บทที่ 47 ตามใจทุกอย่าง

ช่วงเย็นของวัน เอวาตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหิวขึ้นมาอีกครั้ง ชีวิตของเธอในตอนนี้ไม่ได้มีอะไรมาก เธอใช้ชีวิตวนลูปอยู่แบบนี้ทุกวัน ตื่นมาแล้วก็ไปใส่บาตร กินข้าวเช้า นอนพักผ่อนและตื่นมากิน จากนั้นก็เข้านอน เธอทำแบบนี้ทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเธอแล้ว

ร่างอรชรค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยใบหน้าที่งัวเงียเล็กน้อย หญิงสาวมองออกไปนอกหน้าต่างก็พบว่าตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว หญิงสาวจึงลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วก้าวเดินตรงไปยังประตูห้องนอนอย่างช้าๆ

ราฟาเอลนั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะเล็กๆ ด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหม่ โดยมีแล็ปท็อปที่เขาให้ลูกาเอามาให้ เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงประตูห้องนอนของหญิงสาวเปิดออก ใบหน้าหล่อเหลาหันขวับไปมองอย่างรวดเร็ว

“ตื่นแล้วเหรอ..หิวไหม” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมา ก่อนที่มือหนาจะปิดแล็ปท็อปลงทันที

เอวาไม่ได้ตอบกลับอะไรชายหนุ่มออกไป เธอก้าวขาข้ามธรณีประตูห้องนอนออกมาและเดินตรงไปยังห้องครัว ดวงตากลมโตแอบเหลือบไปเห็นกระเป๋าเดินทางของชายหนุ่มที่ตั้งอยู่มุมห้องโถง ราฟาเอลวางแล็ปท็อปลงและลุกขึ้นมาจับไหล่แบบบางให้เดินไปยังโต๊ะกินข้าวด้วยกัน

“มานี่ ฉันเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว” ชายหนุ่มบอกกล่าวกับหญิงสาว เขากลัวว่าเธอตื่นมาจะหิว ราฟาเอลจึงให้คนมาทำอาหารเตรียมไว้ให้หญิงสาว

เอวามองอาหารบนโต๊ะที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา ถึงแม้ว่าเธอจะแอบรู้สึกดีอยู่ก็ตามเพราะตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยมีใครมาคอยทำอะไรแบบนี้ให้เลย ตลอดชีวิตของเธอต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตั้งแต่เธอจำความได้

มือแกร่งปล่อยไหล่แบบบางให้เป็นอิสระ ก่อนที่เขาจะเดินไปเลื่อนเก้าอี้ไม้ออกมาให้เธอนั่ง เอวาปรายตามองชายหนุ่มร่างกำยำพลางเดินมาย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่ราฟาเอลเลื่อนออกมาให้เธอ ส่วนราฟาเอลก็เดินไปนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวทันที

ใบหน้าหล่อเหลาดั่งเทพบุตรส่งยิ้มบางๆ ให้หญิงสาว มือแกร่งหยิบช้อนกับส้อมขึ้นมาแล้วตักอาหารใส่จานให้หญิงสาวก่อน หญิงสาวมองชายหนุ่มพลางหยิบช้อนกับส้อมขึ้นมาเช่นกัน เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าชายหนุ่มจะฝืนทำแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ทานอาหารเย็นด้วยกันด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นพร้อมกับพระอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้าไป ทั้งสองคนใช้เวลาทานอาหารไม่นานสักเท่าไหร่ ก่อนที่พวกเขาจะอิ่มและแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ 

ราฟาเอลกลับมานั่งทำงานตรงเก้าอี้ยาวเหมือนเดิม เอวาก็เข้าไปล้างจานจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองเช่นเคย 

เวลาผ่านพ้นไปจนกระทั่งถึงช่วงสี่ทุ่มของวัน อดีตสปายสาวทำธุระส่วนตัวและอาบน้ำจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเปิดประตูออกมาจากห้องนอนพร้อมกับถือผ้าห่มและหมอนออกมาด้วย

ราฟาเอลที่ยังคงนั่งทำงานอยู่ด้วยใบหน้าเคร่งเครียดผละสายตาหันมามองหญิงสาวทันที เอวาสวมชุดนอนแขนยาวขายาวผ้าบางเบาสบายสีขาวดูมิดชิดเรียบร้อย แต่ทว่าในสายตาของคนอย่างราฟาเอลกลับมองว่าหญิงสาวดูเซ็กซี่มากๆ

“ฉันเอาผ้าห่มกับหมอนมาให้” เอวาบอกกล่าวชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ก่อนที่เธอจะเอาผ้าห่มกับหมอนมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าของราฟาเอล

มาเฟียหนุ่มส่งยิ้มบางๆ ไปให้หญิงสาว แต่เธอก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ หลังจากที่หญิงสาววางของให้ชายหนุ่มเสร็จแล้ว เอวาก็รีบหันหลังกลับและเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองทันที

“เซ็กซี่เป็นบ้าเลย” ราฟาเอลมองตามหลังหญิงสาวด้วยสายตาหื่นกระหาย ดวงตาคมกริบมองก้นงอนงามที่เด้งทุกจังหวะการก้าวเดินของเธอ 

ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับแท่งเอ็นใหญ่ที่เริ่มแข็งขยายขึ้นมาอย่างง่ายดาย ทั้งๆ ที่หญิงสาวยังไม่ได้ทำอะไรเขาเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่ที่เขาไม่มีสปายสาวอยู่ด้วยเขาก็ไม่ได้ระบายอารมณ์หรือรู้สึกมีอารมณ์กับใครทั้งนั้น 

ราฟาเอลสะบัดหัวของตัวเองเพื่อไล่ความคิดพวกนี้ออกไป ใบหน้าหล่อเข้มก้มต่ำลงไปมองแท่งลำลึงค์ที่แข็งพองตัวอยู่ภายในกางเกงจนปวดหนืดไปทั้งลำ ชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าออกอยู่สักพักใหญ่และกลับมาโฟกัสกับงานต่อ 

เมื่อแก่นกายใหญ่สงบลง ราฟาเอลก็รีบทำงานที่ค้างคาของตัวเองต่อ จนกระทั่งถึงเที่ยงคืนของวัน ชายหนุ่มก็ไปอาบน้ำและมานอนตรงเก้าอี้ยาว โดยเอาผ้านวมที่หญิงสาวให้มาก่อนหน้านี้มาปูรองบนเก้าอี้ยาวที่เขาจะนอน

เช้าวันต่อมา

เสียงไก่ขันบวกกับเสียงของผู้คนที่เริ่มออกมาใช้ชีวิตในช่วงเช้าทำให้เอวารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แสงแดดจากพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาว วันนี้เอวาตื่นสายกว่าปกติเนื่องจากเมื่อคืนเธอนอนคิดเรื่องของราฟาเอลอยู่นานสองนานจนเวลาล่วงเลยไปเกือบถึงตีหนึ่ง เมื่อเธอหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน เธอก็พบว่ามันเกินเวลานอนของเธอไปมากแล้ว หญิงสาวจึงต้องพยายามหลับตาและบังคับตัวเองให้นอนในที่สุด

เอวาลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างช้าๆ น่าแปลกที่วันนี้เธอไม่รู้สึกคลื่นไส้อยากจะอาเจียนเหมือนกันทุกเช้าของเธอ หญิงสาวเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายทันที

จนกระทั่งเวลาผ่านพ้นไป เมื่อเอวาอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขายาวสีเข้มก็เปิดประตูออกมาจากห้องนอนในเวลาต่อมา และก็เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้ ราฟาเอลกำลังยืนอยู่ตรงโต๊ะทานข้าวพร้อมกับมือแกร่งที่กำลังวางแก้วน้ำส้มไว้ตรงที่ของเอวาอยู่

“กินข้าวกัน” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสดใสร่าเริง ร่างกำยำสวมเพียงกางเกงขายาวนอนเพียงตัวเดียวด้วยความเคยชิน 

ราฟาเอลได้ยินเสียงหญิงสาวตื่นขึ้นมาแล้วจากเสียงฝีเท้าภายในห้องนอน เขาจึงให้พ่อครัวมาทำอาหารเตรียมไว้ให้เธอ 

เอวามองร่างกำยำที่ท่อนบนเปลือยเปล่าด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบ ก่อนที่หญิงสาวจะสาวเท้าเดินมาดูบนโต๊ะอาหาร และเธอก็พบว่าบนโต๊ะอาหารเป็นอาหารเช้าแบบอเมริกันที่มีเพียงไข่ทอด เบคอน ขนมปัง ไส้กรอก ที่วางอย่างสวยงามในจานเพียงเท่านั้น ซึ่งเธอไม่ค่อยชอบกินอาหารพวกนี้สักเท่าไหร่

“ฉันไม่ชอบกินอาหารเช้าพวกนี้” เอวาเอ่ยขึ้นมา

“เธอชอบอาหารไทยใช่ไหม” ราฟาเอลถามหญิงสาวเพราะเขาสังเกตว่าเธอชอบกินอาหารไทยเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่ให้พ่อครัวทำอาหารไทยให้ทาน เอวามักจะกินเยอะกว่าปกติ

“ฉันจะไปตลาด” หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถามของชายหนุ่ม 

“ไปด้วย..ได้ไหม” ชายหนุ่มไม่อยากเอาแต่ใจใส่หญิงสาว เขาจึงถามความสมัครใจของเธอมากกว่าจะบังคับ

“แล้วแต่คุณเลย” 

พูดจบ เอวาก้าวเดินตรงไปยังประตูบ้านอย่างช้าๆ ราฟาเอลยกยิ้มชอบใจก่อนที่เขาจะรีบสาวเท้าไปหยิบเสื้อยืดสีดำขึ้นมาสวมใส่อย่างลวกๆ ทันที

อดีตสปายสาวเดินออกจากบ้านและมุ่งตรงไปยังตลาดเหมือนดั่งเช่นทุกวัน ราฟาเอลรีบออกจากบ้านมาและตามหญิงสาวมาติดๆ จนกระทั่งพวกเขาทั้งสองคนมาถึงตลาดเช้าที่หญิงสาวมาประจำทุกวัน

“วันนี้พาใครมาด้วยล่ะหนู” เอวาเดินผ่านร้านผลไม้พอดี ทำให้แม่ค้าที่ร้านเอ่ยถามหญิงสาวขึ้นมา ร่างอรชรจึงหยุดชะงัก ก่อนที่เธอจะหันมาตอบกลับหญิงแก่ที่ขายของอยู่ตรงร้านผลไม้

“สวัสดีค่ะ” 

“ผัวเหรอลูก” แม่ค้าเอ่ยถามต่อเป็นภาษาไทย ทำให้ราฟาเอลไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเธอกำลังคุยกันอยู่

“ไม่ใช่ค่ะๆ” หญิงสาวรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธรัวๆ แต่ทว่าหญิงแก่ก็ไม่เชื่อเธอสักเท่าไหร่ 

“หล่อมากเลยนะผัวหนู เหมาะสมกันมาก” แม่ค้าเอ่ยต่อพลางส่งยิ้มกว้างไปให้ราฟาเอล ซึ่งมาเฟียหนุ่มเองก็ไม่รู้จะทำตัวอย่างไร จึงทำได้แค่ยกยิ้มบางๆ ไปให้หญิงแก่ก็เท่านั้น เอวาหันไปมองหน้าราฟาเอลชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะหันกลับมาส่งยิ้มให้แม่ค้าร้านผลไม้และก้าวเดินต่อไป

หญิงสาวเดินไปซื้อขนมครกกับปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้จนเสร็จสรรพแล้ว ราฟาเอลเอื้อมมือมาถือของให้หญิงสาวเพราะไม่อยากให้เธอถือของหนัก ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะเดินกลับมาที่บ้านริมน้ำของเอวาทันที