ใบหน้าหล่อเหลาตึงจัดเมื่อวันนี้เขาถูกบิดาเรียกมาเพียงเพื่อจะพูดถึงผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาที่ตนไม่เคยใส่ใจหรือไม่คิดจะจดจำเลยสักนิด
“คุณพ่อก็รู้ว่าผมไม่ได้เต็มใจอยากจะเอาแม่นั่นเป็นเมีย”
“จะอยากได้หรือไม่เขาก็เป็นเมีย เอาน่า พ่อแค่อยากอุ้มหลานและหนูชีวาก็น่าจะเป็นแม่ที่ดีมีหลานที่น่ารักให้พ่อได้”
“อ้อ ชื่อชีวาหรอกหรือ ผมจำไม่ได้เลยว่าเมียผมชื่อนี้” ธีโอแค่ยิ้มหยันๆ
“หนูชีวา ชื่อขวัญชีวา สวยน่ารัก และเก่งมาก หึ.. พ่อล่ะอยากหนุ่มแน่นกว่านี้นัก รับรองเลยว่าจะไม่ปล่อยให้หนูชีวาหลุดมือไปเลยล่ะ..” คำพูดของบาดเหมือนเทน้ำมันราดบนกองไฟดวงตาคมของธีโอวาววับขึ้นมาทันที คุณธัชลอบยิ้มธีโอนั้นหวงตนมากไม่ยอมให้ใครเข้ามาวอแวซึ่งคุณธัชเองก็ไม่คิดจะหาหญิงสาวคนไหนมาแทนที่ภรรยาที่เสียชีวิตไปนานแล้ว ซึ่งข้อนี้เองคุณธัชจึงพูดยั่วลูกชายและมันก็ได้ผล
“อย่าคิดหาใครมาแทนที่แม่ของผมเสียให้ยาก นอกจากคุณแม่แล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมาะกับคุณพ่อหรอก”
“แล้วแกล่ะ ผู้หญิงคนไหนจะเหมาะ.. อย่าบอกนะว่าแม่สาวๆ สังคมที่วันๆ เอาแต่แต่งตัวสวยอวดกัน แล้วก็ควงกันลอยไปลอยมางานการไม่ทำ ทำแต่จะจับผู้ชายหน้าโง่สักคนเป็นผัว”
“พวกเธอก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกครับคุณพ่อ มันคือธุรกิจแลกเปลี่ยนกันได้ความพอใจกันทั้งสองฝ่าย วินๆ อย่าหวงเลยผมรู้ว่าควรเลือกเมียแบบไหน”
“แบบไหนล่ะที่จะเป็นเมียแกไหนบอกมาสิ..” คุณธัชกอดอกมองลูกชาย
“ก็แบบที่พ่อบังคับให้ผมมีไงล่ะ” ได้ทีธีโอก็ย้อนกลับบิดา คุณธัชหัวเราะเบาๆ แต่แววตาท่านไม่มีรอยยิ้มสักนิด
“จะบอกอะไรให้นะธีโอ ผู้หญิงที่จะเป็นเมียและแม่ที่ดี ไม่ได้หมายความถึงผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง หรือสวยงามชาติตระกูลดีมาจากไหน แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความดีงาม ดีพร้อมที่จะเป็นแม่และเมีย มีความรักเอาใจใส่ต่อสามี ซื่อสัตย์ ขยันและไม่ไร้ค่านั่นหมายถึงพวกเธอสามารถดูแลและยืนหยัดด้วยตัวเองได้โดยไม่ต้องใช้ร่างกายแลกเงินหรือเพื่อความสุขสบายอันฉาบฉวยเหมือนผู้หญิงพวกนั้นของแก.. แน่นอน เหมือนแม่ของแก แม่ของแกเป็นผู้หญิงที่สวยสมบูรณ์แบบเธอเป็นแม่และเมียที่ดีและพ่อก็รักแม่ของแกมาก มากที่สุด..” คุณธัชยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงภรรยาผู้ล่วงลับ...
“แต่พ่อก็อยากจะมีเมียใหม่ เมียเด็กคราวลูก” ธีโอยังคงไม่ยอมแพ้เพราะหวงบิดา
“พ่อแก่แล้วธีโอ.. บางครั้งก็เหงาและอยากมีเพื่อนไว้ดูแลยามป่วยไข้ มีเพื่อนคุยเพื่อนคิด ไม่ได้มีความต้องการอย่างคนหนุ่มเลือดร้อนอย่างแกหรอก แต่ก็ไม่แน่ เพราะหนูชีวาสวยน่ารัก มีคุณสมบัติเหมือนแม่แกไม่มีผิด นั่นล่ะคือเหตุผลว่าทำไมพ่อเลือกหนูชีวา..”
“หึ ผมไม่เชื่อหรอกว่ายายเด็กบ้านนอกนั่นจะมีอะไรมาเทียบแม่ของผมได้”
“แกยังไม่เคยเห็นไม่แม้แต่จะสนใจหรือชายตาแล แกจะรู้ได้ยังไงว่าหนูชีวาเทียบแม่ของแกไม่ได้..”
“แต่ผม..”
“เอาล่ะฉันขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว หากไม่สามารถทำตามข้อตกลงได้ ก็ให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามพินัยกรรม..” พูดจบคุณธัชก็ตัดบทด้วยการเดินหนีลูกชายไปเสียเอง แต่ใบหน้าดุดันยามอยู่ลับหลังลูกชายนั้นกลับระบายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ธีโอจะต้องติดกับที่เขาวางไว้แน่นอน...
สามวันต่อมาธีโอก็เดินทางมายังไร่ดวงใจเพื่อทำภารกิจให้เสร็จสมบูรณ์ ภารกิจทำลูก ทำหลานให้พ่อได้อุ้ม เขาตั้งใจว่าจะมานอนกับแม่เมียในนามของเขา หลับหูหลับตานอนกับเธอเป็นเมียสักสองสามรอบเพื่อให้เจ้าหล่อนท้อง หลังจากนั้นเก้าเดือนเขาจะมารับลูกของเขากลับไปให้บิดา หากเจ้าหล่อนไม่ยินยอมเขาก็จะใช้วิธีบางอย่างกับตัวเองและกับขวัญชีวา ธีโอเตรียมยาปลุกอารมณ์มาพร้อม เผื่อว่าเจ้าหล่อนหน้าตาดูไม่ได้รูปร่างอ้วนฉุไม่สวยไม่ถูกใจเขา เขาก็คิดว่าจะกินยากระตุ้นอารมณ์เพื่อภารกิจจะได้เสร็จๆ ไป ชายหนุ่มคิดอย่างคนเห็นแก่ตัวและคลุกคลีอยู่กับสาวสังคมสวยงามแต่งตัวจัดจ้านและเป็นงาน
ความจริงแล้วเขาก็ไม่ได้รังเกียจหรือจะคบผู้หญิงที่หน้าตาสักเท่าไหร่แต่ก็ยอมรับว่า ความสวยงามของหญิงสาวมันดึงดูดใจและสร้างความคึกคักเร่าร้อนได้มากเลยทีเดียว ผู้หญิงบางคนศัลยกรรมมาจนสวยพริ้ง ซึ่งเขาก็ไม่เคยนึกรังเกียจเพราะเรื่องศัลยกรรมใครๆ ก็ทำกันและผู้หญิงทุกคนก็ต้องอยากสวย อยากมีอะไรที่ดึงดูเพศตรงข้าม เขาเป็นผู้ชายที่ชอบอะไรสวยๆ งามๆ เหมือนผู้ชายอีกหลายๆ คน แต่ธีโอก็ยอมรับว่า หากคนที่จะมาเป็นเมียเขาจริงๆ นั้นขอแค่เธอไม่ขี้เหร่จนเกินไป ก็พอจะรับได้เพราะอย่างน้อยเขาก็เชื่อว่า ความดีงามของหญิงสาว เป็นสิ่งที่จะอยู่คงทนและทำให้ครอบครัวมีความสุข เหมือนที่ครอบครัวของเขามีในครั้งที่มารดายังอยู่ มารดาของเขาทำงานเก่งทั้งในบ้านและนอกบ้านท่านอ่อนโยนแต่ก็แกร่งในที เป็นผู้หญิงสวยและฉลาดเฉลียวและบิดาก็เกรงใจท่านมากที่สุด เขาเห็นแต่ภาพความรักความสุขความอบอุ่นของบิดามารดาเมื่อนึกถึงคำว่าครอบครัว และเมื่อเขาคบหาหญิงสาวมากหน้าหลายตา ธีโอกลับพบว่าไม่มีสักคนที่จะมีคุณสมบัติใดเหมือนหรือคล้ายมารดาของตนแม้แต่นิด และทุกครั้งมันจะเริ่มต้นด้วยความพอใจ เงินและเซ็กซ์ และจบลงที่เตียงก่อนแยกย้ายกันเมื่อต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ต้องการ
ผู้หญิงบางคนทำงานเก่ง คล่องแคล่วสวยงามแต่งี่เง่าจุกจิกจนเขาระอาใจจนเลิกคบหา บางคนสวยแต่อ่อนแอจนเหมือนไร้สมอง บางคนก็กระด้างเก่งกล้าจนเกินงาม บางคนก็แสดงความเป็นเจ้าของมากเกินไปและบางคนก็ตาโตเกินไปเมื่อรู้ว่าเขารวยแค่ไหน บางคนเหมือนจะดีในช่วงแรกแต่พอคบไปสักระยะก็ทำท่ากระเหี้ยนกระหืออยากได้ใคร่มีจนเกินงาม ซึ่งชีวิตในวัยหนุ่มสามสิบกว่าปีเขาก็ผ่านผู้หญิงมาหลายรูปแบบ บางคนเขาอาจจะให้โอกาสเจ้าหล่อนอยู่หลายวันแต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดและสิ้นสุดลงแค่คำว่าคู่ควง... ทำให้เขาเลิกคิดถึงชีวิตครอบครัวแบบที่อยากจะมีจะว่าเขาเลือกมากก็ได้ ใครๆ ก็อยากเลือกสิ่งดีๆ ให้กับตัวเองกันทั้งนั้น...
บทที่10.“ทำไมมารอบนี้ดูดีขึ้นตั้งเยอะวะ” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเมื่อเห็นป้ายทางเข้าไร่เมื่อเห็นว่าป้ายไร่ดวงใจซึ่งเขาจำได้ดีว่าเมื่อสองปีที่แล้วป้ายไร่นั้นผุพังห้อยต่องแต่งสีซีดจางแทบมองไม่เห็นว่ามันเขียนว่าอย่างไรและเขาก็เกือบจะขับรถเลยไปทิศทางอื่น หากบิดาไม่บอกว่าทางนี้คือทางเข้าไร่ แล้วต้นไม้ในไร่หลายร้อยต้นยืนต้นตายและแคระแกร็นหญ้าสูงท่วมหัวดูแห้งแล้งและขาดการเอาใจใส่ แต่ตอนนี้มันดูเขียวขจีมีต้นไม้หลายต้นถูกปลูกขึ้นใหม่ หญ้าที่เคยสูงท่วมหัวแห้งกรอบไม่มีให้เห็น แต่หญ้าถูกตัดให้โล่งเตียนดูสบายตาและดูร่มรื่นขึ้น เขาเห็นสวนผักหลากหลายชนิดอยู่ข้างทางมีคนสองคนกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับแปลงผักสายน้ำที่พวยพุ่งออกจากท่อน้ำสปริงเกอร์หมุนไปรอบๆ ทำให้บริเวณโดยรอบชุ่มฉ่ำแปลงดอกดาวเรืองและดอกไม้หลากสีที่ปลูกเพื่อล่อแมลงอยู่รอบๆ แปลงผักก็สวยงามน่ามองธีโอขับรถไปเรื่อยๆ และมองสำรวจไร่ดวงใจที่ดูสวยงามมากขึ้นอย่างอดทึ่งไม่ได้ กระถางดอกไม้และไม้ประดับที่วางเรียงรายอย่างสวยงามตลอดทางเดินเข้าสู่ตัวบ้านที่ถูกทาสีใหม่และปรับปรุงตกแต่งดูน่าอยู่มาก เพราะเค้าโครงเดิมของบ้านไม้หลังนี้สวยอยู่แล้วและเป็นแบบบ้านแบบ
บทที่11. เหมือนโลกหยุดหมุนอีกครั้งหนุ่มสาวมองสบตากันนิ่งอยู่ชั่วครู่แม้ในระยะที่ไม่ใกล้นักแต่เหมือนมีสายใยบางอย่างที่ทำให้ใจสองดวงเต้นกระหน่ำและไหวสะท้านอย่างไม่อาจจะอธิบายได้...“เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนคุณลุงค่ะ ริสาจำไม่ได้ว่าชื่ออะไร หน้าตาน่ารักดีนะคะ แต่เธอมีคนรักแล้ว” นริสาเอ่ยขึ้นน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความอิจฉาไม่น้อย“อ้อ เหรอครับ” ไม่รู้ทำไมธีโอถึงได้รู้สึกหงุดหงิดที่รู้ว่าเจ้าหล่อนมีเจ้าของแล้ว ชายหนุ่มตัดใจเดินตามริสาไปหานายอำเภอวันชัยแต่ดวงตากลมโตและใบหน้ากระจุมกระจิ๋มน่ารักของสาวเจ้ายังคงรบกวนจิตใจเขาไม่หาย ผู้หญิงหน้าตาลักษณะอ่อนหวานแบบนี้ไม่เคยอยู่ในลิสต์ในสเป๊กของคู่ควงของเขาเลยแต่ทำไมเขาถึงได้กระวนกระวายคิดถึงแต่เจ้าหล่อนกันนะ ธีโอหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้นแต่ชายหนุ่มพยายามระงับอารมณ์และสีหน้าให้เป็นปกติ...ในขณะเดียวกันนั้นเองขวัญชีวาเองก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้าที่เห็น เขา สามีในนามของเธอปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ดีที่ว่าเธอเล่นเพลงจบแล้วจึงเห็นเขา หากว่าเห็นธีโอตอนที่กำลังเล่นดนตรีอยู่ไม่แน่ว่าเธออาจจะเล่นผิดเพี้ยนไปก็ได้ด้วยความตกใจและคาดไม่ถึง..เขามาทำไม แต่เ
บทที่12.เหมือนโลกหยุดหมุนอีกครั้งหนุ่มสาวมองสบตากันนิ่งอยู่ชั่วครู่แม้ในระยะที่ไม่ใกล้นักแต่เหมือนมีสายใยบางอย่างที่ทำให้ใจสองดวงเต้นกระหน่ำและไหวสะท้านอย่างไม่อาจจะอธิบายได้...“เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนคุณลุงค่ะ ริสาจำไม่ได้ว่าชื่ออะไร หน้าตาน่ารักดีนะคะ แต่เธอมีคนรักแล้ว” นริสาเอ่ยขึ้นน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความอิจฉาไม่น้อย“อ้อ เหรอครับ” ไม่รู้ทำไมธีโอถึงได้รู้สึกหงุดหงิดที่รู้ว่าเจ้าหล่อนมีเจ้าของแล้ว ชายหนุ่มตัดใจเดินตามริสาไปหานายอำเภอวันชัยแต่ดวงตากลมโตและใบหน้ากระจุมกระจิ๋มน่ารักของสาวเจ้ายังคงรบกวนจิตใจเขาไม่หาย ผู้หญิงหน้าตาลักษณะอ่อนหวานแบบนี้ไม่เคยอยู่ในลิสต์ในสเป๊กของคู่ควงของเขาเลยแต่ทำไมเขาถึงได้กระวนกระวายคิดถึงแต่เจ้าหล่อนกันนะ ธีโอหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้นแต่ชายหนุ่มพยายามระงับอารมณ์และสีหน้าให้เป็นปกติ...ในขณะเดียวกันนั้นเองขวัญชีวาเองก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้าที่เห็น เขา สามีในนามของเธอปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ดีที่ว่าเธอเล่นเพลงจบแล้วจึงเห็นเขา หากว่าเห็นธีโอตอนที่กำลังเล่นดนตรีอยู่ไม่แน่ว่าเธออาจจะเล่นผิดเพี้ยนไปก็ได้ด้วยความตกใจและคาดไม่ถึง..เขามาทำไม แต่เห
บทที่13.ขวัญชีวายืนนิ่งจ้องมองชายหนุ่มที่ลุกขึ้นยืนมองเธอนิ่งอย่างตะลึงเล็กน้อยใจสาวเต้นระรัวเนื้อตัวเย็นเฉียบขึ้นมาทันทีและแทบจะก้าวขาไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อพบเขาอีกครั้ง...ธีโอ.. ธราดล แอนเดอร์สัน สามีของเธอนั่นเอง..“หนูเล็กมานั่งตรงนี้ก่อนลูก แดนด้วยมานี่มา มารู้จักกับลูกชายเพื่อนลุงด้วย”“ค่ะคุณลุง” ขวัญชีวาซึ่งเปลี่ยนชุดมาสวมเดรสกระโปรงสีชมพูหวานๆ แบบเรียบร้อยอ่อนหวานเดินมานั่งข้างๆ นายอำเภอวันชัยโดยธีโอมองตามเธอทุกฝีก้าว...“ธีโอ นี่ชายแดนนะ เป็นลูกชายเพื่อนลุงเหมือนกันเขาเป็นเจ้าของไร่ติดกันกับไร่หนูเล็กนั่นล่ะ แดน นี่ธีโอลูกชายของไอ้ธัชเพื่อนลุง น่าจะอายุเท่ากันละมั้ง” นายอำเภอวันชัยแนะนำหนุ่มๆ ทั้งสอง“ยินดีที่ได้รู้จักครับ..” ชายแดนเป็นฝ่ายที่ค้อมศีรษะให้ก่อน ใบหน้าหล่อเหลาคมคายยิ้มละไม“ยินดีเช่นกันครับ” ธีโอเองก็ค้อมศีรษะและยิ้มให้ชายแดนเช่นกันแม้ในใจจะกรุ่นๆ เมื่อจำได้ว่าชายหนุ่มคนนี้คือคนเดียวกับที่ประคอง เมียของเขา ลงมาจากเวทีการแสดงด้วยท่าทางสนิทสนม...“ชีวามาลาคุณลุงกลับค่ะ”“แล้วกลับยังไงล่ะลูก”“ผมจะไปส่งน้องชีวาเองครับคุณพ่อ” ชายแดนจะเรียกนายอำเภอวันชัยว่าคุณพ่อเพ
บทที่14.“ฉันไม่ใช่ผู้ร้าย แต่เป็นสามีเธอ..” สรรพนามที่เอ่ยออกมาก็พลอยฟังดูกระด้างไปด้วย และเมื่อรู้ตัวว่าเผลอใส่อารมณ์ฉุนเฉียวกับเธอธีโอก็ถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อคิดได้ว่าขวัญชีวากับเขาเหมือนคนแปลกหน้าจะให้เธอมองเขาด้วยสายตาเป็นมิตรชื่นชมก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าจะเป็น แม้ที่ผ่านมาจะไม่เคยมีหญิงสาวคนไหนมองเขาด้วยแววตาแบบนี้ มีแต่คนที่มองเขาด้วยแววตาชื่นชมและพร้อมจะเข้ามาหาก็เถอะ...“ขอโทษที่ทำให้ตกใจ เอาล่ะเราเข้าบ้านกันเถอะ..” หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ แล้วก็ค่อยๆ ขยับตัวลงจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่รอเขาด้วยซ้ำ ธีโอมองตามคนที่เดินแกมวิ่งเข้าบ้านไปอย่างบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร... แต่ที่รู้แน่ๆ แก้มเมียของเขาหอมและนุ่มที่สุด.. ชายหนุ่มยกยิ้มบางๆ กับตัวเองทางด้านขวัญชีวาที่เข้ามาในห้องของตนแล้วก็ได้แต่ยืนหอบหายใจแรงๆ แล้วค่อยๆ นั่งลงบนเตียงสีหวานของตนอย่างหมดเรี่ยวแรง สัมผัสโดยไม่ตั้งใจเมื่อครู่ทำให้ใจสาวเต้นระรัวหวั่นไหวสะท้านไปทั้งกาย เธอบอกตัวเองไม่ถูกเลยว่าจะทำอย่างไรกับการปรากฏตัวขึ้นของธีโอ...จริงสิ แล้วเขาจะพักที่ไหน... ขวัญชีวาหน้าตื่นขึ้นอีกครั้งแล้วหันไปมองประตูอย่างหวาดหวั่น...ในขณะเดียวกั
บทที่15.“อรุณสวัสดิ์ครับนมนวล ชีวา..” ชายหนุ่มเรียกแม่นมของเธอเช่นเดียวกับที่เธอเรียกอย่างสนิทสนม แล้วเขาไปสนิทสนมกันตอนไหน..“ค่ะ..” หญิงสาวตอบรับสั้นๆ แล้วเดินเข้าบ้านไปเพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา ความอึดอัดแปลกๆ อัดแน่นอยู่ในอก“นมตั้งโต๊ะอาหารเลยนะคะคุณหนู”“ค่ะ” ขวัญชีวาบอกเบาๆ แล้วเดินออกไป ชายหนุ่มมองตามหญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาไปอย่างครุ่นคิดเช่นเดียวกันว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี... มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเอาไว้เลย...หนุ่มสาวนั่งรับประทานอาหารกันเงียบๆ โดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันจนเมื่ออิ่มแล้วขวัญชีวาก็ลุกขึ้นแล้วพูดกับเขาก่อน“ฉันไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่ทำไมนะคะ แต่เราควรคุยกันให้จบๆ กันไป จะได้ไม่ต้องอึดอัดกันทั้งสองฝ่าย” ธีโอเงยหน้ามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างทึ่งๆ จากเมื่อคืนที่เขาเห็นเธอนิ่งเงียบท่าทางสงบเสงี่ยมอ่อนหวานเรียบร้อยที่เขาคิดว่าเธอจะต้องว่านอนสอนง่ายไม่มีฤทธิ์มีเดชอะไร แต่แววตาของหญิงสาวตรงหน้าทำให้ธีโอรู้ได้ทันทีว่า ขวัญชีวาเป็นคนประเภท อ่อนนอกแข็งใน...“พูดมาก็ดีแล้ว ฉันเองก็มีเรื่องจะคุยกับเธอเหมือนกัน”“ถ้าอย่างนั้นเชิญที่ห้องทำงานค่ะ” หญิงสาวเดินนำหน้าไปก่อนธีโอถอ
บทที่16.“เอาล่ะ เรามาคุยกันดีๆ เป็นการเป็นงานดีกว่า” เลิกแกล้งเด็กได้แล้วธีโอก่อนที่เธอจะกลัวนายไปมากกว่านี้ เขาบอกตัวเองแล้วยืดตัวขึ้นแล้วช้อนอุ้มร่างเล็กเข้ามาในวงแขนแล้วอุ้มเธอมานั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ ขวัญชีวาอุทานเบาๆ แล้วรีบโอบรอบลำคอเขาไว้โดยอัตโนมัติใบหน้าสาวแดงก่ำตกใจจนพูดอะไรไม่ออก“ปละ ปล่อยได้มั้ยคะ”“ไม่ เราต้องคุยกันแบบนี้ล่ะจะได้ไม่ต้องตะโกนคุยกัน” พูดไปได้.. ธีโอขันตัวเอง แค่คุยกันในห้องเล็กๆ ไม่จำเป็นต้องตะโกนสักหน่อย และเขามั่นใจว่าคนในวงแขนค้อนเขาอย่างหมั่นไส้แต่หญิงสาวก็เมินหน้าหนีไม่ยอมสบตาทำให้เขาเห็นผิวแก้มเนียนสีน้ำผึ้งแดงปลั่งน่าหอมสักฟอด แต่ถ้าเขาหอมแก้มเธอตอนนี้รับรองได้ว่าสาวเจ้าตื่นตกใจไปมากกว่านี้แน่นอน...เย็นไว้ก่อนธีโอ อย่างไรเสียเธอไม่มีทางรอดมือเขาหรอกและไม่จำเป็นต้องใช้ยาบ้าๆ ที่แอบเตรียมมาด้วย... และเมื่อเขานึกถึงแผนที่เตรียมมาธีโอก็แทบจะหัวเราะก๊ากออกมาเสียให้ได้...“รีบพูดมาสิคะ”“ขวัญชีวา.. เรายังเป็นผัวเมียกันและสัญญาก็เหลืออีกสามปีที่เราจะต้องเป็นผัวเมียกันถูกมั้ย”“ค่ะ..” หญิงสาวตอบสั้นๆ และไม่มองหน้า...“เวลาคุยกับผู้ใหญ่มองหน้าด้วยคนสวย
บทที่17.ทางด้านธีโอซึ่งเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วก็เดินเลยมาที่ระเบียงบ้านซึ่งกว้างขวางสามารถมองเห็นไร่ส้มด้านนอกได้เกือบทั้งไร่ ด้วยสายตาของคนที่เคยผ่านการทำงานมามากรู้ได้ทันทีว่าที่นี่เคยรุ่งเรืองแค่ไหน ภาพผลส้มสีทองเหลืองอร่ามเต็มพื้นที่ภาพคนงานมากมายเดินยิ้มหัวทำงานอย่างมีความสุขมันเคยเกิดขึ้นที่นี่...แม้เขาจะดูเหมือนเป็นเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่หยิบจับแต่ปากกา เหมือนว่าเขาเป็นชายหนุ่มเจ้าสำอางที่ลอยไปลอยมาสนุกสนานกับหญิงสาวเหมือนหนุ่มโสดทั่วไป แต่น้อยคนจะรู้ว่าธีโอไม่ได้มีรูปลักษณ์นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงหรือหนุ่มสังคมชั้นสูงเพียงด้านเดียว เขาเองก็เคยผ่านประสบการณ์เฉียดตายและต้องลำบากทำงานหนักมาก่อน ในช่วงที่ครอบครัวตกต่ำย่ำแย่ ในขณะที่บิดากับมารดาต้องพยายามทำงานหนักฝ่าฟันอุปสรรค์เพื่อพยุงฐานะทางครอบครัวเขาเองก็ต้องไปอยู่กับญาติซึ่งทำไร่ทำฟาร์มม้าแถบชนบทอังกฤษ เคยทำงานหนักเพื่อแลกเงิน เพื่อให้มีชีวิตรอด ปืนผาหน้าไม้เขาเองก็หยิบจับจนมือกร้านในช่วงที่บิดาก่อร่างสร้างตัวใหม่ทั้งถูกปองร้ายและต้องต่อสู้เพื่อป้องกันรักษาชีวิตของตนเองทำให้เขาไม่อาจจะนิ่งเฉย การต่อสู้ทุกรูปแบบเขาฝึก อาวุธทุ
บทที่30.เรียวปากร้อนผ่าวเชยชิมอย่างถ้วนทั่วทั้งร่างงามโดยเฉพาะกลีบกายสาวอ่อนไหวหวานฉ่ำนั้นทำให้เขาหลงใหลจนไม่อยากจะถอนเรียวลิ้นออกมาเลยทีเดียว หากไม่เพราะความปวดร้าวร้อนระอุที่อัดแน่นในแก่นกายแกร่งมันเรียกร้องหาความหวานจากร่านี้เช่นกัน ธีโอค่อยๆ กดแทรกกายแกร่งเข้าสู่ร่างสาวชุ่มฉ่ำช้าๆ ความคับแคบของร่างสาวทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นทั้งยังต้องคอยหลอกล่อปลอบโยนให้หญิงสาวหลงลืมความเจ็บปวดที่กำลังพบเจออยู่ให้คลายความหวาดหวั่น... เขาไม่อยากให้เธอมีความทรงจำที่ไม่ดีในครั้งแรก...“อ๊ะ อะ.. พี่ธีโอ ไม่นะ ออกไป ชีวาเจ็บ พี่ธีโอ...” ขวัญชีวาอุทานออกมาเสียงสั่นพร่าใบหน้างามแดงก่ำดวงตาหลับพริ้มมีหยาดน้ำตาซึมออกมาจนแพขนตางามงอนเปียกชุ่ม ความหวามไหวรัญจวนก่อนหน้านี้อันตรธานหายไปสิ้นมีเพียงความเจ็บปวดแปลบปลาบเสมือนร่างจะฉีกขาดออกจากกัน มือน้อยยันอกกว้างเปลือยเปล่าไว้ทั้งส่ายหน้าไปมามองเขาอย่างตื่นตระหนก“พี่ธีโอขา ชีวาเจ็บ..” หญิงสาวเว้าวอนอย่างน่าสงสาร“ชีวาจ๋า...เจ็บนิดเดียวคนดี ต่อไปมันจะไม่เจ็บ เชื่อพี่นะครับ..” ธีโอลูบเรือนผมยุ่งเหยิงเบาๆ แล้วเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสก่อนจะก้มลงจุมพิตเรียวปากเห่อบวมฉ
บทที่ 29.“อุ๊ย..” พอหันหลับมาร่างบางก็ชนเข้ากับร่างใหญ่โตของเขาอย่างจังธีโอรีบตวัดเอวบางไว้เมื่อเธอเซถลาจะล้มขวัญชีวาจึงตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขา ใบหน้าเนียนแดงก่ำชิดอกกว้างเปลือยเปล่าสีแทนงดงามที่รกไปด้วยขนสีน้ำตาลอ่อน...“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ธีโอก้มลงพูดเบาๆ เสียงของเขาแหบพร่าอย่างน่าแปลกใจ...“อะ เอ่อ.. ปละ ปล่อยชีวาได้แล้วค่ะ ชีวาไม่เป็นอะไรแล้ว” หญิงสาวบอกเสียงสั่น ความใกล้ชิดในลักษณะที่เขาแทบไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย“ชีวาจ๋า..” ธีโอเรียกเธอเสียงนุ่มจนคนฟังแทบละลาย ใจสาวหวามไหวกายก็พลอยสั่นสะท้านไปด้วย“ขา..” ขวัญชีวาขานรับแต่ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาแต่มือแกร่งก็ค่อยๆ เชยคางมนขึ้นให้เธอมองสบตาเขา“พี่ขอคำขอบคุณจากชีวาได้ไหม..” ขวัญชีวาหลบตาคมอย่างสะเทิ้นอายเมื่อประกายตาคมพราวพรายแหวานฉ่ำ“ขะ ขอบคุณค่ะ..”“พี่อยากได้จูบหวานๆ แทนการขอบคุณได้ไหม..” ดวงตากลมเบิกกว้างแก้มใสแดงก่ำน่าหอมน่าจูบเป็นที่สุด...“ตะ แต่..”เธออยากจะบอกเขาว่าเธอจูบไม่เป็นแต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาและเรียวปากร้อนผ่าวทาบลงบนกลีบปากนุ่มนิ่มที่เผยอค้างอย่างเผลอตัว...ขวัญชีวารู้สึกชาวาบไปทั้งกายทั้งย
บทที่28.“แหม.. เจ้านายเนี่ยอารมณ์เหมือนคนวัยทองนะฮะ สงสัยไม่ได้แอ้ม..”“ยัง ยังไม่ไปไกลๆ”“เชอะ แล้วอย่ามาขอความช่วยเจมมี่เชียวนะ” ว่าแล้วเจมส์ก็สะบัดหน้าพรืดแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางแสนงอน ธีโอส่ายหน้าช้าๆ แล้วยิ้มบางๆ กับท่าทางของเจมส์ซึ่งพอทำให้เขาผ่อนคลายลงไปได้บ้าง หากอยู่ต่อหน้าคนอื่นเจมส์จะมาดขรึมพูดน้อยและเป็นมืออาชีพ แต่เมื่ออยู่กันลำพังเมื่อไหร่สาวแตกเมื่อนั้น และท่าทางจริตจะก้านก็จะยิ่งกว่าสาวๆ เสียอีก แต่เจมส์คือคนที่รู้ใจและทำงานได้ถูกใจเขาที่สุดในเรื่องการสืบหาข้อมูลต่างๆ รู้สึกรู้จริง และได้ทันใจด้วย“นั่นสินะ พ่อเลี้ยงดำเกิง เกี่ยวอะไรกับคุณดวงพรแล้ว” คำพูดของเจมส์ทำให้ธีโอต้องมองภาพของพ่อเลี้ยงดำเกิง ชายวัยห้าสิบเศษที่ยังคงดูภูมิฐานหล่อเหลาอยู่ไม่น้อยอย่างครุ่นคิด ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูเบาๆ พร้อมกับเจมส์เยี่ยมหน้าเข้ามาอีกครั้งด้วยท่าทางลองหน้าลอยตาจนธีโอถลึงตามอง...“มีอะไรอีกล่ะ..”“ได้ข่าวว่าเจ้านายยังไม่ได้ จุดๆๆ เจ้าสาวเลยก็เลยเอาอะไรมาให้เป็นใบเบิกทางฮ่ะ” ว่าแล้วเจมส์ก็ถือกระถางดอกไม้เข้ามา มันเป็นดอกอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้จัก“นี่อะไร..”“แถ่น แทนแท้นนนน... มัน
บทที่ 27.“จะไปได้ยังไงจ๊ะเมียจ๋า เพราะผัวยังมีหนี้พนันบอลอยู่ เมียช่วยผัวหน่อยสิจ๊ะ” โรนัลโด้ติดการพนันแทบทุกชนิด โดยเฉพาะพนันบอลซึ่งเมื่อหากเขามีหนี้ นั่นหมายความว่าเธอจะต้อง ทำงาน.. เพื่อหาเงินใช้หนี้ให้เขาโดยไม่มีทางเลี่ยง เพราะโรนัลโด้ถ่ายคลิปตอนที่เริงสวาทกันไว้และยังมีทุกคลิปที่เธอนอนกับเพื่อนๆ ของเขาด้วย ซึ่งหากเธอไม่ทำตามความต้องการของเขานอกจากจะถูกตบตีแล้ว โรนัลโด้บอกว่าจะเอาคลิปนั้นไปลงในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย แต่ตอนนี้เธอจะไม่ยอมทำตามที่โรนัลโด้ต้องการอีกต่อไป แต่เธอจะต้องจัดการเรื่องบางอย่างเสียก่อน...“เมื่อไหร่แกจะเลิกเล่นพนันบอกห่าเหวนี่เสียที ฉันจะไม่ไหวแล้วนะเพื่อนแกแต่ละคนมีแต่คนหื่นๆ”“เอาน่า มันจ่ายงามนะ นอกจากเธอจะได้สนุกแล้วเธอจะได้กระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ด้วย เพื่อนฉันคนนี้รวยมาก เอาใจเขาดีๆ ล่ะ นี่คีย์การ์ดห้องมัน..” โรนัลโด้ยื่นคีย์การ์ดห้องพักเพื่อนของตนให้ดวงชีวันพร้อมกับบอกรายละเอียดต่างๆ ให้ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในห้องนอนของตนดวงชีวันมองคนที่เดินเข้าไปในห้องอย่างชิงชังแล้วมองคีย์การ์ดในมืออย่างชั่งใจ ตอนนี้เธอไม่มีเงินมากพอจะหนีไปได้ เธอต้องหาเงินสักก้อนและต้อง
บทที่ 26.“ไอ้บ้าเอ๊ย ไม่เคยแอบหอมแก้มสาวคนไหนเลยนะเนี่ย...” ชายหนุ่มยิ้มกับตัวเองอย่างขบขันแต่หัวใจหนุ่มพองโตเต็มไปด้วยความสุขก่อนจะค่อยๆ ขยับมานอนซ้อนแผ่นหลังบางและโอบกอดเธอหลวมๆ แล้วหลับไปในที่สุด...ทางด้านคนที่ทิ้งภาระทุกอย่างให้ขวัญชีวาแบกรับมาเสวยสุขกันสองคนถึงสองปี แต่บัดนี้ดวงชีวันกับคุณดวงพรกำลังจนตรอกและกำลังฉุนเฉียวเมื่อเห็นข่าวการแต่งงานของน้องสาวฝาแฝดของตนและที่ทำให้เธอต้องกราดเกรี้ยวหนักก็คือ เจ้าบ่าว..“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงคะคุณแม่” ดวงชีวันยื่นสมาร์ตโฟนเครื่องหรูให้มารดาดูรูปภาพบ่าวสาวที่ยิ้มให้กล้องอย่างชื่นมื่น ใบหน้าสวยซีดเซียวเต็มไปด้วยความฉุนเฉียว“ไหนอะไรหรือชีวัน”“นี่ไงคะ นังชีวามันได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ได้ยังไง ไหนคุณแม่บอกว่าเป็นเพื่อนคุณพ่อ ทำไมคุณแม่ไม่บอกว่าเป็นคุณลุงธัช ชีวาก็นึกว่าเพื่อนคนอื่นของคุณพ่อ” แน่นอนว่าเธอเคยเห็นคุณธัชและเพื่อนของบิดาคนอื่นๆ แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากนักประสาเด็ก และบางครั้งที่คุณธัชมาที่ไร่เธอก็ไม่ค่อยได้สนใจเพราะมารดามักพาเธอเข้าเมืองไปเที่ยวซื้อของมากกว่า และเพื่อนของบิดาสวนใหญ่ที่เธอเคยเห็นก็คือนักธุรกิจแก่ๆ อ้วนๆ บางคนก็หน้า
บทที่25รักแรกพบไงล่ะ เคยได้ยินไหม... เสียงหนึ่งเอ่ยตอบเขามาในใจ ธีโอคิดขณะค่อยๆ รูปซิปลงช้าๆ ผิวกายนวลเนียนสีน้ำผึ้งลอมทองดูกระจ่างใสผุดผาดน่ามอง นิ้วแกร่งเฉียดผ่านผิวเนื้อสาวโดยไม่ตั้งใจแต่เขาก็รู้สึกได้ถึงกายที่สะดุ้งน้อยๆ ของเธอ เด็กหนอเด็ก.. ชายหนุ่มคิดอย่างขบขันแกมเอ็นดูเจ้าสาวแสนไร้เดียงสาของตน การหลอกเด็กนี่มันไม่ง่ายเลย..“เอาล่ะเรียบร้อยแล้วครับ พี่อาบน้ำก่อนนะ” ธีโอตัดใจจากผิวเนื้อเนียนนุ่มและพยายามระงับความต้องการของตนอย่างสุดความสามารถ ทั้งที่ไม่เคยต้องระงับความรู้สึกเช่นนี้กับหญิงสาวคนไหนมาก่อน ที่ผ่านมาเขาพบเจอแต่สาวเจนจัดและไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับสาวน้อยไม่ประสาเพราะมันทำให้เสียเวลาและอารมณ์ แม้จะเคยผ่านการหลับนอนกับสาวบริสุทธิ์มาบ้างแต่มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าประทับใจนักเพราะเขาชอบสาวที่เจนสังเวียนสวาทมากกว่าที่จะต้องมาคอยสอนหรือเอาอกเอาใจคู่นอน การนอนกับผู้หญิงสักคนสำหรับเขาคือต้องการความสนุกสุดเหวี่ยงต้องการเซ็กซ์ที่เร่าร้อนรู้ใจซึ่งกันและกัน พูดง่ายๆ ก็คือเจอหน้ากันก็พร้อมจะขึ้นเตียงได้เลยมากกว่าจะมาอ้อยอิ่งเอาใจกันแต่สำหรับขวัญชีวา เขาต้องการทั้งหมดของเธอ ไม่ว่าร่
บทที่24. “ไอ้พี่แดนคนร้ายกาจ ฮึ่มมม คิดว่าจะเอาชนะริสาได้เหรอ ไม่มีทางงงงงง...” นริสาอยากจะกรีดร้องออกมาเสียนักแต่กลัวคนในงานจะแตกตื่นจึงได้แต่จ้องมองไปยังคนที่หันมามองสบตากับเธอพร้อมชูโทรศัพท์โบกไปมาทั้งยิ้มยียวนอย่างเป็นต่อ หากวันนั้นไม่ได้รู้สึกเพลียมากจนเหมือนจะไม่สบายเธอก็คงไม่ได้กินยาพาราและยาแก้แพ้ไปก่อนที่ธีโอจะมาที่บ้านซึ่งเธอก็อาสาจะพาเขามาพบชายแดน และระหว่างที่รอธีโอกับชายแดนคุยกันก็นานมากเธอจึงหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยา จึงเปิดโอกาสให้ชายแดนกลั่นแกล้งได้ซ้ำยังมีรูปหลุดเด็ดๆ ของเธอไว้ข่มเธออีกด้วย แต่เธอจะไม่มีวันยอมแพ้ชายแดนแน่ๆ เรื่องนี้เธอจะต้องเอาคืนให้ชายแดนไปไม่เป็นเลยทีเดียว... นริสาคิดในใจอย่างขุ่นเคืองได้แต่ทำปากขมุบขมิบต่อว่าชายหนุ่มที่ยิ้มยียวนมาให้ตนอยู่ในใจ“ขอให้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะลูกนะ มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน เอ็นดูน้องดูแลน้องให้ดีเท่าชีวิตของแกนะธีโอเพราะผู้หญิงอย่างหนูชีวาไม่มีอีกแล้ว ส่วนหนูชีวาก็พยายามอดทนกับนิสัยแย่ๆ ของพี่เขาหน่อย แม้มันจะนิสัยแย่บ้างแต่พี่เขาก็จะเป็นสามีที่ของชีวาและพ่อที่ดีของลูกๆ ได้ หมดทุกข์หมดโศกเสียทีนะลูกนะ..” คุณธัชให้พรบ่
บทที่ 23.ทางด้านคุณธัชที่ได้รับข่าวจากลูกชายว่าจะจัดงานฉลองสมรสก็ยิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจ ในที่สุดธีโอก็ไปไหนไม่รอด เขาคิดอยู่แล้วว่าหากธีโอได้พบกับขวัญชีวาลูกชายตัวดีของตนจะต้อง หยุด.. สองปีที่ผ่านไปก็ไม่เสียเปล่า ความจริงแล้วตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้ทอดทิ้งขวัญชีวา แต่แอบช่วยเหลือเงียบๆ โดยทุกอย่างนั้นเขาได้ไหว้วานให้นายอำเภอวันชัยเป็นผู้ประสานงาน โดยให้นายอำเภอวันชัยช่วยพูดกับพ่อของชายแดนว่าให้เก็บที่ดินของไร่ดวงใจไว้และสัญญาว่าจะซื้อคืนแต่เหมือนว่าพ่อของชายแดนตั้งใจจะช่วยซื้อไร่ดวงใจไว้อยู่แล้วเขาจึงเบาใจและช่วยเหลือขวัญชีวาในด้านอื่นก็คือช่วยส่งคนไปคอยติดตามดูแลความปลอดภัยให้กับขวัญชีวาซึ่งก็คือคนงานชั่วคราวสองคนที่ขวัญชีวาจ้างไว้นั่นเอง และความเป็นไปทุกอย่างในชีวิตของขวัญชีวาจะถูกรายงานให้เขาได้รับรู้ตลอดและบางครั้งเขาก็ไปเยี่ยมเยียนเธอบ้าง แต่ช่วงหลังมานี้สุขภาพไม่ค่อยดีจึงทำได้แค่โทร.ไปถามไถ่และรับรู้ข่าวจากคนของตนและนายอำเภอวันชัยที่ก็ไปเยี่ยมเยียนขวัญชีวาอยู่เนืองๆ ตอนนี้ธีโอก็ซื้อที่คืนมาจากชายแดนแล้ว และกำลังจะจัดงานแต่งงานด้วย เป็นสิ่งที่คุณธัชปลาบปลื้มใจยิ่งนัก“
บทที่ 22.ทุกอย่างในชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วจนขวัญชีวาแทบตั้งตัวไม่ติดเพราะหลังจากที่สามีตัวจริงเสียงจริงเข้ามาในชีวิต ในไร่ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย มีคนงานเพิ่มขึ้นนับสิบคนในระยะเวลาเพียงสามวันที่ธีโอมา ซ้ำเมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็ได้พบกับเจมส์ซึ่งเป็นเลขาของเขา แล้วเจมส์กับพี่ต้อยพี่ติ่งและนมนวลก็เข้าขากันได้เป็นอย่างดีซ้ำยังพากันจัดแจงเปลี่ยนตกแต่งพื้นที่ในบ้านของเธออย่างงดงามสวยหรูเหมือนจะมีงานอะไรสักอย่างเกิดขึ้น ยังไม่เพียงเท่านั้น มีชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งเดินมาหาเธอแล้วแนะนำตัวว่ามาจากร้านเสื้อชื่อดังจากกรุงเทพฯ พร้อมทั้งนำชุดแต่งงานมาให้เธอเลือก ช่างแต่งหน้าทำผมก็มาพร้อม...“นี่มันอะไรกันคะ” ขวัญชีวาหันมามองคนที่ยืนทำทองไม่รู้ร้อนข้างๆ“ก็พี่จะจัดงานฉลองสมรสของเราไงล่ะ ทุกๆ คนจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน”“แต่ชีวาไม่ต้องการ เรา.. ไม่ควรทำให้มันเอิกเกริก เราควรจะอยู่แบบเดิม” ขวัญชีวาแย้งเพราะไม่ต้องการจะประกาศให้ใครรู้หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ การแต่งงานที่มีระยะเวลาเพียงห้าปีหากสิ้นสุดสัญญาแล้วเธอก็ไม่อยากจะให้ใครๆ รู้ว่าตนเป็นม่ายหรือเป็นขี้ปากใคร อยู่แบบเดิมเมื่อหย่ากัน