บทที่ 12 ข้อตกลง 2

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของฉู่เฮ่าหรานห้าก้าวตามหลังเขา เธอได้ยินเสียงคนอื่นคุยกันในตึกแล้วก็นึกถึงสิ่งที่ใครบางคนจะพูดถ้าพวกเขาเดินเข้ามาเจอเขาบีบหน้าอกของเธอขณะที่มืออีกข้างของเขาอยู่ใต้กระโปรงของเธอ เธอก็คงจะเป็นคนที่ต้องอับอายในตอนนั้น เธอคงจะรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงใจง่ายราคาถูก มันจะดูเป็นอย่างไรนะ วันที่สองที่ทำงานแล้วก็ยอมให้เจ้านายของตัวเองมาลูบคลำแล้วก็สนุกกับมันอย่างเปิดเผย เธอคงจะตายด้วยความอับอาย ถึงแม้ว่านั่นจะไม่ได้หยุดเธอไม่ให้เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา รู้สึกเหมือนเด็กที่เข้าไปในร้านขนมหวานพร้อมกับเงินเต็มกระเป๋า เธอปิดประตูตามหลังแล้วก็ตัวแข็งทื่อไป

“ประตูไม่มีล็อกค่ะ”

น้ำเสียงหวานแหบพร่า ลำคอแห้งผากขณะที่ยืนอยู่กับที่ ตอนนี้มันชัดเจนเสียยิ่งกว่าชัดว่าเธอกำลังคาดหวังว่าจะต้องเกิดอะไรขึ้น ถ้าอย่างนั้น ก็แล้วทำไมเธอถึงได้แคร์ล่ะว่าประตูมันจะล็อกหรือไม่

“มาที่โต๊ะสิครับ”

ฉู่เฮ่าหรานกวักมือเรียกหญิงสาวเข้ามาหา เจิ้งลี่ซามองตามร่างสูงที่หยิบกองแฟ้มเอกสารออกจากปลายโต๊ะแล้วโยนมันลงบนเก้าอี้อย่างไม่ใยดี เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างยากลำบาก รอค