Share

3.เก็บอาการ

last update Последнее обновление: 2025-04-09 20:51:59

มาไคยกมือขึ้นมากุมหัวใจของตัวเอง เมื่อกระดิ่งถูกสั่นขึ้นและในยามนี้เขาจะต้องเดินทางไปที่ห้องนอนของท่านนักบุญหญิง

นางงดงาม..ถึงแม้จะมิได้เย้ายวนเท่าไหร่ แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นก็ทำให้เขารู้สึกสั่นไหวได้ไม่ยาก

เขาไม่รู้ว่าท่านนักบุญจะเรียกใช้ด้วยเหตุผลอันใด แต่ทว่าเขาไม่มีเหตุผลให้ตัวเองปฏิเสธการรับใช้ท่านนักบุญหญิง

มาไคดึงสติของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อที่เขาจะได้เดินไปที่ห้องของท่านนักบุญหญิงด้วยใบหน้าที่เฉยชาต่อทุกสิ่ง ทันทีที่เขาเข้ารับการปฏิญาณตน นั่นหมายความว่าเขาจะต้องคงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ของตนเอง อีกหน้าที่หนึ่งของอัศวินศักดิ์สิทธิ์คือการรับใช้ท่านนักบุญหญิง รับใช้ที่ว่านั่นคือ..การรับใช้แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง

เธอดูเหมือนลูกกระต่ายตัวน้อยที่ตื่นกลัวในยามที่เห็นหน้าท่านคาดินัน ท่านนักบุญหญิงสั่นไหวมากจนเขารู้สึกเป็นห่วง ถึงได้ก้าวเข้าไปเพื่อที่จะขัดขวางการชักชวนของท่านคาดินัน เขารู้ว่านั่นคือการ กระทำที่อุกอาจเป็นอย่างยิ่ง อัศวินเช่นเขาไม่ควรขัดใจท่านคาดินัน..แต่ตัวของท่านคาดินันเองก็ขัดใจเขาไม่ได้เช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแค่อัศวินศักดิ์สิทธิ์แต่เพราะยศเก่าของเขาคือยศท่านชาย..

นั่นคือเหตุผลที่ทั้งเขาและท่านคาดินัน ทำตัวแบบต่างคนต่างอยู่

 

ค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น 5 หน่วย

อัศวินศักดิ์สิทธิ์กำลังเป็นห่วงคุณ

 

อา..ดูเหมือนว่าตัวละครมาไคจะเอาชนะไม่อยากแฮะ อาจจะเพราะเขามีค่าการพิชิตใจที่ไม่ยากเท่าไหร่ และเพราะเขาคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่ปฏิญาณออกมาแล้วว่า เขาเป็นของเธอ..จากนี้ไปต่อให้เธอร้องขอให้เขากระทำเรื่องบนเตียง แน่นอนว่ามาไคจะไม่สามารถปฏิเสธได้

นี่คือเรื่องราวดีๆ ที่เธอพบเจอในเกมนี้เลยแฮะ พ่อหนุ่มหน้าหวานที่ยินยอมทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ..แค่คิดก็อยากจะกรีดร้องออกมาแล้ว

“..มีอะไรหรือครับท่านจานีค”

เสียงเปิดประตูดังขึ้นแล้วหากให้ฉันเดา มาไคคงจะเดินเข้ามาในห้องนี้แล้ว

“เข้ามาสิมาไค พอดีว่าข้ามีปัญหานิดหน่อยกับการ..ใช้เจ้านี่ถูหลังน่ะ”

มาไคเปิดม่านลูกไม้เข้ามาและสิ่งที่เขาเจอคือท่านจานีคที่กำลังนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ เรือนผมสีเงินนั้นเปียกลู่ไปตามแผนหลัง หน้าอกคู่งามโผล่พ้นขึ้นมาบนผิวน้ำจนมองเห็นแต้มแดงอยู่รำไร มีเพียงยอดอกเท่านั้นที่ยังไม่โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ

มาไคได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของตัวเองอย่างชัดเจน ทว่าเขาไม่อาจแสดงสีหน้าหรือว่าแสดงท่าทีน่ารังเกียจของตัวเองออกมา เพราะท่านจานีคอาจจะไม่สบายใจหากอัศวินของท่านเกิดความปรารถนาในตัวท่านขึ้นมา

“ครับ..หันหลังมาหน่อยครับท่านจานีค”

“....”

ไม่หน้าแดงหรือว่าไม่เขินอายอะไรหน่อยงั้นเหรอ ทั้งๆ ที่ร่างกายนี้ดูยั่วยวนมากแท้ๆ หรือว่าเพราะเขาคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่ละทิ้งซึ่งกิเลสไปจนหมดสิ้น..หากเป็นแบบนั้นเธอคงได้ติดอยู่ในเกมนี่ตลอดปีตลอดชาติอย่างแน่นอน..เพราะตัวละครตัวแรกที่พิชิตใจได้ง่ายที่สุดเธอยังไม่สามารถพิชิตใจของเขาได้เลย

“ต่ำลงหน่อยมาไค..ต่ำลงไปจนสุดเลย”

เธอกำลังนั่งหันหลังให้เขาและมาไคเองก็กำลังตั้งอกตั้งใจในการถูหลังและทำความสะอาดร่างกายของเธอเป็นอย่างดี ราวกับว่านี่คือหนึ่งในหน้าที่ของเขา..

ดวงตาของจานีคทอประกายไม่พอใจเท่าไหร่นัก จากที่คิดว่ามาไคคือคนง่ายๆ ที่เธออาจจะทำให้เขาหวั่นไหวได้ไม่ยากแต่มันกลับกลายเป็นว่าเขาไม่แสดงอาการหวั่นไหวออกมาเลย

“ข้าไม่เคยมีข้ารับใช้ที่เป็นบุรุษมาก่อน..นี่คือครั้งแรกที่มือของบุรุษสัมผัสลงไปบนร่างกายของข้าเลยนะมาไค”

เขาชะงักเล็กน้อยกับคำกล่าวนั้น เพราะมือของเขาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการจับดาบ ที่เธอกล่าวเช่นนั้นอาจจะเป็นเพราะผิวมือที่ด้านของเขามันบาดลงไปบนผิวหนังของเธอรึเปล่านะ

“..ขะ..ขออภัยด้วยครับท่านจานีค ท่านอาจจะเจ็บเพราะมือของเขามันแข็งกระด้างเนื่องจากการจับดาบมาทั้งชีวิต”

การอ้อมค้อม ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลสินะ เธอหมุนตัวมาหาเขา..ก่อนจะเชิดรั้นใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย

“ข้าไม่ได้หมายความว่ามันเจ็บปวด แต่ข้าหมายความว่าท่านคือคนแรก..ที่ได้สัมผัสร่างกายนี้ แต่สำหรับท่านมันคงไม่สำคัญอะไรสินะ เพราะดูรูปลักษณ์ของท่านนั้นคงจะได้สัมผัสร่างกายของสตรีมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว..”

เขามองหน้าเธอ มาไคพยายามที่จะไม่ใช้สายตาของเขามองไปตรงอื่นที่มันแสนสวยงามมากเหลือเกิน และในบางทีที่ท่านจานีคขยับ ยอดอกสีกุหลาบก็จะโผล่พ้นผืนน้ำขึ้นมาอยู่รำไร

“..ข้าไม่เคยสัมผัสร่างกายของสตรีเลยครับ ไม่เคยแม้กระทั่งมานั่งถูหลังเช่นนี้ให้ใครด้วย..ท่านจานีคคือสตรีคนแรกที่ข้าทำเช่นนั้น..”

เขาอยากจะบอกให้เธอหันหลังกลับไปมากเหลือเกินแต่เพราะว่าใบหน้านั้นกำลัง..แดงระเรื่อ

ดวงหน้าหวานพลันแดงแปร๊ดในฉับพลัน เธอไม่คิดว่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์เช่นเขาจะไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน

“ข้าไม่ได้..รังแกท่านใช่ไหมคะ ข้าหมายถึงว่าข้าคงไม่ได้ทำให้ท่านฝืนใจในการถูหลังหรือว่าอาบน้ำให้ข้า”

“นั่นคือหน้าที่ครับ..คือหน้าที่ที่ข้าจะต้องกระทำ”

หน้าที่อีกแล้ว..คำก็หน้าที่สองคำก็หน้าที่!

จานีคลุกขึ้นยืนในทันที เธอยืนขึ้นต่อหน้าเขาก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อมองใบหน้าที่กำลังตื่นตะลึงของมาไค

“ข้าไม่อยากอาบน้ำแล้วค่ะ ช่วย..เช็ดตัวให้ข้าหน่อยสิ”

มาดูกันว่าหน้าที่ของเขาและความรู้สึกส่วนลึกของมาไคล มันจะเกี่ยวพันกันไหม

มาไคกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อมาเช็ดร่างกายของจานีคให้แห้ง แน่นอนว่าร่างกายของเธอในทุกส่วน

เขายังคงมีสีหน้าเรียบเฉยในขณะที่ความเร่าร้อนกำลังก่อนตัวขึ้นภายในกาย ก่อนหน้านี้เขาแอบชำเลืองมองยอดอกทรงหยดน้ำที่มีขนาดใหญ่..น่าจะพอดีมือของเขา เพราะมันมีสีแดงระเรื่อที่คล้ายกับกุหลาบนั่นจึงทำให้เขาละสายตาจากจุดนี้ไม่ได้เลย

เอวที่คอดกิ่วไล้ลงไปเรื่อยๆ จนถึงส่วนนั้น..เขาเช็ดทุกส่วนของร่างกายเธอจนแห้งสนิท ก่อนจะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำให้ท่านจานีค

“นั่งสิครับ ข้าจะเช็ดผมให้ท่านเอง”

สีหน้านั้นยังคงเรียบเฉยอย่างน่าโมโห เขาเป็นก้อนหินรึไง ถึงได้ไม่มีท่าทีแสดงความหวั่นไหวอะไรออกมาเลย สีหน้าของมาไคยังคงเรียบเฉยราวกับว่าเขาคือราชาน้ำแข็ง แววตาที่มองเธอยังคงนิ่งสนิทไม่แสดงอาการใดๆออกมา

นี่แย่แล้ว..สัญชาตญาณในใจของจานีคกำลังโห่ร้อง หากเธอเอาชนะมาไคไม่ได้ อย่าหวังเลยว่าเธอจะสามารถเอาชนะท่านคาดินันคนนั้นได้น่ะ

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.21 รู้สึกผิด

    ชายกระโปรงของนักบุญหญิงจานีคเปื้อนไปด้วยเศษดินที่ติดตามมา ดวงตาคู่นั้นที่เคยฉายแววแห่งความมั่นใจและสง่างาม ในยามนี้มันบวมช้ำจากการร้องไห้อย่างหนัก สองเท้าที่โผล่พ้นออกมาจากชายกระโปรง เต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่ที่ถูกหินบาด เธออยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้แบบที่เขาต้องการเลย แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ฟลอยด์ถึงไม่ได้รู้สึกดีกับสภาพที่น่าเวทนาของนักบุญหญิงจานีคเท่าไหร่นัก เขาเดินลงจากรถม้าก่อนจะตรงเข้าไปหาเธอ..จะมีโอกาสอีกไหม ที่เธอจะร้องขอให้เขาอุ้มเธออีก มันแทบไม่มีโอกาสอีกเลยและในยามนี้เขาจะใจร้ายปฏิเสธการร้องขอของเธอได้อย่างไรกัน“ไปที่คฤหาสน์ดาโกแบท..”เขาสั่งคนขับรถม้าให้ออกรถในทันที ฟลอยด์วางจานีคลงบนโซฟานุ่มๆ บนรถม้า ส่วนตัวเขานั่งลงที่พื้น เขาจับข้อเท้าของเธออย่างแผ่วเบา ก็พบว่ามันอยู่ในสภาพที่น่าเป็นห่วงมากทีเดียว ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ขึ้นมาบนข้อเท้าของเธอ เขามองเห็นบาดแผลที่ยังไม่สมานกันดีทิ้งรอยอยู่บนนั้นนี่เธอเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ทั้งๆ ที่ตัวเองบาดเจ็บอยู่อย่างนั้นหรือ?“มัน..ไม่ได้เจ็บมากขนาดนั้นหรอกค่ะ..ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือในครั้งนี้”จานีคก้มหน้าลงพร้อมกับดึงข้อเท้าของเธอกล

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.20 เหนื่อย

    จานีคเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ เธอจัดการเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่ไม่สะดุดตาเท่าไหร่ ส่วนผมสีเงินนี่จานีคก็ถักเปียลวกๆ ก่อนจะสวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลทับอีกที เมื่อมองไปที่นาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งเธอไม่อาจข่มตานอนได้เลย อาจจะเพราะมีเรื่องให้คิดมากมายเต็มไปหมด และเธอไม่อยากอยู่ที่นี่เลยแม้แต่วินาทีเดียวจานีคจึงปีนหน้าต่างออกมา โชคดีที่หน้าต่างในห้องนี้มีต้นไม้ใหญ่ยื่นกิ่งมา ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะออกไปทางไหนเหมือนกันหากรอถึงตอนเช้ารอยช้ำรอบดวงตาของเธอจะต้องทำให้ท่านมาไคสงสารอีกอย่างแน่นอน แล้วพอเขามีท่าทีอ่อนโยนกับเธอ ก็ดูเหมือนใจที่แข็งแรงดังหินมันถูกป่นจนละเอียด..เธอกลัวว่าจะปฏิเสธเขาไม่ได้จานีคปาดน้ำตาก่อนจะวิ่งไปตามทางเดินเพื่อลัดเลาะออกไปที่ประตูด้านข้างของคฤหาสน์“ข้านึกว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่เพื่อทำสงครามกับข้าซะอีก ใครจะไปคิดว่าเจ้าจะขี้ขลาดหนีออกไปกลางดึกเช่นนี้ โชคดีจริงๆ ที่เจ้าเลือกจะปฏิเสธลูกข้า ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องทนอยู่กับเด็กที่ขี้ขลาดเช่นเจ้าไปตลอดชีวิต!”จานีคช้อนสายตามองหน้าของท่านหญิงเฮเลนอีกครั้งหนึ่ง“ปากบอกว่าไม่คิดว่าข้าจะหนีแต่กลับมาดักรอเนี่ยนะคะ ไม่สมเหตุส

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.19 เธอจะได้อะไร

    “ไม่ใช่เพียงความงดงามเท่านั้นแต่ท่านจานีคน่ะ ทั้งเก่งกาจและมีความสามารถมากเลยนะครับ ท่านไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และลูกที่มองเห็นประกายไฟในดวงตาคู่นั้นก็อดที่จะรู้สึกชื่นชมไม่ได้เลย..ลูกคิดว่าท่านแม่เองก็คงจะชอบท่านจานีคเหมือนกันใช่ไหมครับ..”ไมเนอร์เอ่ยถามมารดาของเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม หลังจากมื้ออาหาร มาไคพาท่านจานีคไปพัก ส่วนเขามานั่งคุยกับท่านแม่ที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือน“...อืม ในความคิดของแม่นั้น แม่ตามใจลูกเสมอเลยนะไมเนอร์ เพราะลูกคือดวงใจของแม่..”ท่านหญิงเฮเลนยกมือขึ้นมาลูบผมของลูกชายเบาๆ ด้วยความรักใคร่“ลูกรักใครแม่ก็รักด้วยทั้งนั้น..”ไมเนอร์เผยรอยยิ้มกว้างจนมองเห็นฟันขาวที่เรียงกัน เขาโผกอดท่านแม่เอาไว้แน่น“ลูกคิดเอาไว้แล้วว่าท่านแม่จะต้องชอบท่านจานีคอย่างแน่นอน ขอบคุณที่เข้าใจลูกนะครับ”ลูกชายแสนน่ารักทั้งสองคนที่เธอเลี้ยงมาด้วยมือของตัวเอง ลูกทั้งสองที่เป็นดั่งแก้วตาและดวงใจ ในชีวิตของเธอนั้นไม่หลงเหลือสิ่งใดอีกแล้วนอกจากลูกชายทั้งสองคนนี้ เงินทองและคฤหาสน์หลังใหญ่ ท่านหญิงเฮเลนไม่ต้องการมันเลยแม้แต่นิดเดียว เธอต้องการให้ไมเนอร์เจิดจรัสอยู่เสมอ ราวกับดวงดาวที่ส่องสกาวอยู่บน

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.18 ครอบครัวแสนอบอุ่น

    ความสัมพันธ์แม่ลูกของพวกเขา ทำให้จานีคอดยิ้มออกมาไม่ได้เลย ไม่บ่อยนักที่จะเห็นลูกชายสนิมกับแม่ขนาดนี้ แสดงว่าท่านแม่ของพวกเขาจะต้องใจดีมากแน่ๆ เลย“นี่คือท่านนักบุญหญิงจานีคครับ..”จานีคย่อตัวลงเพื่อทำความเคารพท่านหญิงเฮเลน มารดาของท่านไมเนอร์และท่านมาไค“..งดงามเช่นนี้นี่เอง ถึงทำให้มาไคไม่เคยเขียนจดหมายมาหาแม่สักครั้งเลย เพราะลูกต้องดูแลสตรีที่เปราะบางราวกับดอกไม้ล้ำค่าเช่นนี้..ยินดีที่ได้พบค่ะท่านนักบุญ ช่วงเวลาที่อยู่ที่นี่ท่านก็พักผ่อนให้สบายนะคะ”รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านหญิงเฮเลนมันดูแปลกมากกว่าปกติ เพราะมันไม่ได้มาจากหัวใจรึเปล่านะ..มันถึงได้ทำให้เธอรู้สึกกดดันมากขนาดนี้“ขอบคุณที่เมตตาค่ะท่านหญิง..”มาไคยื่นมือไปจับมือของท่านจานีคเอาไว้ เขาส่งยิ้มให้เธอตลอดเวลา และรอยยิ้มนั่นมันเต็มไปด้วยความยินดีอย่างถึงที่สุด..ที่เธอได้ก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา“....”จานีคเริ่มรู้สึกว่า หรือตัวปัญหาที่แท้จริงมันคือเธอกันนะ ทำไมเธอถึงไม่เคยพบเจอสถานที่ไหนที่อยู่ได้อย่างสบายใจสักที“แม่เตรียมอาหารที่ลูกชอบเอาไว้เยอะแยะเลย เดินทางมาเหนื่อยๆไปเปลี่ยนชุดกันก่อนสิ แล้วลงมาทานมื้อเย็นกันนะ”จานีคนั

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.17 คาดหวัง

    จานีคหลับตาในอ้อมแขนนั้นราวกับว่ามันคือพื้นที่ปลอดภัย ใจจริงเธอไม่ได้อยากจะออกไปทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายอะไรแบบนั้นเลย แต่เพราะเธออยากทำเควสพิเศษให้ผ่าน..อยากได้ทั้งค่าเสน่ห์ที่เพิ่มขึ้นและความสามารถในการอ่านใจถึงแม้ว่าจะแค่สองครั้งก็ตามทีเธออยากจะเก็บการอ่านใจนั้นเอาไว้..ใช้ในช่วงเวลาที่เธอต้องพิชิตใจท่านคาดินันแซลัส อยากจะรู้ว่าในใจของเขามันทำด้วยหินรึไง ทำไมถึงใจร้ายใจดำขนาดนั้นกัน“เช่นนั้นเจ้าอยู่ที่นี่กับท่านจานีคไปก่อนนะ ข้าจะส่งจดหมายไปหาท่านแม่สักหน่อย ท่านจะต้องดีใจอย่างแน่นอนที่เราเดินทางกลับไป..”มาไคบอกกล่าวกับพี่ชายก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องพักของท่านนักบุญหญิง และเมื่อเขาเปิดประตูออกมาสิ่งที่มาไคเห็นคือมีข้ารับใช้มากมายเดินวนเวียนอยู่ที่ด้านหน้าประตูด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ท่านนักบุญหญิงต้องการช่วงเวลาส่วนตัว.ฉะนั้นแล้วอย่าให้ใครหน้าไหนมาเดินเพ่นพ่านที่หน้าห้องนี้อีก..”เขาสั่งทหารที่เฝ้าหน้าห้องก่อนจะเดินออกไปยังตึกข่าวสารในทันที...อีธานนอนไม่หลับ เพียงแค่หลับตาใบหน้าที่แสนงดงามนั้นก็ผุดขึ้นมาก่อกวนใจเขาอยู่ร่ำไป เธอกล่าวออกมาราวกับรู้จักเขาดีนักหนา ราวกับว่าเธออ

  • ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ   2.16 ความลับ

    ฉันรู้..ฉันรู้ดีว่าในทุกความสัมพันธ์มันจะไม่ยั่งยืนอย่างแน่นอน เมื่อมันถูกเริ่มต้นด้วยการโกหก..จานีคลดสายตามองมือตัวเองที่กำลังถูไปมาเงียบๆ ..เธอหลงลืมไปชั่วขณะว่าในตอนนี้เธอกำลังอยู่ในเกม ท่านไมเนอร์และท่านมาไค ล้วนแล้วแต่เป็นหนึ่งในตัวละครของเกมนี้ทั้งนั้น ทว่าในใจมิได้คิดเช่นนั้น เธอมองว่าพวกเขาคือคนสำคัญ..คือเพื่อนคนแรกหรือแม้กระทั่งคือคนที่สามารถไว้ใจได้มากที่สุดในจักรวรรดิแห่งนี้และจานีคไม่คิดจะโกหกพวกเขาเลย ผลจะออกมาเป็นอย่างไรนั่นคือเรื่องของอนาคตแต่ตอนนี้เธอพ่นคำโกหกออกมาเพื่อหลอกลวงพวกเขาไม่ได้หรอก“เดิมทีที่ตรงนี้ควรจะเป็นของท่านพี่จามิกาค่ะ ข้าเป็นบุตรสาวคนรองที่ไม่มีอะไรโดดเด่นสักอย่างเดียว..”น้ำเสียงที่เริ่มเล่าออกมานั้นฟังคล้ายว่าผู้เล่ากำลังเจ็บปวด“ข้าไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ค่ะ ในร่างกายนี้ไม่มีของอะไรแบบนั้นหรอก..ข้ามาที่นี่เพราะจะต้องมีใครสักคนมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่ที่ท่านพ่อตกปากรับคำเอาไว้..”น้ำเสียงขมขื่นที่กำลังระบายความในใจพลอยให้มาไครู้สึกเจ็บปวดไปด้วย เขานั่งลงข้างๆ เธอก่อนจะจับมือของจานีคเอาไว้แน่น“ไม่มีใครโทษท่านเรื่องนั้นหรอกนะครับที่เราทั้งคู่เอ่ยถามมั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status