บทที่ 48 ผู้หญิงหรือผู้ชาย

เอวากับราฟาเอลกลับมาที่บ้านเรือนไทยของหญิงสาวในเวลาต่อมา หญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านและตามมาด้วยชายหนุ่มร่างกำยำที่เดินตามเธอมาติดๆ เอวาหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังจะเดินเหยียบธรณีประตูเข้ามาพอดี เธอจึงบอกกล่าวชายหนุ่มขึ้นมา 

“ก้าวข้าม..อย่าเหยียบ” เสียงของเอวาทำให้ชายหนุ่มร่างกำยำชะงักขาแกร่งเล็กน้อยในขณะที่เขากำลังจะเหยียบขอบประตูบ้าน ก่อนที่เขาจะทำตามที่หญิงสาวบอกทันที 

ราฟาเอลก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาในบ้านช้าๆ เมื่อเอวาเห็นว่าชายหนุ่มทำตามที่เธอบอกแล้ว เธอจึงหันหน้ากลับมาและเดินมาวางของลงบนโต๊ะทานอาหาร

“ให้ฉันช่วยนะ” ราฟาเอลเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของหญิงสาวพลางบอกกล่าวเธอ

“ไปนั่งลง เดี๋ยวฉันทำเอง” เอวาตอบกลับ ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบจานชามและแก้วในห้องครัวออกมา

เอวานั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะทานอาหารพร้อมกับแกะน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋และขนมครกใส่ภาชนะ ราฟาเอลจึงทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวทันที

หลังจากนั้น พวกเขาก็ทานอาหารเช้าที่เรียบง่ายด้วยกันอย่างช้าๆ ราฟาเอลไม่เคยกินอาหารพวกนี้แต่เขาก็คิดว่ามันอร่อยดี ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่ค่อยดีต่อสุขภาพเท่าไหร่ก็ตาม แต่ถ้าหญิงสาวชอบเขาก็จะไม่ขัดใจเธอ 

ตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านริมน้ำแห่งนี้ ราฟาเอลก็ได้ทำในสิ่งที่เขาไม่เคยได้ทำหลายอย่าง จนเขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าเขาจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้เพียงเพราะเพื่อให้ผู้หญิงคนนี้สบายใจ เขารู้แล้วล่ะว่าความรักที่แท้จริงมันเป็นอย่างไร มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ได้หวังว่าหญิงสาวจะตอบแทนอะไรกลับมา เขาอยากทำทุกอย่างให้เธอสบายใจและมีความสุขมากที่สุข ราฟาเอลเพิ่งจะเข้าใจคำว่ารักอย่างแท้จริงก็ตอนนี้แหละ

เวลาผ่านพ้นไปจนกระทั่งพวกเขาทานอาหารเช้าที่เรียบง่ายด้วยกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ราฟาเอลกลับมานั่งทำงานที่ประจำของตัวเองพร้อมกับโทรศัพท์ของราฟาเอลที่มีสายเข้าตลอดเวลา เอวาเห็นชายหนุ่มดูยุ่งๆ เธอจึงหยิบหนังสือติดไปด้วยหนึ่งเล่มและปลีกตัวไปนั่งที่ศาลาริมน้ำเพื่อพักผ่อนหย่อนใจทันที 

ราฟาเอลทั้งทำงานทั้งคุยโทรศัพท์กับลูกาและลูเซียโน่เพราะวันนี้เขาค่อนข้างที่จะยุ่งมากๆ แต่ชายหนุ่มก็คอยเดินมาสอดส่องหญิงสาวตรงหน้าต่างอยู่ตลอดเวลา และเมื่อชายหนุ่มดูนาฬิกาที่บอกเวลาใกล้จะเที่ยงแล้ว ราฟาเอลจึงโทรหาพ่อครัวให้เข้ามาทำอาหารเตรียมไว้ให้หญิงสาว

เอวาอ่านหนังสือจนเกือบจบเริ่มรู้สึกเบื่อแล้ว เธอจึงปิดหนังสือในมือและลุกขึ้นเดินกลับมาในบ้านอย่างช้าๆ เสียงกุกกักภายในห้องครัวทำให้หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าราฟาเอลต้องทำอะไรอยู่ในครัวอย่างแน่นอน

ร่างอรชรเดินไปชะเง้อคอดูในห้องครัวก็พบว่าราฟาเอลกำลังยืนมองพ่อครัวคนหนึ่งทำอาหารอยู่ ซึ่งพ่อครัวคนนี้ก็คงจะเป็นคนที่ชายหนุ่มจ้างให้มาทำอาหารให้เธอกินทุกวันนั่นแหละ 

ราฟาเอลหันกลับมามองหญิงสาวที่อยู่ตรงประตูห้องครัวด้วยสัญชาตญาณเมื่อเขารู้สึกเหมือนกับมีคนกำลังจ้องมองเขาอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นผู้หญิงของเขา ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มบางๆ ไปให้หญิงสาวทันที

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม” ราฟาเอลเอ่ยถามออกมา ทำให้พ่อครัวที่กำลังวุ่นวายกับการทำอาหารอยู่หันกลับมามองหญิงสาวเช่นกัน

“อะไรก็ได้” เอวาตอบกลับไป

“ไม่ได้สิ ลูกอยากกินอะไรไหม” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้าวเดินมาหาร่างอรชร มือแกร่งตั้งท่าจะเอื้อมไปลูบไล้หน้าท้องแบนราบของหญิงสาว แต่ทว่าเอวาก็ถอยหลังหนีชายหนุ่มไปหนึ่งก้าว

“อย่ามาจับ” 

“โอเค..ไม่จับๆ” ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาชูไว้ทั้งสองข้างเพื่อเป็นการบอกหญิงสาวให้รับรู้ว่าเขายอมแล้ว

“ฉันอยากกินมัสมั่นไก่เหมือนเมื่อวานนี้” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ครับ” ราฟาเอลตอบกลับทันที

“ไม่ต้องมาพูดเพราะ..ฉันขนลุก” หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ ที่ราฟาเอลพูดเพราะกับเธอแบบนี้ แต่ก็ต้องยอมรับเลยไม่ว่าราฟาเอลจะพูดหรือทำตัวแบบไหน มันก็ดูมีเสน่ห์มากเหลือเกิน

“ได้ยินแล้วนะเชฟ จัดการให้เมียฉันด้วย” เสียงทุ้มทรงพลังหันกลับมาเอ่ยสั่งพ่อครัวเสียงเข้ม

“ครับท่าน” พ่อครัวตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนที่เขาจะหันกลับมาทำอาหารต่อด้วยท่าทางขะมักเขม้น

เอวาหันหลังกลับมาอย่างช้าๆ ในระหว่างที่รอพ่อครัวใหญ่ทำอาหารเสร็จ เธอคิดว่าเธอจะทำความสะอาดบ้างสักนิด หญิงสาวคิดได้ดังนั้น เธอจึงเดินไปหยิบไม้กวาดกับที่ตักขยะมากวาดบ้านทันที

เวลาผ่านไปไม่นานสักเท่าไหร่ อาหารที่ดูน่าทานและกลิ่นหอมหวนก็ถูกเอามาจัดวางไว้บนโต๊ะทานอาหารอย่างเป็นระเบียบ เมื่อราฟาเอลจัดโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาเอ่ยเรียกหญิงสาวให้มานั่งกินข้าวด้วยกันทันที

หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว ทั้งสองคนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ราฟาเอลกลับมานั่งทำงานตรงที่ประจำของตัวเอง ส่วนเอวาเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อทำธุระของเธออย่างเงียบๆ 

จนกระทั่งช่วงพลบค่ำของวัน เอวาสวมชุดนอนแขนยาวขายาวสีดำผ้าซาตินเปิดประตูห้องนอนออกมามองชายหนุ่มอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะเอ่ยเรียกชายหนุ่มให้เข้าไปในห้องนอนของเธอ

“เข้ามา” 

ราฟาเอลหันไปมองหญิงสาวด้วยสายตาที่งุนงงเล็กน้อย แต่เขาก็รีบปิดแล็ปท็อปและลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปหาหญิงสาวที่กำลังเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องนอนทันที 

เอวาเดินมาทิ้งตัวนั่งลงตรงขอบเตียง ราฟาเอลมองท่าทีของหญิงสาวอยู่ชั่วครู่ แต่เมื่อเขาเห็นอุปกรณ์ทำแผลที่วางอยู่ข้างกายของหญิงสาว ราฟาเอลรับรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวเรียกเขาเข้ามาในห้องเพื่ออะไร

“ถอดเสื้อถอดกางเกงออกด้วย” เอวาบอกกล่าวกับราฟาเอลด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ทว่าคนที่มีความคิดไม่ปกติอย่างเขาก็คิดเลยเถิดไปไกลทันที

“ฉันจะทำแผลให้ ไปหยิบผ้าขนหนูมาคลุมเอาไว้ด้วย” หญิงสาวเอ่ยต่อ เมื่อเธอเห็นหน้าตาของชายหนุ่มที่ดูก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

เมื่อได้ยินดังนั้น ราฟาเอลจึงค่อยๆ เดินไปหยิบผ้าขนหนูในห้องน้ำมาคลุมท่อนล่างของตัวเองเอาไว้ จากนั้นเขาจัดการถอดเสื้อผ้ากางเกงออกอย่างช้าๆ จนกระทั่งชุดของชายหนุ่มร่วงลงไปกองอยู่บนพื้นห้องในเวลาต่อมา 

มาเฟียหนุ่มหยิบชุดที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาถือเอาไว้ แล้วเดินตรงไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ หญิงสาวทันที มือแกร่งวางชุดของเขาไว้บนเตียงข้างๆ ตัวเอง 

เอวาเอื้อมมือไปจับแขนชายหนุ่มให้หันข้อศอกมาหาเธอ ก่อนที่เธอจะเริ่มลงมือทำแผลตรงข้อศอกให้ชายหนุ่มอย่างเบามือ และเมื่อเธอทำแผลบริเวณนั้นให้ชายหนุ่มเสร็จเรียบร้อยแล้ว เอวาจึงเลื่อนมือมาถลกผ้าขนหนูตรงขาของชายหนุ่มขึ้นไปกองเอาไว้เหนือบาดแผลของชายหนุ่ม 

อดีตสปายสาวมองบาดแผลใหม่ที่ยังสดอยู่กับบาดแผลเก่าที่มีรอยแผลเป็นอยู่อย่างชัดเจน บาดแผลเก่าและบาดแผลใหม่ของชายหนุ่มอยู่ห่างกันไม่ไกลสักเท่าไหร่ หญิงสาวรู้สึกผิดขึ้นมาภายในใจที่เธอทำให้ชายหนุ่มเจ็บตัวถึงขนาดนี้

หญิงสาวเริ่มลงมือทำแผลที่ต้นขาให้ชายหนุ่มพร้อมกับทายาลบรอยแผลเป็นที่แผลเก่าให้ชายหนุ่ม หญิงสาวใช้เวลาทำแผลให้ราฟาเอลอยู่สักพักใหญ่ ส่วนชายหนุ่มก็ได้แต่ยุบหนอพองหนออยู่ในใจเมื่อเขาโดนมือเล็กลูบไล้ขาแกร่งไปมาจนชายหนุ่มวัยกลัดมันแบบเขาแทบจะทนไม่ไหว 

“เสร็จแล้ว” เสียงของเอวาดังขึ้นมาปลุกให้ชายหนุ่มได้สติอีกครั้ง หญิงสาวหันมาเก็บของใส่กล่องเล็กๆ ไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วเพื่อครั้งหน้าที่หยิบมาใช้จะได้พร้อมใช้งานเลย 

“ขอนอนด้วยได้ไหม” ราฟาเอลบอกกล่าวกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ชายหนุ่มแค่ถามออกไปเฉยๆ แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าหญิงสาวจะยอมให้เขานอนด้วยจริงๆ หรอก

“ถ้าจะนอนก็นอนตรงพื้น” หญิงสาวตอบกลับโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าชายหนุ่ม และคำตอบของเอวาทำให้ราฟาเอลเผลอยิ้มออกมา 

“ได้เลย ฉันนอนได้” 

สิ้นเสียงของราฟาเอล หญิงสาวเก็บของจนเสร็จสรรพแล้ว เธอจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเอาของไปเก็บไว้ในตู้ไม้สัก ราฟาเอลรับรู้ได้ว่าหญิงสาวเริ่มจะใจอ่อนให้เขาแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะทำตัวเย็นชาใส่เขาอยู่บ้างก็ตาม

หลังจากนั้นราฟาเอลออกไปยกผ้านวมกับหมอนมาปูตรงพื้นข้างๆ เตียงของหญิงสาว เอวานั่งมองชายหนุ่มอยู่ตรงปลายเตียงเงียบๆ โดยที่เธอไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เมื่อราฟาเอลปูที่นอนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำและออกมาด้วยเสื้อยืดกางเกงขายาวสีดำผ้าเบาสบาย เอวาทำอะไรจนเสร็จเรียบร้อย เมื่อเธอเห็นราฟาเอลออกมาจากห้องน้ำ เธอจึงล้มตัวนอนลงพลางหันหลังนอนตะแคงให้ชายหนุ่มทันที

“อันนา..คิดว่าลูกเราจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” ราฟาเอลนั่งลงบนที่นอนของตัวเองตรงพื้นห้องนอนพลางเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเล็กน้อย

“อีกสองสัปดาห์ น่าจะรู้เพศ” เอวาตอบกลับชายหนุ่มทั้งๆ ที่เธอยังคงหันหลังให้เขาอยู่

“จริงเหรอ!” ชายหนุ่มร้องขึ้นมาด้วยความดีอกดีใจ อีกแค่สองอาทิตย์เขาก็จะรู้เพศของลูกเขาแล้ว

“อือ” หญิงสาวขานรับในลำคอ

“ขอได้ด้วยได้ไหม” 

“ไปไหน” 

“ก็ไปดูเพศลูกที่โรงพยาบาลไง”

“ก็แล้วแต่คุณ” หญิงสาวตอบกลับอย่างตัดบท แต่ราฟาเอลรู้ดีว่าถ้าหญิงสาวไม่ห้ามเขา ก็แสดงว่าเธออนุญาตให้เขาไปด้วยได้

“อันนา” ชายหนุ่มตั้งท่าจะเอ่ยต่อ แต่ทว่าหญิงสาวก็เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“เงียบได้แล้ว ฉันจะนอน” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงดุดันเล็กน้อย จึงทำให้ราฟาเอลเงียบลงไปในทันที