LOGINEP.27 ถูกทรมาน
หลายวันต่อมา ครืด~ ครืด~ “โทรมาทำไมนักหนาเนี่ย”หญิงสาวบ่นด้วยความหงุดหงิดที่เบอร์ของมาร์ตินปรากฏขึ้นตรงหน้าจอตอนที่เธอกำลังเสพติดโซเชียล เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าทันที เงยหน้ามามองสองข้างทางที่เตชินท์กำลังขับรถพามาหาใครบางคน สองข้างทางแทบไม่มีไฟหรือบ้านคนให้เห็นมีแต่ต้นไม้และทางเฉพาะที่รถไม่สามารถสวนกันได้ซึ่งเป็นทางลูกรังแดง “แกแน่ใจนะว่ามาถูกทาง ทำไมมันเปลี่ยวอย่างนี้เนี่ย”ถ้าเธอไม่เล่นโทรศัพท์มาตลอดทางก็คงเห็นเร็วกว่านี้ มองหน้ามองหลังรถด้วยความหวาดระแวง “แน่ใจครับ ผมตามแผนที่ที่ผมปักหมุดไว้ในโทรศัพท์มันไม่มีทางอื่นที่จะไปนอกจากทางนี้ครับ รับรองไม่มีวันหลง” “เขาเป็นใครเนี่ย” “เขาก็เป็นคนที่เก่งไสยศาสตร์แบบที่นายหญิงต้องการไงครับ” “แกเห็นโปรไฟล์เขาไหม” “เห็นครับ ดูเชื่อถือได้” “เอามาดูดิ๊” “ผมส่งให้ในไลน์เรียบร้อยแล้วครับ” มิลินเข้าไปดูตามที่เตชินท์บอก มีทั้งแผนที่และข้อมูลของชายคนนั้น ซึ่งสถานที่ที่จะต้องไปเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “ทำไมทางมันดูลึกลับจัง” “ก็ตามประสาอะครับ คนพวกนี้มันชอบนัดตอนกลางคืนและทางก็เปลี่ยวมาก” “แกแน่ใจใช่ไหมว่าไม่โดนหลอก”สายตายังคงโฟกัสแผนที่ รู้สึกได้ว่ารถหยุดลงทั้งที่เธอยังไม่เห็นเลยว่าแถวนี้จะมีคนอาศัยอยู่จริงๆ เรียกว่าป่าช้าจะเหมาะกว่า“แกจอดทำไม ถึงแล้วเหรอ” “ครับ มันต้องเดินเท้าเข้าไปอีก” “จะไปยังไงอ่ะ แกไปถูกเหรอ” “เดี๋ยวมีคนมารับเราแล้วพาเราเข้าไป”สิ้นคำพูดของเตชินท์ไม่กี่วินาทีก็เห็นแสงไฟของรถที่เปิดไฟสูงส่องมากระทบดวงตา เมื่อรถคันนั้นจอดมีคนเดินลงมาจากรถสองคน เตชินท์ก็ลงจากรถไปคุยกับคนพวกนั้นทำให้มิลินจำเป็นต้องลงไปด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้ “เดินไกลไหมอ่ะ ถ้าไกลฉันกลับนะ มืดก็มืด น่ากลัวก็น่ากลัว” “ประมานกิโลหนึ่งครับ”มิลินกอดแขนเตชินท์แน่น หวาดระแวงชายสองคนที่เตชินท์นัดไว้ ตอนนี้เตชินท์เป็นเพียงคนเดียวที่สร้างความอุ่นใจให้เธอเพราะสิ่งแวดล้อมรอบตัวน่ากลัวไปหมด ลมที่พัดผ่านมากระทบร่างทำเอาขนลุกชูชัน “เรากลับกันไหม ฉันว่าฉันไม่ไหว” “ไม่ได้นะครับมาขนาดนี้แล้ว” “มาตอนเช้าไม่ได้เหรอ ทำไมต้องตอนนี้ด้วย”วังเวงไปหมด ยิ่งได้ยินเสียงนกร้องก็แทบจะก้าวขาไม่ออก “ก่อไฟเสร็จยัง”เมฆาตะโกนถามลูกน้องที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันนัก “มันมาแล้ว” “เสร็จแล้วครับ” “ดี”เมฆาหยัดกายลุกขึ้นจากขอนไม้ที่ใช้นั่งพัก เขาเดินไปยังกองไฟที่ไฟกำลังลุกขึ้น รอยยิ้มแห่งความปิติค่อยๆคลี่ออกมา มือหนาหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกจากกระเป๋า เป็นกระดาษที่เขียนบทสวดที่เมฆาตามหามานานแสนนาน เริ่มพิธีกรรมอย่างสมบูรณ์ เสียงท่องคาถาจากริมฝีปากหนาดังขึ้นมาพร้อมกับกองไฟที่ลุกโชน เมฆาจ้องสร้อยในมือที่นับว่าเป็นสิ่งเดียวที่ใช้ล้างแค้นมิลิน ความเกลียดชังต่างๆนานาจะต้องถูกทำให้สลายไปพร้อมกับสร้อยเส้นนี้ “กูรู้วิธีทำให้มึงตายอีกรอบอย่างทรมานแล้วอีมีน ฮ่าๆๆ”เสียงหัวเราะลั่นราวกับคนโรคจิตของเมฆาดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งป่า หมู่มวลสัตว์ต่างแตกตื่นกระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทาง เริ่มมีลมพัดมาปะทะร่างใหญ่ สิ่งแวดล้อมรอบข้างเป็นใจ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังนำพาหายนะไปส่งศัตรู เมฆากลับมาท่องคาถา เขาท่องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาพร้อมที่จะเห็นคนทรมานเขาจึงเหวี่ยงสร้อยเข้ากองไฟ ดวงตาคมกริบมองดูมันค่อยๆมอดไหม้ไปทีละส่วน ยิ่งจุดสำคัญโดนไฟเผาและค่อยๆเล็กลงเขายิ่งหัวเราะเสียงดังมากขึ้น “ร้อน! ร้อน! ช่วยด้วย! อึก”มิลินครวญครางเบาๆ เหมือนอะไรบางอย่างกำลังแผดเผาร่างกาย มันทรมานอย่างบอกไม่ถูก และค่อยๆทรมานขึ้นทุกที “ไอ้เมฆาอย่า! ฉันกลัวแล้ว! เอามันออกมา! ไอ้บ้า! น้ำ น้ำ น้ำอยู่ไหน เอาไปสาดที”มิลินเปล่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาไหลพราก ตัวสั่นเทิ้ม แม้แต่จะขยับแต่ละส่วนยังทำไม่ได้ อีกไม่นานร่างของเธอคงแหลกสลายหายไปแน่ๆ ตอนนี้มันทรมานแทบขาดใจ “ติน ช่วยด้วยย” กรี๊ดดดดดดดดด “นายหญิง! นายหญิงเป็นอะไรครับ”เตชินรีบวิ่งเข้ามาหาเจ้านายสาวที่เตียงนอน เธอกรีดร้องจนสุดเสียงจนเขาตกใจ รีบขึ้นเตียงไปปลุกมิลินที่หลับสนิทอยู่ ร่างบางงอตัวราวกับคนหนาวเหน็บแต่มีเหงื่อไหลท่วมร่างกาย “เกิดอะไรขึ้นครับ” “เฮือก!”หญิงสาวตาเบิกโพรงเมื่อถูกเขย่าตัวเร่าๆให้ตื่น ราวกับร่างกายเพิ่งโผล่พ้นน้ำ หายใจสะดวกขึ้น ตกใจเมื่อเห็นเตชินท์นั่งอยู่ที่เตียงด้วยกัน เธอรีบมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องในโรงแรม ไม่ได้เดินอยู่ที่ป่าไหนสักป่าหนึ่ง ความร้อนที่แผดเผาคล้ายว่าตัวจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆแบบเมื่อสักครู่ก็หายไป มือเรียวปาดน้ำตาออกลวกๆ ยังคงสะอึกสะอื้น ลุกขึ้นมาจากที่นอนด้วยความสงสัยไม่แพ้กัน “ฉะ…ฉันฝันเหรอเนี่ย”ถามไปหอบหายใจแรงไป เมื่อสักครู่มันเหมือนจริงมาก หัวใจดวงน้อยยังสั่นระรัว “คงจะอย่างนั้นครับ เพราะผมได้ยินเสียงนายหญิงกรี๊ดดังมาก” “…” “ฝันว่าอะไรครับ ทำไมดูกระวนกระวายจัง” “ฝะ…ฝันว่าไอเมฆาเอาสร้อยไปเผา ฉันร้อนคล้ายตัวจะระเบิดออกมา” “ผมว่านายหญิงคงกินเยอะแหละครับ” “แกหมายความว่ายังไง” “หมายความว่า เรื่องวันนั้นมันอาจจะทำให้นายหญิงกลัว สะสมมาเรื่อยๆ นายหญิงช่วงนี้ก็เอาแต่กินๆๆ กินเยอะก็ฝันไปเรื่อย” “ฉันไม่ตลกกับแกด้วยนะ”จิกกัดเตชินท์ด้วยสายตา เตชินท์ไม่ได้มีท่าทางจะกลัวเธอสักนิด ทำเหมือนเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเขา “ผมว่าถ้านายหญิงร้อนมันมาจากนู่นครับ ผมปิดแอร์ พัดลมก็ไม่ได้เปิด ไม่สังเกตเหรอว่าห้องมันโล่งๆ นู่นครับผมเปิดม่านห้องนายหญิงหมดเลย รับแสงดีไหมล่ะ” เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ดวงตากลมโตมองไปรอบห้องอย่างรวดเร็ว ชนวนเหตุมันมาจากสิ่งนี้จริงๆเหรอ ทำไมเธอถึงฝันไกลไปมากกว่านั้น “แกทำบ้าอะไรของแก!” “ผมก็ปลุกนายหญิงสไตล์ผมไงครับ ถ้าไม่ปลุกแบบนี้นายหญิงคงไม่ตื่น” “จะปลุกทำบ้าอะไร ใครใช้ให้แกปลุกฉัน” “สมควรตื่นได้แล้วครับนี่บ่ายโมงแล้ว” “แล้วไงวะ ฉันจะตื่นตอนไหนมันก็เรื่องของฉัน “ถึงอย่างนั้นก็ต้องตื่นครับ คืนนี้นายหญิงก็มีงานด้วย” “น่ารำคาญจริงๆ”มิลินปาหมอนใส่เตชินท์เพื่อระบายอารมณ์ ทุกครั้งที่มิลินโมโหเขาก็ได้แต่ต้องหลบหมอนให้ไวขึ้นกว่าเดิม จนตอนนี้เริ่มชำนาญ “ไอ้เต! ไอ้เวร! แกมันเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง แกรู้ไหม ฉันหัวใจจะวายตายเนี่ย” “ผมจะไปรู้ได้ไงว่านายหญิงจะฝันแบบนี้ครับ” “จะไปไหนก็ไปเลยไป” “ครับ ผมก็ไม่อยากฟังนายหญิงบ่นนักหรอก” สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้อย่างแรกคือเปิดแอร์ให้มิลิน เตชินท์ไม่ซักไซ้อะไรต่อเกรงว่าจะโดนคาดโทษ เขาใช้เวลาที่เหลือในการไปเตรียมของให้มิลินอาบน้ำเตรียมตัวสำหรับงานคืนนี้ “ฉันร้อนจนเก็บไปฝันเหรอวะ”หญิงสาวลุกจากเตียงไปปิดผ้าม่านกันแสงแดดที่ส่องกระทบมาเล็กน้อย มันไม่ได้ทำให้ผิวเธอเป็นรอยไหม้สักนิด แต่ทำไมต้องฝันแบบนี้ ทั้งๆที่ตอนนี้เธอวางใจที่เมฆาไม่เห็นเธอแล้ว แต่ความฝันมันยิ่งทำให้เธอกลับมาฟุ้งซ่าน กลัวเหลือเกินหากมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ฝันบอกเหตุหรือบอกลางหรือคิดมากไปเอง เธอกุมขมับคิดไม่ตกจนเกิดอาการเครียดEP.30 “ปู่ทานอะไรดีครับ”มาร์ตินรีบเปลี่ยนสถานการณ์เพราะรู้ว่าคนข้างๆกำลังอึดอัดและไปต่อไม่ถูก“ตินคุยกับน้องไปเถอะ เดี๋ยวปู่หากินเองได้”“ครับ ตามสบายนะครับ”“ตามสบายค่ะ”มิลินบอกตามมารยาท เมื่อเขาเดินออกไปมันทำให้เธอหายใจโล่งขึ้น ไม่เกร็งอย่างเก่า ออกห่างมาร์ตินได้อย่างสบายใจ“แล้วมีนอยากทานอะไรไหมครับ”“อะไรก็เอามาเถอะ”เธอยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าเดินไปไหน แต่มองตามหลังมาร์ตินว่าเขาเดินไปตรงไหนบ้าง เขาเดินหายไปสักพักก่อนจะกลับมาพร้อมของกินเต็มมือ“นี่ไวน์ครับ”“ขอบใจ”ชนแก้วกับเขาเป็นพิธี ระหว่างที่จิบไวน์อยู่สายตาเจ้ากรรมก็ดันเลื่อนไปมองที่ปู่ของมาร์ตินโดยบังเอิญ เธอเสียมารยาทมองเขากับผู้หญิงที่มาด้วยคุยกัน ก่อนจะตวัดสายตากลับมาที่มาร์ตินเกรงว่าจะถูกจับได้ว่าแอบมอง“ผู้หญิงคนนั้นที่มากับปู่คุณน่ะใครเหรอ”ท่าทางสนิทสนมกันเกินกว่าจะเป็นลูกหลาน แม้อายุของทั้งสองจะห่างกันมากจากการประมาณการคร่าวๆ“เมียปู่ผม”“เมียปู่ ไม่ใช่ย่าคุณเหรอ”“ปู่ผมมีเมีย23คน ย่าคือคนที่14”“23คน!”“ใช่”“พร้อมกันหรือทีละคน”“ทีละคน แต่ละคนได้มาด้วยวิธีไม่ปกติทั้งนั้น”“วิธีไม่ปกติ? คงเป็นแบบเดียวกั
EP. 29 การพบเจอ“ขอบใจมากที่พาชาลีมาหาฉัน”“ผมรู้ว่านายหญิงคิดถึง”เตชินท์ยิ้มหน้าบานเมื่อเจ้านายได้พบกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่างชาลี ถ่ายวิดีโอไว้ในตอนที่มิลินกับชาลีกอดหอมกันด้วยความคิดถึง มิลินเป็นตัวเองและมีความสุขที่สุดเวลาได้อยู่กับมัน เขารู้ดี “จะพาชาลีเข้างานจริงๆเหรอครับ”“เออ ฉันอยากเอาชาลีไปด้วย”“คนเยอะนะครับ”“แกจะไม่ขัดใจฉันสักนาทีจะตายไหม”“ตามใจครับ”“ก็แค่เอาชาลีเข้าไปด้วยคงไม่เป็นอะไร เนอะชาลีเนอะ”“ใช่ครับ”นกตัวสีเทาตอบด้วยความดีใจ“มันเป็นตรีมเวทมนตร์ ชาลีห้ามพูด ไว้ถึงคราวที่มีนเสกคาถา ชาลีค่อยพูดโอเคไหม”ชาลีพยักหน้ารับบ่งบอกว่าเข้าใจร่างอรชรเดินนวยนาดเข้ามาในงาน ทุกย่างก้าวของเธอมีแต่คนให้ความสนใจ เพราะเสียงร้องทักทายของนกแก้วพันธ์แอฟริกันเกรย์ดึงดูดทุกคนที่อยู่ในงาน ซึ่งมันเกาะอยู่ที่ไหล่ของเธอ หันซ้ายหันขวาไปทำตาแป๋วใส่กล้องเมื่อมีคนถ่ายวิดีโอความน่ารักของมันไว้ แม้จะตื่นตระหนกกับคนง่าย แต่ถ้ามีมิลินก็รู้สึกปลอดภัยและไม่กลัวอะไร“ไม่มีป้ายห้ามเอาสัตว์เข้าแปลว่าฉันเอานกเข้าได้ใช่ป่ะ”เธอเดินเข้าไปถามเจ้าของวันเกิดก่อน “อาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม”“เท่าไร”
EP.28 อยู่เป็น@ตอนเย็นรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องเงาวับในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ หญิงสาวในชุดเดรสยาวย่างกายเข้ามาที่นี่พอดีกับเวลานัด ก้าวเข้ามาก็พบแต่ความอลังการ คล้ายกับว่าตอนนี้อยู่ในโลกเวทมนตร์ ผู้คนแต่งตัวเต็มยศ เสียงซาวด์ เอฟเฟค ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นโลกเวทมนตร์โดยสมบูรณ์แบบ “งานวันเกิดพวกมหาเศรษฐีมันเป็นอย่างนี้นี่เอง”มิลินไม่สันทัดที่จะแต่งตัวตามธีม อยากจะแต่งในสิ่งที่ตัวเองอยากแต่งเสียมากกว่า เครื่องเพชรราคาแพงที่สวมอยู่ที่ลำคอตอนนี้สวยงามและโดดเด่นจนเป็นที่จับตามอง“เรื่องขวางโลกคงเป็นงานถนัดสำหรับเธอ”อริเจ้าเก่าเจ้าประจำอย่างมาตังแซะตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามิลิน มาตังมาในชุดแม่มดผู้ชั่วร้าย ในเมื่ออีกฝ่ายเปิดมาไม่ดี มิลินก็มองหล่อนด้วยสายตาเหยียดหยามเช่นกัน“ชุดของเธอดูหมองมาก ถ้าเทียบกับฉัน อิจฉาล่ะสิที่ฉันสวยกว่า”“อยากเด่นว่างั้น?”“ฉันสวย ใส่ชุดอะไรก็สวยหมดแหละ ไปทำตัวให้ผู้ชายมองเท่าฉันก่อนเถอะ อีแม่มดกระจอก”ถ่มถุยมาตังบ้างคงไม่เป็นไร เธออยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้ รีบปลีกตัวเดินหนีจากบุคคลน่ารำคาญไปให้พ้นๆในงานวันเกิดของมาร์ตินเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาร่วม
EP.27 ถูกทรมานหลายวันต่อมาครืด~ ครืด~“โทรมาทำไมนักหนาเนี่ย”หญิงสาวบ่นด้วยความหงุดหงิดที่เบอร์ของมาร์ตินปรากฏขึ้นตรงหน้าจอตอนที่เธอกำลังเสพติดโซเชียล เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าทันที เงยหน้ามามองสองข้างทางที่เตชินท์กำลังขับรถพามาหาใครบางคน สองข้างทางแทบไม่มีไฟหรือบ้านคนให้เห็นมีแต่ต้นไม้และทางเฉพาะที่รถไม่สามารถสวนกันได้ซึ่งเป็นทางลูกรังแดง“แกแน่ใจนะว่ามาถูกทาง ทำไมมันเปลี่ยวอย่างนี้เนี่ย”ถ้าเธอไม่เล่นโทรศัพท์มาตลอดทางก็คงเห็นเร็วกว่านี้ มองหน้ามองหลังรถด้วยความหวาดระแวง“แน่ใจครับ ผมตามแผนที่ที่ผมปักหมุดไว้ในโทรศัพท์มันไม่มีทางอื่นที่จะไปนอกจากทางนี้ครับ รับรองไม่มีวันหลง”“เขาเป็นใครเนี่ย”“เขาก็เป็นคนที่เก่งไสยศาสตร์แบบที่นายหญิงต้องการไงครับ”“แกเห็นโปรไฟล์เขาไหม”“เห็นครับ ดูเชื่อถือได้”“เอามาดูดิ๊”“ผมส่งให้ในไลน์เรียบร้อยแล้วครับ”มิลินเข้าไปดูตามที่เตชินท์บอก มีทั้งแผนที่และข้อมูลของชายคนนั้น ซึ่งสถานที่ที่จะต้องไปเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “ทำไมทางมันดูลึกลับจัง”“ก็ตามประสาอะครับ คนพวกนี้มันชอบนัดตอนกลางคืนและทางก็เปลี่ยวมาก”“แกแน่ใจใช่ไหมว่าไม่โดนหลอก”สา
EP.26 ลองอีกครั้ง“นี่ยังอยู่อีกเหรอ นึกว่าพี่ตินไล่กลับไปแล้ว”น้ำเสียงกวนประสาทของมาตังเป็นชนวนจุดความไม่พอใจของมิลินขึ้นมา แต่มิลินก็แสร้งยิ้มให้ เพื่อแสดงว่าไม่ใส่ใจ “ยังไม่ช้ำในตายเหรอ นึกว่าตายคาโรงบาลไปแล้ว”“ใกล้แล้ว พอดีเห็นคนโดนทัวร์ลงเลยหายเป็นปลิดทิ้งเลย ความสะใจเนี่ยมันเยียวยาทุกสิ่งจริงๆเลยเนาะ”“ใช่ ว่าแต่ ถ้าฉันตบเธอให้ปากแตก ฉันก็จะได้ความสะใจมา แปลว่าแบบนี้ฉันจะมีความสุขใช่ไหม”“ตบเลย ตบตรงนี้นะ”มาตังจิ้มแก้มตัวเองอย่างยียวน “ตบเน้นๆด้วย ถ้าเธอตบฉันครั้งนี้พี่ตินก็คงเฉดหัวเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลยก็ได้ พี่ตินต้องรักน้องมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เอาสิ ตบๆๆๆๆ”มาตังยิ้มแป้นแล้นกวนประสาท ทำหน้าระรื่นให้น่าหมั่นไส้ที่สุด รู้ดีว่ายังไงมิลินก็คงไม่กล้าทำ “ขนาดฉันทำผิดตินยังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าฉันตบเธอก็คงไม่มีความผิดหรอก”ว่าจบก็สัพยอกด้วยการตวัดมือให้ลมผ่านหน้า เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าเสียเล็กน้อย“อีเลว!”“ขอบคุณที่ชมนะ”“หน้าระรื่นไปเถอะ สักวันพี่ตินก็เบื่อ แล้วก็เฉดหัวทิ้ง”“คงจะไม่มีวันนั้นมั้ง”“ไม่ต่างอะไรจากอีตัวเลยนะ เอาตัวเข้าแลกแล้วคิดว่าจะได้ทุกอย่างแล้วเหรอ ฝันไปเถอ
EP.25 รูปภาพมิลินคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะใช้บุหรี่ขยี้ไปที่หน้าท้องแกร่ง “จะบอกฉันได้ยัง” “ซี๊ดดด”สีหน้าเขาบ่งบอกว่าพอใจไม่ได้เจ็บอย่างที่เธออยากให้เป็น บุหรี่ดับลงพร้อมกับที่เขาได้แผลเป็นรอยไหม้ เขาปัดมันออกเพราะเธอยังกดแช่ไว้ แย่งบุหรี่ที่ดับแล้วโยนใส่ถังขยะไปทันที “นี่สิค่อยสมกับเป็นมิลินหน่อย ฮ่าๆๆๆ”“โรคจิตเหรอต้องมีอะไรมากระตุ้น”“อาจจะน้อยกว่ามีน”“ใส่เสื้อซะ”ไม่อยากต่อความยาวกับเขา เธอมานั่งกอดอกบนโต๊ะทำงานของเขา รอฟังในสิ่งที่ต้องการรับรู้ บาดแผลเล็กน้อยไม่ได้ทำให้เขาเจ็บจนถึงขั้นต้องหาอุปกรณ์มาทำแผล “ผมยอมให้มีนทำร้ายขนาดนี้ มีนคงต้องอมให้ผมต่อแล้วมั้ง” “ถ้าฉันยังไม่หายข้องใจก็ไม่ทำให้”“แลกเปลี่ยนได้ดี”“อย่ามาทำสายตาแบบนี้กับฉัน”สายตามาเฟียหนุ่มยังโฟกัสที่ใบหน้าสวยเป็นประกาย มือเรียวตีแก้มสากมาเฟียหนุ่มให้หันไปทางอื่น “ผมจะทำ เมื่อคืนผมก็ทำ”ก่อนที่หญิงสาวจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ มาเฟียหนุ่มเอื้อมไปหยิบรูปภาพชายวัยชราที่ตั้งบนโต๊ะทำงานขึ้นมา แต่เขากลับไม่ได้มองรูปในมือ“มีนรู้ไว้แค่ว่าที่ไอ้เมฆมันมองไม่เห็นมีนเพราะปู่ผม”“ปู่คุณ?”“หากบังเอิญเจอไอ้เมฆาอีกอย่าเ







