บทที่ 1 อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด 2

ซ่งจื่อหานทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มก่อนจะคว้ามือถือคู่ใจขึ้นมาด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ นิ้วเรียวจิ้มเปิดแอปพลิเคชันโซเชียลมีเดียยอดฮิต เตรียมพร้อมสำหรับภารกิจประจำวัน...ส่องความเคลื่อนไหวของ ‘ฉู่เฮ่าชวน’ นั่นเอง!

เธอพิมพ์ชื่อ ‘เฮ่าชวน’ ลงในช่องค้นหาด้วยหัวใจที่เต้นระรัวราวกับอยู่ในคอนเสิร์ตร็อก แต่แล้ว...หัวใจเจ้ากรรมก็พลันกระตุกวูบแทบหยุดเต้น! เมื่อรูปโปรไฟล์ที่ไม่คุ้นตา...ไม่คุ้นอย่างแรง!...ปรากฏขึ้นบนหน้าจอแทนที่จะเป็นใบหน้าหล่อเหลาบาดใจของเขา หรือว่า...หรือว่าพี่เฮ่าชวนจะลบเธอออกจากเพื่อนแล้ว? บล็อกเลยเหรอ? หรือเขาเปลี่ยนไปใช้ชื่อปลอมเพื่อหลบหนีการตามติดชีวิตของเธอ?! ไม่นะ! โลกจะแตกไม่ได้นะ!

หญิงสาวพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดซึมที่ไรผม หัวใจเต้นรัวเร็วราวกับกลองศึกสงครามโลกครั้งสุดท้ายขณะปลายนิ้วสั่นเทากดรีเฟรชหน้าจอซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับคนเสียสติ

“โอ๊ย ให้ตายสิ!” เธอเผลอครางออกมาอย่างหัวเสียปนโล่งอก เมื่อตระหนักว่าตัวเอง...ยัยซ่งจื่อหานคนนี้นี่แหละ...ดันพิมพ์นามสกุลผิดไปเอง! ยัยบื้อเอ๊ย! ตื่นเต้นจนตาลายไปหมดแล้ว! รีบกดลบแล้วแก้ให้ถูกต้องอย่างลนลาน ความโล่งใจอันมหาศาลถาโถมเข้ามาเป็นระลอกคลื่นยักษ์เมื่อรูปโปรไฟล์ที่คุ้นเคยยิ่งกว่าหน้าตัวเองตอนส่องกระจกของฉู่เฮ่าชวนปรากฏขึ้นตรงหน้า หญิงสาวแทบจะก้มลงกราบมือถืองาม ๆ สามครั้ง ก่อนจะรีบคลิกเข้าไปดูรูปภาพของเขาเพื่อสอดส่องว่ามีอะไรใหม่ ๆ อัปเดตให้หัวใจกระชุ่มกระชวยหรือไม่

แล้วหัวใจเธอก็แทบหยุดเต้นอีกครั้ง...คราวนี้แรงยิ่งกว่าเดิม...ชนิดที่ว่าถ้ามีเครื่องวัดคลื่นหัวใจอยู่ใกล้ ๆ เข็มคงตีทะลุปรอท! เมื่อสังเกตเห็นผู้หญิงที่ชื่อ ‘เจิ้งลี่ซา’ แสดงความคิดเห็นบนโพสต์ล่าสุดของเขาว่า ‘แทบรอเจอคุณสุดสัปดาห์นี้ไม่ไหวแล้วค่ะ สุดหล่อของลี่ซา <3 <3 <3’ พร้อมอีโมจิรูปหัวใจสามดวงโตเท่าบ้าน!

มือไม้ของซ่งจื่อหานเย็นเฉียบราวกับจับน้ำแข็งแห้ง รีบกดเข้าไปดูโปรไฟล์ของหญิงสาวปริศนาคนนั้นทันทีด้วยความเร็วแสง แต่แล้วก็ต้องสบถออกมาเบา ๆ อย่างหัวเสียเมื่อพบว่าโปรไฟล์ของ ‘ศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่ง’ ตั้งค่าเป็นส่วนตัว! หนอย! กล้าดียังไงมาทำลับ ๆ ล่อ ๆ! ทำให้เธอไม่เห็นข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลยนอกจากรูปโปรไฟล์เล็กเท่ามดที่ดูเหมือนจะ...สวย...สวยมากด้วย!

เจิ้งลี่ซาเป็นใครกัน? แฟนใหม่เขารึเปล่า? เขารักยัยนี่แล้วจริงๆ เหรอ? แล้วที่ทำเหมือนมีใจให้ฉันมันคืออะไร๊?!

คำถามมากมายนับล้านแปดพรั่งพรูเข้ามาในหัวจนปวดหนึบไปหมด ศีรษะหมุนคว้างราวกับนั่งอยู่บนรถไฟเหาะตีลังกาสิบตลบ ท้องไส้ก็พลันปั่นป่วนมวนท้องขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เธอรีบออกจากแอปนั้นแล้วเปิดหน้าเว็บค้นหา พิมพ์ชื่อ ‘เจิ้งลี่ซา’ พร้อมด้วยคำว่า ‘แฟน ฉู่เฮ่าชวน’ ลงไปอย่างรวดเร็วราวกับนักสืบโคนันเข้าสิง หวังว่าจะหาข้อมูลอื่น ๆ เกี่ยวกับ ‘มารหัวใจ’ ของเธอทางโลกออนไลน์ได้บ้าง

นี่แหละคือสิ่งที่เธอทั้งเกลียดทั้งรักเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต! มันง่ายมากที่จะส่อง...เอ่อ...หมายถึง ‘สืบค้นข้อมูลเชิงลึก’ เกี่ยวกับคนอื่น แต่ในทางกลับกัน คนอื่นก็สามารถ ‘สืบค้นข้อมูลเชิงลึก’ เกี่ยวกับเธอได้ง่ายดายพอกัน และเธอก็ไม่พอใจอย่างแรง! ที่เมื่อมีคนลองพิมพ์ชื่อ ‘ซ่งจื่อหาน’ ลงในช่องค้นหา จะมีรูปของเธอสมัยใส่ชุดนักเรียน ม.ปลาย หน้าตาจืดชืด แถมยังส่งเข้าประกวดลดน้ำหนัก (ซึ่งไม่เคยลดได้สำเร็จ!) ปรากฏขึ้นหราบนเว็บไซต์ลดน้ำหนัก พร้อมกับน้ำหนักเป้าหมายที่เธอยังทำไม่สำเร็จสักที! เธอยังไม่ภูมิใจด้วยซ้ำที่ดันมีคนแคปโพสต์เก่า ๆ สมัยหัดเล่นโซเชียลใหม่ ๆ ของตัวเองไปลงในบล็อกซุบซิบดาราพร้อมแคปชันว่า ‘สาวน้อย(เหรอ?)คนนี้คือใคร? กล้าดียังไงมาวิจารณ์ดาราคนโปรดของฉัน!’ เธอเคยพยายามติดต่อผู้ให้บริการเครื่องมือค้นหาเป็นร้อยครั้งเพื่อขอให้ลบเว็บไซต์อัปยศพวกนั้นออกจากการค้นหา แต่ก็ไม่เคยได้รับการตอบสนองใด ๆ กลับมาเลย นอกจากอีเมลอัตโนมัติที่บอกว่า ‘จะรีบดำเนินการตรวจสอบ’ ซึ่งคงหมายถึงชาติหน้านั่นแหละ!

“จื่อหาน! ยัยบ๊อง! ทำอะไรอยู่น่ะ” เสียงใส ๆ ของฉู่ลี่เหยียนดังขึ้นจากหน้าประตูห้อง ทำเอาซ่งจื่อหานที่กำลังจมดิ่งอยู่ในภวังค์แห่งการสืบสวนสะดุ้งสุดตัวราวกับโดนน้ำร้อนสาด เพื่อนรักเดินเข้ามาในห้องราวกับพายุหมุน พร้อมกับเสื้อสองตัวในมือที่ดูเหมือนจะลังเลว่าจะใส่ตัวไหนดี

“หะ...หาข้อมูลอยู่!” ซ่งจื่อหานพึมพำตอบเสียงสั่น พลางเงยหน้ามองเพื่อนด้วยท่าทางมีพิรุธสุด ๆ ลังเลใจอย่างหนักว่าควรจะเอ่ยปากถามเรื่อง ‘เจิ้งลี่ซา’ ดีไหม หรือจะเก็บไว้เป็นความลับสุดยอดต่อไป

“หาข้อมูลเรื่องอะไรของเธอ” ฉู่ลี่เหยียนถามพลางโยนเสื้อทั้งสองตัวลงบนเตียง แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ อย่างจับผิด

ซ่งจื่อหานรีบคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงบนผ้าปูที่นอนทันทีด้วยความเร็วเหนือเสียง กลัวเพื่อนจะเห็นว่าเธอกำลังสวมวิญญาณนักสืบเอกชนอยู่ การเป็นสตอล์กเกอร์ก็เป็นเรื่องน่าอายเรื่องหนึ่ง แต่การถูกจับได้คาหนังคาเขาว่ากำลังแอบส่องใครอยู่นั้น มันเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่น่าอายยิ่งกว่า น่าอายระดับสิบ! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนที่กำลังส่องเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเพื่อนสนิทตัวเอง! โอ๊ย อยากจะแทรกแผ่นดินหนี!