Mag-log inShare
9
Huling Na-update:
2025-03-27 03:44:52“มันน่ารำคาญมากที่ฉันต้องกลับบ้านเพราะลูกสาวคนเก่งของพ่อแม่กลับบ้าน”
ลี่เหยียนตะโกนใส่โทรศัพท์ขณะที่กำลังขับรถไปยังบ้านพ่อแม่ตัวเองเพราะพ่อแม่โทรเรียกเธอไปหาเนื่องจากพี่สาวของเธอกลับบ้าน
“ฉันไม่เห็นความจำเป็นที่ฉันจะต้องกลับไปเลย” เธอบ่นต่อ
“ฮ่า ๆ พวกท่านคงคิดถึงแกมั้ง หรือไม่ก็พวกท่านอาจมีหนุ่มหล่อมาแนะนำเธอก็ได้” จื่อหานหัวเราะ
“ไม่มีทาง” ลี่เหยียนปฏิเสธทันควัน พลันนึกไปถึงวันไนต์ของเธอ
“น่าเสียดายพี่ลิ้นดุของเธอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อเขา” เพื่อนสาวเอ่ยถึงฉายาที่พวกเธอตั้งให้กับผู้ชายวันไนต์ของลี่เหยียน ทั้งสองคนสนิทกันมาก ไม่เคยมีความลับอะไรต่อกัน ดังนั้นประสบการณ์เซ็กซ์ครั้งแรกของลี่เหยียนจึงถูกถ่ายทอดให้จื่อหานฟัง
“มันไม่ใช่เรื่องสำคัญไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างมันก็แค่วันไนต์ซึ่งฉันกับเขาตกลงกันไว้ว่ามันควรเป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรก”
“แต่ฉันมั่นใจว่าหากเธออยู่ต่อมันจะต้องมีคืนที่สองแน่”
“ฉันดีใจที่ฉันตัดสินใจกลับก่อนที่เขาจะตื่นแล้วได้พูดอะไรที่จะทำให้ฉันดูเป็นพวกสิ้นราคา”
“ฉันคิดว่าเขาจะกินเธอต่อมากกว่า”
“ฉันไม่ต้องการย่ะ” ลี่เหยียนโกหก เพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่เคยลืมผู้ชายคนนั้น
“มันน่าเสียดายที่เธอไม่มีช่องทางให้ติดต่อเขาได้เลย”
“มันก็ควรเป็นแบบนั้นแหละ เพราะเขาได้เคลียร์ก่อนเลยว่าเขาไม่ได้คาดหวังอะไรทั้งสิ้น สำหรับเขามันแค่วันไนต์จริง ๆ”
“เลวได้ใจ ว่าแต่เธอจะกลับเมื่อไหร่”
“คืนพรุ่งนี้”
ลี่เหยียนมองบน กำลังคิดว่าจะแสดงตัวเป็นลูกที่ดีได้อย่างไร
“ฉันหวังว่าพี่เมิ่งฉีคงไม่มีเรื่องอะไรมาอวดหรอกนะ”
ครั้งล่าสุดที่เธอถูกเรียกตัวกลับบ้านตอนที่พี่สาวกลับมาก็เพราะพี่สาวของเธอจบปริญญาเอกแล้วได้รับรางวัลวิจัยยอดเยี่ยม
“ถ้าพี่เมิ่งฉีมีเรื่องอะไรมาอวด เธอก็อวดเรื่องเธอบ้างสิ”
“เธอจะให้ฉันเอาเรื่องอะไรไปอวด”
“เรื่องที่เธอมีวันไนต์กับผู้ชายที่โครตหล่อและแซ่บเวอร์ไง”
“ฮ่า ๆ พ่อฉันได้หัวใจวายแน่ นี่จื่อหาน ฉันถึงบ้านแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”
“โอเค ๆ โชคดีนะเพื่อนรัก ฮ่า ๆ”
ลี่เหยียนหย่อนมือถือลงกระเป๋า ยิ้มให้กับตัวเองตอนที่เดินเข้าบ้าน เธอหวังว่าอะไร ๆ จะไม่แย่เกินไปนัก เธอจะไม่สนไม่แคร์เรื่องอะไรก็ตามของพี่สาว เธอจะต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเธอมีความสุขกับชีวิตดี ซึ่งเธอเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว และรีบกลับให้เร็วที่สุด
“ลี่เหยียนกลับมาแล้วเหรอลูก” แม่เธอร้องทักเมื่อเห็นเธอเดินเข้าบ้าน
“ค่ะแม่” เธอยิ้มให้แม่
เธอรู้ว่ามันจะเป็นสุดสัปดาห์ที่ยาวนาน วันนี้แม่แต่งตัวสวยเป็นพิเศษ นั่นแสดงว่าอะไรก็ตามแต่ที่พี่สาวทำต้องเป็นเรื่องพิเศษ
“แม่อยากให้ลูกทำความรู้จักกับแขกของเรา” แม่หันไปทางโซฟาที่มีใครบางคนนั่งอยู่
ลี่เหยียนมองตาม ทันใดนั้นราวกับว่าโลกหยุดหมุน ตรงหน้าเธอคือพี่ลิ้นดุ เขากำลังนั่งคุยกับพ่อของเธออยู่
“สวัสดีครับ ผมกู้หยุนเฟิงยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขายื่นมือออกมาตรงหน้า
“ฉันฉู่ลี่เหยียนค่ะ” เธอทักเขากลับเสียงเบาก่อนที่จะยื่นมือออกไปจับกับเขา
“ยินดีที่ได้รู้จักคุณลี่เหยียน” เขาพูด แต่ดวงตาเขาแฝงประกายยั่วเย้าอย่างเห็นได้ชัด และนั่นทำให้เธอหน้าร้อน
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณกู้” เธอกล้ำกลืนความรู้สึกตอบเขาไป ในใจเต็มไปด้วยความงุนงง สับสน และเป็นกังวล
ถ้าไม่นับสายตายั่วเย้าของชายหนุ่ม การแนะนำตัวของทั้งคู่ช่างดูเป็นทางการเกินกว่าจะคาดคิดว่าเขาและเธอเคยมีความแนบชิดกันมาก่อน
“เรียกผมว่าหยุนเฟิงเฉย ๆ เถอะครับ ขอโทษนะครับ มีอะไรติดผมคุณ” พูดจบเขาก็โน้มตัวมาด้านหน้า ทำท่ายกมือขึ้นปัดผมตรงข้างหูเธอ “ทีนี้ผมจะได้เรียกชื่อของผู้หญิงตอนที่ผมนึกถึงคืนนั้นถูก” เขากระซิบชิดริมหู
นอกจากลมหายใจที่รินรดแล้ว ลี่เหยียนยังรู้สึกถึงปลายลิ้นที่แตะเบา ๆ บนใบหูของเธอด้วย เธอตกใจและรีบขยับถอยหนีทันที เธอจ้องหน้าเขาและมองไปรอบ ๆ เกรงว่าพ่อแม่จะเห็น แต่แม่เดินออกไปจากห้องรับแขกแล้ว ส่วนพ่อนั้นโทรศัพท์มาพอดีจึงวุ่นอยู่กับการคุยโทรศัพท์
“คุณมาทำอะไรที่นี่” เธอถามและต้องการรู้คำตอบเป็นอย่างมาก เพราะนี่มันยิ่งกว่าเรื่องบังเอิญเสียอีก และเธอรู้ดีว่าจะไม่ได้รับคำตอบอย่างที่เธอคาดให้เป็นแน่นอน
“แล้วคุณอยากให้ผมมาทำอะไรล่ะ” เขาจ้องตาเธอราวกับกำลังต้องการค้นความคิดเธอ
Pinakabagong kabanata
กลรักกับดักหัวใจ Epilogue
สามเดือนถัดมาฉันรู้ว่าทุกคนสงสัยว่าตกลงฉันท้องรึเปล่า ฉันอยากบอกว่าฉันดีใจที่ฉันไม่ได้ท้อง แน่นอนว่าฉันอยากมีลูก แต่ฉันอยากให้พวกเขามาในเวลาที่ฉันพร้อม คือจนกว่าที่ฉันกับหยุนเฟิงจะแต่งงานกัน จนกว่าพวกเราจะรู้จักกันมากกว่านี้ ฉันยอมรับว่าเราสองคนยังไม่รู้จักกันดีพอและมีอีกเรื่องที่ฉันอยากเล่าให้ฟังคือทั้งหยุนเฟิงและฉันต่างโกหกด้วยกันทั้งคู่ฉันบอกเขาว่าลิ้นปลอมสู้ลิ้นเขาไม่ได้อย่างเทียบกันไม่ติด แต่ถ้าจะให้พูดกันตามตรง มันให้ความรู้สึกแทบจะเหมือนที่เขาทำให้ฉันเลยทีเดียว บางทีอาจเป็นเพราะว่าฉันมักจะหลับตาจินตนาการว่าเป็นเขาที่กำลังทำให้ฉัน ฉันคิดว่าเขาจับได้ว่าฉันโกหกเพราะว่าจู่ ๆ ลิ้นปลอมก็หายไป พอฉันถามว่าเขาซื้อมันมาจากไหน เขาก็เฉไฉว่าจำไม่ได้ส่วนหยุนเฟิงเองก็โกหกเหมือนกัน เขาสัญญาว่างานแต่งถัดไปที่เราสองคนจะแอบมีเซ็กซ์กันคืองานแต่งของเรา แต่เราสองคนยังไม่มีแพลนที่จะแต่งงานกัน และเราได้ไปร่วมงานแต่งมาแล้วสองครั้ง ซึ่งเรามีเซ็กซ์กันในครั้งหลังสุด ฟังดูแล้วเราสองคนค่อนข้างโรคจิตที่แอบมีเซ็กซ์กันในงานแต่งชาวบ้าน แต่มันค่อนข้างตื่นเต้นเลยทีเดียว แต่ว่าครั
กลรักกับดักหัวใจ 45
“ใช่” เธอได้ยินเสียงหัวเราะรอดมาตามสาย“กู้หยุนเฟิง!” ลี่เหยียนเหลืออดกับความพิเรนทร์ของเขา “คุณ…”“ผมทำไม ผมแค่คิดว่าตอนที่คุณไม่มีลิ้นผมคุณจะได้มีตัวแทน”“อ้อ ขอบคุณค่ะ” ลี่เหยียนประชด“ผมดีใจที่คุณโทรหาผม”“ฉันรู้เรื่องคุณกับพี่เมิ่งฉีแล้ว”“ครับ ผมยกเลิกเรื่องหมั้นกับการแต่งงาน”“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องต่าง ๆ และเรื่องที่พี่เมิ่งฉีโกหกคุณด้วย”“ผมยุติทั้งหมดก่อนที่ผมจะรู้ความจริงว่าเมิ่งฉีไม่ได้ท้อง อันที่จริงมันตั้งแต่คุณพาผู้ชายสองคนนั้นมาแสดงตัวว่าเป็นแฟนแล้ว”“นั่นมันตั้งสองอาทิตย์แล้วนี่คะ” ลี่เหยียนรู้สึกเสียใจที่เขาไม่โทรหาเธอเลย“ผมยอมรับว่าผมโกรธคุณ อาทิตย์นั้นผมต้องการคุยกับคุณ แต่คุณออกไปกับจื่อหานแล้วไม่กลับเข้ามาอีก”“ตอนนั้นฉันเสียใจนี่คะ แล้วก็อิจฉาพี่เมิ่งฉีด้วย”“ผมเข้าใจว่าทำไมคุณถึงเสียใจและผิดหวังในตัวผม ผมทำตัวงี
กลรักกับดักหัวใจ 44
ลี่เหยียนมองไปยังกล่องสีน้ำตาลที่วางอยู่กลางเตียงหลังจากที่เธอกลับจากทำงาน เธอสงสัยว่าข้างในเป็นอะไร และใครเป็นคนส่งมาให้เธอ นี่ไม่ใช่วันเกิดเธอ และเธอก็ไม่ได้ซื้อของออนไลน์มาเป็นชาติแล้ว ลี่เหยียนยิ้มให้กับความกระหายใคร่รู้ของตัวเอง เป็นเวลาสองอาทิตย์แล้วหลังจากที่เธอกลับจากบ้านพ่อแม่และรับรู้ความจริงเรื่องพี่สาวตัวเอง มันเป็นสองอาทิตย์ที่เธอกลับมาใช้ชีวิตราบเรียบเป็นปกติ ไม่มีใครโทรมาหาหรือสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้นที่เธอกับจื่อหานจู่ ๆ ก็หายกันไปเลยลี่เหยียนยอมรับว่ารู้สึกน้อยใจที่คนในครอบครัวไม่แม้แต่จะถามถึงเธอเลยว่าทำไมถึงกลับก่อน แต่เธอรู้สึกเสียใจมากกว่าที่กู้หยุนเฟิงขาดการติดต่อเธอไปเลย เธอแอบคาดหวังว่าเย็นวันนั้นเขาจะมาหาเธอ แต่ก็ไม่ เธอไม่รู้ว่าเขารู้รึยังว่าพี่เมิ่งฉีไม่ได้ท้องจริง แต่เธอมั่นใจว่าพี่เมิ่งฉีไม่มีทางบอกเขาหรอกเพราะคนอย่างพี่เมิ่งฉีเห็นแก่ตัวและไร้จิตสำนึกขนาดนั้นลี่เหยียนนั่งลงบนเตียงและเปิดกล่องปริศนาออกดูอย่างรวดเร็ว ในนั้นมีลิ้นปลอมอยู่ชิ้นหนึ่งพร้อมกับโน้ตแปะอยู่ เธอจึงรู้ว่าใครเป็นคนส่งมาโทรหาผมนะลี่เหยียน ผมอยากคุ
กลรักกับดักหัวใจ 43
“ฉันชอบการชอปปิ้งบำบัดที่สุด” ลี่เหยียนพูดขณะเดินข้าไปในร้านอาหารกึ่งบาร์“ฉันก็เหมือนกันแม้เงินในกระเป๋าฉันจะไม่เอื้อเท่าไหร่”“ฉันเองก็แกลบพอกับเธอนั่นแหละจื่อหาน แต่วันนี้ขอปลดปล่อยสักวันละกัน”“ถูก”ลี่เหยียนและจื่อหานสั่งของว่างมากินคู่กับไวน์ ระหว่างที่รอจื่อหานได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง“โลกกลมฉิบ” จื่อหานสบถ“อะไร”“เธอต้องไม่เชื่อแน่ว่าฉันเห็นใคร”“ใคร อย่าบอกนะว่าพี่เมิ่งฉีกับกู้หยุนเฟิง”“เธอทายถูกครึ่งนึง พี่เมิ่งฉีมากับเพื่อนสักครึ่งโหล”“เออดี” ลี่เหยียนกลอกตาแล้วหันหลังไปมองบ้าง“ลี่เหยียน ฉันว่าพี่เมิ่งฉีกำลังดื่มไวน์ คนท้องดื่มไวน์ได้เหรอ” จื่อหานสังเกต“บ้า พี่เมิ่งฉีดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้! ทำไมพี่เมิ่งฉีถึงเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้” ลี่เหยียนพูดและลุกขึ้นยืน“ลี่เหยียนนั่นเธอจะไปไหน”“ก็จะไปหาพี่เมิ่งฉีไง”
กลรักกับดักหัวใจ 42
ลี่เหยียนกับจื่อหานมองหน้ากันก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านของพ่อแม่“ขอบใจนะจื่อหานที่อุตส่าห์มาเป็นเพื่อนฉันทั้งที่เธอไม่จำเป็นต้องมาก็ได้” ลี่เหยียนยิ้มอ่อนให้จื่อหาน“ไม่เป็นไร ฉันตั้งใจมาเป็นกองหนุนให้เธออยู่แล้วลี่เหยียน อีกอย่างเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อฟังว่าพี่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงจะพูดอะไร แต่เรามาที่นี่เพราะพ่อแม่ขอร้องให้มาต่างหาก เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องไปสนใจใครทั้งนั้นโดยเฉพาะพี่เมิ่งฉี”“อืม ยังไงก็ขอบใจแก”ลี่เหยียนเปิดประตู แล้วเธอกับจื่อหานจึงค่อยเดินเข้าไปในบ้าน ที่ห้องรับแขกทุกคนอยู่กันพร้อมหน้ารวมทั้งกู้หยุนเฟิงกับกู้เทียนอี้ด้วย ลี่เหยียนปั้นยิ้ม เธอตั้งใจว่าจะไม่ทำตัวโง่งมอย่างเช่นแสดงให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอแคร์ที่เขาไม่โทรหาเธอเลยตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้ว เขาจะตัดสินใจยังไงหรือจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขา ในเมื่อเขาลืมเธอได้ง่ายขนาดนั้น เธอก็ต้องทำได้เช่นกัน“ลี่เหยียน จื่อหาน” เฮ่าหรานกระโดดเข้าหาน้องสาวแล้วสวมกอด จากนั้นเขาหันไปหาจื่อหานและกอดเธอเช่นกัน ลี่เหยียนเห็นสายตาเย็นชาของพี่ชายคนโตที่
กลรักกับดักหัวใจ 41
“เธอคิดว่าเจ๋อชวนเป็นพ่อเด็กเหรอลี่เหยียน!”จื่อหานอ้าปากค้างขณะนั่งกินข้าวในร้านอาหารกับลี่เหยียน“ฉันเดาว่างั้นนะ เพราะพอฉันถามถึงเจ๋อชวนเขาก็มีท่าทางแปลก ๆ ทุกครั้ง”“ไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่คิดเลยว่าเจ๋อชวนจะเลวได้ขนาดนี้ ฉันสงสัยว่าเจ๋อชวนกับพี่เมิ่งฉีจะเป็นชู้กันตอนที่เขากำลังคงกับฉันด้วยรึเปล่า”“ฉันไม่สงสัยเลยถ้างั้น”“แต่ที่ฉันสงสัยมากกว่าคือทำไมกู้หยุนเฟิงถึงยังจะแต่งงานกับพี่เมิ่งฉีอีกในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าใครเป็นพ่อเด็ก”“ฉันเดาว่าเขากับเจ๋อชวนคงช่วยเหลือกัน”“เรื่องนี้มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่” จื่อหานตั้งข้อสังเกต“ใช่ หลาย ๆ อย่างมันไม่สมเหตุสมผลเลย”“ลี่เหยียน ลี่เหยียน!” จู่ ๆ จื่อหานก็เรียกด้วยสีหน้าแตกตื่น“อะไรจื่อหาน”“พี่เมิ่งฉี! พี่เมิ่งฉีกับกู้เทียนอี้กำลังเดินเข้ามา”“หา! ลี่เหยียนหันหลังไปมองที่ประตูทางเข้า เธอตะลึงเมื่อเห็นว่าพี่สาวตนเองกำล
