บทที่ 42 พบกันอีกครั้ง

ด้านเอวา

หญิงสาวร่างอรชรที่ดูมีเนื้อหนังมังสาขึ้นมาเล็กน้อย เอวากำลังเดินออกจากบ้านในช่วงเช้าของวัน หน้าท้องที่เคยแบนราบของหญิงสาวในตอนนี้ดูนูนขึ้นมาเล็กน้อย ตั้งแต่วันนั้นที่พี่ชายของเธอไปส่งเธอสนามบิน เอวาก็มาอยู่ที่บ้านเก่าของแม่เธอที่อยู่ประเทศไทย บ้านหลังนี้เป็นบ้านทรงไทยหลังเก่าๆ แต่เธอก็ทำความสะอาดและซ่อมแซมมาเรื่อยๆ จนสามารถอยู่ได้ตามปกติ

เอวาเปลี่ยนนามสกุลใหม่และเธอก็ได้มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่ ชีวิตที่ไม่ต้องทำตามคำสั่งของใคร ชีวิตที่เธอสามารถตัดสินใจเองได้ ชีวิตที่เรียบง่ายแบบคนปกติทั่วไป

หญิงสาวไม่เคยเห็นหน้าตาของพ่อแม่เธอเลยสักครั้ง เธอจำเรื่องราวตอนเด็กไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ แต่เธอรู้เพียงแค่ว่าในตอนที่เธอเริ่มจำความได้ พวกเขาทั้งสามคนพี่น้องก็อยู่กับย่ามาตลอด พอโตมาเธอจึงถามเรื่องราวของพ่อแม่กับเอเธนส์ เอเธนส์จึงเล่าให้เธอฟังว่าพ่อกับแม่เสียชีวิตไปช่วงที่เอเธนส์อายุสี่ขวบ ซึ่งก็หมายความว่าตอนนี้เอวาเพิ่งจะสองขวบได้ พวกท่านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ พวกเขาทั้งสามคนจึงต้องมาอยู่กับย่าจอมเผด็จการอย่างนี้

ร่างอรชรสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนสีเข้ม เธอถือกระเป๋าผ้าสีดำเดินไปยังตลาดประจำหมู่บ้านที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลมากเท่าไหร่ เพื่อซื้อของสดและผักผลไม้มาไว้ทำอาหารกิน หญิงสาวเดินชมนกชมไม้มาเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอมาถึงตลาดในเวลาต่อมา

อดีตสปายสาวเดินตรงไปยังร้านผลไม้ก่อนเป็นอันดับแรก เพราะตั้งแต่รู้ตัวว่าท้องเธอก็รู้สึกอยากกินผลไม้มากเป็นพิเศษ

“สวัสดีจ้าแม่หนู วันนี้เอาอะไรดีล่ะลูก” หญิงแก่เอ่ยทักทายเอวาด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับยิ้มกว้างตามสไตล์คนไทยส่งมาให้กับเอวา เนื่องจากเอวามาซื้อผลไม้กับหญิงแก่บ่อยๆ เธอจึงค่อนข้างที่จะสนิทกับเอวาเป็นพิเศษ

“หนูเอาอันนี้กับอันนี้อย่างละหนึ่งโลค่ะ” เนื่องจากภาษาไทยของเอวาไม่ได้แข็งแรงมากสักเท่าไหร่ หญิงสาวจึงต้องคอยๆ ฝึกฝนและซื้อหนังสือมาเรียนรู้ด้วยตัวเอง ยังดีที่คนแถวนี้น่ารักกับเธอมากๆ พวกเขาพยายามเข้าใจที่เธอสื่อสารออกไป เธอจึงค่อยๆ เรียนรู้ภาษาไทยไปเรื่อยๆ พร้อมกับการเริ่มรู้ที่จะใช้ชีวิตใหม่อย่างไรให้มีความสุข

“โอเคจ้าๆ” หญิงแก่ที่ขายผลไม้ยกมือขึ้นมาทำเป็นรูปโอเคตามที่ปากของเธอเอ่ย

“ภาษาไทยดีขึ้นแล้วนะเนี่ย อันนี้เขาเรียกว่าส้มนะ ส่วนอันนี้เขาเรียกว่าแตงโม” แม่ค้าเอ่ยต่อ

“ส้ม..แตงโม ขอบคุณค่ะ” เอวาพูดตามแม่ค้าร้านผลไม้พร้อมกับพยายามจะจดใจคำศัพท์เหล่านี้เอาไว้ในสมองของเธอ

“จ้าลูก..นี่จ๊ะ” หญิงแก่ยื่นผลไม้ที่ใส่ถุงให้เรียบร้อยแล้วให้กับเอวา

เอวายื่นมือบางไปรับถุงผลไม้จากหญิงแก่มาถือเอาไว้ ก่อนที่เธอจะจ่ายเงินให้กับแม่ค้าจนเสร็จสรรพแล้ว เธอก็ส่งยิ้มบางๆ ให้กับแม่ค้า จากนั้นเอวาก็เดินไปซื้อของอย่างอื่นต่อด้วยใบหน้าที่ดูสดใส

“ไงจ๊ะแม่หนู วันนี้เอาอะไรดีจ๊ะ” เสียงของแม่ค้าร้านอื่นเอ่ยทักทายเอวาด้วยน้ำเสียงสดใส ทุกร้านที่เอวาไปซื้อของมักจะมีแต่พ่อค้าแม่ค้าที่ใจดีกับเธอเสมอ อดีตสปายสาวรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้มาอยู่ที่นี่

เอวาเดินซื้อของอย่างช้าๆ จวบจนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง เมื่อหญิงสาวได้ของครบตามที่ตัวเองต้องการ หญิงสาวรวมทุกอย่างใส่กระเป๋าผ้าของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เดินกลับไปยังบ้านของตัวเอง

หญิงสาวใบหน้าสวยคมเดินถือกระเป๋าผ้าใบใหญ่กลับมาจนถึงบ้านของตัวเอง ถึงแม้ว่ากระเป๋าผ้าใบสีดำจะใหญ่และมีข้าวของอัดแน่นเต็มอยู่ภายในนั้น แต่สำหรับหญิงสาวมันไม่ได้หนักเลยสักนิด

อดีตสปายสาวก้าวเดินเข้ามาภายในรั้วบ้านของตัวเอง บ้านทรงไทยหลังนี้ด้านหลังบ้านจะอยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยาขนาดใหญ่จึงทำให้อากาศค่อนข้างที่จะปลอดโปร่งโล่งสบาย เอวาไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินทองสักเท่าไหร่ เพราะหญิงสาวมีเงินเก็บเอาไว้มากอยู่ในช่วงที่เธอรับงานเสี่ยงตายพวกนั้น

เรียวขายาวก้าวเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอกำลังจะเดินขึ้นบันไดบ้าน แต่ทว่าบางอย่างที่ดูแปลกไปก็ทำให้อดีตสปายสาวที่หูตาไวอย่างเธอรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ

เอวาชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเธอเห็นร่องรอยที่แปลกๆ ตรงบันไดบ้านเหมือนเป็นเศษดินจากรองเท้าของใครบางคน สัญชาตญาณของเธอทำให้หญิงสาวระแวดระวังตัวขึ้นมาทันที

มือบางวางกระเป๋าผ้าสีดำใบใหญ่ไว้ตรงหน้าขั้นบันไดหน้าประตูบ้าน ก่อนที่มือบางจะหยิบกุญแจบ้านออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วไขประตูบ้านอย่างช้าๆ จากนั้นเอวาก็ค่อยๆ เปิดแง้มประตูไม้เข้าไปในบ้านดวงสายตาที่สอดส่องไปทั่วบ้าน

ร่างอรชรก้าวขาเดินเข้ามาภายในบ้านด้วยท่าทางนิ่งๆ แต่ทว่าสายตาของเธอก็สอดส่องไปมาอยู่ตลอดเวลา เอวาเดินตรงไปยังห้องครัวอย่างช้าๆ เมื่อมาถึงห้องครัวแล้วมือบางเอื้อมไปคว้ามีดเล็กขึ้นมาถือแอบๆ เอาไว้ที่มือของเธอ

หญิงสาวเดินวนออกมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง เฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านของหญิงสาวส่วนใหญ่จะเป็นไม้สักทุกอย่างเพราะเป็นบ้านแม่ของเธอ เอวาไม่ได้เป็นคนยึดติดกับสิ่งของ มีอะไรเธอก็ใช้เท่านั้นแหละ เธอไม่จำเป็นต้องซื้อข้าวของใหม่ๆ เข้ามา

ดวงตากลมโตกวาดสายตามองหาสิ่งปกติภายในบ้านของตัวเอง เธอตั้งท่าจะเดินเข้าไปสำรวจในห้องนอน แต่ทว่าในจังหวะนั่นเอง…ร่างอรชรก็ถูกวงแขนแกร่งของใครบางคนรวบเอวคอดกิ่วเอาไว้จากทางด้านหลังอย่างกะทันหัน สัญชาตญาณของอดีตสปายสาวทำให้เธอรีบป้องกันตัวเองทันที

มือเล็กกำมีดในมือเอาไว้แน่นก่อนที่เธอจะแทงลงไปที่ขาของบุคคลที่อยู่ด้านหลังของเธอ บุคคลที่กล้าถือวิสาสะบุกรุกเข้ามาในบ้านของเธอ หากเป็นโจรเธอจะสั่งสอนมันให้เข็ดหลาบเลย เอวาจึงจัดการใช้มีดเล็กที่ตัวเองถือติดมือมาด้วยแทงเข้าไปที่ต้นขาของผู้บุกรุกอย่างแรง

“โอ๊ย!!” เสียงชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาถูกแทงเข้าที่ต้นขา

แต่เสียงนั้นมันกลับทำให้เอวารู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ เสียงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี…ราฟาเอล มีดเล็กไม่ได้ปักคาอยู่ที่ขาแกร่งแต่มันกลับร่วงหล่นลงพื้นเสียงดัง

“คุณ!” เอวาเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับตั้งท่าจะหันหลังกลับไปมอง แต่เพราะโดนกอดจากทางด้านหลังอยู่ จึงทำให้เธอไม่สามารถหันหลังกลับไปได้ คำถามมากมายผุดขึ้นมาเต็มสมองของเธอ เธอไม่เข้าใจว่าราฟาเอลมาที่นี่ทำไมและมาได้อย่างไร

“อันนา” ถึงแม้ว่าราฟาเอลจะเจ็บที่โดนแทง แต่เขาก็ไม่คิดที่จะปล่อยเธอไปจากอ้อมกอดของเขา เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลออกมาจากบาดแผลตรงต้นขา แผลใหม่ที่ห่างจากแผลเก่าเพียงนิดเดียวเท่านั้น แผลเก่าที่เขาเคยโดนหญิงสาวแทงในวันแรกที่เจอกัน นี่แหละคืออันนาตัวจริง

“มาได้ยังไง ไม่! คุณต้องการอะไรอีก!” เอวาพยายามควบคุมสติของตัวเองพลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“ใจเย็นๆ ก่อนอันนา” ราฟาเอลพยายามห้ามปรามหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้เธอพยศไปมากกว่านี้ แต่เขาก็ไม่ได้อยากรุนแรงกับเธอมากนักเพราะเพื่อนเก่าของเขาบอกมาว่าเธอกำลังท้องอยู่

“ปล่อยฉัน!” ร่างอรชรออกแรงดิ้นเร้าๆ ขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่าดิ้นสิ” ชายหนุ่มบอกกล่าวกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาอย่างที่เขาไม่เคยทำมาก่อน

“ปล่อยฉัน! อึก..” เสียงหวานขาดห้วนไปเพราะกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ลอยปะทะมาแตะจมูกของหญิงสาว กลิ่นน้ำหอมนั้นมันทำให้เธอรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาอย่างฉับพลัน

“อันนา..เป็นอะไร” ราฟาเอลเห็นท่าทีที่แปลกไปของหญิงสาว เขาจึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย

“ปล่อย!” แต่ทว่าเสียงหวานก็ตะคอกใส่เขาอีกครั้ง

“ไม่ปล่อย” ชายหนุ่มยังคงดื้อดึง

“บอกให้ปล่อยไง! ฉันจะอ้วก!!” เอวาตะโกนออกมาสุดเสียง ถ้าหากราฟาเอลยังไม่ยอมปล่อยเธอ หญิงสาวคงได้อ้วกแตกตรงนี้แน่ๆ

ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น เขาจึงยอมปล่อยร่างอรชรออกจากอ้อมแขนอย่างอ้อยอิ่ง แต่เมื่อวงแขนแกร่งยอมคลายออกจากเอวคอดกิ่วแล้ว เอวาจึงผลักมือของชายหนุ่มออกไปให้พ้น ก่อนที่ร่างอรชรจะวิ่งตรงไปยังห้องน้ำอย่างรีบร้อนทันที