LOGINพอน้ำจัดของต่างๆ เข้าที่เสร็จเธอเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มที่นั่งมองเธอยู่บนเตียงพร้อมกับนั่งลงบนตักหนายกแขนเรียวทั้งสองข้างขึ้นคล้องคอภูมิอย่างยั่วยวน เขาจึงตอบสนองด้วยการกอดรอบเอวบางของเธอเอาไว้แน่นด้วยความชอบใจ "นี่กำลังยั่วพี่อยู่ใช่ไหมหื้ม" มือหนาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามสะโพกกลมคลึง "ค่ะ น้ำกำลังยั่ว
"อืม" พยักหน้ารับ "ลูกหนึ่งแล้วยังเขินอยู่อีกเหรอ" "ก็พี่เล่นพูดชมขนาดนี้ ใครไม่เขินก็บ้าแล้วค่ะ" "นั้นสินะ หอมจัง" ก้มลงสูดกลิ่นกายตรงซอกคอขาวเนียนเข้าเต็มปอด "น้ำรักพี่นะคะ" หอมแก้มสากฟอดหนึ่ง "ครับ พี่ก็รักน้ำ" ประกบจูบริมฝีปากบางทันที "อื้อ...จ๊วบ" ร่างบางจูบตอบรับสัมผัสจากริมฝีปากหน
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ภายในห้องนอนอันกว้างขวางน้ำกำลังนั่งอยู่บนเตียงเอาลูกน้อยเข้าเต้าอยู่ ภูมิจึงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ หญิงสาวพร้อมกับหอมแก้มเนียนอย่างเช่นเคยเหมือนทุกๆ วันก่อนที่จะไปทำงาน และไม่ลืมที่จะอุ้มลูกน้อยขึ้นมาคุยเล่นตามประสาพ่อลูกก่อนที่จะออกจากบ้านไป น้ำเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างที่ชายหนุ่ม
"ค่ะ น้ำเชื่อพี่" "พี่ดีใจนะ ที่น้ำกลับมาเชื่อใจพี่อีกครั้ง ว่าแต่เราจะกลับไปอยู่บ้านกับคุณพ่อเมื่อไหร่ดีล่ะ" "วันพรุ่งนี้เลยดีไหมคะ" "ครับ ตามนั้นเลย พ่อพี่จะได้ไม่เหงา" "ขอบคุณนะคะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกกับน้ำ และเพื่อความรักของเรา" "พี่ต่างหากล่ะที่ต้องขอบคุณน้ำ ที่ยอมเปิดใจให้พี่อีกครั้
"ค่ะ" "ตกลงน้ำจะเอายังไงกับพี่ หมดรักกันแล้วจริงๆ ใช่ไหม หรือว่ายังระแวงในตัวพี่อยู่" "พี่พูดอะไรคะ" น้ำทำหน้างง "หรือว่าพี่มันไม่ดีพอสำหรับน้ำอีกต่อไปแล้ว พี่จะได้ไม่ต้องอยู่ขวางหูขวางตาน้ำอีก" "พี่พูดอะไร มันจะไปกันใหญ่แล้วนะคะ" "ก็น้ำไม่ต้องการพี่แล้วไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นคงไม่เย็นชาใส
หลายวันต่อมา ปรางตัดสินใจนัดพบน้ำเพื่อพูดคุยเคลียร์ใจกันในร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างชื่อดังโดยมีภูมินั่งร่วมโต๊ะด้วย ปรางนั่งมองหน้าภูมิกับน้ำสลับกันไปมาพร้อมกับยิ้มมุมปาก ในเมื่อฟ้ากำหนดมาให้เป็นคู่กันต่อให้มีอุปสรรคมากมายขนาดไหนสุดท้ายก็ต้องกลับมาคู่กันสินะ ปรางคิดอยู่ในใจ "ขอบคุณนะ ที่เธอยอมมาตา






![ภรรยาซาตาน [PWP] + [SM25+] #จบแล้ว](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
