(2)กลับมาแล้ว

กลับมาแล้ว

ระหว่างทางที่ลุงกรกำลังขับรถพาฉันกลับมาที่บ้าน

"ลุงกรคะ..."คนขับรถได้เงยหน้าขึ้นมองฉันผ่านกระจกด้วยสีหน้าสงสัย

"...ช่วยพาต้องไปที่ ที่หนึ่งก่อนได้ไหมคะ"

.

.

ตอนนี้ฉันมายืนอยู่ตรงหน้าที่เก็บอัฐิของพี่ชายฉัน พร้อมดอกไม้ที่ได้แวะซื้อก่อนหน้า

"พี่ตั้ง...ต้องคิดถึงพี่จัง"พอพูดจบฉันก็วางดอกไม้แล้วก้มหน้าด้วยดวงตาเห่อร้อนก่อนที่จะเงยขึ้นมองไปยังรูปภาพพี่ชายตรงหน้า

"พ่อมาหาพี่บ้างไหม...เหอะ"ฉันกลั้วหัวเราะหลังจากพูดจบ เพราะคิดว่าท่านคงไม่ได้มาแน่ ๆ

"ต้องกลับมาแล้ว...ต่อไปนี้ต้องจะมาหาพี่ตั้งทุกวัน พี่จะได้ไม่เหงา"พอสิ้นเสียงน้ำตาฉันก็ไหลรินลงมาพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง ๆ มือ เอื้อมไปสัมผัสที่รูปถ่าย

"จริง ๆ แล้วต้องเองก็เหงาเหมือนกับพี่นั้นแหละ...เพราะต้องไม่มีเขาคนนั้นแล้ว"จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลพรากออกมาเมื่อฉันนึกถึงแฟนเก่า ฉันยกมือปาดมันน้ำตาแบบลวก ๆ แล้วสูดลมหายใจเข้า

"แต่พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ..ต้องจะเอาเขากลับมาให้ได้"ใช่แล้ว ยังไงพี่ทอยจะต้องกลับมาเป็นของฉัน

"พี่ไม่น่าด่วนจากต้องไปเลย..ต้องจะได้ให้พี่รู้จักกับคน คนนั้น คนที่ต้องรัก"ภาพในหัวผุดขึ้นเมื่อตอนที่ยังเด็ก ฉันได้บอกกับพี่ชายของตัวเองไว้ว่า

'ถ้าต้องมีแฟน ต้องจะมาให้พี่รู้จักเป็นคนแรกเลย'

'แก่แดด!'

'แก่แดดตรงไหน พี่ตั้งอย่ามาว่าต้องนะ'พี่ชายฉันก็ยีผมฉันด้วยความเอ็นดู

.

.

รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้าไปที่ประตูรั้วบ้านที่มีขนาดกว้างใหญ่ ฉันก็พ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ เพราะเมื่อได้เข้าไปจะต้องเจอกับพ่อของตัวเอง แน่นอนว่าฉันกับพ่อไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่

"ทำไมถอนหายใจแบบนั้นล่ะครับคุณหนู"ลุงกรเอ่ยทักพร้อมกับดับเครื่องยนต์

"เฮ้อ...ลุงก็น่าจะรู้หนิ"

"ตอนที่คุณหนูไม่อยู่คุณท่านคิดถึงคุณหนูมากเลยนะครับ พอรู้ว่าคุณหนูกำลังจะกลับก็ให้คนจัดห้องนอนให้คุณหนูทันที"

"คิดถึง? แต่ไม่เคยไปหาต้องเลย"ฉันพึมพำในประโยคสุดท้ายด้วยความน้อยใจ

"คุณหนูก็รู้ว่าคุณท่านงานยุ่ง"

"เหอะ..งานยุ่งจนไม่มีเวลาไปหาลูกเลยเหรอ"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วเปิดประตูลงจากรถ

"คุณหนู"เป็นเสียงของป้าแม่บ้านที่คอยดูแลฉันมาตั้งแต่เด็ก

"ป้าจัน.."ฉันรีบเดินเข้าไปกอดเธอ ด้วยความคิดถึง แม้ว่าเวลาหนึ่งปีที่ฉันไปเรียนต่อ เรามักจะโทรคุยกันอยู่ตลอด ฉันก็ยังคิดถึงท่าน

"...คิดถึงอาหารฝีมือป้ามาก ๆ เลยค่ะ"

"ป้าเตรียมของชอบไว้ให้คุณหนูเยอะเลย เข้าบ้านกันเถอะค่ะคุณท่านรออยู่"ว่าแล้วป้าจันก็จับมือฉันพาเดินเข้าไปในบ้านหลังโต

"เฮ้อ"พอได้ยินว่าพ่ออยู่ที่บ้าน ฉันก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้

"อย่าถอนหายใจแบบนี้สิคะ"พูดเหมือนกับลุงกรเลย

ป้าจันพาฉันเดินไปยังห้องรับแขก ก็ได้เจอกับคุณท่านหรือพ่อของฉันที่นั่งอยู่ พอท่านเห็นฉันก็ลุกขึ้นจากโซฟา มองมาที่ฉันด้วยสีหน้าประหลาดใจแฝงความไม่พอใจนิด ๆ

"ยัยต้อง!"ใช่สิ ที่ท่านประหลาดใจ เพราะการแต่งตัวของฉันและสีผมที่เปลี่ยนไป

"สวัสดีค่ะท่านพ่อ"ฉันก้มพนมมือไหว้ท่านอย่างกุลสตรี เป็นการประชด

"ทำไมแก..."

"ต้องกลับมาแล้วคิดถึงต้องไหมคะ"ฉันแทรกพูดก่อนที่ท่านจะพูดจนจบประโยค แล้ววิ่งไปกอดอย่างกับคนดีใจ คือเป็นการเสแสร้ง

"คุณพ่อคะ ..ต้องคิดถึงคุณพ่อมาก ๆ เลยค่ะ"ฉันรักกอดท่านไว้ไม่ให้กระดิก แต่ท่านก็ผลักฉันออกได้

"ต้องรัก ทำไมแกถึงแต่งตัวแบบนี้ สีผมแก.."

"คุณพ่อคะ ต้องเรียนจบ เกียรตินิยมก็เอามาให้คุณพ่อกอดแล้ว กับเรื่องแต่งตัวสีผมต้องทำไมคุณพ่อถึงใจร้ายแบบนี้ล่ะคะ..ต้องอุตส่าห์ตั้งใจเล่าเรียนเพื่อคุณพ่อเลยนะ "

"เฮ้อ...แต่ฉันว่า..."พ่อของฉันถอนหายใจก่อนจะพูดต่อแต่ก็โดนป้าจันแทรกขึ้นมา

"คุณท่านคะ คุณหนูมาเหนื่อย ๆ บ่นว่าหิว อยากกินข้าว ฉันขอพาคุณหนูไปทานข้าวก่อนนะคะ"ป้าตันรู้ใจที่สุด ฉันรักป้า

"อืม"พ่อฉันตอบกลับสั้น ๆ จากนั้นป้าจันก็พาไปที่ห้องอาหารทันที

.

.

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จฉันก็ได้ขึ้นมาพักผ่อนที่ห้องนอนส่วนตัว ระหว่างที่ฉันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะอาบน้ำ ก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันจึงเดินออกไปหยิบมันขึ้นมาดู ก็โชว์เบอร์ชื่อเพื่อนสนิทของฉัน นั้นก็คือ พลอย

"ว่าไง"ฉันกดรับแล้วพูดด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ เพราะเราสนิทกันมาก

(ถึงบ้านแล้วใช่ไหม)พลอยเป็นเพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่เรียนประถมจนมหาวิทยาลัย แต่ช่วงปี 4 ฉันโดนย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ แต่เรายังคงติดต่อกันตลอด

"อืม"

(ไปดื่มฉลองกันไหม)

"ได้นะ"ฉันตอบกลับแล้วยิ้มกว้าง เพราะภายในใจคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา

(ที่ไหนดี?)

"ผับ KAI"ใช่ ฉันอยากไปที่ผับนั้น เพราะอยากเจอคนบางคนเผื่อว่าเขาจะไป

(นี่แกยัง...)พลอยรู้ว่าฉันคบกับใคร และรู้ความเคลื่อนไหวของฉันในช่วงที่คบกับแฟน นั้นคิอพี่ทอย และก็ยังรู้ว่าเราเลิกกันแม้กระทั่งรู้ด้วยว่า ที่พี่ทอยเลิกกับฉันไม่มีเหตุผล ซึ่งฉันกับเพื่อนก็ยังคงคาใจ และที่สำคัญ พลอยรู้ด้วยว่าผับที่ฉันจะไปนั้นเป็นผับของน้องชายแฟนเก่าฉัน

"ตามนั้น เจอกันสี่ทุ่ม"ว่าจบ ฉันก็กดตัดสายทันที

.

.

TOY

หลังจากที่เทมโปน้องชายต่างมารดากลับไปผมก็วางปากกาลง แล้วในหัวก็นึกถึงแฟนเก่า ที่เทมโปเพิ่งมาบอกว่าเธอได้กลับมาที่ไทยแล้ว และจะอยู่ถาวร

"เธอมันก็แค่แฟนเก่า..ต้องรัก"ผมพึมพำกับตัวเองแล้วหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นเอกสารต่อ ครืนน ครืนนน อยู่เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น จึงคว้ามาขึ้นมา 'ไผ่' นั้นเป็นแฟนปัจจุบันของผมเองที่โทรเข้ามา จึงรีบกดรับ

"ว่ายังไงครับ"

(พี่ทอย วันนี้ไผ่อยากไปดื่ม)เธอพูดเข้ามาในสายด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

"ได้สิ ที่ไหนดีครับ"ผมเป็นคนตามใจแฟนอยู่แล้ว

(ผมเทมโปน้องชายพี่ ไผ่ชอบที่นั้น)

"โอเคครับ เดี๋ยวพี่เลิกงานจะไปรับที่คอนโดนะ"

(ค่ะ..พี่ทอยน่ารักที่สุด ไผ่รักพี่และหวงพี่มากสุด ๆ เลยรู้ไหม)ผมคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ เมื่อได้ยินแฟนสาวพูดแบบนี้

"ครับ พี่ก็รักไผ่"

(จุ๊บ ๆ แค่นี้นะพี่ทำงานต่อเถอะ)

"ครับผม"พอสิ้นเสียงผมก็กดวางสาย แล้วก้มหน้าเซ็นเอกสารต่อ