บทที่ 19 : พี่ธีต์เขาล็อกเป้าหมายมาตั้งนานแล้ว

“ไหนมึงบอกจะไปอัดคน พากูมาทำส้นตีนอะไรอยู่นี่”

ประโยคยาวที่สุดในชีวิตจากคนที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะพูดได้ยาวเกินสามคำดังออกมาจากปากของวาโย ใบหน้าหล่อทว่าดูดุเรียบตึงยิ่งกว่าทรงผมที่ถูกปาดเจลมาอย่างดี ในมือของเขากำหลอดคนน้ำมะม่วงปั่นในแก้วด้วยแววตาไม่สบอารมณ์

“มันเล่นมาแดกข้าวกลางห้างแบบนี้ กูกับมึงเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหา มีหวังรปภ. ได้มาจับเราสองคนโยนออกนอกห้างนะสิ”

ธีต์เองก็มีสภาพไม่ต่างกัน ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนกำลังนั่งหลบมุมอยู่ในร้านอาหารเดียวกับกานและไอ้บาร์เทนเดอร์นั่น แรกเริ่มตั้งใจว่าจะมาแอบมองดูจากนอกร้าน แต่พอเห็นว่าทั้งคู่สั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ เขาเลยคาดการณ์ไปเองว่าน่าจะใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะกินเสร็จ จึงชวนไอ้โยเข้ามานั่งกินน้ำมะม่วงปั่นรอ

“.....”

“ไอ้โย อย่าเพิ่งทำหน้าเป็นหมาปวดขี้แบบนั้น มึงได้อัดคนแน่วันนี้”

“เด็กน้อยวะ”

วาโยปรายหางตามองไปยังคนที่เพื่อนให้เขาพามาเฝ้า ตอนแรกที่มันชวน คิดแค่ว่าคงเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่มาเหยียบหางไอ้ธีต์เข้า แต่ที่ไหนได้ คนที่มันตามดันเป็นรุ่นน้องของตัวเองซะอย่างนั้น

“มึงอย่าบอกไอ้หมุดนะเว้ย ว่ากูตามมาส่องไอ้กานอ่ะ”

“มึงชอบน้องมันตั้งแต่ตอนไหน”

วา