บทที่ 16

ซาบรีน่ากอดอกและพูดด้วยน้ำเสียงโอ้อวดว่า "ใช่ ฉันดูถูกนาย แล้วไงล่ะ? ตอนนี้นายทนคำวิจารณ์ไม่ได้หรือไง ไอ้คนขี้แพ้?”

“ทุกคนในมหาวิทยาลัยรู้ว่านายแต่งงานกับแคลร์และกลายเป็นลูกเขยของพวกเขาหลังเรียนจบ! คนขี้แพ้ที่น่าสังเวชที่ไม่สามารถแม้แต่จะซื้ออาหารดี ๆ ในมหาลัยกับของต่าง ๆ ได้หลังเรียนจบ! ไอขี้แพ้เบอร์หนึ่งอย่างนายกล้ามาขอความช่วยเหลือจากฉันได้ยังไง? นายคิดว่านายเป็นใคร?"

โทสะกำลังแผดเผาอย่างช้า ๆ ภายในตัวของชาร์ลี

เขาไม่มีทางไปทำอะไรใครก่อนนอกเสียจากว่าจะถูกกระทำก่อน และในตอนนี้ซาบรีน่าได้ข้ามเส้นกันเกินไปแล้ว!

ในขณะเดียวกันนี้ เขาได้รับข้อความจากสตีเฟน “นายน้อยครับ ตระกูลเวดเป็นเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตในเครือแชงกรีลาทั้งหมด ส่วนแชงกรีลาของโอลรัสฮิลล์ก็เป็นเพียงหนึ่งในเครือแชงกรีลาของเราทั่วโลก”

ม่านตาของชาร์ลีหดลงความประหลาดใจ!

นี่สตีเฟนไม่ได้เพิ่งบอกว่าตระกูลเวดเป็นเจ้าของแชงกรีล่าหรอกใช่ไหม?

เขาถามแบบไม่ต้องคิดเลย “นี่คุณไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม?”

“ไม่แน่นอนครับนายน้อย ผู้ดูแลแชงกรีล่าโอลรัสฮิลล์คือ ไอแซค คาเมรอน หมายเลขโทรศัพท์ของเขาคือ 155… ลองโทรหาเขานะครับ แล้วเขาจะจัดการทุกอย่างให้คุณเลยครับ”

"ก็ได้"

ซาบรีนารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยกับท่าทีของชาร์ลีที่มัวแต่จ้องมองโทรศัพท์และส่งข้อความในขณะที่เธอกำลังล้อเลียนเขา

เธอรู้สึกเหมือนกำลังรังแกสุนัขตัวหนึ่งอยู่และแน่นอนว่าเธออยากได้ยินเสียงสุนัขนี่มันร้องเอ๊ง ๆ

ชาร์ลีไม่ได้พูดอะไรแม้แต่น้อย

มันพิสูจน์แล้วว่าในกรณีของเขา เวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรไปเลย เขาเคยเป็นไอ้ขี้แพ้มาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยและตอนนี้เขาก็ยังเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเหมือนเเดิม

ดังนั้นเธอจึงเพิ่มความอวดดีในน้ำเสียงและเยาะเย้ยต่อว่า “เฮ้ นายหัวหน้าห้อง นายเก่งมากเลยนะที่ทนกับคำพูดของฉันได้เนี่ย!”

“อ๋อใช่สิ ฉันได้ยินมาว่านายกับแคลร์ไม่ได้นอนด้วยกันหลังจากแต่งงานกันมาสามปี แคลร์เป็นเมียน้อยคนอื่น ส่วนนายก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากของเล่นของเธอ จริงหรือเปล่าจ๊ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ชาร์ลีเริ่มขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

‘นี่ไม่ใช่แค่เธอดูถูกฉัน แต่เธอยังดูถูกภรรยาของฉันด้วย ซาบรีน่า ลี เธอกำลังขุดหลุมฝังศพของตัวเองแล้วแหละ!'

เขากดหมายเลขไปยังเบอร์ของไอแซค คาเมรอนด้วยความโกรธ เขาจ้องไปที่ซาบรีน่าและพูดอย่างเรียบเฉยในขณะที่รออีกคนให้รับสายว่า “ฉันจะถามผู้รับผิดชอบของเธอว่า แชงกรีลาคัดเลือกพนักงานมายังไง ทำไมคนปากโสโครกอย่างเธอก็ยังสามารถทำงานที่นี่ได้!”

"อะไรนะ? นี่นายกล้าด่าฉันได้ยังไง? นายคงอยากมีเรื่องก้บฉันใช่ไหม!” ซาบรีน่าคำรามอย่างเดือดและตะโกนบอกการ์ดที่อยู่ข้าง ๆ เธอ “เขามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา จัดการเขาซะ!”

ในขณะเดียวกันนี้ ก็มีคนรับสายของเขาพอดี

“ฮัลโหล นี่ใครเหรอครับ?”

เสียงผู้ชายที่มีเสน่ห์ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย

ชาร์ลีพูดอย่างเย็นชา “คุณคือไอแซค คาเมรอนใช่ไหม? ผมชื่อ ชาร์ลี เวด ตอนนี้ผมอยู่ที่ทางเข้าของแชงกรีล่า ผมจะให้เวลาคุฯหนึ่งนาที รีบมาที่นี่ซะ ไม่งั้นคุณก็ออกไปจากแชงกรีล่าได้เลย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายผู้ซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดก็ดูตื่นตระหนกและพูดติดขัดโดยทันที “นะ-นะ… นายน้อยเหรอครับ? ตอนนี้คุณอยู่ที่แชงกรีล่าจริง ๆ เหรอครับ?”

“ห้าสิบวินาที!”

ชายคนนั้นทำเสียงนอบน้อมใส่โทรศัพท์ “รอสักครู่นะครับ ผมจะรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย!”

ซาบรีน่ายิ้มเยาะขณะฟังการสนทนาทางโทรศัพท์ของชาร์ลีและเยาะเย้ยถากถาง “นี่ ชาร์ลี ฉันไม่รู้ว่านายจะเล่นละครได้เก่งขนาดนี้! นายรู้ไหมว่าคุณคาเมรอนเป็นใคร? แม้แต่สมาชิกที่มีชื่อเสียงที่สุดของแชงกรีลาก็ไม่กล้าอวดกีต่อหน้าคุณคาเมรอน! หึ แกล้งทำเป็นโทร นายคิดว่านายจะหลอกฉันได้จริง ๆ เหรอ?”

ชาร์ลีจ้องมองเธอและพูดแผ่วเบาว่า “เธอจะรู้เองในอีกสามสิบวินาทีถ้าฉันหลอกเธอ!”

ซาบรีน่าหัวเราะอย่างดูถูก “เอาล่ะ คุณหัวหน้าห้องที่รักของเรา! ฉันจะรออีกสามสิบวินาที! ไม่เป็นไรขอเวลาสักสามนาที ถ้าคุณคาเมรอนไม่แสดงตัวภายในสามนาทีฉันจะปล่อยให้ผู้คุมฉีกปากเน่า ๆ ของนายออกจากหน้าซะ ฮ่าฮ่าฮ่า! น่าขำชำมัด!”

ยี่สิบวินาทีต่อมาชายวัยกลางคนในชุดสูทสุดหรูวิ่งมาหาพวกเขาด้วยความตื่นตระหนก

เขาเป็นเหมือนสุนัขที่ทำงานให้กับตระกูลเวด แต่ก็เป็นสุนัขที่มีอิทธิพลมาก

นับตั้งแต่ที่เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการทั่วไปของโรงแรมแชงกรีล่าโอลรัสฮิลล์ เขาก็กลายเป็นหนึ่งในบุคคลที่น่านับถือที่สุดในเมือง ครั้งสุดท้ายที่เขาตื่นเต้นตกใจขนาดนี้ ผ่านมานานมากแค่ไหนแล้วนะ?

อย่างไรก็ตามความตื่นตระหนกของเขาเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่านายน้อยแห่งตระกูลเวดจะปรากฏตัวที่แชงกรีล่าซึ่งอยู่ภายใต้การบริหารของเขา...

ซาบรีน่าตั้งใจที่จะดูถูกชาร์ลีต่อไป ในทันใดนั้นเธอก็เห็นสีหน้าซีดและตกใจของการ์ดที่มองผ่านเธอไปด้านหลัง

เธอมองตามสายตาที่ตกตะลึงและหันกลับมาเมื่อเห็นคุณคาเมรอน ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า

จากนั้นเธอก็หันกลับไปที่ชาร์ลี ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “นี่… เป็นไปได้ยังไง... เป็นไปได้ยังไง...”

“ใครคือคุณชาร์ลี เวดเหรอครับ?”

เสียงของไอแซคสั่นสะท้านด้วยความกลัวและไม่เชื่อ

ทุกคนจ้องมองเขาด้วยความสับสนตะลึงงัน ชายที่สามารถเขย่าทั้งโอลรัสฮิลล์ได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่การย่ำเท้าของเขานั้นก็ทำให้คนหวาดกลัวได้ขนาดนี้ แต่ตอนนี้เสียงของเขาเปลี่ยนไป!

ชาร์ลีพูดเสียงดัง “ผมเอง!”

ไอแซครีบตรงมาหาเขาและโค้งคำนับ “นะ-นาย…”

ชาร์ลีพูดแทรกทันที “คุณคาเมรอน พอดีว่าผมมีบางอย่างไม่เหมาะที่จะพูดออกมาดัง ๆ ในที่สาธารณะ”

ไอแซคตัวสั่นด้วยความกระวนกระวายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

'คุณพระช่วย! ฉันมันช่างโง่เขลา! ตัวตนของนายน้อยต้องเป็นความลับสูงสุด แต่ฉันเกือบจะเรียกเขาออกไปแล้ว! ถ้าฉันทำให้นายน้อยขุ่นเคือง ฉันจบเห่แน่! '

ดังนั้นเขาจึงรีบเปลี่ยนวิธีเรียกแต่ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพ “คุณเวดครับ ยินดีต้อนรับสู่แชงกรีล่า โปรดตามผมไปที่สำนักงานของผมเพื่อพูดคุยกันเพิ่มเติมเถอะครับ”

ซาบรีน่าตกตะลึงอย่างที่สุด เธอไม่สามารถยอมรับความจริงได้ แต่มันถูกเปิดเผยต่อหน้าต่อตาเธอ

ชาร์ลี เวดคือใคร? ภูมิหลังที่แท้จริงของเขาคืออะไร? เขาจะทำให้นายใหญ่แห่งแชงกรีล่าโค้งคำนับต่อหน้าเขาเหมือนคนต่ำต้อยได้อย่างไร?

เขาคงไม่ถือโทษโกรธในสิ่งที่เธอล้อเลียนเขาใช่ไหม?