บทที่ 10 แผน (แกล้งเป็นแฟน)

ในคลิปเป็นภาพเหตุการณ์ตอนที่ดาวิทย์ถูกจับตัวไว้โดยชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง เขานั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดาริณมองไม่ออกว่าเป็นใครเพราะในคลิปเห็นเพียงรองเท้าหนังขัดเงาที่เขาคนนั้นสวมใส่เท่านั้น

          ดาวิทย์สารภาพกับคนตรงหน้าว่าได้ส่งน้องสาวให้กับชวินเพื่อแลกกับเงินยี่สิบล้านบาท ทีแรกเขาตั้งใจจะเอาเงินนั่นไปใช้หนี้บ่อนพนันแต่เมื่อเงินมันอยู่ในมือเลยอดไม่ได้ที่จะลองเสี่ยงโชคดูสักตาสองตา ผ่านไปเพียงแป๊บเดียวเงินยี่สิบล้านก็หายวับไปกับตา

          ดาริณฟังแค่นั้นน้ำตาก็ไหลพรากออกมาเหมือนสายธาร เธอพยายามเงยหน้าเพื่อกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่เมื่อก่อนคอยปกป้องเธอจากพวกแมลงหวี่แมลงวันตอนนี้กลับกลายเป็นคนยื่นเธอให้คนพวกนั้นเสียเองเพื่อแลกกับเงินยี่สิบล้านบาท

          เจ้าขุนมองร่างเล็กที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนไหล่สั่นสะท้าน มือหนาหยิบทิชชูยื่นให้หญิงสาวโดยไม่พูดอะไรต่อ เขาไม่เคยปลอบใครมาก่อนเลยไม่รู้ว่าต้องพูดอย่างไร

          “นายได้คลิปพวกนี้มาได้ยังไง”

          “ฉันมีวิธีละกัน”

          บอกไม่ได้หรอกว่าเขาคือคนที่อยู่ในคลิปนั้น และบ่อนการพนันที่ดาวิทย์เข้าไปใช้บริการก็คือบ่อนของเขาเอง

          ดาริณเช็ดน้ำตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า

          “นายพูดถูก ตอนนี้บ้านฉันกำลังมีปัญหา ตั้งแต่คุณพ่อลงเล่นการเมืองท่านก็ยกตำแหน่งประธานบริษัทให้พี่ดาวิทย์ และตั้งแต่ที่พี่ดาวิทย์เข้าไปบริหารบริษัทก็เกิดปัญหาขาดทุนมาโดยตลอด พี่ดาวิทย์บอกคุณพ่อว่าที่บริษัทขาดทุนเป็นเพราะเศรษฐกิจซบเซาหลังโรคโควิดระบาดท่านก็เชื่อว่าเป็นอย่างนั้น ฉันกับคุณพ่อไม่เคยรู้เลยว่าความจริงแล้วพี่ดาวิทย์ถูกผีพนันเข้าสิง”

          หญิงสาวเล่าทั้งน้ำตา เอื้อมมือดึงกระดาษทิชชูออกมาซับน้ำตาและน้ำมูกจากนั้นเธอก็เล่าต่อว่า

          “ความจริงตอนนี้บริษัทกำลังขาดสภาพคล่องอย่างหนัก คุณพ่อท่านเลยอยากให้ฉันแต่งงานกับคนที่สามารถมาอุ้มชูครอบครัวของเราได้ และทิวเขาก็คือคนที่พ่ออยากให้ฉันแต่งงานด้วย”

          ดึงกระดาษทิชชูออกมาอีกแผ่นเพื่อเช็ดน้ำตาแล้วพักกลืนน้ำลายจากนั้นดาริณก็เล่าต่อ

          “คุณพ่อให้ทางเลือกฉันมาสองทาง ถ้าฉันไม่สามารถมัดใจทิวเขาได้ฉันก็ต้องแต่งงานกับคนที่ท่านหามาให้ ฉันไม่มีทางเลือกฉันก็เลยต้องเลือกอย่างแรก”

          พูดถึงตรงนี้หญิงสาวก็สะอึกสะอื้นขึ้นมาอย่างหนัก

          หัวใจแข็งแกร่งไหวสั่น รู้สึกเจ็บปวดแทนคนตรงหน้าที่มีพ่อที่ห่วงเพียงหน้าตาทางสังคมแต่กลับไม่คิดถึงความรู้สึกของลูกตัวเอง แถมยังมีพี่ชายเป็นผีพนันขายน้องสาวเพื่อเอาเงินไปเสวยสุขในบ่อน

          ถึงบ่อนนั้นมันจะเป็นของเขาก็เถอะ

          “เธอก็เลยสร้างข่าวปลอมเรื่องเป็นแฟนกับไอ้ทิวเขาขึ้นมาเพื่อมัดมือชกมัน แถมยังตั้งใจจะวางยาปลุกเซ็กส์มันอีก เธอคิดเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ได้ไงวะดาริณ”

          “แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ก็ฉันไม่มีทางเลือกหนิ”

          “และที่เธอยอมทำตามคำสั่งของพ่อเธอ เพราะเธอรักไอ้ทิวเขา...ใช่ไหม”

          นัยน์ตาไหวสั่นพลันหันมาสบตากับคนถามแล้วพูดตอบโต้ทันควัน

          “ใช่ ฉันรักทิวเขา”

          “แต่ไอ้ทิวเขามันไม่ได้รักเธอ”

          “ฉันรู้ ฉันก็เลยต้องวางยาไง”

          เจ้าขุนถอนหายใจ พยายามระงับความรู้สึกงุ่นง่านภายในอกแล้วพูดเสียงเรียบ

          “สมมุติว่าถ้าเธอได้แต่งงานกับมันจริง ๆ เธอก็ได้แค่ตัวมันแต่ใจของมันอยู่กับคนอื่นแล้วอย่างนี้เธอจะมีความสุขได้ไง”

          “แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง ให้ฉันปล่อยทิวเขาไปแล้วยอมแต่งงานกับคนที่คุณพ่อหามาให้อย่างนั้นเหรอ ถ้าฉันต้องแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รักสู้ฉันแต่งงานกับคนที่ฉันรักไม่ดีกว่ารึไง”

          หญิงสาวพูดระบายความในใจออกมายาวเหยียดจากนั้นทั้งคู่ก็อยู่ในความเงียบ

          เจ้าขุนนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิด ความจริงเขาก็พอเข้าใจว่าตอนนั้นดาริณคงไม่มีทางเลือกจริง ๆ

          “ถ้าอย่างนั้นเธอมาแกล้งเป็นแฟนกับฉัน ถ้าเธอมีแฟนพ่อของเธอก็จะได้เลิกบีบบังคับให้เธอแต่งงานสักที”

          “คุณพ่อไม่ยอมแน่”

          พ่อของเธอต้องไม่ยอมแน่ ๆ เพราะท่านอยากได้ลูกเขยที่มีฐานะทางสังคม แม้เจ้าขุนจะขับรถหรูดูมีฐานะแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใครนามสกุลที่เขาใช้ก็ไม่เป็นที่รู้จัก

          “ต้องยอมแน่ถ้าเธอทำตามแผนของฉัน”

          “แผนอะไร”

          “อีกสามวันจะมีงานแถลงข่าวเรื่องละครเวทีที่เธอร่วมแสดงใช่ไหม”

          “ละครเวทีเกี่ยวอะไรด้วย”

          มุมปากหยักยกยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นเขาก็เล่าแผนการพร้อมทั้งนัดแนะกับหญิงสาว

          สามวันต่อมา

          โรงแรมหรูระดับห้าดาวมีการจัดงานแถลงข่าวเกี่ยวกับละครเวทีการกุศลที่จะมีขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้าโดยมีดาริณเป็นนางเอกของเรื่อง นอกจากนี้ก็ยังมีบรรดาลูกท่านหลานเธอมาร่วมแสดงอีกคับคั่ง

          ภายในงานท่านรัฐมนตรีซึ่งเป็นประธานกล่าวเปิดงานควงคู่มากับลูกสาวคนสวย

          นอกจากเรื่องละครเวที แน่นอนว่าสิ่งที่นักข่าวให้ความสนใจมากที่สุดในตอนนี้คือประเด็นข่าวที่เกิดขึ้น เมื่อจบงานแถลงข่าวนักข่าวก็รีบมาดักรอสัมภาษณ์หญิงสาวทันที

          ขณะนักข่าวกำลังรุมล้อมรอสัมภาษณ์ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสุภาพสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อสูทสีครีมเข้าชุดกับกางเกงสแล็คเดินเข้ามาในงาน

          ดาริณจ้องมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาด้วยความประหลาดใจไม่คิดว่าเจ้าขุนจะแต่งตัวเป็นทางการขนาดนี้

          พอแต่งแบบนี้เขาดูเป็นผู้ใหญ่แล้วก็...หล่อมากด้วย

          คนเพิ่งมาถึงเดินเข้ามากลางวงสัมภาษณ์ เขายื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้ดาริณก่อนจะหันไปทางท่านรัฐมนตรีแล้วยกมือไหว้อย่างนอบน้อมทำให้นักข่าวเบนความสนใจไปที่เขาทันที

          ท่านรัฐมนตรีทำหน้างุนงงแล้วหันไปมองหน้าลูกสาวสุดที่รักอย่างไม่พอใจ เขาอยากได้ทายาทของธาดากรุปเป็นลูกเขยไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ ทว่าตอนนี้ยังอยู่ต่อหน้านักข่าวรัฐมนตรีนพดลจำต้องปั้นหน้าฝืนยิ้มไปก่อนไม่อย่างนั้นจะเสียภาพลักษณ์เอาได้

          หลังดาริณรับช่อดอกไม้จากเจ้าขุน นักข่าวต่างกรูกันเข้ามาขอสัมภาษณ์ทันที

          “ไม่ทราบว่าดอกไม้ช่อนี้เป็นการเปิดตัวอย่างเป็นทางการรึเปล่าคะ” นักข่าวคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นมา

          ดาริณยิ้มอย่างเป็นมิตรแล้วมองหน้าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าประหนึ่งว่าเขินอาย ซึ่งท่าทางเหล่านี้เป็นเพียงการแสร้งทำตามที่ตกลงกันไว้กับเจ้าขุน

          ก่อนที่เธอจะหันมาทางนักข่าวแล้วตอบคำถาม

          “ก็อย่างที่เห็นเลยค่ะ”

          “แต่ที่เห็นเป็นข่าวรู้สึกจะไม่ใช่คนนี้นี่คะ” นักข่าวคนเดิมถามต่อ

          “คนที่เป็นข่าวเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ สนิทกันตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว”

          “แล้วคนนี้นี่พอจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักหน่อยได้ไหมคะ”

          “คนนี้ชื่อเจ้าขุนค่ะ”

          หญิงสาวยิ้มแล้วพยักหน้าหงึก ๆ เรียกให้ฝ่ายชายขยับเข้าไป

          คนถูกเรียกขยับเท้าเข้าไปยืนเคียงข้างหญิงสาวแล้วยิ้มให้กล้องด้วยความขวยเขิน โคตรไม่ชินกับการถูกโฟกัสอย่างนี้เลยเขาไม่คิดว่าจะมีนักข่าวสนใจเยอะขนาดนี้

          “เจ้าขุนเป็นแฟนดาริณค่ะ”

          เธอแนะนำเขาต่อหน้านักข่าวและต่อหน้าผู้เป็นพ่อราวกับมัดมือชก ฉับพลันไมค์สัมภาษณ์ก็หันไปทางท่านรัฐมนตรีเพื่อถามความเห็น

          “รู้สึกอย่างไรกับว่าที่ลูกเขยบ้างคะท่าน”

          “ในฐานะคนเป็นพ่อก็ต้องยินดีกับลูกสาวอยู่แล้วครับ สำหรับผมไม่มีปัญหาไม่ว่าลูกรักใครผมก็รักด้วย”

          ท่านรัฐมนตรีฝืนยิ้มแล้วตอบคำถามนักข่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งทั้งที่ความจริงรู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมาก ก่อนจะรีบหาข้ออ้างออกจากวงสัมภาษณ์ไม่เช่นนั้นอาจจะเก็บอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่

          “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีประชุมต่อ”

          คิ้วเรียวขมวดขึ้นขณะมองตามหลังผู้เป็นพ่อ เจ้าขุนกุมมือหญิงสาวแล้วบีบเบา ๆ

          หลังจากนั้นนักข่าวก็หันมาสนใจหนุ่มสาวแล้วขอสัมภาษณ์เรื่องราวของคนทั้งคู่ กว่าจะปลีกตัวออกมาได้ก็ตอบคำถามจนเกือบจนมุม