LOGINShare
134 รักกันก็ดีแล้ว
Last Updated:
2025-09-01 17:35:30
Latest chapter
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 136 กันและกัน
เสียงกระซิบข้างหูทำเอาขนลุกเกรียว ฟางถิงถิงขยับออกห่างแต่มิสู้แรงอีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัวก็อุ้มนางจนลอยเสียแล้ว“ปล่อยหม่อมฉันลงก่อนเพคะ”แต่หลี่ชงเหอหรือจะฟัง เขายกยิ้มมุมปากจ้องนางด้วยแววตาสื่อสิเน่หาล้ำลึก“ปล่อยก็โง่สิ ”“ท่านอ๋อง! ปากคอร้ายกาจนัก”“ข้ากลัวไม่มีโอกาสบอกรักเจ้า”ฟางถิงถิงมุ่นคิ้วรู้สึกแปลกกับถ้อยคำจึงได้แต่ถามด้วยความเป็นห่วง “เหตุใดพูดเช่นนี้” “ก็พรุ่งนี้ข้าต้องไปศึก คงอีกนานกว่าจะกลับมา” เขาเอ่ยพลันส่งยิ้มอ่อนโยนให้ฟางถิงถิงได้ฟังก็ถึงกับตะลึง นางดิ้นรนด้วยความเป็นห่วงแต่อีกฝ่ายไม่ปล่อยกลับก้มหน้ามาจูบครู่หนึ่งจึงเอ่ยแผ่วเบาราวกระซิบ“คืนนี้ข้าจะค้างกับเจ้า” ดรุณีน้อยถึงกับงันไปกับคำขอชัดแจ้งเช่นนี้ นางกับหลี่ชงเหอเคยร่วมห้องกันแล้วก็จริง แต่ก็ห่างหายไปนานนับแต่วันที่เขาบอกว่าจะแต่งนางเป็นชายา เพราะไม่อยากให้นางถูกครหาและอยากให้นางเรียนรู้ในอีกหลายสิ่งอย่าง “เจ้าเต็มใจหรือไม่” นางพูดไม่ออกได้แต่ส่งเสียงงึมงำในลำคอ ไม่ต้องมีคำพูดคำจาหลี่ชงเหอก็พานางลอยละลิ่วเข้าสู่วิมานฉิมพลีทันใด “ทำเช่นนี้ ท่านอ๋องไม่กลัวเสด็จแม่จ
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 135 สัญญาที่ต้องรักษา
ทางด้านฟางถิงถิงนั้นแม้พยายามเล่าเรียนมารยาทการใช้ชีวิตเยี่ยงในวังให้สมฐานะมากมายแค่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างที่ใจต้องการ นางต้องการเป็นเพียงใครสักคนที่สามารถทำประโยชน์ต่อผู้คนได้เพียงแค่รู้ว่าหมอม้าถังเหวินกลับมา นางก็ดีใจเป็นที่สุดไปขลุกอยู่ที่คอกม้าเพราะเพิ่งรู้ว่าท่านหมอผู้นั้นนั้นคือเจ้าของคอกสัตว์ขนาดใหญ่ไม่ไกลจากตรอกสามบ้านสกุลฟาง ยามว่างเว้นจากเล่าเรียนนางมักขลุกอยู่ที่นั่นตั้งแต่ยังเล็กจนสามารถเรียนรู้วิถีชีวิตสัตว์แต่ละชนิดได้ดี และยามนี้ที่ท่านหมอม้ากลับมานางจึงแอบลักลอบไปเรียนรู้งานเพื่อจะช่วยแบ่งเบาภาระของสามี “เจ้าเอาผ้าตรงนั้นมาให้ข้า แล้วต้มน้ำร้อนให้ข้าที แม่เหยี่ยวกำลังแย่ ข้าเห็นทีต้องทำความสะอาดบาดแผลไม่ให้ติดเชื้อเสียก่อนจึงจะรักษาต่อได้” หมอถังหรือถังเหวินเอ่ยพลางปาดเหงื่อ “เจ้าค่ะ”“เร็วๆ อย่าช้า เวลาทุกชั่วยามมีค่า” ถังเหวินสำทับ“ได้เจ้าค่ะ!”นางกระตือรือร้นสีหน้าแตกตื่น รุดไปหยิบผ้าผืนบางส่งให้อย่างรู้งานแล้วไปต้มน้ำอุ่มให้ ขณะรอก็เฝ้ามองทุกการกระทำของถังเหวินด้วยความตื่นเต้น“มันจะรอดหรือไม่เจ้าคะท่านหมอ”“หากพ้นคืนนี้แม
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 134 รักกันก็ดีแล้ว
“เห็นอยู่กับตา” นางกระเง้ากระงอดอีก“ก็เจ้าจะมาแต่มิบอกล่วงหน้า ข้ามิอาจเตรียมการต้อนรับองค์หญิงได้ทัน”“แต่เมื่อก่อนก็ไม่เห็นต้องบอก” นางเอ่ยแง่งอน เข้ามาเกาะแขนอย่างสนิทสนม แต่ฉับพลันหน้าที่ยิ้มอยู่ก็เปลี่ยนเป็นงอง้ำฉับพลัน“นั่นเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ข้ามีชายาแล้ว” เขาตอบหน้าตาเฉย“หม่อมฉันได้ยินมาว่าท่านอ๋องพามาด้วย อยู่ไหนล่ะเพคะ หม่อมฉันอยากเห็นว่าจะงดงามสักเพียงใดถึงทำให้ท่านอ๋องทรงใจอ่อน”“เจ้ากลับไปเถอะ... ไฉ่อี” เขาตัดบท“หม่อมฉันไม่ดีตรงไหน เหตุใดจึงไม่ไว้หน้ากันถึงเพียงนี้...” นางไม่ย่อท้อทวงถาม ดวงหน้างามยามนี้ฉ่ำน้ำตาเพราะท่าทางรังเกียจที่อีกฝ่ายมีให้หลี่ชงเหอได้แต่ผ่อนลมหายใจอึดอัดครู่หนึ่ง“ข้าจะบอกกับเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายว่าข้าจะไม่มีวันแต่งงานกับเจ้า”“เหตุใดกัน อย่าบอกว่าเพราะหม่อมฉันเป็นสตรีเผ่าหรวนนะเพคะ”“ไม่ผิด น้ำกับไฟมิควรหลอมรวม”“ท่านอ๋อง!”“กลับไปซะ ไฉ่อี จะไม่มีการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้น”“แล้วท่านอ๋องจะต้องเสียใจที่ไล่หม่อมฉัน”“ข้าไม่เคยเสียใจ หากทำให้ปู่เจ้าไม่พอใจก็ยกพลมาได้เลย”หลี่ชงเหอยื่นจำใจยื่นคำขาด เขาต้องจัดการเรื่องระหว่างสองแคว้นให้สิ้น
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 133 องค์หญิงไฉ่อี
“เสด็จแม่!” หลี่ชงเหอถึงกับอุทานฟางถิงถิงที่ถูกรวบร่างสวมกอดแน่นก็ถึงกับหน้าซีดคอหดพยายามผลักไส แต่อ้อมแขนอีกฝ่ายแข็งแกร่งราวคีมเหล็ก ไม่ว่านางจะพยายามอย่างไรก็มิอาจหลุดออกจากอ้อมกอดได้ ยิ่งเห็นสายตาของเหยียนชิวอี้ที่มองมาราวกับเห็นนางเป็นตัวประหลาดก็ยิ่งหวั่นใจ“ปล่อยเพคะ”หลี่ชงเหอคนดื้อยิ่งโดนว่ายิ่งดื้อแพ่ง ผละจากร่างนุ่มนิ่มด้วยความเสียดายแล้วจับมือนางก้าวขึ้นบันไดมาเผชิญหน้ามารดาด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม“เสด็จแม่หายประชวรแล้วรึพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่หายจะมายืนรอเจ้าตรงนี้รึ” เหยียนชิวอี้สีหน้าเรียบเฉยตอบ “แล้วดรุณีน้อยผู้นี้คือ...” “บุตรีเศรษฐีฟางที่ลูกเคยบอกเสด็จแม่พ่ะย่ะค่ะ”“งดงาม งดงามมาก”“ลูกถึงได้เลือกนางอย่างไรเล่าพ่ะย่ะค่ะ”เหยียนชิวอี้หรือเหยียนหลิว แม่ครัวเอกสกุลจินเมื่อกาลก่อนรับรู้คลื่นความสุขของบุตรชายจากน้ำเสียงก็ให้คลายใจ นางเพ่งมองฟางถิงถิงครู่ใหญ่ก่อนจะเผยรอยยิ้มยินดี“มาให้ดูใกล้ๆ ทีสิ สะใภ้”ฟางถิงถิงถึงกับงันกับคำเรียก แม้จะสงสัยในบทสนทนาที่ดูจะมีอะไรๆ มากกว่านั้น แต่นางได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของคนผู้นี้แล้ว นางก็ค่อยๆ ปลิดมือหลี่ชงเหอออกก่อนจะย่อตัวลงค้อมคำนับ
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 132 พบหน้าลูกสะใภ้
นางเอ่ยเพียงนั้นก็ได้ยินเสียงกระแอมจากด้านหลังจึงเหลียวมองก็พบหลี่ชงเหอหน้าเคร่งเครียดมองอยู่ก็หน้าเสียไป“ใครบอกว่าจะให้เจ้ากลับบ้าน”“ข้าบอกเอง“เจ้าออกจากบ้านมาเป็นชายาข้าแล้ว มิอาจหวนกลับไปได้” หลี่ชงเหอเสียงเข้มหน้ายังไม่หายตึงที่ถูกอีกฝ่ายเฉยเมยไม่เห็นหัว“แต่ข้าจะกลับ”“หากเจ้ากลับไป พี่ชายเจ้าก็ต้องถูกลงโทษ”“เช่นนั้นข้าไม่กลับ”“เปลี่ยนใจง่ายดีนี่” หลี่ชงเหอแค่นเสียงหยัน แต่หัวใจพองโต“แต่เจ้าต้องปล่อยพี่ข้าไป” นางต่อรองก่อนเอ่ยเสียงอ่อย “นะ... ข้าขอร้อง...”“ก็ได้ ข้าจะปล่อยแต่เจ้าต้องบอกเหตุผลว่าเหตุใดจึงทำเช่นนี้ทั้งที่เจ้าก็มิใช่คนสิ้นไร้ไม้ตอก”ฟางฮั่นเงยหน้าที่ข้างแก้มซีกหนึ่งมีรอยแผลเป็นทางยาวให้ดูพลางกัดกรามกรอดแสดงความคับแค้น เขาเผลอลูบแผลเป็นด้วยความเคยชินอีกครั้ง“ครั้งหนึ่งข้าเคยรักสตรีนางหนึ่ง นางเป็นหญิงชาวบ้านอ่อนหวาน ข้ากับนางสัญญาจะเข้าพิธีแต่งงานกันก่อนแล้วจะพานางกลับบ้านด้วยกัน แต่ทว่าไอ้พวกชั่วเผ่าหรวนมันเข้ามาปล้นสะดม เผาหมู่บ้านจนวอด นางถูกพวกชั่วข่มเหงก่อนจะฆ่าทิ้ง ส่วนข้าก็หนีหัวซุกหัวซุนจนมาเจอพี่น้องร่วมอุดมการณ์”“ก็เลยกลายเป็นโจรหมาล่าเนื้อรึ” หลี่
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 131 เหตุการณ์พลิกผัน
หลี่ชงเหอได้สติรีบผละ กำชับมือฟางถิงถิงแน่น “ไปกันเถอะ แถบนี้มีพวกโจรป่าชุกชุม ข้าเกรงว่า...”ไม่ทันขาดคำ พงหญ้าพุ่มไม้ใหญ่น้อยรอบบริเวณก็สั่นไหว ปรากฏร่างชายฉกรรจ์นับสิบก้าวออกมาล้อมพวกเขาไว้ในวงล้อม หลี่ชงเหอกอดลูกกวางน้อยตัวสั่นเทาเอาไว้ข้างหนึ่ง มืออีกข้างชักกระบี่จังก้าหมายฟาดฟัน แต่ครั้นพวกมันกระเหี้ยนกระหือรือกรูกันเข้ามา หลี่ชงเหอก็ส่งเสียงกังวานกร้าว“หากไม่อยากตายไวก็อย่าเข้ามา!”“คิดว่าพวกข้าคนมากกว่าจะกลัวคำขู่ของเจ้ารึ” หนึ่งในโจรป่าเอ่ยเสียงห้าวเย้ยหยันหลี่ชงเหอกระตุกยิ้มก่อนเอ่ย “ใครกันแน่ที่คนมากกว่า”“ถุ๊ย! ก็เห็นอยู่ยังจะกล้าปากดี” หนึ่งในนั้นถากถางไม่พอยังแสดงกิริยากักขฬะใส่ฟางถิงถิงตัวสั่นจนต้องกอดกระชับหลี่ชงเหอเอาไว้จนเขาต้องกอดนางแน่นปลอบโยน ไม่มีทีท่าหวาดกลัวในแววตาดุร้ายราวสัตว์ป่าที่จ้องมองมารอบทิศ เขากระตุกยิ้มครู่หนึ่งจึงผิวปากเป็นทำนองไม่นานเสียงฟึ่บฟั่บก็ดังขึ้นเหนือท้องฟ้า รอบกายปรากฏเหล่าทหารจำนวนมากล้อมกรูกันเข้ามารายรอบโจรป่าที่ตกอยู่ในวงล้อมอีกที เฉิงเผิงซู่แหวกวงล้อมเข้ามาหยุดต่อหน้าหลี่ชงเหอทันที“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” เขาค้อมศีรษะคำนับผู้เป็นนางพล
You may also like
ปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น12.2K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง38.8K viewsข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
หิมะที่ปลิดปลิว24.4K viewsเกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว13.0K viewsทระนงแค้นสีเลือด
บุปผาสวรรค์935 viewsข้าคือ เจ้าของหอเหว่ยซิน
l3oonm@2.1K viewsสามีอยากดื่มสุราต้องช่วยข้าทำสวน
องค์หญิงโนเนม2.0K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.7K views
