92 สงบศึก

อติมาเกาะแขนเอาใจ แต่พัชระส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ต้องหรอก พ่อจะไปคุยเรื่องเงินกู้ มีปัญหานิดหน่อย อยู่ดีๆ ทางนั้นก็บอกว่าให้รอก่อน แต่แม่ไม่ต้องห่วงไม่มีอะไรหนักหนา พ่อจัดการได้ แม่อยู่ทางนี้ดูแลบ้านสวนไปก็แล้วกันนะ เดี๋ยวบ่ายๆ พ่อกลับมาว่าจะคุยกับลูกเรื่องผู้ชายคนนั้นหน่อย”

“พ่อจะพูดเรื่องอะไร”

“ไม่ต้องคิดมากนะแม่ ยังไงก็ไม่ให้เราต้องเสียลูกค้ารายใหญ่แน่” พัชระโอบไหล่ภรรยาเบาปลอบใจเมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวล

ไม่ไกลกันนั้นชานนท์แอบมองทั้งคู่อยู่อย่างเงียบเชียบ ได้ยินบทสนทนาทุกประโยคและนิ่งฟังอย่างตั้งใจ นัยน์ตากร้าวขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ปรับเปลี่ยนโดยพลันเมื่อนึกไปถึงเอริน

ชายหนุ่มสลัดความคิดกังวลออกไปก่อนจะตัดสินใจกดโทรศัพท์ แต่ยังไม่ทันที่ปลายสายจะรับ เสียงใครบางคนก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อนจนเขาต้องรีบวางสาย

“ดูคุณจะมีลับลมคมในนะ เห็นออกมาตั้งนานเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วหรือ ทางนี้ไม่ใช่ทางไปห้องน้ำนะ”

กรณ์ยืนกอดอกพิงกำแพงอีกฝั่งของร้านอาหาร จ้องเขม็งด้วยสายตาเคลือบแคลง ชานนท์ถึงกับเก้อเสเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง

“ก็ไม่มีอะไร พอดีโทรศัพท์เข้าก็