เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1 อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-10 03:47:23ฉู่เฮ่าชวน: สวัสดี จื่อหาน
นั่นคือทั้งหมดที่ฉู่เฮ่าชวน เทพบุตรสุดหล่อในดวงใจของเธอตอบกลับมา! แค่สามคำ! สามคำสั้น ๆ! แต่ซ่งจื่อหานกลับรู้สึกดีใจราวกับถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งซ้อนกันสิบใบ! ดีใจจนอยากจะวิ่งแก้บนสักสิบรอบ! เธอยิ้มแป้นเหมือนคนบ้า ขณะจ้องหน้าจอโทรศัพท์ราวกับมันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์!
เขาตอบเธอแล้ว! เขาไม่ได้เกลียดเธอ! เขาไม่ได้บล็อกเธอ! พระเจ้า! ขอบคุณสวรรค์!
ความคิดแรกที่พุ่งเข้ามาในหัวคือ...รูปโปรไฟล์! เธอรีบเปิดไปที่หน้าโปรไฟล์วีแชทของตัวเองเพื่อตรวจสอบว่าตั้งรูปอะไรเอาไว้เป็นหน้าเป็นตา แล้วก็แทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมาเป็นภาษากรีกโบราณเมื่อเห็นตัวเองกำลังยิ้มแป้นแฉ่งเหมือนคนสติไม่สมประกอบ! ผมสีน้ำตาลยาวปานกลางที่อุตส่าห์ไดร์มาอย่างดีก็ดูยุ่งเหยิงเหมือนรังนกกระจอก! ดวงตาก็หรี่ลงเหมือนคนอดนอนมาสามวันสามคืน!
ไม่นะ! นี่ไม่ใช่รูปที่เธออยากให้ฉู่เฮ่าชวนจ้องมองในขณะที่เขากำลังพิมพ์ข้อความตอบเธอกลับมาเลยสักนิดเดียว! เขาต้องคิดว่าเธอเป็นยัยเพิ้งแน่ ๆ!
ซ่งจื่อหาน: พี่ยังไม่นอนอีกเหรอคะ
เธอรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วปานจรวด! ใช่ ๆ ๆ เธอรู้ว่าไม่ควรจะส่งข้อความไปก่อกวนเขาอีกแล้ว! เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่ากระตือรือร้นอยากจะคุยกับเธอมากมายอะไรเลยในการตอบกลับเมื่อกี้! แต่เธอไม่สนแล้ว! ไม่สนอะไรทั้งนั้น! ความจริงที่ว่าเขาอุตส่าห์ตอบกลับมา...แค่นั้นมันก็ดีเกินพอแล้วสำหรับหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอในตอนนี้!
ฉู่เฮ่าชวน: เพิ่งจะห้าทุ่มเอง ยังไม่ถึงเวลาผับปิดซะหน่อย
เธอเหลือบตามองข้อความตอบกลับของเขาอย่างหมั่นไส้! ทำอย่างกับว่าฉันเป็นพวกขาเที่ยวกลางคืนอย่างนั้นแหละ!
ซ่งจื่อหาน: ฉันไม่ได้ไปดื่มเหล้าเข้าผับทุกคืนนี่คะ! จะได้รู้เวลาน่ะ
เธอรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างหัวเสีย บ้าที่สุด! ทำไมเธอต้องทำตัวเหมือนเด็กขี้งอนด้วยนะ!
ฉู่เฮ่าชวน: ก็แค่สองสามครั้งต่อสัปดาห์เองไม่ใช่เหรอ? หรือจะไปเฉพาะตอนที่ไอ้หนุ่มหน้าอ่อนนั่นว่างล่ะ
ซ่งจื่อหาน: ฮ่าฮ่า! ตลกมากเลยค่ะ!
เธอทำหน้ายู่ใส่หน้าจอโทรศัพท์ หนุ่มหน้าอ่อนที่เขาเหน็บแนมถึงก็คือหนุ่มโฮสต์หน้าใสวัยละอ่อนที่เธอเคยจ้างมาแกล้งทำเป็นแฟนของเธอกับฉู่ลี่เหยียนเพื่อจะทำให้พ่อหนุ่มกู้หยุนเฟิงเกิดอาการหึงหวงจนอกแตกตายนั่นเอง ตอนที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนยังไม่ค่อยจะลงตัวราบรื่นดีนัก มันไม่ได้ผลเท่าไหร่หรอกนะเอาจริง ๆ แล้ว และไอ้หนุ่มสองคนนั้นก็ทำให้ใครต่อใครเชื่อไม่ได้เลยสักนิดเดียวว่าพวกเขาเป็นแฟนของพวกเธอจริง ๆ น่ะ บทบาทนักแสดงยอดเยี่ยมแห่งปีคงต้องยกให้พวกเธอสองคนไปเลย
ฉู่เฮ่าชวน: แล้วเธอทำอะไรอยู่ถึงยังไม่ยอมหลับยอมนอน กำลังวางแผนสร้างเรื่องเดือดร้อนปวดหัวให้ใครอยู่อีกรึเปล่าล่ะ หืม?
หัวใจของเธอหยุดเต้นไปชั่วขณะเมื่ออ่านข้อความล่าสุดของเขา! เขา...เขาพยายามจะจีบเธออยู่เหรอ? หรือว่าเธอแค่คิดไปเองคนเดียวอีกแล้ว?
ซ่งจื่อหาน: เรื่องเดือดร้อน...แบบไหนล่ะคะ
เธอรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว นิ้วแทบจะพันกัน
ฉู่เฮ่าชวน: ก็แล้วแต่ว่าเธออยากจะบอกแบบไหนให้ฉันฟังล่ะ
ซ่งจื่อหาน: พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่คะ ฉันงงไปหมดแล้วนะ
ฉู่เฮ่าชวน: เปล่านี่ ก็แค่ล้อเล่นเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย
ล้อเล่นงั้นเหรอ! เขาทำเหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกงั้นเหรอ!
ซ่งจื่อหาน: อ้อ...โอเคค่ะ แล้วพี่กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะตอนนี้?
ฉู่เฮ่าชวน: กำลังจะนอนแล้วล่ะ พอดีพรุ่งนี้มีประชุมสำคัญที่ต้องพรีเซนต์งานแต่เช้าเลย
ซ่งจื่อหาน: อ้อ ค่ะ
ความผิดหวังถาโถมเข้ามาในหัวใจอย่างจัง คืนนี้คงจะไม่ใช่คืนที่ฉู่เฮ่าชวนจะมาคุกเข่าสารภาพรักกับเธอใต้แสงจันทร์สินะ ฝันไปเถอะยัยจื่อหาน!
ฉู่เฮ่าชวน: ฝันดีนะ จื่อหาน อย่าคิดทำอะไรแผลง ๆ ให้มันมากนักล่ะ เข้าใจไหม
ซ่งจื่อหาน: นั่น...มันอาจจะยากหน่อยนะคะพี่ ก็คนมันสวยเลือกได้นี่นา
ฉู่เฮ่าชวน: ฉันรู้ดีเลยล่ะ :)
ซ่งจื่อหาน: หมายความว่ายังไงกันคะ ที่ว่าพี่รู้น่ะ
ฉู่เฮ่าชวน: แล้วเธอคิดว่ามันหมายความว่ายังไงล่ะ? หืม?
ซ่งจื่อหาน: ฉันไม่ใช่เด็กอายุ 16 อีกต่อไปแล้วนะคะ ที่จะมาเล่นเกมเดาใจอะไรแบบนี้
ฉู่เฮ่าชวน: ดีใจจังที่ได้ยินแบบนั้น
ซ่งจื่อหาน: เรื่องคืนนั้น...มันเป็นความผิดพลาดจริง ๆ นะคะ!
เธอโกหก! โกหกคำโต! มันไม่ใช่ความผิดพลาดเลยสักนิดเดียว! มันเป็นความตั้งใจล้วน ๆ!
ฉู่เฮ่าชวน: ฉันรู้ เธอบอกฉันไปแล้วรอบหนึ่งไม่ใช่เหรอ
ซ่งจื่อหาน: ตอนนั้นฉันสับสนน่ะค่ะ ว่าเตียงใครเป็นเตียงใคร มันมืดมากเลยมองไม่เห็น!
ฉู่เฮ่าชวน: แน่ใจนะว่าสับสนจริง ๆ น่ะ
ซ่งจื่อหาน: หมายความว่ายังไงกันคะ แน่ใจเรื่องอะไร
ฉู่เฮ่าชวน: ฝันดีนะ
ซ่งจื่อหาน: เราควรจะคุยเรื่องนี้กันอย่างจริงจังสักครั้งนะคะพี่เฮ่าชวน ฉันไม่อยากให้พี่มาคิดอะไรที่พี่ไม่ควรจะคิดเลยจริง ๆ นะ
ฉู่เฮ่าชวน: มันก็นานมามากแล้วนะจื่อหาน ฉันน่ะ...ลืมมันไปหมดแล้วล่ะ
ลืมไปแล้วงั้นเหรอ!
ซ่งจื่อหาน: ก็ได้ค่ะ ฝันดีเช่นกันค่ะ
บทล่าสุด
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 6 ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก 3
“ก็ไปแอบส่องโซเชียลมีเดียมายังไงล่ะ แถมแม่นั่นก็ยังมีบล็อกส่วนตัวที่เขียนเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองด้วยนะ แล้วก็ยังมีรูปของเจ้าโฟรโด แฮมสเตอร์สุดที่รักของหล่อน กับเจ้าแบล็กกี้ หมาคู่ใจของหล่อนเต็มไปหมดเลย”“เดี๋ยวก่อนนะ อย่าบอกนะว่าหมาของหล่อนน่ะมันสีดำ”“ใช่เลย เป๊ะเลย” ซ่งจื่อหานพยักหน้ารับแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา “ใครกันนะช่างมีความคิดสร้างสรรค์ตั้งชื่อหมาดำว่าแบล็กกี้เนี่ย”“ช่างไม่มีความคิดสร้างสรรค์เอาเสียเลยจริง ๆด้วย” ฉู่ลี่เหยียนส่ายหน้าอย่างเห็นด้วย “คนแบบนี้จะต้องถูกกำจัดออกไปให้พ้นทาง เธอสิถึงจะเหมาะสมกับพี่เฮ่าชวนมากกว่าตั้งเยอะ”“พูดก็พูดเถอะนะ ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าพี่เฮ่าชวนเขาจะคิดแบบนั้นกับฉันจริง ๆ รึเปล่าน่ะสิ”“พี่เฮ่าชวนก็แค่ตาไม่ถึงเองต่างหากล่ะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ก่อนที่โทรศัพท์ในมือของเธอจะส่งเสียงเตือนขึ้นมา “อุ๊ย! พี่เฮ่าชวนนี่นา...เขาส่งข้อความมาบอกว่าอีกประมาณชั่วโมงหนึ่งเขาจะมาถึงที่นี่แล้วนะ”“หา! แล้วฉันจะรีบไปใส่อะไรดีล่ะทีนี้ แล้วพี่เฮ่าชวนเขารู้ไหมว่าฉันจะอยู่ที่นี่ด้วยน่ะ”“ก็รู้สิยะ! ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีกล่ะ!”“
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 6 ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก 2
“โอ๊ยตายแล้ว! จื่อหาน!” ซ่งจื่อหานส่ายหน้าให้กับตัวเองเบา ๆ ที่เผลอหลุดปากเรื่องนั้นออกไป “เธอน่ะไม่ควรรู้เรื่องนั้นไม่ใช่เหรอ จำได้ไหม” เธอแกล้งทำเป็นยกมือขึ้นมาเล่นกับปอยผมของตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนอยู่ครู่หนึ่! ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง “แล้ว...แล้วนายกู้หยุนเฟิงคิดจริง ๆ เหรอว่าพี่เฮ่าชวนชอบฉันน่ะ”ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกว้างออกมาในทันที “ใช่สิ ถึงแม้ว่าเขาจะคิดว่าพี่เฮ่าหรานกับกู้เทียนอี้ก็ดูเหมือนจะสนอกสนใจเธออยู่เหมือนกันก็เถอะนะ อ้อ แล้วก็ยังมีนายผู้ชายคนนั้นอีกคนหนึ่งไงล่ะ ที่ชื่ออะไรนะ...”“ใครคือที่ชื่ออะไรนะ”“ก็นายเจเจยังไงล่ะ ไอ้คนที่พยายามจะมาแจกขนมจีบเธอในสนามตลอดเวลานั่นแหละ”“อ๋อ...ไอ้คนที่ตัวสูง ๆ แล้วก็จมูกดูเบี้ยว ๆ หน่อยนั่นน่ะเหรอ” ซ่งจื่อหานทำหน้าแหย ๆ “ฉันสาบานได้เลยนะว่าไอ้หมอนั่นมันพยายามจะมาแต๊ะอั๋งฉันอย่างชัดเจนเลยล่ะ”ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะลั่นออกมาอย่างขบขัน “ใช่ ๆ คนนั้นแหละ ไอ้หมอนั่นมันก็พยายามจะทำแบบนั้นกับฉันเหมือนกันนะ แล้วกู้หยุนเฟิงก็เลยแอบเอาข้อศอกไปกระแทกใส่เข้าให้ทีหนึ่งน่ะสิ”“โอ้โห! กู้หยุนเฟิงนี่มันสุดยอดไปเลย!” ซ่งจื่อหา
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 6 ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นเด็ก 1
“โอ๊ย...ปวดกล้ามเนื้อไปหมดเลย โดยเฉพาะน่องเนี่ย ทำไมฉันถึงได้เดี้ยงขนาดนี้นะ ไม่ได้ฟิตเลยจริง ๆ” ซ่งจื่อหานครางเสียงโหยพลางใช้มือนวดเฟ้นกล้ามเนื้อที่ยังคงตึงเปรี๊ยะราวกับจะฉีกออกจากกัน“ฉันก็เหมือนกัน สงสัยเราคงต้องเริ่มเข้ายิมออกกำลังกายกันอย่างจริงจังแล้วละมั้ง” ฉู่ลี่เหยียนทำหน้าเบ้เหมือนเพิ่งกินยาขมเข้าไป“อี๋...แค่คิดก็เหนื่อยจะตายแล้ว” ซ่งจื่อหานยู่หน้าใส่เพื่อนรัก“เหอะน่า ก็แค่เข้าฟิตเนส วิ่งเหยาะ ๆ บนลู่สักหน่อย แล้วบางทีเราอาจจะไปหาที่ซ้อมตีแบดกัน ที่สวนสาธารณะก็น่าจะดีนะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างมุ่งมั่น พลางพยักหน้ากับตัวเองอย่างเอาจริงเอาจัง“จะไปซ้อมทำไมกันยะ”“ก็จะได้ซ้อมให้มันเก่ง ๆ ไง ฉันอยากให้คราวหน้าพวกเราไปถึงสนามแล้วก็เล่นให้มันเทพไปเลย เราต้องทำให้พี่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงเห็นว่าพวกเราไม่ใช่พวกไก่อ่อนหัดเล่นกีฬาไม่เป็น”“เออ...นั่นสิ” ซ่งจื่อหานพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเสียไม่ได้“ใช่แล้ว เราต้องแสดงให้พวกผู้ชายพวกนั้นได้เห็นไปเลยว่าผู้หญิงอย่างพวกเราก็เล่นกีฬาเก่งได้เหมือนกัน” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างฮึกเหิมราวกับกำลังจะไปออกรบซ่งจื่อหานถอนหายใจออกมาเบา ๆ พลางเหยียดขาที่ยั
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 5 คอร์ตแบตอลวน 3
“ได้เลยสิครั! จื่อหานคุณสามารถมาที่ฟิตเนสของผมเมื่อไหร่ก็ได้เลยนะครับ ผมน่ะเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวที่ยอดเยี่ยมที่สุดในสามโลกเลยนะจะบอกให้” กู้เทียนอี้ส่งยิ้มกว้างมาให้เธออย่างเป็นมิตร“ขอบคุณมากเลยค่!” ซ่งจื่อหานมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย นี่มันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของแผนการเลยนะ! เธอเคยคิดว่ากู้เทียนอี้ก็แค่ทำดีกับเธอไปตามมารยาทเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอไม่แน่ใจแล้ว หรือว่าเขากำลังจะจีบเธอจริง ๆ กันแน่นะ“ผมว่ามันคงจะสนุกมากแน่ ๆเลยนะครับ แล้วพวกเราก็จะได้มีโอกาสมาคุยเรื่องนี้กันต่อ โดยที่ไม่มีเสียงนกหวีดน่ารำคาญมาเป่าไล่ใส่พวกเราด้วยยังไงล่ะครับ” เขาขยิบตาให้เธออย่างมีเลศนัย“คุยเรื่องอะไรกันต่ออย่างนั้นเหรอ” ดวงตาคมกริบของฉู่เฮ่าชวนหรี่ลง แล้วก็ก้าวเข้ามาหาพวกเธออย่างรวดเร็ว“ก็จื่อหานเธอกำลังจะบอกผมถึงสิ่งที่เธออยากจะทำจริง ๆ ยังไงล่ะครับ” กู้เทียนอี้ยิ้มกว้าง ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าฉู่เฮ่าชวนกำลังดูไม่ค่อยจะสบอารมณ์มากนัก“เธออยากจะเป็นแคสติ้งเอเจนต์ให้กับพวกนักแสดงในรายการเรียลลิตี้โชว์ยังไงล่ะ” ฉู่เฮ่าชวนเหลือบมองมาที่ซ่งจื่อหานขณะที่พูด“แล้ว...แล้วพี่เฮ่าชวนรู้ได้ยังไง
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 5 คอร์ตแบตอลวน 2
“ผมดีใจมากเลยนะครับที่คุณได้มาอยู่ทีมเดียวกับผม” กู้เทียนอี้ยิ้มกว้างให้เธอขณะที่ยืนอยู่ที่สุดปลายคอร์ต หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน“ฉันก็รเหมือนกันค่ะ” ซ่งจื่อหานส่งยิ้มตอบกลับไปแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ หัวใจของเธอเต้นระรัวไม่เป็นส่ำจากการวิ่งทั้งหมด และเธอก็แค่อยากจะทรุดตัวลงนั่งแผ่หลาอยู่บนพื้นเสียเดี๋ยวนี้เลย“ทีมฝั่งโน้นเขาดูจะจริงจังกับเกมเกินไปหน่อยนะว่าไหมครับ” เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ และก็มองดูฉู่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงกำลังตีลูกโต้กันไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าพี่เฮ่าชวนกับกู้หยุนเฟิงไปอยู่ทีมเดียวกันได้ยังไงกันน่ะ” เธอหัวเราะออกมาอย่างอ่อนแรง “มันดูไม่ค่อยจะยุติธรรมเลยนะว่าไหมคะ ถึงแม้ว่าฉันจะดีใจมากที่ไม่ได้ไปอยู่ทีมเดียวกับใครคนใดคนหนึ่งในสองคนนั้นก็ตามที”“น่าสงสารลี่เหยียนนะครับเนี่ย” กู้เทียนอี้ส่งยิ้มกริ่มมาให พวกเขาสองคนมองดูขณะที่ฉู่ลี่เหยียนกำลังตะโกนใส่ชายหนุ่มทั้งสองคนให้ช่วยส่งลูกมาให้เธอบ้างเธอหัวเราะออกมาเบาๆ “นั่นสิคะ คุณว่าพวกเราควรจะรีบวิ่งเข้าไปช่วยเธอรับลูกบ้างไหมคะ”เขาส่ายหน้าไปมาช้า ๆ “อืม...ผมว่ายังก่อนจะดีกว่านะครับ ดูเหมือนว่าคุณยังจะต้อ
กลรักกับดักเสน่หา บทที่ 5 คอร์ตแบตอลวน 1
บางครั้ง...คนเราก็รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้และหัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน สับสนงุนงงจนสมองไม่อาจจะประมวลผลได้ว่าควรจะให้ร่างกายแสดงความรู้สึกใดออกมากันแน่การได้เห็นฉู่เฮ่าชวนในชุดกางเกงขาสั้นสีดำสนิทและเสื้อยืดสีขาวรัดรูปที่ขับเน้นมัดกล้ามเป็นลอนสวย กำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ในคอร์ตแบดมินตันในบ่ายวันนั้น ก็เป็นหนึ่งในช่วงเวลาเหล่านั้นสำหรับซ่งจื่อหาน หัวใจของเธอราวกับถูกกระแทกอย่างจังจนจุก อารมณ์มากมายหลากหลายประดังประเดเข้ามาจนหญิงสาวแทบจะตั้งรับไม่ทันโอ๊ย...หล่อ...หล่ออะไรเบอร์นี้! อยากจะร้องไห้เพราะความหล่อของเขา หรือจะหัวเราะให้กับความบ้าผู้ชายของตัวเองดีนะ!“จื่อหาน! ยืนบื้อทำอะไรอยู่ยะ!” ฉู่ลี่เหยียนผลักหลังเพื่อนรักเบา ๆ ขณะที่เธอหยุดนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งอยู่กลางคอร์ต“พี่เฮ่าชวน...” ซ่งจื่อหานพึมพำเสียงอ่อนขณะที่เข่าเริ่มจะอ่อนแรงลงอย่างไม่มีสาเหตุ หัวใจเธอเต้นรัวเป็นจังหวะสามช่า และใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อ ๆ“เธอกำลัง ‘ทำ’ พี่เฮ่าชวนอยู่หรือไง ฮ่า ๆ นี่เธอโอเคดีอยู่ไหมเนี่ยจื่อหาน” ฉู่ลี่เหยียนเอ่ยล้อเลียนเพื่อนรักแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา ทั้งขำทั้งเป็นห่วงในอาการของเพื่อน“ฉัน.
บางทีคุณอาจจะชอบ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก444.1K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn41.3K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน49.6K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.0K viewsคาถาพันธุ์
inglada366 viewsพันธะร้ายรักเมียเก็บ
เม็ดขนุน147 viewsนาสูร+มังกรกัณฐ์+กลืนกิน
ณิการ์323 viewsโซ่คล้องใจ
ญาณิน807 views
