แกร๊ก!
"ว้าว! กว้างมากเลยค่ะแม่"
"จะย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอลูก แม่ก็คิดถึงเราสิ"
"ฝันจะกลับไปหาบ่อยๆนะคะ ^_^"
"แต่เราอยู่คนเดียวแม่เป็นห่วงน่ะสิลูก"
"ฝันอยู่ได้ค่ะ ^_^"
"เฮ้อออ...ลูกคนนี้นี่"
ตอนนี้ฉันกับคุณแม่ก็มาอยู่กันที่คอนโดแห่งหนึ่ง เพราะฉันคิดมาสองสามวันแล้วว่าอยากออกมาอยู่ที่คอนโดใกล้ๆมหาลัย เพราะบ้านของฉันค่อนข้างไกลมากเหมือนกัน ก็เลยลองขอคุณพ่อคุณแม่ดูและตอนนี้เราก็เลยมาอยู่ที่นี่กัน
"ที่จริงแม่ไม่อยากให้เรามาอยู่ที่นี่หรอกนะ แต่ที่พ่อเราให้มาอยู่ที่นี่ก็เพราะพี่สาวเราก็อยู่คอนโดนี้ด้วยเหมือนกัน แม่ก็เลยต้องยอมน่ะ"
"พี่เพลินตาก็อยู่ที่นี่เหรอคะ?"
"ใช่จ๊ะ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ไง ^_^"
"ค่ะ แล้วนี่คุณแม่จะออกไปทำธุระต่อด้วยใช่มั้ยคะ"
"ใช่สิ! แม่ลืมไปเลย งั้นเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะจ๊ะ ขาดเหลืออะไรบอกชินได้นะลูก"
"ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่ชินไปกับคุณแม่เถอะค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธแม่ทันที เพราะรู้สึกเกรงใจเขา ยิ่งเขาเป็นผู้ชายอีกด้วย ถ้าจะให้มาช่วยจัดของแบบนี้คงจะรู้สึกแปลกๆแน่นอน
"เอางั้นก็ได้ ถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรหาแม่ได้เลยนะ หรือว่าจะขึ้นไปหาพี่เราก็ได้"
"ค่ะ คุณแม่ ^_^"
"งั้นเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ เรายังขับรถไม่เป็น เดี๋ยวเวลาไปมหาลัยเราก็ไปกับเพลินตาเลยนะจ๊ะ แม่บอกพี่สาวเราไว้แล้ว"
"รับทราบค่ะ"
หมับ!
"ไปก่อนนะจ๊ะลูกสาวแม่"
ฟอด~~
"แล้วเจอกันที่บ้านค่ะ ^_^"
ปัง!
ตอนนี้ฉันก็มาจัดข้าวของเครื่องใช้ของตัวเองเข้าตู้รวมถึงจัดของต่างๆให้เรียบร้อย เพราะอีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว
"เฮ้อออ..."
หลังจากที่ฉันจัดของเสร็จก็ต้องล้มลงบนโซฟาด้วยความเหนื่อยล้าทันที ถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันทำอะไรเองแบบนี้ แต่มันก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันแฮะ
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด
แต่ก่อนที่ฉันจะออกไปหาอะไรกิน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับเบอร์ที่โชว์เป็นชื่อเพื่อนสนิทฉันเอง
"ว่าไงไอ้แซม"
(ยัยชะนีฝันเฟื่อง)
"นี่!"
(ก็แกไม่พูดชื่อฉันดีๆนี่ยะ ชิ!)
"เฮ้อออ...แล้วแกมีเรื่องอะไรถึงโทรมาหาฉัน"
(แกย้ายไปอยู่คอนโดทำไมไม่บอกฉันยะ รู้มั้ยว่าเมื่อกี้ฉันไปหาแกที่บ้านมาน่ะ)
"โทษที พอดีมันกะทันหันนิดหน่อยน่ะ"
(แล้วคอนโดแกอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันไปหา)
"ดีเลย ตอนนี้ฉันหิวมาก เดี๋ยวส่งโลเคชั่นให้แล้วกันนะจ๊ะเพื่อนรัก ^_^" ดีนะที่เพื่อนรักโทรมาพอดี
(เห็นแต่กินนะยะ!)
"รีบๆมาเลยนะ เพื่อนหิวแล้วววว"
(ค่ะคุณหนูพาฝัน!)
ติ๊ด!
"ฮ่าฮ่าฮ่า วางสายเลยแฮะ"
ฉันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที เพราะเกรงว่าเดี๋ยวเพื่อนรักมาหาจะบ่นจนหูชาอีกครั้งก็เป็นได้
..........................
"งั้มๆๆ"
"อร่อยเลยนะยะ"
"งั้มๆ ก็คนมันหิวนี่นา" ฉันพูดในขณะที่ปากยังเคี้ยวอาหารไปด้วย เพราะฉันใช้แรงเยอะในการจัดห้องน่ะสิ แล้วตอนแรกคิดว่าไอ้แซมมันจะมาเร็วที่ไหนได้เลทไปเกือบยี่สิบนาที เหอะ!
"ค่อยๆทานสิยะ! นี่ฉันไม่น่าพาแกมาที่ร้านอาหารหรูๆแบบนี้เลย"
"ก็ใครใช้ให้แกมาช้าล่ะ"
"ก็มันหลงทางนี่นา...."
"ชิ!"
เธอไม่สนใจเพื่อนตัวเองเลย ก่อนที่จะก้มหน้ากินข้าวอย่างเดียว
อึก! อึก!
"อิ่มจัง ^_^"
">.<"
"เป็นอะไรของแกแซม?" ฉันมองเพื่อนสาวตัวเองอย่างสงสัย เพราะสายตาของแซมมี่มองเลยไปทางด้านหลังของฉัน
"หล่อ เท่ห์ ใครกัน >.<"
พรึ่บ!
"แซมมี่"
พรึ่บ! พรึ่บ!
"หยุดบังฉันได้แล้วชะนี!"
"นี่ฉันกินอิ่มแล้วนะ จะกลับเลยมั้ย?"
"น่ากิน อุ๊ย! ไม่ใช่สิ >.<"
"ไอ้แซม!" ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ
"อะไรของแกเนี่ย! ฉันกำลังดูผู้ชายอยู่นะยะ!"
"ผู้ชาย?"
"หล่ออ่ะ >.<"
เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่สนใจ เธอก็เลยหันไปมองตามสายตาที่แซมมอง แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย จึงหันกลับไปมองหน้าแซมด้วยความสงสัย
"ไม่เห็นมีผู้ชายคนไหนเลย?"
"เดินออกไปแล้วยะ! คนอะไรทั้งหล่อทั้งเท่ห์ นี่ขนาดมองไกลๆยังหล่อเลย แล้วถ้าได้มองใกล้ๆจะขนาดไหนเนี่ย >.< "
"จะเพ้อต่ออีกนานมั้ยคะ?"
"เหอะ! ถ้าแกได้เห็นแล้วล่ะก็...รับร้องแกกรี๊ดแน่!"
"เฮ้อออ...จะกลับได้หรือยัง? ฉันอยากไปเที่ยวต่ออ่ะ เดี๋ยวจะแวะซื้อของเข้าห้องด้วย"
"ไปๆ"
หลังจากนั้นเราสองคนก็มุ่งหน้าไปเที่ยวกันต่อ เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว ฉันอยากไปเที่ยวให้สนุกก่อน.....
.........................
Mix Café
"นี่มันเย็นมากแล้วแกก็ยังจะกินเค้กอีกเนี่ยนะ?"
"อืม ก็มันน่ากินนี่นา" ฉันบอกแซมที่กำลังนั่งมองฉันกินอยู่
ฉันมองบรรยากาศรอบๆร้านกาแฟแห่งนี้ ซึ่งมาเป็นครั้งแรกเหมือนกัน แต่บรรยากาศดีมากแล้วยังมีหลายมุมอีกด้วย แต่ก็มีมุมส่วนตัวด้วยเหมือนกัน ฉันว่าร้านนี้จะเป็นร้านประจำของฉันแน่ๆ เพราะใกล้มหาลัยด้วย
"ไหนว่ามีเรื่องจะคุยกับฉันไง?"
"เออ ลืมไปเลย"
"......."
"คืองี้ พอดีฉันได้คีย์การ์ดของเคผับมาน่ะ ^_^"
"จริงเหรอ!"
"ก็จริงน่ะสิ"
"เอามาจากไหนอ่ะ?"
"แฟนฉันเองยะ"
"แฟนแก? ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ"
"พอดีพี่เขาไม่ค่อยว่างเท่าไหร่น่ะ เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะพามาเจอนะจ๊ะคนไร้คู่"
"นี่! อย่างฉันน่ะไม่ได้ไร้คู่นะ แต่แค่ยังไม่เจอคนที่ชอบต่างหากล่ะ รักแรกยังไม่มาไง"
"ฉันล่ะอยากเห็นหน้าคนที่จะมาเปิดซิงแกซะจริงๆ"
"นี่ไอ้แซม!" โมโหแล้วนะมาว่าฉันแบบนี้ได้ไงเนี่ย
"ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่ะ"
"ชิ! แล้วเราจะไปกันวันไหนล่ะ?" ฉันถามเพื่อนตัวเองทันที
"คืนนี้เป็นไง?"
"คืนนี้"
"ใช่สิยะ! ฉันขอยืมบัตรมาไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ >.<"
"ไม่ใช่ง่ายๆ งั้นแกทำยังไงล่ะ ^_^"
"รู้อยู่แล้วยังจะถามฉันอีกนะยะ!"
"ไม่รู้เลย ^_^"
"ชิ! ตกลงจะไปมั้ยยะ"
"ไปก็ได้ แต่ก่อนไปแกต้องไปช่วยฉันจัดของเข้าห้องก่อนนะคะแซมมี่ ^_^"
"เฮ้อออ...งั้นเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ฉันไปกับแฟนดีกว่า!"
"ไม่ทันแล้วจ๊ะเพื่อน ป่ะ! ไปจัดของกันดีกว่า ^_^"
หลังจากนั้นเราสองคนก็ขับรถกลับทันทีีที่กินเสร็จ เพราะต้องไปจัดของที่คอนโดฉันก่อนและของที่ซื้อมานั้นก็เยอะมากด้วยสิ ดีนะที่มีเพื่อนที่น่ารักอยู่ช่วยจัดด้วย.....
พรึ่บ!ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยกันนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมา หลังจากที่ออกมาจากห้องนอนของพี่เขาตอนตื่นขึ้นมาฉันตกใจมากเมื่อเจอเข้ากับแม่ของพี่คิมที่ยืนมองฉันอยู่หน้าห้องนอนของพี่คิม ฉันตัวแข็งทื่อเลยล่ะ ทำตัวไม่ถูก ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงด้วย แต่เสียงของพี่คิมก็ทำให้ฉันรู้ตัวและมันก็ทำให้เรามานั่งอยู่ตรงนี้ด้วยความเกร็งอย่างที่สุด"แม่อยากจะถามเราสองคน ขอให้ตอบความจริงกับแม่"เฮือก!พาฝันแอบกลืนน้ำลายตัวเองทันที เพราะเธอกลัวคำถามของแม่พี่เขายังไงล่ะ ฮือออ...."หนูพาฝันรักพี่เขามั้ย?""คะ!""แม่ถามว่าหนูรักลูกชายแม่มั้ยจ๊ะหนูพาฝัน ^_^"นะ...นี่มันอะไรกันเนี่ย ถามกันตรงๆแบบนี้เลยเหรอคะคุณแม่....."พี่คิม...." ฉันหันไปหาพี่คิมเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับยิ่งซะงั้น"หรือว่าเราไม่ได้รักพี่เขา ตาคิมนี่ลูกทำอะไรหนูพาฝันหรือเปล่า ทำไมร้องเงียบแบบนี้ล่ะ หรือว่าลูก....""ไม่ใช่ค่ะ! พี่คิมไม่ได้ทำอะไรฝันเลยค่ะ" ฉันจะพูดยังไงดีล่ะเนี่ย ฮืออออ..."หนูพาฝันไม่ต้องกลัวนะลูก เดี๋ยวแม่...""ฝันรักพี่คิมค่ะคุณแม่!" ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจพูดออกมาแล้วก็รีบก้มหน้าลงเหมือนเดิมด้วยความกังวล"^_^
Genius Universityพรึ่บ!"เฮ้อออ....""เป็นไงบ้างนะสอบคราวนี้?""ก็ดี..."หลังจากที่สอบวิชาที่ยากที่สุดสำหรับของพาฝันเสร็จ เธอก็มานั่งที่ม้าหินอ่อนกับเพื่อนๆที่นัดกันว่าจะไปเดินเล่นที่ตลาดนัดกันในตอนเย็นนี้"ดีจริงๆเหรอยะ ดูหน้าตาแกตอนนี้สิ แป้งหอม ยัยนี่ทำได้แน่เหรอ?""ทำได้แน่นอนอยู่แล้วใช่มั้ยพาฝัน""อืม""ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะเชื่อก็แล้วกันยะ พวกเราไปกันเถอะ""ไปสิ""แต่เดี๋ยวก่อนยัยฝัน""หือ?""แกบอกรุ่นพี่แล้วใช่มั้ย?""บอกแล้วน่า ถ้าเดินเสร็จพี่คิมจะมารับอ่ะ""กรี๊ดดดด อิจฉาอ่ะ แกทำบุญด้วยอะไรเนี่ย >..แป้งหอมเอ่ยขึ้น นั่นจึงทำให้แซมหน้างอไปอีกครั้ง"อะไรกันเนี่ยพวกแกสองคน จะติดผัวเกินไปแล้วนะยะ!""เราไม่ได้ติดนะ" แป้งหอมปฏิเสธ แต่ท่าทางของเธอนี่มันตรงกันข้ามเลยนะ"ฉันก็ไม่ได้ติดพี่คิมนะ แต่พี่คิมน่ะติดฉันมากกว่า""ยอมรับซะด้วย เพื่อนฉัน""ไปกันเถอะๆ""แต่ก่อนไปฉันขอไปเอากระเป๋าที่ห้องของพวกรุ่นพี่ก่อนได้มั้ย?" ฉ
พรึ่บ!"อื้ออออ จะนอน!"ร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่นั้นก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆอยู่บนตัวของตัวเอง"พี่คิม..." เธอพึมพำเบาๆ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเจอกับร่างสูงที่คร่อมอยู่บนตัวเธออยู่ แล้วตอนนี้ทั้งตัวเขาไม่มีอะไรใส่เลยยังไงล่ะ >.ยัยหื่น!""ก็พี่ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าอ่ะ ฝันก็เขินน่ะสิ""ไปกินข้าว""แต่ฝันง่วงอ่ะ" ฉันพยายามอ้อนเขา เพราะพี่คิมนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องเหนื่อยล้าแบบนี้น่ะ"ไปกินข้าว! จะได้ออกไปข้างนอกกัน""ไปไหนเหรอคะ?""ไอ้คลีนนัดพี่คุยงาน""พี่ไปคนเดียวไม่ได้เหรอคะ" ทุกครั้งเวลาที่พี่คิมไปคุยงานกับเพื่อนพี่เขาก็จะไปเอง ไม่ได้พาฉันไปด้วย แต่ทำไมวันนี้ถึงต้องปลุกให้ฉันไปด้วยล่ะ"พาฝัน!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับต้องหน้าฉันนิ่ง"ก็ได้ค่ะ พี่ก็ลุกไปจากตัวฝันสิคะ" ฉันบอกเพราะตอนนี้พี่คิมยังคงคร่อมฉันอยู่พรึ่บ!"อร๊ายยย พี่คิม!" ฉันพูดเสียงดังขึ้นมา เพราะอยู่เขาก็ดึงผ้าห่มฉันออกแล้วตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลยน่ะสิ "ฮือออ...ทำอะไรของพี่เนี่ย!""เธอช้าพาฝัน""ช้าอะไรคะ ก็ฝันจะลุกแล้วนี่ไง แต่พี่...""10 นาที"".....!!"จุ๊บ!"อื้อออ!"จ๊วบ! จ๊วบ!
ตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วค่าาา"หมับ!ฉันโผเข้ากอดแม่ทันทีที่ท่านเดินเข้ามาหาฉันด้วยความคิดถึง ก่อนที่จะเดินโอบเอวท่านไปที่โต๊ะอาหาร เพราะวันนี้ฉันมีนัดทานอาหารเย็นกับคุณแม่สองคนที่บ้านฟอดด~~"คิดถึงลูกสาวตัวแสบของแม่จริงๆ""ฝันก็คิดถึงคุณแม่มากค่ะ ^_^""แน่ใจนะว่าคิดถึงแม่น่ะ""......""เดี๋ยวนี้อะไรๆก็พี่คิมนะลูก""คุณแม่อ่ะ >.ตั้งแต่ที่ท่านรู้ว่าเราคบกัน แม่ของฉันก็ชอบแซวฉันตลอด เพราะเวลาที่แม่ฉันโทรมาหรือเราวิดีโอคลอหากันก็จะได้ยินเสียงพี่คิมแทรกมาตลอด นั่นทำให้รู้ว่าเราสองคนอยู่ด้วยกันตลอดน่ะสิ"มาๆวันนี้แม่ทำอาหารของโปรดเราเยอะมากเลยนะจ๊ะ""เย้! ในที่สุดก็ได้ทานอาหารฝีมือคุณแม่สุดสวยสักที""เฮ้อออ...ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้นะเรา"พรึ่บ!กึก!พาฝันกับแม่ของเธอกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข เพราะตอนเช้าแม่ของเธอก็ต้องบินกลับไปเพื่อไปช่วยงานพ่อของฉันที่ต่างประเทศและก็ต้องไปดูแลพี่เพลินตาด้วย ท่านจึงไม่ค่อยมีเวลาบินมาหาฉันเท่าไหร่"พี่เพลินตาเป็นยังไงบ้างคะ""ดีขึ้นมากแล้วล่ะจ๊ะ แต่แม่ก็จะพยายามให้มากขึ้น"พรึ่บ!"แม่ค่ะ แม่พยายามมากที่สุดแล้วนะคะ สักวันหนึ่งพี่เพลินตาก็จะต้องรับรู้ถึงมั
1 สัปดาห์ต่อมา...งับ!"กินดีๆพาฝัน" เสียงเข้มเตือนฉันมาแต่ไกล พี่คิมเดินเข้ามาหาฉัน ในขณะที่ฉันกำลังกินขนมปังที่เขาทำให้ ก่อนที่ตัวเองจะไปแต่งตัวเพื่อที่จะไปสอบด้วยกันวันนี้เป็นการสอบวันแรก และฉันก็คิดว่าตัวเองเตรียมตัวมาดีเลยล่ะ เพราะได้ติวเตอร์ดีก็คือแป้งหอมยังไงล่ะ..."ไปกันเถอะค่ะ""อืม"บรื้นนนน....ระหว่างที่อยู่บนรถฉันก็เอาเลคเชอร์ที่ติวกับแป้งหอมขึ้นมาอ่าน"พี่ไม่อ่านหนังสือเลยเหรอคะ?""ไม่""ชิ! อิจฉาคนเก่งจริงๆ""หึ :-)"ตอนนี้รถยนต์หรูก็เข้ามาจอดหน้าคณะฉันเรียบร้อยแล้ว แต่ก่อนที่ฉันจะลงจากรถ ร่างสูงข้างๆก็จับมือฉันไว้ก่อน"ลืมอะไรไปหรือเปล่า?"ฟอดดด~~ฉันหอมแก้มเขาทั้งสองข้าง แต่ทว่า...เขากลับทำหน้านิ่ง"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"หมับ!จุ๊บ!"อืมมม"จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!"อืมมม""อืมมม พี่คิม พอแล้ว อ๊ะ!"พรึ่บ!จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!อยู่ๆมือหนาก็บีบหน้าอกของเธอทั้งสองข้างสลับกันไปมา ทำให้เธอตกใจอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ไม่สามารถพูดได้เพราะเขาเอาแต่จูบเธออยู่อย่างนั้น"อื้อออ!"มือหนาเริ่มเปลี่ยนจากบีบหน้าอกของเธอไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธอแทน ทำให้เธอร้องประท้วงอยู่ในลำคออร๊ายยย นี่มันหน้
พรึ่บ!"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ^_^" พาฝันส่งยิ้มหวานให้หมอหนุ่มหล่อที่ใครเห็นเป็นต้องตกหลุมรักรอยยิ้มของเขาแน่นอน"ครับ :-)""ไปได้แล้ว!""เอ่อ...ครับๆ""พี่คิมคะ ^_^" ฉันมองพี่คิมอย่างยิ้มๆ หลังจากที่คุณหมอสุดหล่อเดินออกไป"......""หึงฝันเหรอคะ?""หึงแล้วก็หวงมากด้วย!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้น สายตาเขาจ้องมองมาที่ฉัน ทำให้ฉันเขินมากเลยในตอนนี้ "หึ :-)""หยุดยิ้มเลยนะคะ ฝันเขินนะ"":-)""พี่คิม!""หึ :-)""เอ่อ...แล้วเมื่อกี้ใครโทรมาเหรอคะ?" ฉันถามพี่คิม เพราะหลังจากที่หมอเข้ามาทำแผลให้ฉัน เขาก็ออกไปรับสายทันทเขาก็ออกไปรับสายทันที"เรื่องงาน""อ่อ"พรึ่บ!ตุบ!"พี่ขึ้นมาบนเตียงทำไมคะ ลงไปเลยนะ!" ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆเขาก็ขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกับฉันหมับ!ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงร้องของพาฝัน เขาเอามือไปสวมกอดเธอไว้ ก่อนที่จะจับเธอให้ขยับมาใกล้เขา จนตอนนี้ทั้งสองแนบชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม"หึหึหึ""พี่คิม! เดี๋ยวใครก็เข้ามาเห็นหรอกค่ะ" ฉันกลัวจริงๆว่าจะมีใครมาเปิดประตูตอนนี้"แล้วไง?""พี่คิม!""ผัวเมียอยู่ด้วยกัน ผิด?""คะ...ใครเป็นเมียพี่กัน >.กรี๊ดดดดด ทำฉันเขินอีกแล้วนะ "เมื่อไหร่จะหายวะ""..