LOGINShare
49 เป็นของข้าเถอะนะ
Last Updated:
2025-07-14 16:20:53
Latest chapter
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 53 แพ้อยู่คนเดียวนี่ล่ะ
หม่าชิงเทียนแม้งุนงงแต่ก็ไม่กล้าถามต่อเพราะเห็นท่าทีหนักใจของผู้เป็นนายก็พอจะรู้ว่าศึกนอกศึกในยังใหญ่หลวงนัก จึงได้แต่รับคำ “เช่นนั้นหม่อมฉันจะรีบเตรียมการให้พ่ะย่ะค่ะ” “ดี... อย่าลืมเรื่องที่ตกลงกัน”“พ่ะย่ะค่ะ” หม่าชิงเทียนรับคำก่อนจะล่าถอยออกไป หลี่หลานหมิงกุมขมับบีบนวดเบาๆ ด้วยความอึดอัดใจ เขาหลีกเลี่ยงมาตลอดที่จะเผชิญหน้ากับพี่ชายหลังจากเหตุการณ์คราวนั้น แต่ครานี้เห็นทีจะเลี่ยงมิได้ หากเกิดเหตุร้ายกับรัชทายาทไม่แคล้วต้องเป็นเหตุให้อ๋องสามหาเรื่องเล่นงานอีก ร่างสูงใหญ่เฝ้ามองหมู่ดาวยามรัตติกาลครู่หนึ่งจึงนึกได้ล้วงหาของที่ซ่อนไว้ในอกเสื้อแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่าก็เหลียวมองหาแต่ไม่พบก็ให้รู้สึกวิตกกังวลจนอยู่ไม่ติดจิตใจพุ่งพล่านทันใด “หายไปไหนกัน!” จินซิงซินนอนไม่หลับเพราะกระวนกระวายสับสนในใจกับสิ่งที่ผู้ที่ได้ชื่อว่าสามีกระทำกับนางเมื่อยามย่ำค่ำ นางบังเกิดความรู้สึกประหลาดยามที่กายทั้งสองแนบชิด จิตใจที่เคยสงบนิ่งไร้ความรู้สึกรู้สมกลับพุ่งพล่าน ร่างกายร้อนผ่าวราวกับก้อนเนื้อในอกกำลังเต้นระรัวจนแทบถลนออกมากองด้านนอก
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 52 เหยียนหลิว
“ท่านอ๋องคิดว่าเราคาดคั้นเอากับมันแล้วจะได้คำตอบหรือพ่ะย่ะค่ะ” หลี่หลานหมิงชะงักหันกลับมาหาขุนพลหน้าหยกคู่ใจก่อนเอ่ย “ก็ต้องลองดู”“หม่อมฉันว่ามันอาจยอมตาย”“หึ... หากไม่รักชีวิตตัวเองจะตายก็สมควรแล้ว”หลี่หลานหมิงเดินนำมาหยุดอยู่หน้าห้องขังด้านในสุด เขามองร่างสะบักสะบอมเต็มไปด้วยบาดแผลด้านในด้วยแววตาว่างเปล่าก่อนที่หม่าชิงเทียนจะสั่งคนคุมไขกุญแจแล้วเดินนำเข้าไปตามด้วยผู้เป็นนายอีกที“หึหึ ดูจากสภาพเจ้าแล้วเห็นทีรอดยากแต่หากบอกมาว่าผู้ใดใช้มา ท่านอ๋องอาจจะไว้ชีวิตเจ้า”หม่าชิงเทียนเดินวนไปรอบๆ ร่างกำยำที่ถูกโซ่ตรวนตรึงทั้งมือและเท้า ผมเผ้ารุงรังโลหิตเกรอะกรังเหนือหางคิ้วเป็นทางยาว หลี่หลานหมิงยืนกอดอกจ้องหม่าชิงเทียนสอบสวนอยู่เงียบๆ สบสายตาอีกฝ่ายที่มองมาตาแทบถลนก่อนะแสยะยิ้มเยาะเย้ย“บอกก็ตายไม่บอกก็ตายแล้วเหตุใดข้าจึงต้องบอก”“หึ... ปากดี ข้าจะดูซิว่าเจ้าจะปากแข็งได้นานแค่ไหน” หม่าชิงเทียนขู่พลันซัดฝ่าเท้าเข้าเต็มอกจนร่างนั้นกระเด็นไปหมอบแทบเท้าอ๋องสี่หลี่หลานหมิง มันไม่เพียงไม่ก้มหัวให้กลับเงยหน้าขึ้นหัวเราะไม่มีปี่มีขลุ่ยจนถูกถีบหน้ากระเด็นกลิ้งไปอีกทาง “จะบอกไม่บอก!”
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 51 ศึกรบศึกรัก
“ซิงซิน! หากเจ้าไม่บอกและข้ารู้ทีหลังไม่เพียงแต่ชีวิตเดียวของมันที่ยังมิอาจยื้อได้ ครอบครัวของมันข้าก็จะไม่ละเว้น บอกมา!”จินซิงซินสะดุ้งเฮือกเมื่อสบแววตาแข็งกร้าวและคำพูดโหดร้ายอย่างที่ไม่เคยเจอ หลี่หลานหมิงลืมตัวลุกนั่งคร่อมร่างนางไม่พอยังเขย่าแขนอย่างแรง จินซิงซินตกใจหน้าแดงก่ำน้ำตาไหลพรากเพราะถูกบีบต้นแขนแน่นถึงกับปิดหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นครู่หนึ่งจึงค่อยๆ บอกเสียงแผ่วโหย “ข้าบอกก็ได้ สามีอย่าทำร้ายท่านยายเลยนะ ซิงซินรักท่านยายมีท่านยายเพียงคนเดียวที่สั่งสอนซิงซิน”“ที่แท้เป็นท่านยายเจ้าอีกแล้วหรือ!”จินซิงซินพยักหน้าพลางปาดน่ำตา “เป็นท่านยายที่สั่งสอน”“แล้วนางสอนอะไรเจ้าอีกบ้าง!”“ฮือ ฮือ ท่านยายสอนว่าหากโตเป็นสาวเข้าพิธีปักปิ่นแล้วต้องแต่งงานเป็นภรรยาของใครสักคน ก่อนที่จะแต่งงานห้ามมิให้ผู้ใดเห็นเรือนร่างที่ไม่สวมใส่เสื้อผ้า ห้ามมิให้ผู้ใดจับสัมผัสของสงวนทั้งบนและล่างภายใต้ร่มผ้านอกเสียจาก... ฮือ ฮือ นอกเสียจาก...”อ๋องพยัคฆ์ใจหล่นทันใดที่เห็นน้ำตาดรุณีน้อยไหลหลั่งราวทำนบแตกกว่าจะรู้สึกตัวและคลายนิ้วมือที่บีบต้นแขนนางจนเกิดรอยแดงก็ต่อเมื่อนางร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุดจึงได้อ่อนล
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 50 สวรรค์ล่มอีกแล้ว
กระทั่งถูกปลุกเร้าด้วยฝ่ามือที่เลื่อนลงมาสัมผัสทรวงอกตูมเต่งตึงนอกร่มผ้าอย่างเพิ่มความร้อนแรงกว่าจะรู้ตัวว่าถูกอารมณ์สิเน่หาพาไป ดรุณีน้อยผู้ไร้เดียงสาก็อยู่ในสภาพเกือบเปลือยหลังจากเสื้อผ้าเลอะเทอะถูกอีกฝ่ายเปลื้องออกโดยไม่รู้ตัวมีเพียงเอี๊ยมตัวน้อยปิดบังเรือนร่างงามเอาไว้เท่านั้น“เจ้างดงามเหลือเกินซิงซิน” หลี่หลานหมิงเอ่ยอย่างพึงใจ “งดงามจนข้าอดใจไม่ล่วงเกินเจ้าไม่ไหวแล้ว บอกให้ข้าชื่นใจสักครั้งว่าเจ้าเต็มใจที่จะเป็นชายาของข้า”“ซิงซิน เอ่อ...”“หืม... “ แม้จะเต็มไปด้วยความหวั่นไหว แต่ยามนี้ขอเพียงได้ฟังคำตอบ เขาก็พร้อมจะพานางขึ้นเขาสูงหรือลงทะเลเพลิงโดยไม่สนผู้ใด “ข้าอยากฟัง...”“ไม่รู้” นางเอ่ยพลันหลบตาหลี่หลานหมิงแม้จะผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็พยายามสะกดกลั้นอารมณ์“เจ้าไม่เต็มใจหรือ เช่นนั้นข้าก็...” “ไม่นะ! ซิงซินอยากเป็น”“เป็นอะไร เป็นอะไร เจ้าบอกข้าสิ ซิงซิน”“เป็นภรรยาของ...” นางว่าเพียงแค่นั้นก็ถูกจูบปิดปากอีกตามเคย ยามนี้แม้แต่หลี่หลานหมิงเองยังไม่รู้ตัวเลยว่าขึ้นทาบทับเรือนร่างอ่อนนุ่มไปทั้งตัวตั้งแต่เมื่อใด เพียงอาภรณ์ที่ปิดกั้นผิวเนื้อที่ควรจะแนบชิดก็กลับเป็นสิ่งรำคาญใจ
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 49 เป็นของข้าเถอะนะ
นางตวาดบุตรชายพลางมองตามร่างกำยำที่อุ้มร่างเล็กผมเผ้ารุงรังไกลห่างออกไป พลันสายตาก็สังเกตเห็นบางสิ่งที่กำลังล้อแสงอาทิตย์วาววับบนศีรษะจินซิงซินเป็นไปไม่ได้!นั่นมิใช่ปิ่นปักทับทิมที่เป็นสมบัติประจำตัวของไทเฮาองค์ก่อนหรอกหรือ เหตุใดจึงมาอยู่บนศีรษะนาง!ทั้งที่ของมีค่าควรเมืองนี้ควรเป็นของนาง!มันควรเป็นของนาง!ไม่ทันถึงเรือนเหม่ยจิ้ง หลี่หลานหมิงก็เจอกับสองขุนพลคู่ใจที่หายไปตั้งแต่เกิดเรื่องจึงได้รู้จากปากคนขรึมว่าที่จินซิงซินโวยวายนั้นก็เพราะองค์รัชทายาทหลี่อี้หลงทรงปล่อยกระต่ายออกจากกรงไปทั้งฝูงกว่าพวกเขาและทหารรับใช้จะไล่จับกลับมาครบก็แทบหมดแรง“ขอบใจพวกเจ้า”“หามิได้ท่านอ๋อง แต่พระชายา...” หม่าชิงเทียนเหลือบมองร่างในอ้อมแขนผู้เป็นนายแล้วรู้สึกขยาดเล็กน้อยก่อนเอ่ย “นางบาดเจ็บหรือไม่ เมื่อครู่ชุลมุนนัก ข้ากับเฉาเสี่ยนยังมิอาจทัดทานการต่อสู้ของพวกเขาได้เลย”“นางไม่เป็นไรมาก มีแค่บาดแผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้น”“แล้วเหตุใดต้องทรงอุ้มกลับมาเช่นนี้ หรือว่าฮองเฮาทรงทำโทษที่นางทำให้รัชทายาทมีบาดแผล” หวังเฉาเสี่ยนเอ่ยถามสีหน้าไม่สู้ดีเพราะไม่สามารถช่วยได้มากหลี่หลานหมิงส่ายหน้าปฏิเสธก่อนจะพยั
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 48 เล่นสามีภรรยากันเถอะ
“ตุ้งตุ้งของซิงซิน ฮือ ฮือ ซิงซินมีแต่ตุ้งตุ้งเท่านั้น”“มิใช่ เจ้ายังมีข้า”“แต่...” “ข้าจะเอามันคืนให้เจ้า หยุดร้องนะ” หลี่หลานหมิงกระซิบก่อนตวัดสายตาคมกริบไปที่หลานชายตัวดี “อี้หลงเอากระต่ายคืนมา”องค์ชายน้อยได้ฟังก็ไม่พอใจกระชับอกเสื้อแน่นเข้าก่อนเอ่ยเสียงกร้าว “ของอยู่กับผู้ใด คนนั้นก็เป็นเจ้าของหาไม่แล้วใครนึกเอาแต่ใจกล่าวหาใครก็ย่อมได้เช่นนั้นหรือ”“ก็เจ้าเอาของข้าไปจริงๆ”“เจ้าพูดจาสามหาว อย่ามาปรักปรำข้า”“ก็ที่อยู่ในอกเสื้อเจ้ามันคือตุ้งตุ้งของข้าหรือมิใช่ เช่นนั้นก็เอาสิ่งที่อยู่ในอกเสื้อเจ้าออกมาให้ข้าดูสิ เด็กดื้อ”“เสด็จแม่! นะ นะ นางกล่าวหาลูกว่าเป็นเด็กดื้อ”“สามหาว! เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับองค์รัชทายาทได้ ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ เห็นทีสามสิบไม้คงไม่พอ”ชิงอ๋องชงเหอที่ยืนเงียบฟังอยู่นานจ้องมองน้องชายร่วมสายเลือดบิดาสวมกอดจินซิงซินทั้งยังออกโรงปกป้องก็นึกเวทนา นางงดงามจริงอย่างสิ้นข้อสงสัยแต่เนื้อในความงามกลับว่างเปล่าราวกับเด็กเหมือนหลานชายของตนไม่มีผิดคนหนึ่งเป็นถึงองค์รัชทายาท อีกคนเป็นชายาอ๋องพยัคฆ์ แต่กลับมาทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ เห็นทีรู้ถึงไหนคง
You may also like
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.0K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย209.8K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา11.8K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.7K viewsย้อนเวลามาเป็นพระชายาของท่านอ๋องตาบอด
ซีไซต์3.6K viewsพอกันทีกับบทนางเอกแสนอาภัพ
หมอนบนโซฟา127 viewsเหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ
ปลายฝนต้นหนาว761 viewsทารกผู้นี้ มิใช่ของข้า
ซาชิกิวาราชิ160 views
