บทที่ 4 ตกหลุมรักครั้งแรก 4

ชายหนุ่มส่งยิ้มกริ่มมาให้เธอก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า... “จื่อหาน...เธอจำได้ไหม...ว่าฉันเคยช่วยเธอให้รอดพ้นจากความเศร้าโศกและความผิดหวังอันใหญ่หลวงในชีวิตได้ยังไงบ้างน่ะ”

“หืมมม...ความเศร้าโศกและความผิดหวังอย่างนั้นเหรอคะ” เธอเลิกคิ้วขึ้นสูงใส่เขาอย่างท้าทาย แต่หัวใจกลับกำลังเต้นระรัวเป็นจังหวะร็อกแอนด์โรล เธอจำค่ำคืนนั้นได้แม่นยำราวกับว่ามันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง มันเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่แสนจะพิเศษสุด ๆ ระหว่างเธอกับเขา ที่คอยย้ำเตือนเธออยู่เสมอว่าทำไมเธอถึงได้ตกหลุมรักเขาอย่างหัวปักหัวปำขนาดนี้

ตอนนั้นเธอเพิ่งจะอายุเต็มสิบสาม และก็ค่อนข้างจะงุ่มง่ามซุ่มซ่ามอยู่ไม่น้อย อันที่จริง ทั้งเธอกับลี่เหยียนต่างก็งุ่มง่ามซุ่มซ่ามพอกันนั่นแหละ พวกเธอเป็นนักเรียนที่มีผลการเรียนในระดับปานกลาง ทั้งสองคนยังใส่เหล็กดัดฟัน แล้วก็ยังมีสิวเม็ดเล็ก ๆ ขึ้นประปรายอยู่บนใบหน้าอีกด้วย พวกเธอไม่ใช่เด็กสาวที่ป๊อปปูล่าร์ในหมู่เพื่อนฝูง แล้วก็ไม่ได้มีสติปัญญาที่ฉลาดหลักแหลมอะไรเป็นพิเศษ พวกเธอเป็นแค่เด็กสาววัยรุ่นธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่อาจจะติงต๊องไปบ้างในบางครั้ง! บ้าผู้ชายเป็นชีวิตจิตใจ และก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า