LOGINShare
EP.6 ผู้ชายโรคจิต
Last Updated:
2025-10-23 11:16:42EP.6 ผู้ชายโรคจิต
“…..”ข้าวของของเขาที่เธอเทออกมาเธอก็เก็บใส่กระเป๋าเหมือนเดิม รวมถึงของตัวเองก็รวบเก็บ หยิบกระเป๋าพาดบ่าไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ทานข้าวทานยา หลังมือข้างขวามีสายน้ำเกลือติดอยู่ ในเมื่อเธอต้องการที่จะออกไปจากที่นี่ก็ต้องดึงมันออก “ผมบอกให้คุณมากินข้าว”เขาหยุดการกระทำของเธอทันที กุมมือของเธอป้องกันการแกะมันอีก ไม่ทันไรก็โดนเธอสะบัดออก “ฉันไม่หิว” “คุณจะไปไหน” “ไม่ต้องรู้” “กินข้าว คุณไม่ได้กินอะไรมาวันหนึ่งแล้วนะ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปอีก” “ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว คุณก็เห็น” “ใช่ผมเห็น แต่คุณก็ต้องให้หมอเห็นแบบนั้นด้วย คุณถึงจะได้ออกจากที่นี่ได้” หากเขาร้อนใจแบบเธอเขาจะไม่พูดแบบนี้ ไม่รู้ว่าเขาหวังดีจริงๆหรือเปล่า เธอรังเกียจสายตาของเขาที่จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน ถึงแม้ไม่มีการถึงเนื้อถึงตัวแต่เขาก็ลวนลามเธอทางสายตา ชุดคนไข้ที่ใส่อยู่มันค่อนข้างบาง “อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหม” “ผมอุตส่าห์ช่วยคุณมานะ คุณจะพูดแบบนี้ได้ไง” “ทำไมล่ะ คุณจะทวงบุญคุณฉันเหรอ อยากได้อะไรเป็นรางวัลที่คุณช่วยฉันไว้ล่ะ คิดไว้ยังล่ะ” “ไม่ ผมไม่ได้จะทวงบุญคุณอะไรเลย ผมแค่จะบอกคุณว่า กรุณามากินข้าวกินยารอหมอมาตรวจก่อนเถอะคุณ ถือว่ารักษาน้ำใจผม เร็วสุดพรุ่งนี้ก็ได้ออกจากที่นี่แล้ว” “ขอบคุณที่ช่วยนะ พอใจไหม? จะเอาอะไรอีก” “ครับ ขอบคุณสำหรับคำขอบคุณ แต่คุณก็ต้องมากินข้าว” “ถ้าคุณอยากให้ฉันกินมาก คุณก็ออกไป เดี๋ยวฉันโทรตามญาติฉันมาดูแลได้” “ผมว่าผมดูแลมีนได้ดีกว่าใครๆ ให้ผมดูแลมีนเถอะนะ” เธอกำหมัดแน่นเพราะรำคาญ แค่ความรู้สึกวิตกที่ของสำคัญหายไปมันทำให้กระวนกระวายจนอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว เขายิ่งเพิ่มให้จิตใจร้อนรุ่มเข้าไปใหญ่ “อย่าทำตัวน่ารำคาญมากได้ป่ะ ตอนนี้คุณหมดประโยชน์กับฉันแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ก็ได้นะ ขอเตือนไว้ก่อน ว่าอย่าทำให้ฉันหมดความอดทน” “เลือดเย็น” “เป็นประโยคที่ปัญญาอ่อนที่สุดที่เคยได้ยินมา” แม้เธอจะเป็นอย่างที่เขาและใครหลายคนบอกแต่เธอสะอิดสะเอียนกับคำๆนี้มากๆ “ดูเหมือนคุณจะร้ายกาจไม่เบานะ” “ไม่ต้องยุ่ง”ร่างบางกอดอกเดินกลับเตียงไปนั่งทานข้าวเพื่อตัดรำคาญ แม้ว่าเธอจะหิวข้าวมากๆแต่รู้สึกได้ว่าทานได้ไม่เยอะ “ข้าวต้มไม่อร่อยเหรอครับมีน อาหารโรง’บาลก็จืดชืดแบบนี้แหละอยากได้เครื่องปรุงไหม” เจ้าของชื่อเล่นเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เรียกด้วยความสงสัย เธอวางช้อนลงกระทบชามเสียงดังหลังทานไปได้ไม่กี่คำ เขายังจ้องมองเธอไม่วางตา ท่าทางของเขามันไม่น่าเข้าใกล้ แค่หายใจในพื้นที่เดียวกันก็สะอิดสะเอียน ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งในทุกเรื่องคงไม่พ้นเขา หากเขาไม่มีความดีความชอบที่ช่วยเธอออกมาจากป่า เธอคงไม่ใจเย็นด้วยขนาดนี้“คุณรู้จักชื่อเล่นฉันได้ไง” “คุณเป็นคนมีชื่อเสียงในวงการการออกแบบเครื่องประดับไม่ใช่เหรอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่รู้จักคุณ” “แล้วคุณเป็นใครล่ะ บอกฉันบ้างสิ วันนั้นทำไมถึงไปอยู่ในป่าได้” “ผมเหรอ?... เก็บของป่าขายปะทังชีวิต” “เหอะ!”นึกไว้แล้วว่าเขาคงไม่บอกความจริง แต่เธอคาดเดาได้ว่าเขาต้องเป็นผู้มีอิทธิพลไม่ทางใดก็ทางหนึ่งตามที่พยาบาลเล่า “ผมขอถามอะไรหน่อยสิ ตามที่มีนเล่ามา มีคนตามฆ่ามีนอยู่ มันเป็นใครล่ะ” “ฉันคิดว่าคุณรู้แล้วซะอีก” “ผมเนี่ยนะ ผมจะไปรู้ได้ยังไง มีนไปทำอะไรให้คนพวกนั้นตามฆ่าล่ะ” “ไม่ต้องใส่ใจชีวิตฉันมาก” “ต้องใส่ใจสิ ผมเป็นคนมีน้ำใจ หน้าห้องมีน ผมให้ลูกน้องมาเฝ้าหลายคน กลัวว่าศัตรูมีนมันจะบุกมาถึงที่นี่ กันไว้ดีกว่าแก้นะครับ แล้วก็ไม่อยากให้ใครมาเยี่ยมมีนด้วย ผมจะดูแลมีนเอง” “ฉันอิ่มแล้ว”หมดอารมณ์ที่จะทานข้าวต้มต่อ เธอทานยาและน้ำปิดจบมื้อแรกทันที คาดว่าวันนี้เธอคงไม่สามารถออกไปไหนได้ “คุณจะออกไปได้ยัง” มาเฟียหนุ่มไม่ตอบอะไรกลับ เก็บถาดอาหารออกจัดที่เพื่อให้มิลินนอนพักผ่อนได้สะดวก “ให้ผมเช็ดตัวให้ไหม”เขาถามพลางบิดผ้าชุบน้ำหมาดๆ “ฉันเช็ดเองได้” “ให้ผมดูแลดีกว่านะ”มาร์ตินดึงสายเสื้อผู้ป่วยที่ผูกกันอยู่ออกเส้นแรกทางด้านบนเปิดทางให้ตัวเองเช็ดได้สะดวก “ทำอะไรอ่ะ!”เธอรีบเอามือมาปิดเกรงว่าเขาจะเห็นหน้าอกเธอ ทั้งที่เขาเคยเห็นแล้วแต่เธอก็ไม่ชอบอยู่ดีเพราะครั้งนี้เธอไม่ได้เต็มใจ “เช็ดตัวไงครับ เอามือออกแป๊บนึงสิ ผมจะได้เช็ดให้” “ไม่ต้อง ฉันเช็ดเองได้”เธอดึงผ้ามาจากมือของเขา“จุดประสงค์ของคุณคืออะไร” เธอตั้งคำถามขึ้นมาตรงๆนัยน์ตาคู่นั้นหื่นกระหายจนเธอมองออก โยนผ้าผืนนั้นใส่หน้าเขาทันที “ก็เช็ดตัวให้คุณไง” “แต่สายตาคุณมันไม่ใช่แค่นั้น” “แล้วมันแค่ไหน” “อย่ามาทำตัวรุ่มร่าม” “ผมแค่เช็ดตัว ไม่มีอะไรเลยคุณ” “พอแล้ว ไม่ต้องทำแล้ว ฉันจะนอน”มิลินผูกเสื้อให้เรียบร้อยแล้วจะตะแคงข้างหันหลังหนีแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นเป้ากางเกงของเขามันตุงออกมาจนดูผิดปกติ เพียะ! “สวยแต่ดุจังเลยครับ”มาเฟียหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างร้ายกาจ เขาไม่สะทกสะท้านกับการโดนตบและชอบมันด้วยซ้ำที่มีรอยมือของเธออยู่บนหน้า “ไปให้ไกล อย่ามาเข้าใกล้ฉัน” “ไม่อยากอ้าขาให้ผมแล้วเหรอ” “ไปให้ไกล!” “ถ้ามีนไม่อยากทำไม่เป็นไร แต่ให้ผมดูแลมีนเถอะ” “อย่ามายุ่ง ออกไป!” “ผมอยากดูแลมีนมากๆเลยครับ” ดึงผ้าห่มมาปิดบังตัวและใบหน้าให้มิดชิด ปิดหูไม่ฟังประโยคที่เขาพล่าม เรื่องสร้อย เรื่องทำของใส่มันต้องเป็นดังข้อสันนิษฐานของเธอทั้งหมดแน่นอนจากพฤติกรรมของเขาที่ไม่ต่างจากโรคจิต สองวันต่อมา @คฤหาสน์มาร์ติน “ที่นี่บ้านคุณเหรอ”กวาดสายตามองไปรอบห้องขนาดใหญ่ ภายในห้องมีสีดำสลับขาว ไลฟ์สไตล์การตกแต่งค่อนข้างคล้ายกับความชอบของเธอเอง แม้กระทั่งชุดที่เขานำมาให้เธอใส่หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ถูกใจเธอไม่น้อย “ครับ” หญิงสาวหย่อนสะโพกที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับมาเฟียหนุ่ม เธอส่ายใบหน้าเบาๆเมื่อมาร์ตินยื่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาให้ แม้จะไม่รับของมึนเมาแต่ก็ทานอาหารที่เขาจัดเตรียมมาให้เพื่อดับความหิวโหยสักนิด อาหารโรงพยาบาลไม่ถูกปากเธอเท่าที่ควร มื้อนี้จึงเป็นมื้อแรกที่ได้ทานรสชาติจัดจ้าน “หิวเหรอ” “อือ” “คุณอยากกินอะไรอีกไหม เดี๋ยวผมสั่งมาเพิ่ม” มิลินถอนหายใจแรงอย่างเดือดดาล สองมือกำช้อนส้อมแน่น กระแทกกับโต๊ะรัวๆเพื่อบอกว่าเธอไม่พอใจ“ฉันจะกลับได้ตอนไหน” “กลับไหน” “คอนโดฉันไง ฉันมีที่อยู่นะ ไม่ได้เร่ร่อนเป็นสัมพเวสี” “แน่ใจว่ามันปลอดภัย” “ทำไมถึงคิดว่ามันไม่ปลอดภัยล่ะ” “ก็ไม่มีที่ไหนปลอดภัยเท่าที่นี่” “หมายความว่าไง” “มันก็แปลไม่ยากนะ”เขาตักสปาเก็ตตี้ใส่จานให้เธอ เฉยเมยต่อคนที่กำลังกระฟัดกระเฟียดไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คนที่ตามฆ่ามีนมันคงต้องการตัวมีนมาก เพราะฉะนั้นมีนก็กบดานที่นี่ไปก่อนไง อยู่กับผมปลอดภัยกว่าเยอะ” “ดูเหมือนคุณจะพูดไม่รู้เรื่องนะ” “ดูเหมือนว่ามีนจะไม่เข้าใจคำว่าหลบไอ้พวกนั้นซักพักนะ” “คิดว่าฉันไม่มีปัญญาหาทางหนีเองเหรอ” “ดูเหมือนมีนจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมอีกต่อไปนะ” “ก็รู้หนิ แล้วจะยื้อเพื่อ? แม้ว่าข้างนอกอันตรายแต่ฉันก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองตายหรอก” “ผมไม่เคยยื้อ” “คุณต้องการอะไรคุณก็พูดมาตรงๆดีกว่า” “เหตุผลผมก็บอกมีนไปแล้วว่าทำไมผมถึงให้มีนมาอยู่นี่ ผมอยากดูแลมีนครับ” “…”เขาพูดมันซ้ำๆจนเธอเริ่มกลัว โทนเสียงของเขามันเป็นเสียงของคนโรคจิตดีๆนั่นเอง มิลินโยนจานใบเล็กทิ้งอย่างไม่ใยดี บ่งบอกว่าเธออารมณ์เสียอย่างมาก “ฮ่าๆๆๆๆ”มาร์ตินไม่ใส่ใจกับการกระทำแบบนั้น “เลิกเล่นอะไรบ้าๆสักที ฉันรำคาญ ฉันอยากออกไปจากที่นี่” “คุณจะหงุดหงิดอะไรก็ช่าง แต่เชื่อผมเถอะว่าที่นี่ปลอดภัย” “เหอะ!”มิลินครางในลำคอเสียงดังอย่างเย้ยหยัน จนถึงตอนนี้สิ่งที่เธอสันนิษฐานไว้เธอว่าเธอคิดถูกมันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เขาไม่ได้มีน้ำใจจะช่วยเธอแบบไม่หวังสิ่งตอบแทน หากจะเดินดุ่มๆออกไปจากที่นี่ ลูกน้องของเขาคงไม่ให้เธอออกไปอย่างง่ายดายเหมือนที่เขาทำ การโวยวายในตอนนี้อาจไม่ช่วยอะไร คงต้องปรับแผนใหม่ให้แยบยลกว่าเดิม
Latest chapter
กุหลาบซ่อนพิษ EP.30 ไม่เจ้าชู้
EP.30 “ปู่ทานอะไรดีครับ”มาร์ตินรีบเปลี่ยนสถานการณ์เพราะรู้ว่าคนข้างๆกำลังอึดอัดและไปต่อไม่ถูก“ตินคุยกับน้องไปเถอะ เดี๋ยวปู่หากินเองได้”“ครับ ตามสบายนะครับ”“ตามสบายค่ะ”มิลินบอกตามมารยาท เมื่อเขาเดินออกไปมันทำให้เธอหายใจโล่งขึ้น ไม่เกร็งอย่างเก่า ออกห่างมาร์ตินได้อย่างสบายใจ“แล้วมีนอยากทานอะไรไหมครับ”“อะไรก็เอามาเถอะ”เธอยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าเดินไปไหน แต่มองตามหลังมาร์ตินว่าเขาเดินไปตรงไหนบ้าง เขาเดินหายไปสักพักก่อนจะกลับมาพร้อมของกินเต็มมือ“นี่ไวน์ครับ”“ขอบใจ”ชนแก้วกับเขาเป็นพิธี ระหว่างที่จิบไวน์อยู่สายตาเจ้ากรรมก็ดันเลื่อนไปมองที่ปู่ของมาร์ตินโดยบังเอิญ เธอเสียมารยาทมองเขากับผู้หญิงที่มาด้วยคุยกัน ก่อนจะตวัดสายตากลับมาที่มาร์ตินเกรงว่าจะถูกจับได้ว่าแอบมอง“ผู้หญิงคนนั้นที่มากับปู่คุณน่ะใครเหรอ”ท่าทางสนิทสนมกันเกินกว่าจะเป็นลูกหลาน แม้อายุของทั้งสองจะห่างกันมากจากการประมาณการคร่าวๆ“เมียปู่ผม”“เมียปู่ ไม่ใช่ย่าคุณเหรอ”“ปู่ผมมีเมีย23คน ย่าคือคนที่14”“23คน!”“ใช่”“พร้อมกันหรือทีละคน”“ทีละคน แต่ละคนได้มาด้วยวิธีไม่ปกติทั้งนั้น”“วิธีไม่ปกติ? คงเป็นแบบเดียวกั
กุหลาบซ่อนพิษ EP. 29 การพบเจอ
EP. 29 การพบเจอ“ขอบใจมากที่พาชาลีมาหาฉัน”“ผมรู้ว่านายหญิงคิดถึง”เตชินท์ยิ้มหน้าบานเมื่อเจ้านายได้พบกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่างชาลี ถ่ายวิดีโอไว้ในตอนที่มิลินกับชาลีกอดหอมกันด้วยความคิดถึง มิลินเป็นตัวเองและมีความสุขที่สุดเวลาได้อยู่กับมัน เขารู้ดี “จะพาชาลีเข้างานจริงๆเหรอครับ”“เออ ฉันอยากเอาชาลีไปด้วย”“คนเยอะนะครับ”“แกจะไม่ขัดใจฉันสักนาทีจะตายไหม”“ตามใจครับ”“ก็แค่เอาชาลีเข้าไปด้วยคงไม่เป็นอะไร เนอะชาลีเนอะ”“ใช่ครับ”นกตัวสีเทาตอบด้วยความดีใจ“มันเป็นตรีมเวทมนตร์ ชาลีห้ามพูด ไว้ถึงคราวที่มีนเสกคาถา ชาลีค่อยพูดโอเคไหม”ชาลีพยักหน้ารับบ่งบอกว่าเข้าใจร่างอรชรเดินนวยนาดเข้ามาในงาน ทุกย่างก้าวของเธอมีแต่คนให้ความสนใจ เพราะเสียงร้องทักทายของนกแก้วพันธ์แอฟริกันเกรย์ดึงดูดทุกคนที่อยู่ในงาน ซึ่งมันเกาะอยู่ที่ไหล่ของเธอ หันซ้ายหันขวาไปทำตาแป๋วใส่กล้องเมื่อมีคนถ่ายวิดีโอความน่ารักของมันไว้ แม้จะตื่นตระหนกกับคนง่าย แต่ถ้ามีมิลินก็รู้สึกปลอดภัยและไม่กลัวอะไร“ไม่มีป้ายห้ามเอาสัตว์เข้าแปลว่าฉันเอานกเข้าได้ใช่ป่ะ”เธอเดินเข้าไปถามเจ้าของวันเกิดก่อน “อาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม”“เท่าไร”
กุหลาบซ่อนพิษ EP.28 อยู่เป็น
EP.28 อยู่เป็น@ตอนเย็นรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องเงาวับในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ หญิงสาวในชุดเดรสยาวย่างกายเข้ามาที่นี่พอดีกับเวลานัด ก้าวเข้ามาก็พบแต่ความอลังการ คล้ายกับว่าตอนนี้อยู่ในโลกเวทมนตร์ ผู้คนแต่งตัวเต็มยศ เสียงซาวด์ เอฟเฟค ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นโลกเวทมนตร์โดยสมบูรณ์แบบ “งานวันเกิดพวกมหาเศรษฐีมันเป็นอย่างนี้นี่เอง”มิลินไม่สันทัดที่จะแต่งตัวตามธีม อยากจะแต่งในสิ่งที่ตัวเองอยากแต่งเสียมากกว่า เครื่องเพชรราคาแพงที่สวมอยู่ที่ลำคอตอนนี้สวยงามและโดดเด่นจนเป็นที่จับตามอง“เรื่องขวางโลกคงเป็นงานถนัดสำหรับเธอ”อริเจ้าเก่าเจ้าประจำอย่างมาตังแซะตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามิลิน มาตังมาในชุดแม่มดผู้ชั่วร้าย ในเมื่ออีกฝ่ายเปิดมาไม่ดี มิลินก็มองหล่อนด้วยสายตาเหยียดหยามเช่นกัน“ชุดของเธอดูหมองมาก ถ้าเทียบกับฉัน อิจฉาล่ะสิที่ฉันสวยกว่า”“อยากเด่นว่างั้น?”“ฉันสวย ใส่ชุดอะไรก็สวยหมดแหละ ไปทำตัวให้ผู้ชายมองเท่าฉันก่อนเถอะ อีแม่มดกระจอก”ถ่มถุยมาตังบ้างคงไม่เป็นไร เธออยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้ รีบปลีกตัวเดินหนีจากบุคคลน่ารำคาญไปให้พ้นๆในงานวันเกิดของมาร์ตินเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาร่วม
กุหลาบซ่อนพิษ EP.27 ถูกทรมาน
EP.27 ถูกทรมานหลายวันต่อมาครืด~ ครืด~“โทรมาทำไมนักหนาเนี่ย”หญิงสาวบ่นด้วยความหงุดหงิดที่เบอร์ของมาร์ตินปรากฏขึ้นตรงหน้าจอตอนที่เธอกำลังเสพติดโซเชียล เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าทันที เงยหน้ามามองสองข้างทางที่เตชินท์กำลังขับรถพามาหาใครบางคน สองข้างทางแทบไม่มีไฟหรือบ้านคนให้เห็นมีแต่ต้นไม้และทางเฉพาะที่รถไม่สามารถสวนกันได้ซึ่งเป็นทางลูกรังแดง“แกแน่ใจนะว่ามาถูกทาง ทำไมมันเปลี่ยวอย่างนี้เนี่ย”ถ้าเธอไม่เล่นโทรศัพท์มาตลอดทางก็คงเห็นเร็วกว่านี้ มองหน้ามองหลังรถด้วยความหวาดระแวง“แน่ใจครับ ผมตามแผนที่ที่ผมปักหมุดไว้ในโทรศัพท์มันไม่มีทางอื่นที่จะไปนอกจากทางนี้ครับ รับรองไม่มีวันหลง”“เขาเป็นใครเนี่ย”“เขาก็เป็นคนที่เก่งไสยศาสตร์แบบที่นายหญิงต้องการไงครับ”“แกเห็นโปรไฟล์เขาไหม”“เห็นครับ ดูเชื่อถือได้”“เอามาดูดิ๊”“ผมส่งให้ในไลน์เรียบร้อยแล้วครับ”มิลินเข้าไปดูตามที่เตชินท์บอก มีทั้งแผนที่และข้อมูลของชายคนนั้น ซึ่งสถานที่ที่จะต้องไปเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “ทำไมทางมันดูลึกลับจัง”“ก็ตามประสาอะครับ คนพวกนี้มันชอบนัดตอนกลางคืนและทางก็เปลี่ยวมาก”“แกแน่ใจใช่ไหมว่าไม่โดนหลอก”สา
กุหลาบซ่อนพิษ EP.26 ลองอีกครั้ง
EP.26 ลองอีกครั้ง“นี่ยังอยู่อีกเหรอ นึกว่าพี่ตินไล่กลับไปแล้ว”น้ำเสียงกวนประสาทของมาตังเป็นชนวนจุดความไม่พอใจของมิลินขึ้นมา แต่มิลินก็แสร้งยิ้มให้ เพื่อแสดงว่าไม่ใส่ใจ “ยังไม่ช้ำในตายเหรอ นึกว่าตายคาโรงบาลไปแล้ว”“ใกล้แล้ว พอดีเห็นคนโดนทัวร์ลงเลยหายเป็นปลิดทิ้งเลย ความสะใจเนี่ยมันเยียวยาทุกสิ่งจริงๆเลยเนาะ”“ใช่ ว่าแต่ ถ้าฉันตบเธอให้ปากแตก ฉันก็จะได้ความสะใจมา แปลว่าแบบนี้ฉันจะมีความสุขใช่ไหม”“ตบเลย ตบตรงนี้นะ”มาตังจิ้มแก้มตัวเองอย่างยียวน “ตบเน้นๆด้วย ถ้าเธอตบฉันครั้งนี้พี่ตินก็คงเฉดหัวเธอทิ้งแบบไม่ใยดีเลยก็ได้ พี่ตินต้องรักน้องมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เอาสิ ตบๆๆๆๆ”มาตังยิ้มแป้นแล้นกวนประสาท ทำหน้าระรื่นให้น่าหมั่นไส้ที่สุด รู้ดีว่ายังไงมิลินก็คงไม่กล้าทำ “ขนาดฉันทำผิดตินยังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าฉันตบเธอก็คงไม่มีความผิดหรอก”ว่าจบก็สัพยอกด้วยการตวัดมือให้ลมผ่านหน้า เล่นเอาอีกฝ่ายหน้าเสียเล็กน้อย“อีเลว!”“ขอบคุณที่ชมนะ”“หน้าระรื่นไปเถอะ สักวันพี่ตินก็เบื่อ แล้วก็เฉดหัวทิ้ง”“คงจะไม่มีวันนั้นมั้ง”“ไม่ต่างอะไรจากอีตัวเลยนะ เอาตัวเข้าแลกแล้วคิดว่าจะได้ทุกอย่างแล้วเหรอ ฝันไปเถอ
กุหลาบซ่อนพิษ EP.25 รูปภาพ
EP.25 รูปภาพมิลินคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะใช้บุหรี่ขยี้ไปที่หน้าท้องแกร่ง “จะบอกฉันได้ยัง” “ซี๊ดดด”สีหน้าเขาบ่งบอกว่าพอใจไม่ได้เจ็บอย่างที่เธออยากให้เป็น บุหรี่ดับลงพร้อมกับที่เขาได้แผลเป็นรอยไหม้ เขาปัดมันออกเพราะเธอยังกดแช่ไว้ แย่งบุหรี่ที่ดับแล้วโยนใส่ถังขยะไปทันที “นี่สิค่อยสมกับเป็นมิลินหน่อย ฮ่าๆๆๆ”“โรคจิตเหรอต้องมีอะไรมากระตุ้น”“อาจจะน้อยกว่ามีน”“ใส่เสื้อซะ”ไม่อยากต่อความยาวกับเขา เธอมานั่งกอดอกบนโต๊ะทำงานของเขา รอฟังในสิ่งที่ต้องการรับรู้ บาดแผลเล็กน้อยไม่ได้ทำให้เขาเจ็บจนถึงขั้นต้องหาอุปกรณ์มาทำแผล “ผมยอมให้มีนทำร้ายขนาดนี้ มีนคงต้องอมให้ผมต่อแล้วมั้ง” “ถ้าฉันยังไม่หายข้องใจก็ไม่ทำให้”“แลกเปลี่ยนได้ดี”“อย่ามาทำสายตาแบบนี้กับฉัน”สายตามาเฟียหนุ่มยังโฟกัสที่ใบหน้าสวยเป็นประกาย มือเรียวตีแก้มสากมาเฟียหนุ่มให้หันไปทางอื่น “ผมจะทำ เมื่อคืนผมก็ทำ”ก่อนที่หญิงสาวจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ มาเฟียหนุ่มเอื้อมไปหยิบรูปภาพชายวัยชราที่ตั้งบนโต๊ะทำงานขึ้นมา แต่เขากลับไม่ได้มองรูปในมือ“มีนรู้ไว้แค่ว่าที่ไอ้เมฆมันมองไม่เห็นมีนเพราะปู่ผม”“ปู่คุณ?”“หากบังเอิญเจอไอ้เมฆาอีกอย่าเ
You may also like
ของเล่นของไนต์
แว่นมอลต์8.5K viewsวิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก
หอมชา11.1K viewsกับดักรักมาเฟีย
King0073.6K viewsเด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+
Naya Solene7.9K viewsพ่ายรักศรัณย์
Naya Solene841 viewsรักปมแค้นของมาเฟีย Lion King
Windlinea571 viewsระยะนี้อันตราย
ฅนบนดอย265 viewsยัยตัวร้ายกับนายสายโหด
รอยหยัก - หนิงอัน653 views
