EP.26 ลองอีกครั้ง

EP.26 ลองอีกครั้ง

“นี่ยังอยู่อีกเหรอ นึกว่าพี่ตินไล่กลับไปแล้ว”น้ำเสียงกวนประสาทของมาตังเป็นชนวนจุดความไม่พอใจของมิลินขึ้นมา แต่มิลินก็แสร้งยิ้มให้ เพื่อแสดงว่าไม่ใส่ใจ

“ยังไม่ช้ำในตายเหรอ นึกว่าตายคาโรงบาลไปแล้ว”

“ใกล้แล้ว พอดีเห็นคนโดนทัวร์ลงเลยหายเป็นปลิดทิ้งเลย ความสะใจเนี่ยมันเยียวยาทุกสิ่งจริงๆเลยเนาะ”

“ใช่ ว่าแต่ ถ้าฉันตบเธอให้ปากแตก ฉันก็จะได้ความสะใจมา แปลว่าแบบนี้ฉันจะมีความสุขใช่ไหม”

“ตบเลย ตบตรงนี้นะ”มาตังจิ้มแก้มตัวเองอย่างยียวน “ตบเน้นๆด้วย ถ้าเธอตบฉันครั้งนี้พี่ตินก็คงเฉดหัวเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลยก็ได้ พี่ตินต้องรักน้องมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เอาสิ ตบๆๆๆๆ”มาตังยิ้มแป้นแล้นกวนประสาท ทำหน้าระรื่นให้น่าหมั่นไส้ที่สุด รู้ดีว่ายังไงมิลินก็คงไม่กล้าทำ

“ขนาดฉันทำผิดตินยังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าฉันตบเธอก็คงไม่มีความผิดหรอก”ว่าจบก็สัพยอกด้วยการตวัดมือให้ลมผ่านหน้า เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าเสียเล็กน้อย

“อีเลว!”

“ขอบคุณที่ชมนะ”

“หน้าระรื่นไปเถอะ สักวันพี่ตินก็เบื่อ แล้วก็เฉดหัวทิ้ง”

“คงจะไม่มีวันนั้นมั้ง”

“ไม่ต่างอะไรจากอีตัวเลยนะ เอาตัวเข้าแลกแล้วคิดว่าจะได้ทุกอย่างแล้วเหรอ ฝันไปเถอะ”

“อีตัวเลยเหรอ นี่เธอกำลังชมว่าฉันสวยใช่ไหม ยังไงก็ขอบคุณนะ”

“ฉันจะฟ้องพี่ติน”มาตังหัวเสียที่มิลินไม่มีปฏิกิริยาเจ็บช้ำในสิ่งที่หล่อนกำลังด่า หล่อนกำลังจะเดินออกไปหามาร์ตินแต่มาร์ตินก็กลับเข้ามาในห้องทำงานพอดี

“พี่ติน อีมีนมัน….”

“ไหนบอกจะพักผ่อน มาทำไมที่นี่”

มาตังกำหมัดแน่น คำพูดของมาร์ตินทำให้รู้สึกเหมือนถูกไล่เสียเอง มิหนำซ้ำยังถูกมิลินยิ้มเย้ยที่หล่อนไม่ได้รับความสนใจจากมาร์ติน

“มาดูพี่ไง ทำไมพี่ยังไม่ไล่มันออกไป”

“จะไล่ออกเรื่องอะไร”

“คุณทำแผลเถอะ”มิลินตัดบทพร้อมเข้าไปที่กล่องเครื่องมือที่มาร์ตินถือมา เธอเดินมารอที่เก้าอี้รอให้เขามานั่ง

“ตังออกไปก่อนเถอะ”มาร์ตินไล่ลูกพี่ลูกน้องสาวอย่างตรงไปตรงมา ทำให้คนโดนไล่แทบจะกรี๊ดออกมาแต่ก็ยังไม่ยอมไปไหน

“คอยดูเถอะ พี่จะต้องเสียใจที่เอาอีงูพิษนี่มาใกล้ตัว”

“คอยดูเถอะ เธอจะต้องเสียใจที่มีเรื่องกับฉัน”

“พอ! จะไปไหนก็ไปเถอะ ถ้ามาเพื่อหาเรื่องไม่ต้องมา”การขับไล่ของมาร์ตินทำให้หล่อนโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินออกไป หล่อนจะเป่าหูให้ทุกคนเกลียดมิลินเหมือนที่หล่อนเกลียดให้ได้

ครืด~ ครืด~

“ว่าไง”มิลินรับโทรศัพท์ทันทีที่มีสายเข้า เธอทำเนียนจะเดินออกไปแต่เขาก็ยังมาเกาะแกะให้รำคาญใจ

(นายหญิงไม่ได้อยู่ห้องเหรอครับ)

“ฉันต้องถามแกมากกว่าว่าเมื่อวานแกหายหัวไปไหน ทำไมถึงไม่มาช่วยฉัน”

“ออกมาก็ตายฟรี”มาร์ตินตอบคำถามนั้นแทน

(นายหญิงอยู่กับมันเหรอ ช่วยจัดการมันหน่อย เมื่อวานผมถูกขัง ออกไม่ได้ กว่ามันจะปล่อยก็ผ่านไปสามชั่วโมง”มิลินหันไปมองมาร์ตินด้วยสายตาดุดันแต่เขาก็ไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน แม้จะไม่ได้ยินว่าคนปลายสายตอบอะไรมา

“แกรู้ไหมว่าแกทำหน้าที่บกพร่อง”

(ผมก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น นายหญิงต้องไปด่าคนที่ขังผมสิ)

“ฉันกำลังจะกลับ แค่นี้นะ”

“ทำแผลให้ผมก่อน”

“ทำเสร็จฉันจะกลับได้ใช่ไหม”

“ไปกินข้าวกับผมหน่อยสิ”

“เป็นอะไรมากไหมถึงได้ยุ่งกับฉันไม่เลิก ฉันอยากพักผ่อน”

“ผมก็แค่หิวข้าว”

สำลีซับแอลกอฮอล์เธอกดลงที่แผลซ้ำๆให้เขาเจ็บแสบ แต่คนหน้าด้านอย่างเขาไม่รู้สึกอะไร แผลขนาดเล็กจึงทำเสร็จในเวลาไม่นาน

“ถ้าต้องการมากขนาดนี้จ่ายเงินมาด้วยก็ดี”

“มีนอยากได้เท่าไร”

“ห้าล้าน เอามาสิ”

“จะขายตัวให้ผมงั้นดิ”

“แค่นี้ไม่ได้?”

“ผมว่ามีนก็ได้เงินจากผมไปแล้วไม่ใช่เหรอ ที่มีก็เหลือเฟือนะ”

“คิดจะเปย์สาว มีคำว่าเปลืองด้วยเหรอ คุณออกจะรวยนะ อย่าขี้งกสิ แต่ถ้าคุณกระจอกก็บอกได้นะว่ากระจอก”

“ผมไม่ชอบให้ใครอยู่กับผมเพราะเงินน่ะสิ”

“ก็ฉันนี่ไงอยู่เพราะเงิน”

“ผมว่ามีนก็เป็นอย่างที่มีนพูด”

“หมายถึงอะไร?”

“ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวผมโอนเงินให้ดีกว่า”

ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เห็นการแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชี ตัวเลขที่ระบุมาให้เธอเจ็ดหลักสร้างรอยยิ้มให้มากกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้

“ตามผมมา”มาเฟียหนุ่มหรี่ตามองหญิงสาว โอบเอวเธอไว้หลวมๆ จากนั้นเขาเดินพาเธอไปยังดาดฟ้าที่จัดเตรียมสถานที่ไว้

“น่ากินอ่ะ”อาหารมากมายบนโต๊ะซึ่งส่วนใหญ่เป็นของที่เธอโปรดปราน เธอไม่สนใจบรรยากาศรอบข้างว่ามันจะดีขนาดไหน สนใจแต่อาหารตรงหน้า ตบตาให้คนอย่างเขาเข้าใจอย่างนั้น ทำสมาธิท่องคาถาอีกครั้งในใจ หวังว่าครั้งนี้คงไม่มีอะไรผิดพลาด

“มีนอยากไปไหนต่อไหมครับ”มาร์ตินถามขัดจังหวะคนที่กำลังมีสมาธิ เธอเงยหน้าจากอาหาร คลี่ยิ้มบางๆในที่สุดเธอก็ท่องคาถาจนจบแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนเดิม เขาไม่เป็นอะไร

“นอน”เธอตอบด้วยความหงุดหงิดจนแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา คงเป็นเพราะว่ากุหลาบซ่อนพิษไม่ได้อยู่ที่ตัวเธอมันถึงไม่ได้ผล

“แล้ววันอื่นอยากไปเที่ยวไหม”

“ตอนนี้อยากนอน”

“ชอบไหมครับ”ถามพรางตักของที่เธอชอบชนิดอื่นใส่จานให้อีกคำ มิลินดึงหน้านิ่ง ก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่มไม่ได้ตอบเขาไปในทันที

“ก็อร่อยดี”

“ผม deep talk ได้ไหม”

“เรื่องอะไรล่ะ”

“ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเซ็กซ์”

“เก็บไปทำกับคนที่อยากทำกับคุณเถอะ”

“ก็มีนไงครับ”ขาเรียวยาวถูกลูบไล้ให้หงุดหงิดใจยิ่งขึ้น อีกนิดเดียวมือเขาก็จะถึงใจกลางสาว เธอปัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดี

“บางทีบนดาดฟ้าก็ได้อีกฟีลไม่ใช่เหรอ”

“คุยเรื่องเซ็กซ์บนโต๊ะอาหารเนี่ยนะ”

“ไม่ได้จะคุย จะทำ”มิลินดึงหน้านิ่งแต่ไม่ตอบอะไรกลับ คำพูดของเขามันทำให้เธอทานอะไรไม่ลง ยิ่งสายตาประกายแบบนั้นแทบไม่อยากมอง

“ผมอยากรู้จักมีนมากกว่านี้”

“ก็จงรู้ไว้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครเซ้าซี้ตอนกินข้าว”

“พรุ่งนี้มีนอยากไปไหนไหม”

“ไว้นอนเสร็จจะบอก ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วอ่ะ ขอตัวไปนอนนะ”มิลินตัดบทกะทันหัน เธอวางช้อนแล้วคว่ำจานอาหารของตัวเองทิ้ง ดีแค่ไหนที่เธอไม่คว่ำโต๊ะ จากนั้นเธอก็เดินจากไปทันที

มาเฟียหนุ่มมองเธอจนลับสายตา การกระทำของเธอไม่ได้มีผลอะไรกับเขาสักนิด ความเฉยชาของเธอเขาไม่ยี่หระ สนแต่ความต้องการของตัวเองเสียมากกว่า ยิ่งมิลินเป็นแบบนี้ยิ่งอยากเอาชนะ