บทที่ 41 ความหวัง

หลายวันต่อมา 

ราฟาเอลลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ของวัน หลายวันที่ผ่านมานี้เขาก็ยังคงนอนหลับไม่สนิทสักเท่าไหร่ เพราะในสมองของเขาก็ยังคงครุ่นคิดถึงสปายสาวอยู่ทุกวัน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขานอนไม่ค่อยหลับเช่นกัน

ชายหนุ่มเปิดเปลือกตาขึ้นมาพลางมองไปที่เพดานของห้องด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ยิ่งนานวันขึ้นจิตใจของเขายิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ เขาทั้งคิดถึงและโหยหาสปายสาวจนไม่สามารถมีสมาธิกับการทำงานได้เลยสักนิด ในระหว่างที่ราฟาเอลกำลังนอนครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเหมือนดั่งเช่นทุกวันที่ลูกาจะเข้ามารายงานเขาเป็นประจำทุกเช้า 

“นายครับ ตื่นหรือยังครับ” เสียงของลูกาเอ่ยลอดผ่านประตูเข้ามาภายในห้องนอนของมาเฟียหนุ่ม

“เข้ามาเลย” ราฟาเอลยันกายลุกขึ้นจากที่นอนพลางตอบกลับมือขวาของเขาออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้าเล็กน้อย 

ลูกาเปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักของราฟาเอล ก่อนที่คนสนิทสวมชุดดำจะมาหยุดอยู่ห่างจากปลายเตียง ราฟาเอลปรายตามองลูกาเล็กน้อยพร้อมกับยกมือแกร่งขึ้นมาขยี้เสยผมของตัวเองที่ไม่ค่อยเป็นทรงสักเท่าไหร่นัก

“คุณฮาเดสติดต่อมาแล้วครับ” ลูกาเอ่ยขึ้นมาทันที 

เมื่อได้ยินดังนั้นราฟาเอลถึงกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับใบหน้าที่ดูตื่นตัวมากกว่าปกติ เนื่องจากเป็นระยะหลายวันแล้วที่ฮาเดสไม่ติดต่อกลับมาจนราฟาเอลรู้สึกหมดหวังไปบ้างแล้ว

“ไปเตรียมตัวเลย กูอาบน้ำแค่สิบนาทีก็เสร็จแล้ว” ราฟาเอลบอกกล่าวกับลูกน้องคนสนิท

“ครับ”

ราฟาเอลรีบจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชายหนุ่มจะออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบเอวสอบเอาไว้ เรียวขาแกร่งก้าวเดินตรงไปยังห้องแต่งตัว จากนั้นราฟาเอลก็ใช้เวลาแต่งตัวไม่นานสักเท่าไหร่ ร่างกำยำสมบูรณ์แบบก็ออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้ม

หลังจากนั้นราฟาเอลออกมาจากห้องพักของตัวเองที่มีลูกากับบอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งรออยู่ พวกเขาออกมาจากโรงแรมหรูแล้วตรงไปยังกาสิโนของฮาเดสที่อยู่ไม่ไกลสักเท่าไหร่ 

เมื่อราฟาเอลมาถึงกาสิโน มาเฟียหนุ่มก็รีบขึ้นลิฟต์ไปหาเพื่อนเก่าอย่างรวดเร็ว ราฟาเอลเข้ามาในห้องทำงานของฮาเดส ซึ่งลูกน้องของฮาเดสก็รู้อยู่แล้วว่าราฟาเอลจะมา จึงปล่อยให้เขาเข้าไปได้อย่างง่ายดาย

ราฟาเอลเปิดประตูเข้ามาในห้องก็พบกับฮาเดสที่กำลังนั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะทำงานด้วยใบหน้านิ่งเรียบ และเมื่อฮาเดสเห็นราฟาเอลเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที

“ได้เรื่องแล้วใช่ไหม” ราฟาเอลยังไม่ทันจะหยุดเดิน เสียงของเขาก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“นั่งลงก่อนไอ้เสือ ใจเย็นๆ” ฮาเดสบอกกล่าวเพื่อนเก่าอย่างใจเย็น

ราฟาเอลจึงถอนหายใจออกพร้อมกับเดินไปนั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้องทำงาน ฮาเดสหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาติดมือมาด้วยก่อนที่ฮาเดสจะก้าวเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาสีดำตรงข้ามกับราฟาเอล

“กูให้คนตามสืบผู้หญิงที่ชื่อนามสกุลนี้แล้ว ที่นี่..โรงพยาบาลที่เธอไป” ฮาเดสเอ่ยพร้อมกับมือแกร่งที่ยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้กับราฟาเอล

“เธอเป็นอะไร” มาเฟียหนุ่มนัยน์ตาสีฟ้าครามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวพร้อมกับเอื้อมมือไปรับกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงสปายขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่าเธอไปโรงพยาบาล หรือว่าเธอจะบาดเจ็บอะไรหรือเปล่านะ

“ดีที่กูพอมีเส้นสายในโรงพยาบาลเอกชนของที่นี่อยู่บ้าง กูเลยสืบมาให้ได้” ฮาเดสเอ่ยต่อ

“สรุปเธอเป็นอะไร” ราฟาเอลถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยหญิงสาวจนฮาเดสเองก็รับรู้ได้จากน้ำเสียงและแววตาของราฟาเอล

“เธอไปฝากครรภ์อยู่ที่นี่” 

“ฝากครรภ์” ชายหนุ่มร่างกำยำนัยน์ตาสีฟ้าครามสั่นไหวขึ้นอีกครั้ง เรียวปากหยักหนาทวนคำพูดของเพื่อนเก่าด้วยดวงใจแกร่งที่เต้นรัวเร็วขึ้นมาอย่างกะทันหัน ราฟาเอลทั้งรู้สึกดีใจและรู้สึกผิดกับสปายสาวอย่างสุดหัวใจที่ปล่อยให้เธอต้องลำบากเพียงลำพัง

“อือ” ฮาเดสพยักหน้าเบาๆ

“แสดงว่าเธอ..ท้อง” 

“เออ ลูกมึงหรือเปล่า” ฮาเดสเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ 

“ใช่ ต้องใช่แน่ๆ เพราะกูไม่เคยป้องกัน” มาเฟียหนุ่มนัยน์ตาสีฟ้าครามเลือกที่จะต้องกลับอย่างไม่อาย

“อันนี้ที่อยู่ของเธอ” ไม่พูดเปล่า ฮาเดสหยิบกระดาษอีกใบมายื่นให้กับราฟาเอล และแน่นอนว่ามันคือที่อยู่ของหญิงสาวที่ราฟาเอลกำลังพยายามตามหาอยู่

“ขอบใจมากฮาเดส กูขอบใจมึงมากจริงๆ” 

“อือ ไม่เป็นไร”

“ไว้กูจะตอบแทนมึงทีหลังนะ”

“ไม่ต้อง ไปตามลูกตามเมียกลับมาให้ได้เถอะมึงอะ” ฮาเดสตอบกลับด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ทั้งสองคนมองตากันอย่างนิ่งๆ พวกเขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาต่อ 

หลังจากนั้น ราฟาเอลก็ออกมาจากห้องทำงานของเพื่อนเก่าด้วยใบหน้าที่ดูสดใสกว่าตอนที่มาเฟียหนุ่มเข้าไปในห้องในคราแรก ลูกาที่ยืนรออยู่หน้าห้องหันขวับไปมองเจ้านายทันทีที่ประตูห้องเปิดออก

“ไปกันเถอะลูกา” ราฟาเอลออกมาจากห้องทำงานของฮาเดสพลางบอกกล่าวกับลูกน้องคนสนิท

“ไปไหนครับนาย” ลูกาเอ่ยถามด้วยความสงสัยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเจ้านาย หรือว่าเจ้านายของเขาจะเจอคุณอันนาแล้วนะ

“ไปหาลูกกับเมียกู” คำตอบของราฟาเอลทำให้ลูกาอึ้งไปเล็กน้อย 

“ลูกเมีย? แสดงว่า…” คนสนิทยังไม่ทันได้เอ่ยจบประโยค ราฟาเอลก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

“ใช่ อันนาท้อง” ราฟาเอลเอ่ยออกมาด้วยแววตาที่เปล่งประกาย เขาก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าตัวเองจะได้เป็นพ่อคนแล้ว ดีแล้วล่ะที่วันนั้นเขาไม่ได้ให้หมอประจำตระกูลฉีดยาคุมกำเนิดให้เธอ แต่ราฟาเอลให้หมดฉีดบำรุงร่างกายให้เธอแทน

“ผมจะได้เลี้ยงนายน้อยแล้วเหรอครับ” มือขวาของราฟาเอลยิ้มออกมาด้วยความดีใจ 

“เธอจะยอมกลับมาอยู่กับกูหรือเปล่าเถอะ มึงก็รู้ว่าอันนาหัวแข็งจะตาย” เมื่อคิดได้ดังนั้น ราฟาเอลก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

“นายท่านทำได้แน่ครับ” 

“อือ ไปกันเถอะ” พูดจบ ราฟาเอลรีบสาวเท้าก้าวยาวๆ ไปยังลิฟต์หรูของชั้นบนสุดทันที 

มาเฟียหนุ่มนัยน์ตาสีฟ้าครามกับลูกน้องอีกสองคนเดินเข้ามาในลิฟต์หรู ราฟาเอลมองกระดาษแผ่นเล็กในมือด้วยความรู้สึกที่ตีกันจนวุ่นวายไปหมด เขาไม่รู้ว่าถ้าเขาเจอกับหญิงสาวและเธอจะทำตัวอย่างไรใส่เขา เพราะราฟาเอลเคยทำไม่ดีกับเธอเอาไว้เยอะมาก ไหนจะเรื่องที่เธอท้องอีก ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าตอนนี้อันนาจะรู้สึกแย่มากแค่ไหน เขาช่างเป็นคนที่เลวทรามยิ่งนัก ราฟาเอลได้แต่หวังว่าและภาวนาในใจว่าขอให้หญิงสาวจะยอมอภัยให้เขาเถอะ

ชายหนุ่มมาถึงรถคันหรูของตัวเอง ลูกาไปประจำตำแหน่งคนขับรถเหมือนทุกครั้งพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกหนึ่งคนที่นั่งลงตรงเบาะข้างคนขับ

“ไปที่นี่” ราฟาเอลยื่นกระดาษใบเล็กที่มีที่อยู่ของอันนาให้กับคนสนิท ลูกาจึงหันหลังกลับมาพร้อมกับเอื้อมมือมาหยิบกระดาษใบนั้นไปค้นหาพิกัดตำแหน่งดู

“กี่นาที” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถาม

“มันอยู่อีกจังหวัดหนึ่งเลยครับนาย ประมาณเกือบสองชั่วโมงครับ” ลูกามองแผนที่บนหน้าจอตรงหน้ารถพลางตอบกลับเจ้านาย 

“ขับไปเลย” 

“ครับนาย” พูดจบ ลูกาก็ขับเคลื่อนรถคันหรูสีดำเงาไปตามเส้นทางที่เขาค้นหาทันที ราฟาเอลมองออกไปข้างทางผ่านกระจกรถด้วยความรู้สึกที่มีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง 

เวลาผ่านพ้นไป จนกระทั่งรถคันหรูขับเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่งที่อีกฝั่งของบ้านอยู่ติดกับแม่น้ำใหญ่ บ้านหลังนี้มีรูปทรงเป็นบ้านเรือนไทยที่ไม่ได้ดูหรูหราอะไร แต่ดูเหมือนจะเป็นบ้านสไตล์ไทยสมัยเก่าๆ มากกว่า

“มึงรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวกูเข้าไปเอง ไปจอดที่อื่นด้วย” ราฟาเอลบอกกล่าวกับลูกน้องคนสนิททันที เมื่อรถคันหรูจอดสนิทลง

“ครับนาย” ลูกาตอบกลับ

ราฟาเอลไม่รอช้า เขารีบลงจากรถหรูอย่างรวดเร็วพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่มองซ้ายมองขวาดูรอบๆ บ้านก่อนว่ามีใครมองเขาอยู่หรือเปล่า เมื่อมาเฟียหนุ่มไม่พบใคร เขาจึงก้าวเดินเข้าไปในบ้านหลังนี้อย่างระแวดระวัง 

ในตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงของวัน ราฟาเอลพยายามทำตัวปกติราวกับว่าสถานที่แห่งนี้เป็นบ้านของตัวเองเพื่อว่าใครเดินผ่านไปผ่านมาจะได้ไม่สงสัยในตัวของเขา 

ชายหนุ่มเดินสำรวจไปรอบบ้านไม้ทรงไทยหลังนี้อย่างใจเย็น ก่อนที่เขาจะเจอเดินขึ้นมาบนบันไดและขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน เขาเอื้อมมือไปขยับประตูไม้ก็พบว่ามันล็อกอยู่ ราฟาเอลจึงกลับลงมาที่ข้างล่างและมองหาหน้าต่างหรือช่องที่เขาพอจะปีนขึ้นไปได้ 

เวลาผ่านไปไม่นานสักเท่าไหร่ ชายหนุ่มก็พบเจอกับช่องทางที่เขาพอจะปีนป่ายเข้าไปได้ ราฟาเอลจึงรีบปีนขึ้นไปทันที ยังดีที่ว่าแถวๆ นี้ดูเงียบสงบและบ้านแต่ละหลังก็ห่างกันมาก เขาจึงไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะมีคนมาเห็นและแจ้งความจับเขา

ราฟาเอลเข้ามาในบ้านหลังนี้ได้อย่างง่ายดายในเวลาต่อมา เมื่อเขาเข้ามาในบ้านได้กลิ่นหอมจากบางอย่างก็ลอยมาปะทะจมูกของเขา มันเหมือนกับกลิ่นดอกไม้บางชนิดที่ไม่มีในประเทศของเขา ชายหนุ่มรู้สึกเพียงแค่ว่ามันเป็นกลิ่นที่หอมมากๆ มาเฟียหนุ่มร่างกำยำถือวิสาสะเดินสำรวจภายในบ้านทันที

ชายหนุ่มเดินไปมาอยู่ภายในบ้านก็ยังไม่พบกับอะไรที่ยืนยันได้ว่าบ้านนี้เป็นของอันนา เขากำลังจะก้าวเดินไปยังห้องหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนอน แต่ทว่าเสียงประตูบ้านก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ราฟาเอลรับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เจ้าของบ้านหลังนี้กลับมาแล้วอย่างแน่นอน

ร่างกำยำรีบเดินไปหาที่หลบด้วยสัญชาตญาณของมาเฟียอย่างรวดเร็ว ราฟาเอลแอบอยู่ข้างตู้ไม้อันใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ เขา ก่อนที่เขาจะชะโงกหน้าออกมาดูตรงบริเวณประตูบ้าน

ในขณะนั่นเอง ประตูบ้านก็เปิดแง้มออกมาพอดีพร้อมกับร่างอรชรอวบอิ่มของหญิงสาวที่คุ้นเคยเดินย่างกรายเข้ามาภายในบ้าน และแน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นคือ..อันนา

“อันนา” ราฟาเอลบ่นพึมพำกับตัวเอง ดวงตาคมกริบที่เคยแข็งกร้าวในตอนนี้กลับสั่นไหว เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในที่สุดเขาก็ได้เจอกับหญิงสาวเสียที

เธอยังคงสวยสดเหมือนเดิม ไม่สิ…เธอดูสวยสะพรั่งมากกว่าเมื่อก่อนหลายเท่าตัวเลยล่ะ