ตอนที่ 4

“ค่ะ… ถ้าไม่ชอบบอกฟ้านะคะ ตอนจัดแจกันยังแอบกังวลว่ากลิ่นดอกไม้จะรบกวนคุณลุง เพราะไม่รู้ว่าคุณลุงชอบกลิ่นของมันหรือเปล่า”

“ลุงชอบจ้ะ… ใครบ้างไม่ชอบของหอมๆ”

รอนน์ตอบยิ้มๆ…

หญิงสาวกล่าวถึงดอกไม้…

แต่หารู้ไม่ว่ารอนน์หมายถึงกลิ่นกายสาวที่ปะปนอยู่กับกลิ่นแป้งอ่อนๆ ในตอนที่เขาชะโงกใบหน้าเข้ามาใกล้ซอกคอของหล่อน ใกล้มากจนได้กลิ่นสาบสาว ทำเอารอนน์รู้สึกใจเต้นแรง เกิดอาการคึกคักขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อกับแรงดึงดูดทางเพศของสาวน้อยแสนสวยคนนี้

“เพลงเพราะจัง… ”

รอนน์เองก็รู้สึกว่าตัวเองแปลกๆ ที่วันนี้เขามีอารมณ์สนใจจะถามเรื่องเพลง

จากปกติเมื่อก่อนที่ชอบทำงานอยู่เงียบๆ คนเดียวลำพัง แต่วันนี้กลับรู้สึกว่าการมีเสียงเพลง มีอีกคนที่เดินมาเดินไปอยู่ในบ้าน… กลับทำให้หายเหงา

แต่ลึกๆ ในใจของรอนน์นั้นเขาย่อมรู้ดีว่าที่รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีและมีความสุขอยู่ในตอนนี้ อันที่จริงไม่ใช่เป็นเพราะเสียงเพลง แต่เป็นเพราะว่าบ้านที่เคยเงียบเหงาหลังนี้ได้มีสาวน้อยนามว่า ‘ปลายฟ้า’ คนนี้เข้ามาสร้างความเปลี่ยนแปลงมากมาย

“แล้วนี่นึกยังไงถึงอยากทำอาหารให้ลุง… ”

“วันนี้วันหยุด… หนูไม่มีเรียนค่ะ… เห็นคุณลุงชอบทานสปาเก็ตตี้ผัดซอสมะเขือเทศใส่ไก่ วันนี้หนูก็เลยอยากทำให้ค่ะ”

ปลายฟ้าช่างสังเกตและเอาใจใส่เจ้าของบ้านจนรู้แทบทุกเรื่องว่ารอนน์ชอบและไม่ชอบอะไร

“น่ารักจัง… ลุงเพิ่งรู้ว่าหนูทำอาหารเป็นด้วย”

ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้…

ใบหน้าหล่อเข้มแม้ว่าจะเต็มไปด้วยหนวดเครา แต่ยังหล่อเหลาเหลือเกิน ชะโงกมองมุมสูงจากทางด้านหลัง ผ่านหัวไหล่กลมกลึงและร่องเต้าอวบใหญ่ของสาวน้อยมาที่กระทะบนเตา

“หนูศึกษาวิธีการทำอาหารจากยูทูปค่ะ… ”

หญิงสาวเหลียวหลังกลับมาตอบ รอนน์แทบจะทนไม่ไหว นึกอยากกดจมูกเข้าหานวลแก้มเปล่งปลั่งที่หันมา

“ดีจัง… ต่อจากนี้ไปลุงคงอ้วนขึ้นแน่ๆ… ”

รอนน์เอามือลูบท้องของตัวเองซึ่งไม่มีพุง

“ไม่ต้องกลัวอ้วนหรอกค่ะ หุ่นดีอย่างคุณลุงยังอ้วนได้อีกเยอะค่ะ… ”

“ปากหวานนะเรา… ชมคนแก่… ”

“ไม่แก่หรอกค่ะ คุณลุงยังหนุ่ม หุ่นดีกว่าหนุ่มๆ อีกนะคะ… มีเคล็ดลับดูแลตัวเองยังไงคะบอกได้ไหม”

หญิงสาวชมไม่อ้อม คนถูกชมยิ้มหน้าบาน

“ก็ไม่มีอะไรมาก… แค่ออกกำลังกายให้เป็นประจำสม่ำเสมอ… มีวินัยในการออกกำลังกาย”

รอนน์บอกเคล็ดลับง่ายๆ…

ว่าสาเหตุที่ตัวเองยังดูสมาร์ท หุ่นฟิตเฟิร์มมาก เนื้อตัวกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้ามก็เพราะว่าเขามีห้องออกกำลังกายที่สร้างเอาไว้เหมือนยิมย่อมๆ อยู่ที่หลังบ้าน

ทุกวันหลังเลิกงานกลับมาถึงบ้าน รอนน์จึงได้ออกกำลังกายอยู่เป็นประจำมิได้ขาด และที่หลังบ้านก็ยังมีสระว่ายน้ำ

“อาหารเสร็จแล้วค่ะ… คุณลุงหิวหรือยังคะ”

หันมามองหน้าเจ้าของบ้าน สบตากันอย่างจัง

“หิวจ้ะ… เห็นอาหารแล้วหิวเลย… น่ากินมาก”

รอนน์อยากจะบอกว่าอาหารดูน่ากิน แต่คนทำอาหารยิ่งน่ากินกว่า

รอนน์รับจานสปาเก็ตตี้ที่หญิงสาวตักให้ ถือมาวางลงบนโต๊ะ นั่งกินอาหารเช้าด้วยกัน คุยกันไปพลางอย่างอบอุ่นกะหนุงกะหนิง

“เป็นไงบ้างคะ… รสชาติพอได้ไหมคะ”

ถามขณะมองคนตัวใหญ่ตักอาหารเข้าปาก กินอย่างเอร็ดอร่อย

“อร่อยที่สุด… ”

รอนน์ไม่ได้ชมเพื่อเอาใจหญิงสาว แต่ยอมรับว่าฝีมือผัดสปาเก็ตตี้ของหล่อนไม่ธรรดาเลยจริงๆ ก็เลยกินไปสองจาน เสร็จจากกินอาหารก็นั่งคุยกันอย่างถูกคอ