Chapter 6
แกร๊ก~
เมื่อธันวาก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องของหญิงสาว ชายหนุ่มนั้นก็สูดดมกลิ่นหอมละมุนภายในห้องของเธอเข้าลึกเต็มปอด ด้วยอาการหื่นกระหายในกายสาวที่มีกลิ่นหอมยั่วยวนอารมณ์ดิบเถื่อนของเขา
"พี่ธามคะ กินยาก่อนนะคะ" วีญ่ายื่นยาแก้ปวดให้ชายหนุ่ม และอีกมือก็ถือแก้วน้ำเปล่ายื่นตามไปให้เขา
"ขอบคุณครับ" ธันวารับยาแก้ปวดจากหญิงสาวและเอาเข้าปากอย่างเสียไม่ได้ เมื่อชายหนุ่มนั้นไม่ได้ปวดหัวตามที่เขาเอ่ยบอกหญิงสาวไป แต่ที่เขาต้องโกหกเธอเป็นเพราะว่าเขาอยากอยู่ใกล้ๆ เธอต่างหาก
"พี่ธามปวดหัวมากหรือเปล่า? งั้นพี่นอนพักที่โซฟาก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปอาบน้ำก่อน" วีญ่าเขย่งปลายเท้าและยกมือบางขึ้นอังศีรษะของชายหนุ่มเพื่อที่จะวัดอุณหภูมิของเขา แต่เขากลับก้าวเท้าถอยหลังไปเล็กน้อย จนทำให้ร่างบางเซถลาเข้าไปหาอกแกร่งอย่างไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวรีบยกแขนเรียวสวมกอดเขาไว้แน่นเพื่อเป็นหลักไม่ให้เธอล้มลง
"อยากกอดทำไมไม่บอกพี่ดี ๆ ล่ะ..หื้ม" ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ โดยที่แขนแกร่งกอดรัดร่างบางไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
"พี่ต่างหากล่ะที่อยากกอดหนู ปล่อยหนูเลยนะ พี่กอดหนูแน่นจนหนูหายใจไม่ออกแล้วนะ" วีญ่าดิ้นเบาๆ
"ไม่ได้เจอกันสองอาทิตย์ หนูไม่คิดถึงพี่เลยเหรอ" ธันวาเอ่ยถามหญิงสาวเสียงหวาน และมองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้ม จนหญิงสาวต้องหลบสายตาคมด้วยหัวใจเต้นแรง
"พี่ธามปล่อยหนูก่อนค่ะ หนูอยากอาบน้ำ หนูเหนียวตัวจะแย่อยู่แล้วนะ ส่วนพี่ก็พักผ่อนได้แล้วนะคะ" วีญ่าเธออิดออดไม่ตอบคำถามของเขาครั้นเธอจะตอบว่าคิดถึงเธอก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา
"งั้นหนูไปอาบน้ำเถอะ พี่อยากนอนกอดหนูแล้ว" ธันวาจุมพิตหน้าผากมนเบาๆ จากนั้นเขาก็เดินไปนอนราบบนโซฟา
"พี่จะมานอนกอดอะไรหนูเล่า" วีญ่าบ่นพึมพำเบาๆ ด้วยใบหน้าร้อนผ่าว จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อเข้าไปอาบน้ำ โดยที่เธอไม่เห็นสายตาและรอยยิ้มร้ายกาจของคนเจ้าเล่ห์ที่มองเธอเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว
ยี่สิบนาทีต่อมา…
หญิงสาวเดินออกมาด้วยกลิ่นหอมละมุน ทำให้ธันวาที่เผลอหลับเพียงครู่เดียวรู้สึกตัวตื่น เมื่อเขารู้สึกว่ามีหายใจอุ่นๆ เป่ารดหน้าผากแกร่งของเขา และเมื่อชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาเขาก็เห็นใบหน้าหวานที่อยู่ในชุดนอนผ้าซาตินกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน กำลังก้มมองเขาด้วยระยะห่างกันแค่คืบด้วยแววตาเป็นห่วง
"จะทำอะไรพี่ครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"นะ...หนูแค่จะดูว่าพี่ธามอาการเป็นยังไงบ้าง หายปวดหัวแล้วหรือยัง ไข้ขึ้นหรือเปล่า นะ...หนูจะดูพี่แค่นั้นจริงๆ นะคะ หนูไม่ได้จะทำอะไรพี่เลย" วีญ่าเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างร้อนรน เมื่อถูกชายหนุ่มจับได้ว่าเธอนั้นแอบมองเขาด้วยระยะประชิด
"ถ้าหนูอยากรู้ว่าพี่อาการเป็นยังไงบ้าง หนูต้องวัดไข้พี่ด้วยวิธีนี้" ธันวายกร่างบางขึ้นมานั่งบนตัวเขาทันที
"ว้ายย พี่ธามปล่อยหนูลงนะคะ" หญิงสาวดิ้นบนตัวชายหนุ่ม แต่เขากลับจับร่างบางไว้แน่น
"อย่าดิ้นสิครับ ก็หนูอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ว่าพี่หายปวดหัวแล้วหรือยัง พี่ก็เลยจะสอนวิธีวัดไข้ให้หนูไง เผื่อว่าวันไหนที่พี่ไม่สบายหนูจะได้วัดไข้พี่ได้" ธันวาจับร่างบางนอนราบบนโซฟา จากนั้นเขาก็คร่อมกอดร่างบางอย่างรวดเร็ว จนคนใต้ร่างใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เมื่อถูกชายหนุ่มจู่โจมทั้งที่ยังไม่ทันตั้งตัว
"คิดถึง..." ธันวาเอ่ยบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาโน้มใบหน้าคมคายจูบจุมพิตทั่วใบหน้าสวยหวานซ้ำๆ อยู่แบบนั้น ก่อนที่เขาจะเลื่อนต่ำลงซุกไซ้ที่ลำคอระหงเพื่อสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาว จนเขาอดไม่ได้ที่จะดูดเม้มลำคอขาวอย่างแรงจนเกิดรอย
"อ๊ะ! อย่ากัดหนู นี่เหรอคะวิธีวัดไข้ของพี่"
"วิธีวัดไข้มันมีหลายวิธี หนูต้องค่อยๆ เรียนรู้จากพี่ครับ" ธันวายกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ จากนั้นเขาก็เลื่อนมือไปทางด้านหลังและใช้นิ้วปลดตะขอบราของเธอออก
"พะ...พี่ธามถอดเสื้อชั้นในหนูทำไมคะ" วีญ่าเธอจับเสื้อชั้นในของเธอเอาไว้ไม่ให้เขาดึงออก
"พี่ยังปวดหัวไม่หายเลย ถ้าได้ดูดนมของหนูอาจจะทำให้พี่หายปวดหัวได้"
"เอ๊ ดูดนมแล้วหายปวดหัวเหรอคะ? แล้วมันเกี่ยวกับวัดไข้ตรงไหนคะ"
ชายหนุ่มถกเสื้อซาตินของหญิงสาวไว้เหนืออก ก่อนที่เขาจะใช้ลิ้นร้อนละเลงหยอกล้อก้อนปทุมงามอย่างเมามัน โดยที่หญิงสาวยังไม่ทันตั้งตัว เพราะเธอมัวแต่คิดตามคำพูดที่ชายหนุ่มออกกลอุบายหลอกล่อเธอ มือสากอีกข้างบีบขยำเต้าใหญ่เกินตัวของหญิงสาวอย่างแรง ส่วนปากหยักก็ทำหน้าที่ดูดเม้มอย่างดูดดื่มสลับกันทั้งสองข้าง จนหญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นด้วยความซ่านสยิวที่ชายหนุ่มปรนเปรอความกระสันเสียวให้เธอได้ลิ้มลอง
"อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ พอแล้ว นะ...หนูรู้สึกแปลกๆ ไปหมดแล้ว" วีญ่าเอ่ยขึ้นเสียงสั่น เมื่อเธอรู้สึกเสียววูบวาบอย่างกับผีเสื้อบินวนอยู่บริเวณหน้าท้องแบนราบของเธอเป็นร้อยๆ ตัว
"หนูรู้สึกแบบไหน.หื้ม บอกพี่ได้ไหม" ธันวาผละปากหยักออกจากเต้าใหญ่ เขามองหญิงสาวด้วยสายตาเสน่หา ส่วนมือสากก็ยังทำหน้าที่บีบเคล้นเต้าใหญ่อยู่แบบนั้น อีกทั้งเอวสอบยังขยับสะโพกแกร่งที่แก่นกายแข็งขึงคับเป้ากางเกงถูไถกับเนินอวบอูม
"หนูรู้สึกเสียวๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ"
"เสียวตรงไหนเอ่ยเด็กดี เสียวมากไหม" ชายหนุ่มใช้มือสากลูบไล้บริเวณหน้าท้องแบนราบเบาๆ ก่อนที่เขาจะสอดมือสากเข้าไปใต้กางเกงซาตินขาสั้นตัวบางและใช้มือบีบขยำเนินสามเหลี่ยมที่เนียนนุ่มมือราวกับผิวเด็ก เขาใช้นิ้วชี้ถูไถกับเม็ดทับทิมอย่างหนักหน่วง จนทำให้หญิงสาวที่ไร้ประสบการณ์เรื่องอย่างว่าต้องอ้าขาออกกว้างอย่างไม่รู้ตัว เพื่อต้องการให้ชายหนุ่มสัมผัสเธอมากกว่าเดิม เมื่อเขาเห็นท่าทีของหญิงสาว ชายหนุ่มก็ยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจและใช้นิ้วเรียวยาวบดขยี้ปุ่มกระสันเสียวอย่างแรง
"อื้อ..." วีญ่าจับแขนแกร่งบีบอย่างแรง เมื่อเธอรู้สึกวูบวาบบริเวณหน้าท้องด้วยความเสียวซ่าน จนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ทำได้แค่เพียงบีบและจิกเล็บไปบนแขนแกร่งอย่างแรง เมื่อร่องรักเกร็งกระตุกเป็นจังหวะถี่ ก่อนที่เธอจะปลดปล่อยน้ำสีใสออกมา "อ่าาาาห์"
"พี่ทำให้หนูสบายตัวสองครั้งแล้วนะเด็กดีของพี่ ครั้งแรกหนูสบายตัวเพราะปากของพี่ ครั้งที่สองหนูสบายตัวเพราะนิ้วของพี่ งั้นคืนนี้พี่ขอนอนค้างกับหนูที่นี่ได้ไหมครับ เพราะพี่ยังไม่หายปวดหัวเลย นะๆ ถือว่าเป็นรางวัลที่พี่ช่วยให้หนูสบายตัว" ธันวาพูดเองเออเอง จนหญิงสาวนั้นตามเล่ห์เหลี่ยมของผู้ชายร้ายกาจอย่างเขาไม่ทัน
"อ้าว ก็ไหนเมื่อกี้นี้พี่ธามบอกกับหนูว่า ถ้าได้ดูดนมหนูแล้วจะหายปวดหัวไงคะ พี่ธันโกหกหนูเหรอ"
"พี่ไม่ได้โกหกครับ แต่ดูดนมอย่างเดียวคงไม่ทำให้พี่หายปวดหัวหรอกนะ"
เข้าสู่ระบบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-14 12:18:54
