ตอนที่10 หลงใหลซึ่งกันและกัน

และแล้วไข่มุกสีชมพูเม็ดงามก็ได้ตกมาอยู่ในมือของพัดพารัชชาจนได้ หญิงสาวที่มีกล่องไข่มุกอยู่ในมือแทบจะไม่อยากวางของสำคัญแม้แต่วินาทีเดียว เพราะราคาที่เจ้านายของเธอจ่ายไป หากเธอทำหายเชื่อได้เลยว่าชาตินี้เธอก็ไม่มีปัญหาเงินมาคืนเขา

“น้ำไหมครับคุณพลอย” เอสผายมือไปยังแก้วเครื่องดื่มหลากหลายที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะอาหาร

“ค่ะ กำลังหิวพอดีเลย” สาวเจ้าหยิบแก้วที่มีน้ำสีชมพูสวยขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ แล้วเธอก็ต้องหน้าเหยเกเพราะมันไม่ได้หวานชื่นใจอย่างที่เธอคิด

“มีแอลกอฮอล์นี่คะ”

เอสเห็นหญิงสาวเอ่ยเช่นนั่นเลยหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเดียวกับเธอขึ้นมาดื่มบ้าง

“อ๋อ ใช่ครับ คุณพลอยไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์เหรอครับ”

“ดื่มได้ค่ะ แต่ไม่พลอยไม่ค่อยได้ดื่มเท่าไรก็เลยไม่คุ้นคอนิดหน่อย”

“งั้นเรากลับกันดีกว่าครับ”

“ค่ะ”

นั่งรถมาได้เพียงแค่ไม่กี่นาทีพัดพารัชชาก็เริ่มร้อนวูบวาบภายในร่างกายขึ้นมาดื้อๆ อีกทั้งหัวใจยังเต้นแรง ตาพร่ามัว เธอยกมือคลึงศีรษะเบาๆ ก่อนจะปรับจุดโฟกัสของสายตาใหม่ ทว่าก็ยังรู้สึกว่าร่างกายและการมองเห็นของตัวเองไม่ปกติ แล้วจู่ๆ เอสก็ขับรถเข้าไปจอดข้างทางกะทันหัน

พัดพารัชชารีบหันไปมองชายหนุ่ม ตอนนี้เธอเห็นว่าเขากำลังก้มหน้าก้มตาและยกมือทั้งสองขยี้หัวของตัวเองรัวๆ

“คุณเอสเป็นอะไรไหมคะ”

“คือ ผมเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้”

“เดี๋ยวพลอยขับรถให้ก็ได้ค่ะ” ตอนนี้พัดพารัชชาคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเครื่องดื่มที่เธอและเขาได้ดื่มเข้าไป ไม่คิดเลยว่าเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ในงานประมูลจะแรงมากขนาดนี้

“ไม่เป็นไรครับ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว ผมคิดว่าเครื่องดื่มที่เราดื่มต้องมีอะไรสักอย่าง” เอสถอดสูทของเขาออกและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวจนเผยให้พัดพารัชชาได้เห็นแผงกล้ามบนลำตัวของเขา นั่นยิ่งทำให้ความร้อนรุ่มในกายของเธอเริ่มเพิ่มเป็นเท่าทวี

“ผมขอโทษครับ มันร้อนจนผมทนไม่ได้จริงๆ” เอ่ยจบก็รีบขับรถตรงไปยังโรงแรมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ค่ะ พลอยคิดว่าเครื่องดื่มนั่นก็ทำให้พลอยไม่ค่อยโอเคเหมือนกัน” ตอนนี้เธอไม่ชอบตัวเองมากๆ ไม่ใช่ว่าเมาจนคุมสติไม่ได้ แต่ว่าเธอหยุดมองเนื้อหนังของเอสไม่ได้ต่างหาก แล้วความร้อนรุ่มในหายของเธอมันก็พลุ่งพล่านไม่ลดอัตรา จนเหงื่อที่หน้าผากเริ่มแตกซิก ตกลงเธอแพ้แอลกอฮอล์ของที่นี่หรือในเครื่องดื่มแก้วนั้นมันมีอะไรมากกว่าแอลกอฮอล์กันแน่

ลงจากรถได้พัดพารัชชาก็เริ่มเดินไม่ตรงทาง เหมือนว่าเธอจะทรงตัวไม่อยู่ อีกทั้งสายตาตอนนี้ยังพร่ามัวและแทบจะไม่เหลือสติ เอสเห็นเช่นนั้นเขาจึงเข้ามารวบอุ้มเธอขึ้น

“ผมไปส่งคุณพลอยดีกว่าครับ”

ดวงตาคู่สวยมองหน้าคนที่กำลังอุ้มตาหยาดเยิ้ม ในขณะที่เธออยู่ใกล้ชายหนุ่มที่รู้สึกดีด้วยแบบนี้ความคิดในหัวสมองมันก็เริ่มเตลิดอย่างที่ไม่ควรจะเป็น เธออยากกอดเขาเหลือเกิน ริมฝีปากหนาๆ ของเขาก็น่าจูบจนเธอต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ร่างกายที่เหมือนจะขยับเขยื้อนไปตามสมองคิดอย่างหยุดยั้งไม่ได้ทำให้มือไม้ของหญิงสาวตอนนี้ได้เอื้อมไปลูบไล้อยู่กับพวงแก้มสากแล้วค่อยๆ ปาดถูริมฝีปากหนาอย่างแผ่วเบาโดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้เอสได้พาเธอเข้ามาถึงห้องนอนเรียบร้อยแล้ว

ชายหนุ่มวางคนตัวเล็กให้นั่งพิงหัวเตียงเบามือ จากนั้นเขาก็ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ และค่อยๆ โน้มตัวยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าหญิงสาวอีกครั้ง

“ปากผมมีอะไรติดเหรอครับคุณพลอย”

“คือ...คุณเอส...” ไม่ทันที่พัดพารัชชาจะได้พูดจบประโยคชายหนุ่มก็รั้งท้ายทอยของเธอเอาไว้ ทำให้ริมฝีปากของเขาและเธอประกบกันแน่น วินาทีแรกของสัมผัสพัดพารัชชาตกใจจนนิ่งงันไปชั่วขณะ ทว่าความร้อนรุ่มในกายของเธอก็ทำให้ไม่อาจจะปฏิเสธความรู้สึกดีในตอนนี้ได้

ดวงตาคู่สวยปรือเยิ้ม มือไม้อ่อนระทวยเมื่อคนตัวโตย้ำจูบถี่ขึ้นเรื่อยๆ และแทบจะทำให้พัดพารัชชาตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งรนไฟก็เพราะลิ้นอุ่นนุ่มของชายหนุ่มกำลังเลื้อยเลาะเข้ามาในโพรงปากนุ่มแล้วตวัดฉกชิมความหวานพร้อมกับดูดดึงลิ้นของเธอ ความรู้สึกแปลกใหม่ทำสาวเจ้าเริ่มมวนท้องดั่งผีเสื้อนับพันบินวนอยู่ในนั้นไม่มีท่าทีจะหยุด

ตัวของเธอถูกเลื่อนลงไปนอนราบอยู่กับเตียงนุ่มเมื่อไรไม่รู้เรื่อง รู้ตัวอีกทีเสื้อคลุมก็ถูกถอดถอนออกไปแล้ว และตอนนี้คนตัวโตก็กำลังคร่อมขึงสอดประสานมือหนากับมือของเธออยู่ไม่ห่างในขณะที่ริมฝีปากของเธอและเขายังไม่แยกออกจากกันง่ายๆ

ทั้งคู่ตกอยู่ในภวังค์ของความหลงใหลซึ่งกันและกันไม่นานนัก ร่างกายของพวกเขาก็เปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้านวมสีขาวผืนหนาอิงแอบเนบเนื้อกันไม่ห่าง เอสยังคงวนเวียนร่ายลีลาจูบกับพัดพารัชชา ในขณะที่มือหนาก็ยังเลื้อยเลาะล่วงเกินร่างกายคนตัวเล็กไปเรื่อยๆ ยอมรับว่าเขารู้สึกพึงพอใจกับร่างกายที่ซ่อนรูปของพัดพารัชชาพอสมควร เห็นเธอตัวเล็กๆ ทว่าของที่ผู้หญิงต้องมีมันก็เต็มไม้เต็มมือของเขาจนไม่อยากจะหยุดสัมผัส

“อื้ม...” ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่น ดวงตาคู่สวยปรือเยิ้มเมื่อมือหนาของคนตัวโตกำลังบีบเค้นทรวงอกอิ่มไปพร้อมๆ กับไล่ละเลงลิ้นอุ่นนุ่มที่ลำคอระหงส์เลื้อยเลาะจนมาถึงยอดถันชูชัน

“อ๊ะ” ยิ่งไปกว่านั้นที่ทำให้พัดพารัชชาต้องเปิดปากครางเสียงอ่อนออกมาก็เพราะความเสียวซ่านแล่นปราบไปทั่งร่างกายเมื่อชายหนุ่มงับถอดถันดูดดึงสนุกปาก สาวเจ้าแอ่นสะท้านรับสัมผัส สองขาเรียวหนีบเกร็งบิดไปมา หลายครั้งที่อารมณ์ของเธอหลุดลอยอย่างที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอกำลังต้องการเขามาก มากเสียจนรู้สึกก็ยิ่งอายตัวเอง

เมื่อเล้าโลมได้ครู่ใหญ่จนเอสเองก็เริ่มที่จะรอไม่ไหว เขาแทรกลำตัวกึ่งกลางระหว่างขาเรียวได้ มือทั้งสองก็สอดใต้ข้อพับขาหญิงสาวแล้วฉีกขาของเธอให้พร้อมรับแรงกระแทกจากตัวของเขา ดวงตาสีสวยไล่มองผิวเนื้อนวนเนียนตั้งแต่อกอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือที่กำลังตั้งชูชันจนมาถึงช่วงล่างที่ขาวใสไร้ไรขน เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นไปมองหน้าของคนตัวเล็กที่กำลังส่งสายตาหยาดเยิ้มแสดงถึงความต้องการมาให้กับเขา

และสายตานั้นก็ทำให้เอสได้รู้ว่าตอนนี้คนตัวเล็กพร้อมเต็มที่แล้วสำหรับศึกรักในคืนนี้ เขาโน้มตัวลงซุกใบหน้ายังข้างพวงแก้มนวล “ผมจะเข้าไปในตัวคุณแล้วนะครับ” ไม่ทันจบประโยคดีมือหนาก็ชักรูดเจ้าโลกที่ใหญ่โตกว่ามาตรฐานสองสามครั้งก่อนจะกดหัวเห็ดบานถูไถกับกลีบกุหลาบงามที่ปิดสนิท