บทที่ 87

ในระหว่างที่ขวัญรดากำลังเดินตามการจับจูงของเขา ฉับพลันชายหนุ่มก็หยุดเดินก่อนจะหันมามองที่นิ้วของเธอ และเมื่อเห็นว่ายังมีเลือดออก เขาก็พาเธอไปยังก๊อกน้ำที่ห่างออกไปไม่มากนักใกล้กับรั้วไม้ไผ่ด้านข้างมหาวิทยาลัย

“เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการเองก็ได้” ขวัญรดาพยายามดึงมือกลับอย่างเก้อ ๆ แต่ชาย