บทที่ 2 ดาราดัง
ตุบ!
ไอริณโยนของลงกระเป๋าเหลือบมองดูเพื่อนที่นั่งเฉย ๆ เลยโยนกระเป๋าอีกใบให้
“นั่งเฉย ๆ อย่าเอาแต่พูดมาก ช่วยกันเก็บของด้วยสิเชอรี่”
ผู้จัดการส่วนตัวรับกระเป๋าใบย่อมมาแล้วช่วยเก็บของกระแทกกระทั้นเล็กน้อย หูยังตั้งใจฟังคำตอบจากเพื่อนรัก
“ก็มันไม่อยากนอนกับเมีย”
“ไม่อยากนอนได้ยังไง มันแต่งงานไปแล้ว”
“เชอรี่ แกก็รู้ว่าไอ้ภูมิมันเป็นเกย์ มันนอนกับผู้หญิงไม่ได้”
“แล้วไง ก็เลยให้แกช่วยกันงั้นสิ โดยการแสดงตบตาเนี่ยนะ”
“เออ มันไม่ยอมนอนกับเมีย ก็เลยทำทีว่ายังอาลัยอาวรณ์ฉันอยู่ เมียจะได้ขอหย่า”
“พวกแกสองคนหาเรื่องชัด ๆ ทางคุณพัดเขาไม่หย่าง่าย ๆ หรอกนะยะ ภูมิมันรวยขนาดนั้น”
ไอริณหยุดมือมองหน้าเชอรี่ จริงอย่างที่เชอรี่ว่า ภูมิ หรือ ภูมิ สินธุเตชะไพศาล ลูกชายเพียงคนเดียวเจ้าของช่องโทรทัศน์ที่กวาดเรตติ้งถล่มทลายมาหลายทศวรรษ ทำเงินในธุรกิจนี้จนร่ำรวยมหาศาล ผู้หญิงที่ไหนจะยอมทิ้งง่าย ๆ
“ก็จริงนะ แล้วจะทำยังไง”
“แกก็รีบหาทางกันตัวเองออกมา ไอริณ ฉันขอสอนแกหน่อยนะในฐานะที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งผู้จัดการส่วนตัว”
ดาราสาวหยุดมือจากการโยนสิ่งของลงกระเป๋าแล้วมองหน้าเชอรี่ รูปร่างผอมบางของชายไม่แท้รักษาหุ่น ผิวขาวอมชมพูสะอาดตาสุขภาพดี ทรงผมสมัยนิยมอย่างผู้ชายแต่โบกหน้าด้วยเครื่องสำอางชั้นดีจนแทบเป็นธรรมชาติเนื้อเดียวกับผิวหน้า
“ฉันกำลังตั้งใจฟังอยู่เชอรี่ พูดต่อสิ”
“สมัยก่อนแกเข้ามาวงการใหม่ ๆ ไอ้พวกผู้กำกับหน้าหม้อ หรือพวกเจ้าของช่องที่อยากเต๊าะแกน่ะมันนานมาแล้ว แกให้ไอ้ภูมิซึ่งเป็นลูกเจ้าของช่องเป็นไม้กันมาหมามานานหลายปี ฉันก็ยอมรับล่ะว่ามันได้ผล เพราะใคร ๆ ก็เกรงใจไอ้ภูมิ แต่ดูตอนนี้สิ”
เชอรี่โบกมือกวาดไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าตรงด้านหน้าดาราสาวทำท่าทางราวกับว่าไอริณเป็นดั่งเจ้าหญิงผู้สูงสง่า
“แกเป็นดาราดัง ค่าตัวหลักล้าน ไปไหนมีแต่กล้องตามส่องไม่เว้นแม้แต่ตอนแกเข้าห้องน้ำ แกยังจะมาห่วงอะไรกับพวกเสือสิงห์กระทิงแรดหื่นกามพวกนั้น”
ไอริณยืนนิ่งฟังเพื่อนรักก่อนจะพยักหน้า
“นั่นสิ ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้ก่อนหน้านี้นะ”
เชอรี่ชี้นิ้วมาด้านหน้าจิ้มเข้าตรงหน้าผากมนสวยของไอริณโยกจนใบหน้าหวานคมแหงนไปด้านหลังเล็กน้อย
“ก็เพราะแกสงสารไอ้ภูมิมันไง แล้วดูสิ ตอนนี้เป็นตัวแกเองที่เดือดร้อน หาแฟนก็ไม่ได้เพราะพวกเศรษฐีคนรวยคิดว่าแกเป็นเมียน้อยไอ้ภูมิ คิดว่าแกหน้าเงิน ส่วนไอ้พวกรวยน้อยลงมาก็แค่อยากนอนกับแก งานแสดงกำลังหดหายเพราะจะมีใครกันที่ชอบดาราเป็นชู้ชาวบ้าน”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันเรียกอดีตกลับมาไม่ได้นะเชอรี่”
ผู้จัดการคนดังมองหน้าเพื่อนที่กำลังถอนหายใจคิดไม่ตก เพื่อนดาราคนสวยเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ถึงแม้ว่างานวงการทำให้เธอดูเชี่ยวชาญมากกว่าสมัยเข้าเมืองใหม่ ๆ แต่เชอรี่รู้ดีว่าภายในของเพื่อนเธอยังคงเป็นเด็กสาวใสซื่อ ยิ่งมัวทำแต่งาน ๆ ๆ ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ทำให้เพื่อนเธอดูราวกับสาวไร้เดียงสาผิดกับท่าทางที่แสดงออกมา
“ก็แถลงข่าวบอกเลิก!”
“เห้ย! แรงไปป่ะ”
ไอริณชะงักมือที่กำลังกวาดเครื่องสำอางอีกรอบมองเชอรี่ที่หน้าตาดูขึงขังเอาจริงเอาจังขึ้นมาทันที
“ไม่แรง! เอางี้แกรออีกสักสองสามวัน ถ้าสถานการณ์ไม่ดีขึ้นก็แถลงบอกเลิกเลย”
“แล้วไอ้ภูมิ”
“แกก็บอกมันล่วงหน้าก่อนแล้วกัน ส่วนปัญหาไม่ทำการบ้านเมียก็ให้มันไปหาทางแก้เอาเองสิ”
ไอริณพยักหน้ารับเหนื่อยอ่อนใจ ยังเดินช่วยเก็บของแม้ว่าจะเป็นหน้าที่ของเปี๊ยกก็ตาม
เธอนึกถึงคราวเดินทางมาเรียนต่อที่เมืองหลวงใหม่ ๆ ก็ได้เชอรี่กับภูมินี่แหล่ะคอยช่วยเหลือสอนสั่งมาตลอด ยิ่งเข้าสู่วงการดารายิ่งต้องขอบคุณเพื่อนทั้งสอง ถ้าเธอไม่มีสองคนนี้เธออาจต้องโดนมุมมืดของวงการมายากลืนกินเธอไปแล้วก็ได้ใครจะรู้
ตอนพิเศษ 2“คัท คัท!!”ดาราสาวเงยหน้าขึ้นจากพื้นในท่าก้มกราบเมื่อได้ยินเสียงผู้กำกับสั่งคัท ใบหน้าหวานยังเปื้อนคราบน้ำตาจากบทนางวันทองในเรื่องขุนแผนขุนช้างฉบับรีเมคไอริณกวาดตามองโดยรอบผ่านนัยน์ตาฉ่ำน้ำ เห็นเด็กในกองกำลังปิดไฟเก็บของ ตอนนี้คงราวสามทุ่มแล้ว“คุณไอริณคะ”เสียงเปี้ยกดังขึ้นด้านข้างพร้อมผ้าเช็ดหน้ายื่นส่งมาให้เธอ“ขอบใจจ๊ะ”“กำนันรอนานแล้วค่ะ”“บอกให้เขารออีกเดี๋ยว ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”ไอริณ ดาราดังลุกขึ้นจากพื้นเรือนไม้ทรงไทยโบราณริมลำน้ำสุพรรณบุรี เดินลงบ้านหางตามองเห็นคนร่างสูงแกร่งผิวสีเข้มยืนหน้าเง้ารอ ตั้งแต่เมื่อเย็นฮึ สมน้ำหน้า คนร่างเล็กเดินตัดใต้ถุนเรือนตรงไปยังเต้นท์สำหรับนักแสดงเพื่อเปลี่ยนชุด“เชอรี่”“ว่าไง”“คืนนี้นอนบ้านแม่เราหรือเปล่า”“คงไม่ ขับกลับกรุงเทพเลย ผู้กำกับสั่งพักกองสามวัน”“สามวัน! อะไรกัน พักอีกแล้ว”เชอรี่เงยหน้าขึ้นจากจอโทรศัพท์ เพ่งมองเพื่อนรักกำลังถอดชุดเปลี่ยนเสื้อผ้า“ก็ผัวใครล่ะ มายืนหน้าบึ้งรอเมียอยู่ได้”“กะ ก็ พี่พลเขาแค่เป็นห่วง”ดาราสาวเสียงอ่อยลงหยิบเสื้อผ้าชุดเดรสขึ้นสวม แม้ปากพูดประชดประชันแต่ใจจริงนั่นพองฟู“ห่วงหรือหวง
ตอนพิเศษ 01“อื้อ อื้อ ม่ะ ม่ะ”เสียงเล็กอู้อี้ดังขัดใจยามโดนแย่งของรักไปจากมือ ดวงตาคมกล้าแม้ว่ายังกลมโตและใสซื่อดั่งเด็กน้อยวัยแปดเดือน แต่เมื่อมองให้ดีรู้ได้เลยว่าโตมาเมื่อไรได้กลายเป็นตัวปัญหาของหมู่บ้านแน่นอน โดยเฉพาะสาว ๆจอมพลจ้องหน้าลูกชายนิ่งในมือเขาคือของเล่นนุ่มนิ่มที่ลูกชายเอาเข้าปากมาแล้วสักพัก“จอมภพ อันนี้มันเอาเข้าปากไม่ได้”ดวงตาเล็กดื้อดึงคล้ายตัวเขาแต่ในฉบับย่อเล็กกว่ากำลังจ้องตอบก่อนตั้งท่าเบะปากคล้ายตะโกนร้องไห้หาคนช่วยคนร่างโตชะงักมองซ้ายขวาหาเมียจ๋าสุดที่รักพลันนึกได้ว่าวันนี้มีออกกองถ่ายทำซีรีซ์ที่ถ่ายค้างไว้เมื่อปีกลายเพราะท้องดันโตสะก่อน“แม่จันทน์ไม่อยู่วันนี้ มางอแงไม่ได้นะ”เสียงเข้มต่ำพยายามทำให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนหวาดหวั่น แต่เด็กชายคนนี้รู้ดีฉลาดเกินเด็ก น้ำเสียงดุดันไม่ได้ทำให้จอมภพกลัวแต่อย่างใด ยังส่งสายตาดื้อรั้นอ้าปากเตรียมแผดเสียงร้อง“พ่อจ๋า พ่อทำอะไรอยู่น่ะ เดี๋ยวจอมใจไปโรงเรียนสาย”ตึก ตึก ตึกจอมใจวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน ตั้งแต่แม่ไอริณแต่งงานกับพ่อก็ให้รับจอมใจมาอยู่ด้วยที่บ้านใหญ่ กลับไปนอนกับปู่ย่าเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์“ก็น้องเอาอันนี้เข
บทที่ 47**NC จบบริบูรณ์แควก!!เสียงสไบขาดทำให้ไอริณผละหน้าออกทันที“กำนัน นี่ชุดกองถ่าย”“ช่างมัน ซื้อใหม่”“อื้อ อือ”จอมพลโถมร่างให้คนร่างเล็กล้มลงนอนหงายแล้วกระชากสไบลงจนพ้นเนินนมใหญ่ทั้งสองข้าง“ไม่ใส่ชุดชั้นในเมียจ๋า”“ก็ชุดไทย ใส่แต่จุกปิดหัวนม”ไอริณดึงจุกปิดหัวนมออกทั้งสองโยนลงพื้น แล้วค่อยกอบขึ้นให้เต้าชิดกัน“กำนันชอบนมจันทน์ไหม”“อ่า สวย ชอบมากเมียจ๋า อืม เลียหน่อยนะ อ่า”จอมพลโน้มหน้าลงหาทันทีปาดลิ้นเลียวนยอดหัวนมทั้งสองข้างสลับไปมาซ้ายขวาทั้งดูดขมเม้ม“อ่า ดูดแรง ๆ สิกำนัน”“อือ เมียชอบแรง ๆ เหรอจ๊ะ กำนันจัดให้”ปากหนาครอบลงดูดแรงอีกมือคลึงขยำเต้าบีบจนเนื้อปลิ้นล้นมือ ขยับฟันกัดหัวนม“อ่า จันทน์ชอบ แรง ๆ”สองมือขยำเต้าแรงขึ้นปากครอบหัวดูดดึงเคลื่อนลงตามรอบเต้าใหญ่ทั้งขบเม้มกัด ทั้งดูดจนขึ้นรอยจ้ำทั่วใบหน้าเข้มเลื่อนลงมือกระชากผ้าถุงขึ้นตลบจนพ้นเนินสวาทแล้วมุดหน้าลงทันทีไม่รอช้า ให้ไหล่ดันต้นขาคนร่างเล็กไว้เปิดออก เอานิ้วเปิดแหวกปาดลิ้นขึ้นลงกระหายหิว“พี่รอตั้งนาน หิวจันทน์จะแย่ อยากเลียดูดแบบนี้ อ่า ซู้ดด”จอมพลใช้ปากดูดเม็ดอ่อนไหวเลื่อนนิ้วเข้าทางรักแสนหวานขยับถี่“อ่
บทที่ 46***NCปัง!!“เบา ๆ สิพี่พล รถราคาตั้งแพง”ดาราสาวบ่นอุบเมื่อลงจากรถมามองมือสีเข้มกระแทกประตูปิดใจร้อน แล้วลากมือคนร่างเล็กเข้าไปในบ้าน“เดี๋ยวซื้อให้ใหม่”“ฮื้อ รวยขนาดนั้น จันทน์ไม่ทำงานแล้วดีกว่า”“ก็ดี นอนอ้าขาอย่างเดียวพี่ชอบ”“พี่พล!”คนร่างเล็กเดินซอยเท้าถี่ตามแต่ไม่ทันใจคนร่างสูงกว่าจึงก้มลงช้อนร่างขึ้นเข้าวงแขนพาเข้าบ้านท่ามกลางสีหน้าตื่นตกใจของคนงานและป้าอ้วนที่ยืนชะเง้อมองมาจากทางโรงจอดรถเกี่ยวข้าว“มาช้า พี่รอตั้งเดือนกว่าแล้ว นี่ถ้าขืนมาช้ากว่านี้พี่คงอกแตกตาย”“แล้วทำไมไม่ไปตาม”“เรื่องอะไร เป็นคนหนีไปเองแท้ ๆ”“ชิ รู้งี้ปล่อยให้รออีกดีกว่า”จอมพลก้าวกระโดดคราวละสองขั้นขึ้นบันไดกว้างตรงไปทางห้องนอนใหญ่ทันควัน ใบหน้ายังยิ้มกว้างก้มมองคนร่างเล็กในอ้อมแขนด้วยใจพองโต“ถ้าปล่อยให้รออีกพี่จะไปบวช”“บวช!!”“ใช่ บวชมันสะเลย ให้จันทน์มาคอยยืนตักบาตรชะเง้อมองแทนบ้าง”“โรคจิต ฮ่า ฮ่า บวช คิดได้ไง ว้ายยยย!!”ตุบ!!“พูดมากนักนะเมียจ๋า”จอมพลโยนคนร่างเล็กลงเตียงแล้วปลดกางเกงพร้อมบ็อกเซอร์โยนลงพื้น เอื้อมมือหยิบสร้อยพระเครื่องออกจากรอบคอประนมมือสวดลาแล้ววางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ปลด
บทที่ 45 ใจพองเลยพ่อกำนัน อิ อิปัง!!“พี่พล พี่พล!!”“หนูไอริณ”ทองประศรีชะโงกหน้าออกมาจากบนบ้านตาโตเบิกกว้างเมื่อเห็นดาราสาวในชุดไทยสีชมพูกลีบบัวยืนอยู่ตีนบันไดบ้าน“น้าทองประศรี พี่พลล่ะ พี่พล!”“วันนี้วันพฤหัส ไอ้พลมันไปทำงาน”“ทำงาน? ทำงานที่ไหนน้าทองประศรี”“วันนี้อยู่ อบต.”“อบต.? อบต.”ไอริณผละออกจากบันไดตรงไปที่รถหรู“เดี๋ยว ๆ น้าไปด้วย น้าไปด้วย”ทองประศรีรีบสับขาลงจากบนบ้านในชุดผ้าถุงสีน้ำเงินเข้มลายดอกชบาเสื้อผ้าฝ้ายลูกไม้ธรรมดาอยู่บ้าน สวมรองเท้าแตะหูคีบง่าย ๆ วิ่งตามไปยังรถกลัวไม่ทัน“ไปทางนี้หนูไอริณ”ทองประศรีนั่งในรถทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะโหลดเตี้ยแต่ยังนั่งได้ มือเกร็งจับคอนโซลหน้าไว้เพราะดาราสาวซิ่งเร็วจนร่างคนแก่กระชากกระแทกเบาะนั่งเอี๊ยด!!ดาราสาวกระโดดลงจากรถวิ่งขึ้นบันไดหน้าตึกที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาม้า กวาดตามองหากำนันร่างสูงแต่ไม่มี“หาใครคะ ว้าย ว้าย คุณไอริณ”เสียงน้องผู้หญิงที่บังเอิญเดินออกมาพอเห็นว่าเป็นใครร้องเสียงหลงวิ่งวนไปมาหน้าตื่น“กำนัน กำนันจอมพลอยู่ไหน”“กำนัน กำนันอยู่ไหน? กำนันไปงานในเมือง วันนี้ที่วัดหลวงพ่อโตมีงานสมโภช”“วัดหลวงพ่
บทที่ 44 เก้าสิบเจ็ดกิโลเมตรทุกอย่างเหมือนวนกลับยังจุดเดิมเรื่องราวเมื่อแปดปีก่อนราวกับว่าเหตุการณ์ไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นเพียงแค่ความฝันดาราสาวนั่งนิ่งภายในเต้นท์แต่งตัวเพื่อเตรียมบวงสรวงเปิดกล้องซีรีซ์เรื่องใหม่ตั้งแต่ออกจากบางปลาม้าตัวเธอไม่เคยร้องไห้อีกเลยแม้ว่าภายในร่างกายบอบช้ำสักเพียงใด ดวงตากลมโตดั่งกวางอันเป็นเอกลักษณ์หม่นแสงลงทุกวัน“ไอริณ”“ว่าไง”“ไอ้ภูมิมันจะหย่าเมีย”หน้าหวานเอี้ยวหน้าไปมองหน้าผู้จัดการเพื่อนสนิททันควัน เวลาหลายปีมาแล้วที่เธอและภูมิต้องปลอมเข้าใส่ทุกคน คงถึงเวลาแล้วสินะ“เมื่อไร แล้วทรัพย์สิน”“มันยอมหารครึ่ง”“หารครึ่ง!”“ใช่ แกจะโทรหามันไหม มันอยากคุยกับแก”“ไม่อ่ะ ฉันไม่พร้อม ดีใจกับมันด้วยที่คิดได้”“เดี๋ยวนักข่าวคงอยากให้แกแถลงข่าว”“อืม เอาสิ แล้วเรียลริตี้เมื่อไรจะออนแอร์”“วันนี้ช่วงเวลาไพร์ไทม์ ออนตอนแรก”“ดีเลย สู้อุตส่าห์ไปตั้งไกลในที่สุดจะได้เวลาฉายสักที”“แกโอเคหรือเปล่า”“โอเค๊ มีอะไรที่ฉันผ่านไม่ได้อีกเชอรี่ ไม่มีแล้ว”“งั้นออกไปเถอะ เผื่อนักข่าวจะขอสัมภาษณ์”“อืม”ไอริณค่อยลุกขึ้นในชุดไทยพีเรียดเรื่องใหม่ขุนช้างขุนแผน ผนวกเวลาพอเหม