บทที่ 52 ดินเนอร์แสนโรแมนติก

ราฟาเอลกับเอวากลับมาถึงบ้านเรือนไทยของหญิงสาวในช่วงบ่ายของวัน หญิงสาวปลีกตัวไปยังห้องนอนเพื่ออาบน้ำล้างตัวเพราะทุกครั้งที่เธอกลับมาจากโรงพยาบาล หญิงสาวจะต้องอาบน้ำก่อนเป็นอันดับแรก

หลังจากที่เอวาอาบน้ำเสร็จสรรพแล้ว หญิงสาวออกมาจากห้องนอนของตัวเองในเวลาต่อมา ราฟาเอลยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงหน้าต่างบานหนึ่งที่มองเห็นริมแม่น้ำพอดี หญิงสาวเดินออกมาได้ยินราฟาเอลคุยเกี่ยวกับเรื่องของกาสิโนด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เธอรู้สึกผิดอยู่ภายในใจเล็กน้อยที่ชายหนุ่มไม่ได้กลับไปทำงานเพราะเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องอยู่ที่นี่

เอวาตั้งท่าจะปลีกตัวเดินหนีไปนั่งริมศาลา แต่ทว่าราฟาเอลก็คุยโทรศัพท์เสร็จพอดี ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ที่แนบหูอยู่ออกและกดวางสาย ก่อนที่เขาจะหันกลับมาเห็นร่างอรชรกำลังจะเดินออกไปจากบ้าน 

“จะไปไหน” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาทันที เรียวขาเล็กจึงชะงักเล็กน้อย 

“ไปนั่งเล่นริมศาลา” หญิงสาวหันกลับมาตอบกลับชายหนุ่ม

“ถ้าหิวก็ขึ้นมาบอกนะ” 

“อือ” เอวาพยักหน้าให้ชายหนุ่มเล็กน้อย 

จากนั้นร่างอวบอิ่มหันกลับมาและก้าวเดินไปทางประตูหน้าบ้านต่อ เอวาลงไปนั่งอ่านหนังสือเพื่อข้ามเวลาตรงศาลาริมแม่น้ำใหญ่ เธอมองดูเรือที่ผ่านไปผ่านมาด้วยจิตใจที่สงบเหมือนดั่งสายน้ำ 

เวลาผ่านพ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งช่วงค่ำของวัน ทั้งสองคนใช้ชีวิตกันอย่างปกติตามกิจวัตรประจำวันของพวกเขาจวบจนชายหญิงทั้งสองคนอาบน้ำเตรียมตัวจะเข้านอนแล้ว

“อันนา ไปเที่ยวทะเลกันไหม” ราฟาเอลเอ่ยถามหญิงสาวที่อยู่ข้างกายของเขา ชายหนุ่มสอดแขนอยู่ใต้ลำคอระหงพลางลูบไล้เรือนผมนุ่มหอมกลิ่นแชมพูอ่อนๆ

“คุณว่างหรือไง” เอวาเอ่ยถามออกไป เธอเห็นว่าวันนี้ราฟาเอลยุ่งทั้งวัน แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะให้คนมาทำอาหารเตรียมไว้ให้เธอในช่วงเย็นของวัน

“ฉันอยากพาเธอไปเที่ยวบ้าง” ราฟาเอลตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกพร้อมกับจุมพิตลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาด้วยความรักใครหวงแหน

“งั้นก็แล้วแต่คุณ” 

“งั้นเราไปกันพรุ่งนี้เลยนะ”

“อือ” หญิงสาวขานรับในลำคอ ราฟาเอลจึงฝังจมูกลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาอีกรอบหนึ่ง

“หอมจัง” ชายหนุ่มเอ่ยทั้งๆ ที่จมูกของเขาก็ยังคงเตะหน้าผากหญิงสาวอยู่

“คุณ..หยุดเลยนะ” เอวารับรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มต้องการอะไร เพราะแก่นกายใหญ่ที่เริ่มแข็งขยายพองตัวทิ่มแทงต้นขาของเธออยู่

“ขอสักรอบก่อนนอนนะ”

“คุณ! อืออ” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตั้งตัว ราฟาเอลจู่โจมริมฝีปากหนาฉกจูบปิดปากเล็กสีชมพูระเรื่อทันที ลิ้นร้ายแทรกเข้าไปในโพรงปากหญิงสาวพร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้ไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่มของเธอ และแน่นอนว่าหลังจากนั้นชายหนุ่มก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้คนตัวเล็กเป็นอิสระจากเสือร้ายผู้หิวโหยอย่างเขาไปได้ง่ายๆ ...

วันต่อมา

มาเฟียหนุ่มโอบไหล่แบบบางของเอวาเดินเข้ามาภายในโรงแรมหรูบนเกาะสมุย หญิงสาวไม่ได้ห้ามปรามชายหนุ่มเพราะเธอห้ามเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี พวกเขาทั้งสองคนเปิดประตูเข้ามาในห้องพักสวีทสุดหรู ส่วนลูกากับบอดี้การ์ดอีกคนก็พักอยู่ข้างห้องของราฟาเอล

พนักงานยกกระเป๋าเข้ามาในห้องพักให้พวกเขาทั้งสองคน ก่อนที่พนักงานจะทยอยออกไปจากห้องกัน เอวากวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องและดวงตากลมโตไปหยุดอยู่ตรงระเบียงของห้องที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ทะเลแบบรอบทิศทาง

อดีตสปายสาวก้าวเดินไปยังระเบียบของห้องพักอย่างช้าๆ ตั้งแต่ที่เธออยู่บ้านริมน้ำ เธอก็ค่อนข้างที่จะเสพติดกับมองคลื่นของน้ำไปแล้ว 

“ชอบไหม” ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวมาพร้อมกับกอดรัดเอวคอดกิ่วจากทางด้านหลังเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาใช้คางเกยไหล่หญิงสาว ก่อนที่เขาจะจูบลงบนไหล่แบบบางอย่างอ่อนโยน

“ก็สวยดี” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

ชายหญิงยืนกอดกันมองวิวทิวทัศน์อยู่ตรงริมระเบียงอยู่สักพักหนึ่ง พวกเขาปล่อยให้สายลมที่พัดเอาน้ำทะเลขึ้นมาปะทะร่างกายของพวกเขาด้วยบรรยากาศที่แสงแดดสาดส่องมาอย่างอบอุ่น

หลังจากนั้น เอวาปลีกตัวไปอาบน้ำเนื่องจากเธอรู้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ส่วนราฟาเอลก็ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกตรงระเบียง ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้นมา ราฟาเอลจึงวางสายและเดินไปเปิดประตูทันที และแน่นอนว่าชายหนุ่มรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าใครที่มาเคาะประตู เนื่องจากเขาเป็นคนให้พวกเธอมาเอง

ช่างแต่งหน้าทำผมเข้ามาในห้องพักของราฟาเอล โดยที่พวกเธอมีอุปกรณ์แต่งหน้าทำผมกับชุดของผู้หญิงและผู้ชายมาด้วย จากนั้นไม่นานเอวาก็ออกมาจากห้องน้ำ ราฟาเอลจึงให้ช่างหน้าช่างผมแต่งตัวให้หญิงสาวอย่างประณีต ส่วนตัวเขาก็ปลีกตัวไปอาบน้ำต่อจากเธอ

เวลาผ่านเลยไป จนกระทั่งถึงเวลาของมื้อเย็น ราฟาเอลสวมชุดสูทดูหล่อเหลาเดินโอบไหล่เอวาที่สวมชุดเดรสสั้นสีขาวดูเรียบหรู เรือนผมยาวสลวยของหญิงสาวถูกมัดรวบตึงเอาไว้กลางหัวเป็นหางม้าพร้อมกับใบหน้าของเธอที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงยิ่งทำให้เธอดูสวยสะพรั่งมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

ชายหญิงทั้งสองคนเดินเข้ามาภายในร้านอาหารบนโรงแรมหรูชั้นที่สามสิบ เอวาไม่ได้เอ่ยถามชายหนุ่มว่าทำไมเขาถึงต้องให้เธอแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้ แต่เธอคิดว่าชายหนุ่มพาเธอมากินข้าวในที่หรูหราแบบนี้ เขาเลยต้องการให้เธอแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่เพียงเท่านั้น

“ทำไมไม่มีคนเลย” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นมาทันทีที่พวกเขาทั้งสองคนเดินเข้ามาภายในร้านอาหาร มีเพียงแค่พนักงานสาวชุดดำที่ยืนประจำตามจุดต่างๆ เพียงเท่านั้น

“ก็ดีแล้ว ฉันไม่ชอบคนเยอะ” ชายหนุ่มตอบกลับก่อนที่จะมีพนักงานสาวชุดสีดำเดินเข้ามาต้อนรับชายหญิงทั้งสองคน

พนักงานสาวชุดดำพาราฟาเอลกับเอวามายังโต๊ะด้านนอกที่มองเห็นวิวของทะเลได้รอบทิศทาง ลมทะเลพัดแรงในตอนฟ้ามืดทำให้อากาศดีมากขึ้นกว่าเดิม 

หลังจากที่ชายหญิงทั้งสองคนนั่งลงบนเก้าอี้ที่มีโต๊ะดินเนอร์สุดแสนจะหรูหราตั้งอยู่ตรงหน้าของพวกเขา บนโต๊ะถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับแดงดูสวยงามมีเสน่ห์น่าหลงใหลและอันตรายเหมือนดั่งหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับราฟาเอล

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม” ราฟาเอลหยิบเมนูขึ้นมาเปิดดูพลางเอ่ยถามหญิงสาว

“เอาสเต๊กเนื้อกับซีซาร์สลัด” เอวาดูเมนูอยู่ชั่วครู่ก่อนที่เธอจะหันไปบอกกล่าวกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่

“ค่ะ” พนักงานตอบกลับอย่างนอบน้อมและกดสั่งอาหารในแท็บแล็บที่เธอถือเอาไว้

“ฉันก็เอาสเต๊กเนื้อเหมือนกัน และก็ตอติญ่าซีซาร์อกไก่” ราฟาเอลเอ่ยต่อ

“รับไวน์ไหมคะท่าน” 

“แก้วเดียว” ชายหนุ่มตอบกลับพนักงาน

“ค่ะ รอสักครู่นะคะ” 

พนักงานสาวเก็บเมนูจากชายหญิงทั้งสองคน ก่อนที่เธอจะเดินจากไป ราฟาเอลมองหญิงสาวที่สวยสดงดงามอยู่ตรงหน้าของเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม 

“มองอะไรของคุณ” เอวามองหน้าชายหนุ่มพลางเอ่ยถามออกมา

“มองเมีย” เสียงทุ้มทรงพลังตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา 

“ทะลึ่ง” หญิงสาวเอ็ดชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังมากนัก เธอรู้สึกว่าหลังๆ มานี้ราฟาเอลจะชอบทำให้เธอเสียอาการมากขึ้นทุกวันๆ

เวลาผ่านไปไม่นานสักเท่าไหร่ อาหารที่ดูน่าทานที่พวกเขาสั่งก็ออกมาเสิร์ฟในเวลาต่อมา ราฟาเอลกับเอวาลงมือทานอาหารอย่างช้าๆ ด้วยบรรยากาศที่มีเสียงเพลงกับเสียงคลื่นคลอเคลียเบาๆ จนกระทั่งพวกเขาทั้งสองคนทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว 

พนักงานเดินมาสองคนเพื่อเก็บกวาดจานบนโต๊ะออกไป และหลังจากที่พนักงานเดินออกไปจากโต๊ะของพวกเขาแล้ว อยู่ดีๆ แสงไฟภายในร้านก็สลัวๆ ลงเรื่อยๆ พร้อมกับพนักงานชายที่ถือช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ออกมากับสี่คน พนักงานชายเดินตรงมาหาราฟาเอลกับเอวาอย่างช้าๆ 

“ทำอะไรของคุณ” เอวาเอ่ยถามขึ้นมาเพราะเธอรับรู้ได้ทันทีว่าราฟาเอลต้องเป็นทำเรื่องแบบนี้อย่างแน่นอน

ราฟาเอลยังไม่ได้ตอบกลับหญิงสาว เขาเลื่อนเก้าอี้ออกพร้อมกับลุกขึ้นมา มือแกร่งเอื้อมไปรับช่อดอกกุหลาบช่อหนึ่งมาถือเอาไว้พลางจ้องมองเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว

มาเฟียหนุ่มยื่นช่อดอกกุหลาบให้เธอโดยที่เขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เอวามองจ้องเข้าไปในดวงตาของเขาก็พบว่าชายหนุ่มดูจริงจังมากๆ เธอจึงลุกขึ้นยืนและเอื้อมมือไปรับดอกไม้ช่อนั้นมาถือเอาไว้ 

ราฟาเอลส่งยิ้มให้หญิงสาวก่อนที่มือหนาจะเลื่อนเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ชายหนุ่มหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงเหมือนสีกุหลาบออกมา ทำให้เอวามองจ้องลึกเข้าไปในตาของชายหนุ่มอย่างไม่อยากเชื่อ เธอรู้ว่ากล่องนั้นคืออะไร

“อันนา” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อของหญิงสาวพร้อมกับเปิดกล่องเล็กๆ นั้นออกมา 

เอวามองแหวนเพชรเม็ดงามในกล่องกำมะหยี่สลับกับมองหน้าชายหนุ่ม ราฟาเอลค่อยๆ คุกเข่าลงกับพื้น ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามหญิงสาวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก

“แต่งงานกันไหม”

เอวานิ่งเงียบไปชั่วขณะ ทำให้พนักงานที่ยืนอยู่รอบๆ พวกเขามองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่กเพราะเอวามีสีหน้าที่นิ่งเรียบจนไม่มีใครสามารถเดาอารมณ์ความรู้สึกของหญิงสาวได้

“อย่าเงียบได้ไหม” ราฟาเอลใจเต้นรัวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างเขาจะต้องมากลัวว่าเมียของเขาจะไม่ยอมแต่งงานด้วย

“หรือว่ายังไม่เชื่อใจฉัน” ชายหนุ่มเอ่ยถามต่อ แต่ทว่าเอวาก็ยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบกลับเขา 

เสียงเพลงยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ซึ่งราฟาเอลไม่รู้เลยว่าตอนนี้เพลงที่เปิดคือเพลงอะไร เขากลัวคำตอบของเอวาเหลือเกิน ยิ่งหญิงสาวเงียบใส่เขาแบบนี้อีก

“ฉันไม่อยากจะเสียเวลาอีกแล้ว อยากดูแลเธอกับลูกให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอ..ไม่อยากแต่งงานกันฉันใช่ไหม” ราฟาเอลยังคงพร่ำเพ้ออยู่เรื่อยๆ