ใบหน้าหล่อเหลาตึงจัดเมื่อวันนี้เขาถูกบิดาเรียกมาเพียงเพื่อจะพูดถึงผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาที่ตนไม่เคยใส่ใจหรือไม่คิดจะจดจำเลยสักนิด
“คุณพ่อก็รู้ว่าผมไม่ได้เต็มใจอยากจะเอาแม่นั่นเป็นเมีย”
“จะอยากได้หรือไม่เขาก็เป็นเมีย เอาน่า พ่อแค่อยากอุ้มหลานและหนูชีวาก็น่าจะเป็นแม่ที่ดีมีหลานที่น่ารักให้พ่อได้”
“อ้อ ชื่อชีวาหรอกหรือ ผมจำไม่ได้เลยว่าเมียผมชื่อนี้” ธีโอแค่ยิ้มหยันๆ
“หนูชีวา ชื่อขวัญชีวา สวยน่ารัก และเก่งมาก หึ.. พ่อล่ะอยากหนุ่มแน่นกว่านี้นัก รับรองเลยว่าจะไม่ปล่อยให้หนูชีวาหลุดมือไปเลยล่ะ..” คำพูดของบาดเหมือนเทน้ำมันราดบนกองไฟดวงตาคมของธีโอวาววับขึ้นมาทันที คุณธัชลอบยิ้มธีโอนั้นหวงตนมากไม่ยอมให้ใครเข้ามาวอแวซึ่งคุณธัชเองก็ไม่คิดจะหาหญิงสาวคนไหนมาแทนที่ภรรยาที่เสียชีวิตไปนานแล้ว ซึ่งข้อนี้เองคุณธัชจึงพูดยั่วลูกชายและมันก็ได้ผล
“อย่าคิดหาใครมาแทนที่แม่ของผมเสียให้ยาก นอกจากคุณแม่แล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมาะกับคุณพ่อหรอก”
“แล้วแกล่ะ ผู้หญิงคนไหนจะเหมาะ.. อย่าบอกนะว่าแม่สาวๆ สังคมที่วันๆ เอาแต่แต่งตัวสวยอวดกัน แล้วก็ควงกันลอยไปลอยมางานการไม่ทำ ทำแต่จะจับผู้ชายหน้าโง่สักคนเป็นผัว”
“พวกเธอก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกครับคุณพ่อ มันคือธุรกิจแลกเปลี่ยนกันได้ความพอใจกันทั้งสองฝ่าย วินๆ อย่าหวงเลยผมรู้ว่าควรเลือกเมียแบบไหน”
“แบบไหนล่ะที่จะเป็นเมียแกไหนบอกมาสิ..” คุณธัชกอดอกมองลูกชาย
“ก็แบบที่พ่อบังคับให้ผมมีไงล่ะ” ได้ทีธีโอก็ย้อนกลับบิดา คุณธัชหัวเราะเบาๆ แต่แววตาท่านไม่มีรอยยิ้มสักนิด
“จะบอกอะไรให้นะธีโอ ผู้หญิงที่จะเป็นเมียและแม่ที่ดี ไม่ได้หมายความถึงผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง หรือสวยงามชาติตระกูลดีมาจากไหน แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความดีงาม ดีพร้อมที่จะเป็นแม่และเมีย มีความรักเอาใจใส่ต่อสามี ซื่อสัตย์ ขยันและไม่ไร้ค่านั่นหมายถึงพวกเธอสามารถดูแลและยืนหยัดด้วยตัวเองได้โดยไม่ต้องใช้ร่างกายแลกเงินหรือเพื่อความสุขสบายอันฉาบฉวยเหมือนผู้หญิงพวกนั้นของแก.. แน่นอน เหมือนแม่ของแก แม่ของแกเป็นผู้หญิงที่สวยสมบูรณ์แบบเธอเป็นแม่และเมียที่ดีและพ่อก็รักแม่ของแกมาก มากที่สุด..” คุณธัชยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงภรรยาผู้ล่วงลับ...
“แต่พ่อก็อยากจะมีเมียใหม่ เมียเด็กคราวลูก” ธีโอยังคงไม่ยอมแพ้เพราะหวงบิดา
“พ่อแก่แล้วธีโอ.. บางครั้งก็เหงาและอยากมีเพื่อนไว้ดูแลยามป่วยไข้ มีเพื่อนคุยเพื่อนคิด ไม่ได้มีความต้องการอย่างคนหนุ่มเลือดร้อนอย่างแกหรอก แต่ก็ไม่แน่ เพราะหนูชีวาสวยน่ารัก มีคุณสมบัติเหมือนแม่แกไม่มีผิด นั่นล่ะคือเหตุผลว่าทำไมพ่อเลือกหนูชีวา..”
“หึ ผมไม่เชื่อหรอกว่ายายเด็กบ้านนอกนั่นจะมีอะไรมาเทียบแม่ของผมได้”
“แกยังไม่เคยเห็นไม่แม้แต่จะสนใจหรือชายตาแล แกจะรู้ได้ยังไงว่าหนูชีวาเทียบแม่ของแกไม่ได้..”
“แต่ผม..”
“เอาล่ะฉันขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว หากไม่สามารถทำตามข้อตกลงได้ ก็ให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามพินัยกรรม..” พูดจบคุณธัชก็ตัดบทด้วยการเดินหนีลูกชายไปเสียเอง แต่ใบหน้าดุดันยามอยู่ลับหลังลูกชายนั้นกลับระบายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ธีโอจะต้องติดกับที่เขาวางไว้แน่นอน...
สามวันต่อมาธีโอก็เดินทางมายังไร่ดวงใจเพื่อทำภารกิจให้เสร็จสมบูรณ์ ภารกิจทำลูก ทำหลานให้พ่อได้อุ้ม เขาตั้งใจว่าจะมานอนกับแม่เมียในนามของเขา หลับหูหลับตานอนกับเธอเป็นเมียสักสองสามรอบเพื่อให้เจ้าหล่อนท้อง หลังจากนั้นเก้าเดือนเขาจะมารับลูกของเขากลับไปให้บิดา หากเจ้าหล่อนไม่ยินยอมเขาก็จะใช้วิธีบางอย่างกับตัวเองและกับขวัญชีวา ธีโอเตรียมยาปลุกอารมณ์มาพร้อม เผื่อว่าเจ้าหล่อนหน้าตาดูไม่ได้รูปร่างอ้วนฉุไม่สวยไม่ถูกใจเขา เขาก็คิดว่าจะกินยากระตุ้นอารมณ์เพื่อภารกิจจะได้เสร็จๆ ไป ชายหนุ่มคิดอย่างคนเห็นแก่ตัวและคลุกคลีอยู่กับสาวสังคมสวยงามแต่งตัวจัดจ้านและเป็นงาน
ความจริงแล้วเขาก็ไม่ได้รังเกียจหรือจะคบผู้หญิงที่หน้าตาสักเท่าไหร่แต่ก็ยอมรับว่า ความสวยงามของหญิงสาวมันดึงดูดใจและสร้างความคึกคักเร่าร้อนได้มากเลยทีเดียว ผู้หญิงบางคนศัลยกรรมมาจนสวยพริ้ง ซึ่งเขาก็ไม่เคยนึกรังเกียจเพราะเรื่องศัลยกรรมใครๆ ก็ทำกันและผู้หญิงทุกคนก็ต้องอยากสวย อยากมีอะไรที่ดึงดูเพศตรงข้าม เขาเป็นผู้ชายที่ชอบอะไรสวยๆ งามๆ เหมือนผู้ชายอีกหลายๆ คน แต่ธีโอก็ยอมรับว่า หากคนที่จะมาเป็นเมียเขาจริงๆ นั้นขอแค่เธอไม่ขี้เหร่จนเกินไป ก็พอจะรับได้เพราะอย่างน้อยเขาก็เชื่อว่า ความดีงามของหญิงสาว เป็นสิ่งที่จะอยู่คงทนและทำให้ครอบครัวมีความสุข เหมือนที่ครอบครัวของเขามีในครั้งที่มารดายังอยู่ มารดาของเขาทำงานเก่งทั้งในบ้านและนอกบ้านท่านอ่อนโยนแต่ก็แกร่งในที เป็นผู้หญิงสวยและฉลาดเฉลียวและบิดาก็เกรงใจท่านมากที่สุด เขาเห็นแต่ภาพความรักความสุขความอบอุ่นของบิดามารดาเมื่อนึกถึงคำว่าครอบครัว และเมื่อเขาคบหาหญิงสาวมากหน้าหลายตา ธีโอกลับพบว่าไม่มีสักคนที่จะมีคุณสมบัติใดเหมือนหรือคล้ายมารดาของตนแม้แต่นิด และทุกครั้งมันจะเริ่มต้นด้วยความพอใจ เงินและเซ็กซ์ และจบลงที่เตียงก่อนแยกย้ายกันเมื่อต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ต้องการ
ผู้หญิงบางคนทำงานเก่ง คล่องแคล่วสวยงามแต่งี่เง่าจุกจิกจนเขาระอาใจจนเลิกคบหา บางคนสวยแต่อ่อนแอจนเหมือนไร้สมอง บางคนก็กระด้างเก่งกล้าจนเกินงาม บางคนก็แสดงความเป็นเจ้าของมากเกินไปและบางคนก็ตาโตเกินไปเมื่อรู้ว่าเขารวยแค่ไหน บางคนเหมือนจะดีในช่วงแรกแต่พอคบไปสักระยะก็ทำท่ากระเหี้ยนกระหืออยากได้ใคร่มีจนเกินงาม ซึ่งชีวิตในวัยหนุ่มสามสิบกว่าปีเขาก็ผ่านผู้หญิงมาหลายรูปแบบ บางคนเขาอาจจะให้โอกาสเจ้าหล่อนอยู่หลายวันแต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดและสิ้นสุดลงแค่คำว่าคู่ควง... ทำให้เขาเลิกคิดถึงชีวิตครอบครัวแบบที่อยากจะมีจะว่าเขาเลือกมากก็ได้ ใครๆ ก็อยากเลือกสิ่งดีๆ ให้กับตัวเองกันทั้งนั้น...
บทที่ 75. ตอนอวสาน“ชีวาจ๋า พี่ผิดไปแล้ว ลูกจ๋า พ่อผิดไปแล้ว ต่อไปพ่อจะไม่พูดแบบนี้อีก พ่อรักน้องธามที่สุดในโลก..” ธีโอแทบใจขาดเมื่อเจอลูกชายเมินหน้าหนี ชายหนุ่มหน้าเศร้าซีดเซียวจนขวัญชีวาสงสารสามี“น้องธามครับ เลิกงอนคุณพ่อนะครับ เห็นไหมคุณพ่อจะร้องไห้เพราะน้องธามงอนแล้ว คนดีของคุณแม่ รักคุณพ่อนะคะ เลิกงอนนะลูก รักกันๆ นะคะ..” ขวัญชีวาก้มลงพูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนน่าฟัง ธีโอลุ้นอย่างหนักว่าลูกชายตัวน้อยจะเลิกงอนและหันกลับมามองเขาหรือยอมให้เขาอุ้มหรือไม่เพราะหลังจากที่หลุดปากพูดประโยคแย่ๆ นั้นออกไปน้องธามก็นิ่งเงียบไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้พอใครจะเข้าใกล้ก็สะบัดตัวเหวี่ยงแขนไปมาทั้งยังขว้างปาของเล่นใส่ทุกคนที่เข้าใกล้อย่างเกเร“น้องธามครับ ที่รัก คนดี พ่อทูนหัวลูกรักของพ่อมาหาพ่อนะครับน้องธามจ๋า..” ธีโอขยับไปใกล้แล้วโอบกอดทั้งแม่ทั้งลูกไว้ในอ้อมแขน น้องธามเงยหน้าขึ้นมองสบตาผู้เป็นพ่อดวงตาใสๆ นั้นทำให้หัวใจของผู้เป็นพ่อเต้นแรง ลูกชายตัวแสบนี่ช่างเหมือนเขาเสียจริงๆ แต่โครงหน้าก็มีแววหวานเหมือนขวัญชีวา ยิ่งดวงตาใสๆ เหมือนแม่นี่ล่ะร้ายนักมองทีไรหัวใจเขาละลายทุกที เหมือนตอนนี้ไงล่ะ...น
บทที่ 74.“ถามอะไรหน่อยสิคะ”“ว่ามาเลยครับคนสวย” ธีโอเท้าแขนกับที่นอนมองสบตาภรรยา“ทำไมพี่ธีโอต้องลงทุนทำร้ายจิตใจชีวาขนาดนั้นด้วยคะ ความจริงพี่ธีโอบอกความจริงชีวา ชีวาก็เข้าใจและยอมรับแผนการพี่ธีโอได้นะคะ” หญิงสาวถามสิ่งที่เธอสงสัยอยู่ในใจ“ก็เพราะชีวาเข้าใจอะไรง่าย และรักทุกคนไงล่ะพี่จึงต้องผลักไสชีวาออกไปให้ห่างๆ” หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ“ชายแดนบอกพี่ว่าชีวาน่ะดื้อเงียบได้น่าโมโหมากและรักทุกคนมาก จะยอมทุกทุกอย่างเพื่อให้คนที่รักปลอดภัยและจะไม่ยอมให้ใครอยู่สู้เพียงลำพัง..หากพี่บอกความจริงชีวา ชีวาก็จะไม่ยอมออกจากไร่ชีวาจะอยู่ช่วยพี่ซึ่งจะทำให้พี่เป็นกังวลและห่วงชีวากับลูกมากขึ้น และสิ่งที่พี่กลัวคือ กลัวว่าคุณดวงพรรู้ว่าชีวาท้องแล้วจะทำร้ายชีวากับลูกหรือไม่ก็อาจจะใช้ชีวาเป็นเครื่องมือต่อรองอะไรบางอย่าง...”“ก็เลยเลือกที่จะพูดร้ายๆ ทำตัวร้ายๆ กับชีวาน่ะเหรอคะ หากชีวาไม่เข้าใจ ชีวางี่เง่าจะทำไงคะ”ขวัญชีวายิ้มบางๆ ให้สามีและยอมรับว่าที่เขาพูดมาจริงทุกอย่าง หากเธอรู้ว่าเขากำลังทำอะไรเธอจะไม่มีวันทิ้งเขาและจะอยู่เคียงข้างเพื่อช่วยเขา แต่นั่นล่ะคือปัญหาเพราะธีโอจะห่วงเธอกับลูก
บทที่ 73.“เจมมี่ว่าเราจะต้องได้รับข่าวดีเร็วๆ นี้แน่ๆ เลยค่ะคุณชีวา”“นั่นสิ แต่อย่าเพิ่งไปแซ็วเขานะเจมมี่”“ฮ่ะ เจมมี่จะพยายามกดต่อมเผือกไว้อย่างสุดความสามารถ..” ทั้งสองหัวเราะให้กันธีโอขมวดคิ้วอย่างสงสัย“มีอะไรกันหรือสองคนนี้มีความลับอะไรกัน”“ไม่มีค่ะแค่มีอะไรดีๆ ที่ต้องรอ..” ขวัญชีวายิ้มหวานให้สามี“อะไรหรือ..”“ยังบอกไม่ได้ค่ะ เราไปหาพี่แดนกับริสากันดีกว่าได้ฤกษ์ส่งตัวแล้ว..” ขวัญชีวาควงแขนสามีไปหาบ่าวสาวที่ยิ้มแย้มด้วยความสุขชายแดนมองเจ้าสาวที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนห่มผ้าหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกว้างที่โรยกลีบกุหลาบไว้จนเต็มที่นอนรวมไปถึงทั้งห้องนั้นเต็มไปด้วย PrincessNarisa ที่บานงดงามในวันแต่งงานของเขาและกลิ่นหอมอบอวลไปทั้งห้องหอ“ว้าเจ้าสาวหลับเสียแล้ว พี่แดนจะลักหลับเจ้าสาวดีมั้ยน้า..” ชายแดนแกล้งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มนุ่มและลูบไล้บั้นท้ายงามงอนเบาๆ คนที่หลับตานอนเกร็งอยู่นั้นลืมตาทันทีและทำท่าว่าจะต่อว่าเขาด้วย...“พะ พี่ แด...” เจ้าสาวคนสวยไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกมาเจ้าบ่าวที่จ้องจะพาเจ้าสาวเข้าหอมาตลอดก็ประทับจุมพิตเร่าร้อนลงบนกลีบปากงามทันทีปิดกั้นเสียงหวานไว้ด้วยเรียวป
บทที่ 72.“ชีวาขอโทษค่ะ..” ขวัญชีวาพูดเพียงเท่านั้นร่างบางก็หมดสติไปทันที“เจมส์ ตามหมอเร็ว..” ธีโอช้อนร่างภรรยาไว้ในวงแขนแล้วพาไปยังห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว เคนอยู่เคลียร์พื้นที่กับสารวัตรกวินอย่างรู้หน้าที่ในขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจซึ่งแฝงตัวอยู่ในชั้นนี้ก็ค่อยๆ ออกมาทำหน้าที่ของตนอย่างรวดเร็วเช่นกัน งานนี้พวกเขาทำกันเงียบที่สุดให้คนรู้น้อยที่สุด เพื่อความปลอดภัยและของคนไข้และแพทย์พยาบาลรวมไปถึงชื่อเสียงของโรงพยาบาล...ขวัญชีวามองควันที่พวยพุ่งออกจากปล่องเมรุด้วยความโศกเศร้า แม้ตั้งแต่เล็กจนโตเธอกับดวงชีวันไม่ค่อยสนิทสนมกันนัก เรียกได้ว่าแทบไม่เคยได้พูดคุยกันอย่างสนิทสนมรักใคร่ประสาพี่น้องฝาแฝดเลยก็ว่าได้ แต่สำหรับเธอนั้นดวงชีวันก็ยังคงเป็นพี่สาวเป็นญาติคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ การจากไปก่อนวัยอันควรของดวงชีวันก็ทำให้เธอเสียใจอยู่ไม่น้อย...“อย่าเสียใจไปเลยค่ะคุณหนู คุณหนูยังมีพวกเรานะคะ” พี่ต้อยพี่ติ่งเดินมาโอบกอดคุณหนูของตน ขวัญชีวายิ้มให้ทั้งสองแล้วพยักหน้าช้าๆ“เรากลับกันดีกว่าค่ะพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่” ขวัญชีวาเดินกลับไปที่รถซึ่งธีโอกับคุณธัชยืนรออยู่พร้อมด้วยนมนวลกับเจมส์“เหนื่อยไหมที่
บทที่ 71.“นั่นไงคุณแม่ของฉัน น้อยอยู่ที่นี่ล่ะไม่ต้องตามไป”“แต่.. น้อยเป็นห่วงนะคะ”“ไม่เป็นไรหรอก คุณแม่ไม่ทำอะไรฉันหรอก รออยู่นี่ล่ะ” ขวัญชีวาบอกพร้อมทั้งเดินไปหาคุณดวงพรในชุดพยาบาลที่กวักมือเรียกไวๆ น้อยมองตามเจ้านายสาวอย่างเป็นห่วงรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่“อีน้อยทำถูกมั้ยวะเนี่ย ใครๆ ก็บอกว่าคุณท่านให้ดูแลคุณผู้หญิงดีๆ” น้อยเกาหัวแกรกๆ อย่างสับสนเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดึงเจ้านายของตนเข้าไปตรงบันไดหนีไฟอย่างไม่เบามือนัก...“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน..” น้อยตัดสินใจเดินตามขวัญชีวาเข้าไปคิดในใจว่าเผื่อมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นตนอาจจะช่วยได้...“เบาๆ ค่ะคุณแม่ ชีวากำลังท้องอยู่ค่ะ” ขวัญชีวาร้องบอกเมื่อคุณดวงพรดึงกระชากเธอให้เดินตามไป หญิงสาวหอบน้อยๆ เมื่อเดินขึ้นบนไดมาแล้วสามชั้น ทางเดินหนีไฟไม่ค่อยมีคนใช้นักมันจึงเงียบสงัดจนเธอรู้สึกกลัว ยิ่งเห็นแววตาของคุณดวงพรขวัญชีวาไม่อยากยอมรับเลยว่าเธอคิดผิด... แต่มันคงสายไปแล้วตอนนี้เธอควรตั้งสติและหาทางเอาตัวรอดจากคุณดวงพรที่เหมือนคนบ้าไร้สติเข้าไปทุกที...“ก็ดีสิ..”“ค่ะ คุณแม่กำลังจะมีหลาน”หญิงสาวพยายามพูดให้คุณดวงพรเห็นแก่ชีวิตเล็กๆ ในตัวเธอ“ไหนคุณแม่ว่า
บทที่ 70.ธีโอรู้สึกหงุดหงิดและใจไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาคมเฝ้ามองห้องนั่งเล่นซึ่งขวัญชีวาอยู่ที่นั่นตั้งแต่รับประทานอาหารกลางวันเสร็จ จนตอนนี้บ่ายคล้อยแล้วขวัญชีวายังไม่ยอมออกมาพบใครๆ ทั้งยังสั่งไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเธออีกด้วย“ผมจะพาชีวากลับไร่ คิดว่าสภาพแวดล้อมดีๆ จะทำให้ชีวาดีขึ้น” ชายหนุ่มพูดขึ้นในที่สุดเพราะคิดว่าหากพาเธอกลับไปไร่ได้พบบรรยากาศดีๆ บริสุทธิ์สดชื่นจะทำให้ขวัญชีวาดีขึ้น“ก็ดีนะคะ คุณหนูบ่นคิดถึงไร่ตลอด”“พาเมียไปเถอะ เดี๋ยวพ่อก็จะไปด้วย” คุณธัชบอกลูกชายและเห็นด้วยกับความคิดของธีโอ“แต่ผมว่าจะพาชีวาไปเยี่ยมชีวันก่อนกลับ อย่างน้อยๆ ก็ให้ทั้งสองได้พบกันก่อน.. สารวัตรกวินโทร. มาบอกว่าอาการของดวงชีวันเหมือนจะดีขึ้นหากเธอดีขึ้นจริงๆ ผมจะรักษาเธอให้หาย” ธีโอบอกเบาๆ เขาคิดจะทำอย่างนั้นจริงๆ อย่างน้อยดวงชีวันก็ถือว่าเป็นพี่สาวของขวัญชีวา“จริงๆ แล้วคุณหนูชีวันก็น่าสงสารนะคะ ถูกเลี้ยงดูมานั้นแทนที่จะได้รับการเลี้ยงดูที่ดีแต่ต้องมาถูกทำลายเพียงเพราะความอิจฉาริษยาของคนที่เป็นป้าแท้ๆ ของตัวเอง คุณดวงพรตั้งใจให้เด็กทั้งสองเกลียดกันเธอต้องการให้เด็กๆ พลัดพรากห่างไกลกันทั้