คำนั้นน่าจะหมายถึงฉันมากกว่า” ราเชลหันกลับมายิ้มบาง เป็นรอยยิ้มที่ฝืดจนคนมองยังรู้สึก “ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ฉันไม่อยากไร้ค่าไปมากกว่านี้” “คุณไม่ไร้ค่า คุณเป็นเมียผมแล้วอย่าพูดแบบนี้ผมไม่ชอบ” “ฉันไม่ได้เป็นเมียนาย และไม่เคยอยากให้นายมาชอบ” ราเชลตอบแล้วก็ถึงกับนิ่วหน้ารู้สึกเจ็บหัวไหล่ เพราะกรณ์เม้มริมฝีปากกลั้นก้อนจุกในลำคอ และลืมตัวบีบหัวไหล่นวลเนียนแน่น“เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะราเชล เราสองคนมาคบกันจริงๆ เถอะ”หญิงสาวถึงกับตะลึงพูดไม่ออก ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกพ่ายแพ้ต่ออะไรบางอย่างได้ขนาดนี้ หล่อนกำลังพ่ายแพ้เสียงอ่อนโยนห่วงใยที่ไม่เคยได้รับจากใครแม้แต่ชานนท์ ผู้ชายที่หล่อนรักที่สุด แต่... หล่อนไม่อยากแพ้“ไม่ต้องพูดมาก นายก็รู้เด็กนอกอย่างฉันจะอะไรกับใครก็ไม่เห็นจะต้องเรียกร้องให้ใครต้องมารับผิดชอบชีวิต ฉันไม่ใช่เอรินนะ" “ผมก็ไม่ได้คิดว่าคุณเป็นตัวแทนเอริน เข้าใจรึเปล่าราเชล คุณเชื่อใจผมนะ” “อย่ามาหลอกให้ดีใจเลย ไม่มีใครรักผู้หญิงที่ยอมนอนด้วยเพียงเพราะอารมณ์ชั
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 96 บรรยากาศพาไป
ราเชลเลิกคิ้วสูง มองคนถามด้วยสายตาแปลกๆ กรณ์เหลียวมองยิ้มมุมปากก่อนพูดต่อ“ไม่ใช่อะไร เป็นห่วง มีห้องนอนสองห้อง คุณไปพักที่นั่นก่อน ผมจะได้อยู่เป็นเพื่อนไม่ต้องตีรถกลับประจวบคืนนี้ โอเคไหม” “ไม่เอาหรอก เกิดใครเข้าใจผิดจะว่ายังไง” “ไม่ต้องกลัวหรอกน่า คุณอายุมากกว่าผมตั้งเยอะ เป็นพี่สาวผมได้ ใครจะกล้าคิดอะไร เอาตามนี้เถอะ ผมขี้เกียจเทียวไปเทียวมาคอนโดกับโรงแรมเพื่อไปรับคุณอีก พักที่คอนโดผมเถอะคืนเดียวเอง โอเค๊” “ก็ได้”“บทจะตกลงก็ง่ายงี้เลย” เขาถามสีหน้าประหลาดใจ“ก็ใช่นะสิ สองหัวดีกว่าหัวเดียว ฉันยิ่งกลัวๆ อยู่ไม่รู้พรุ่งนี้จะเจออะไรบ้าง”“ไม่น่าเชื่อ คุณก็อ่อนแอเป็นเหมือนกัน” “ฉันไม่ใช่วันเดอร์วูแมนนะ” เพราะความเหงาว้าเหว่ที่จู่โจมหัวใจในยามนี้ ทำให้ราเชลเผลอจ้องเด็กหนุ่มคนข้างๆ ที่กำลังบาดเจ็บจากความรักเช่นเดียวกันกับหล่อน บางทีการมีใครสักคนที่พอจะเป็นที่พึ่งคอยอยู่เป็นเพื่อนปรับทุกข์ คงเป็นความรู้สึกที่ไม่เลวทีเดียว... ท้องฟ้ายามค่ำไม่มีแสงดาวระยิบระยับเหมือนเคย มีเพียงแสงฟ้าแลบคำรามเป็นระยะ ราวกับกำลังจะเกิดพายุใหญ่ ราเชลยืนพิงราวเหล็กระเบียงคอนโดมิเนียมชั้นเกือบบนสุดปล
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 95 ปลอบ
บ้านต้นไม้ยามพลบค่ำมีเพียงแสงโพล้เพล้ของดวงอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้าสาดลงมาให้เห็นเพียงรำไร ไฟทางเดินยังไม่เปิดให้แสง แต่กรณ์ก็อาศัยความเคยชินเดินมาจนถึงอาณาเขตบ้านต้นไม้จนได้ บรรยากาศรอบข้างเงียบเหงาสุดบรรยาย ร่างสูงโปร่งเหลียวมองหานางแบบสาวไปทั่ว ไม่เว้นแม้แต่เทอเรซกว้างที่ราเชลชอบมายืนมองหลังคาบ้านสวนสักพักประตูบ้านก็เปิดออกพร้อมกับราเชลในชุดคลุมอาบน้ำสีขาว ผมยาวสลวยเป็นลอนเปียกปอนเพราะสระผมมาหมาดๆ ใบหน้าซีดเซียวไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มมีเพียงริ้วรอยแดงเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เมื่อเห็นชายหนุ่มก็เอ่ยทัก “เป็นห่วงฉันรึไง ยังไม่ตายหรอก” เสียงที่คุ้นเคยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เรียกรอยยิ้มของกรณ์ให้หันกลับมามองต้นเสียง ราเชลยิ้มน้อยๆ ให้คนตรงหน้าทั้งที่ยังยืนอยู่ในท่าเดิม “ก็... อืม... คุณเป็นยังไงบ้าง ผมว่าวันนี้คุณพักผ่อนเถอะ ทานอะไรรึยังถ้ายังผมจะสั่งมาให้ แล้วพรุ่งนี้คุณจะเข้ากรุงเทพกี่โมง ผมจะไปส่ง” กรณ์เดินเข้ามายืนตรงข้าม ราเชลหลบสายตาห่วงใยที่มองมาก่อนตอบ “ฉันจะไปวันนี้เลย”“เฮ้ย! เร็วไปไหมคุณ นี่ก็ค่ำแล้วนะ” ชายหนุ่มก้มดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 94 แก้แค้น
“เอรินตัวเล็กนิดเดียว แกติดเด็กคนนั้นมากเพราะเขาเป็นเด็กผู้ชายคนเดียวในละแวกบ้าน ตอนนั้นกรณ์ยังไม่ย้ายมาอยู่ข้างบ้าน น้าไม่เห็นว่าแกออกไปตอนไหนมารู้อีกทีก็โดนรถของเด็กคนนั้นชนจนต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาล แกบาดเจ็บหลายแห่งเลือดตกภายใน เกือบไม่รอด โดยเฉพาะหัวใจบอบช้ำมากจนต้องผ่าตัด เรามีเงินรักษาไม่พอ ช่วงนั้นพ่อเอรินวิ่งเต้นหาเงินมารักษาแกจนวุ่นไปหมด แต่คนบ้านนั้นกลับนิ่งดูดาย”“แล้วพ่อแม่เด็กคนนั้นล่ะครับ”“ตายวันเดียวกันค่ะ” อติมาเล่าสีหน้าหดหู่ “อุบัติเหตุรถตกเหวระเบิดไฟคลอกทั้งผัวทั้งเมีย แถมลูกชายที่ขับตามกันไปก็รถคว่ำไหม้เป็นตอตะโก ว่ากันว่าเด็กคงตกเหวไปด้วย”ชานนท์มือไม้เย็น คุ้นเหตุการณ์นั้นเหมือนความทรงจำที่ขาดหายถูกเติมจนเต็ม... เขาคือเด็กชายคนนั้น!เป็นเขาเองที่ขับรถชนเอริน... ทำไมถึงจำไม่ได้!ชานนท์กุมขมับ หัวหมุนติ้วอย่างไม่เคยเป็น รู้แต่ว่าเขาต้องรักษาตัวอยู่นานมาก หลังจากอุบัติเหตุคราวนั้นทำให้ความทรงจำแรกเริ่มขาดหายไป มีเพียงแม่บุญธรรมที่ยืนมือเข้าช่วยเหลือและรับอุปการะ จนหายดีพ่อของสิมิลันก็ส่งเขาไปอยู่เกาหลีกับแม่บุญธรรมและสุดท้ายได้มาร่ำเรียนจนจบปริญญาที่อังกฤษ เขาไม่เ
다른 추천
พ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ121.2K 조회수ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.3K 조회수บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก444.3K 조회수ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn42.2K 조회수เผลอใจรัก เมียชั่วคืน
โอชิม่อน284 조회수พันธะร้ายแสนรัก
นงพะงา 647 조회수So Beautiful สยบหัวใจให้ยัยคนสวย
Phat_sara2.1K 조회수อุบัติเหตุลิขิตรัก Accident
เซ็นติเมตร247 조회수
