เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 ฉันเลิกกับแฟนแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-01 00:05:05บทที่ 3
ฉันเลิกกับแฟนแล้ว
เช้าวันต่อมารุไปทำงานด้วยความทรมานกลางกายนิด ๆ แต่เป็นการทรมานที่ทนได้ ของไททันใหญ่มากจริง ๆ ครั้งแรกของเธอก็โดนขนาดนี้เข้าแล้ว
ใช้แฟนคนเดียวกับเพื่อนความรู้สึกเป็นอย่างไร?
ที่จริงรุรู้สึกไม่ดีเลยจึงตั้งใจว่าจะหลบหน้าเพื่อนสักพักหนึ่ง แต่โณรู้จักรุดีเกินไป มาดักรอรุอยู่หน้าออฟฟิศก่อนเวลาเลิกงานเป็นชั่วโมง!
“โณ มาได้ไง”
สาว ๆ คงใฝ่ฝันให้มีหนุ่มหล่อในรถคันหรูมาจอดรอรับที่หน้าออฟฟิศทุกวัน รุไม่คิดว่าวันนี้ตัวเองจะได้สัมผัสโมเม้นท์นั้น เพียงแค่สลับกันเป็นผู้หญิงใส่ส้นเข็มสูงปรี๊ดมายืนกอดอกหลังพิงรสสปอร์ตรอรับเธอแทน
“มารับเธอนั่นแหละ ขึ้นรถเร็ว”
“อ้อ”
แล้วสาวร่างเล็กก็รีบวิ่งมาหาเพื่อนสนิทอย่างรวดเร็ว เธอคงไม่รู้ว่ากำลังฉีกยิ้มกว้างแค่ไหน รอยยิ้มสดใสของรุก็ทำให้โณรู้สึกดีเช่นกัน อดยิ้มตามไม่ได้เลย
ภายในรถ
“เราคิดว่าโณจะโกรธเราแล้วเสียอีก”
“โกรธเรื่อง” โณเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย แต่จุดโฟกัสยังคงอยู่ที่การขับรถ
“ก็ เราใช้แฟนคนเดียวกันหนิ เราเลยคิดว่าเธอจะโกรธเรา”
“หึ! ไม่มีวันนั้นหรอก แล้วอีกอย่างฉันก็เลิกกับไททันแล้ว"”
ตอนแรกรุกำลังสงสัยอยู่กับคำว่า ‘ไม่มีวันนั้นหรอก’ ว่าหมายถึงอะไร แต่ดันถูกประโยคต่อมาของโณทำให้สมองเบลอไปแล้ว
“หา! เลิกแล้ว? คงไม่ใช่เพราะเราใช่ไหม”
โณเงียบไปไม่ได้พูดอะไรต่ออีก จนกระทั่งติดไฟแดง จึงได้หันใบหน้าสวยมามองรุนิ่ง ที่ผ่านมารุไม่เคยอ่านโณออกเลย ไม่รู้เลยว่าตอนนี้โณคิดอะไรอยู่ รวมถึงตอนนี้ด้วยเช่นกัน
“โณ เรา…”
คำพูดถูกหยุดอยู่แค่นั้นเมื่อโณยื่นหน้ามาจรดริมฝีปากแดงลงบนริมฝีปากอิ่มเคลือบลิปกรอส ไม่ได้ลุกล้ำเข้ามาอย่างอุกอาจ แต่เน้นใช้สายตาสำรวจอารมณ์ในดวงตากลมโตแทน สิ่งที่โณเห็นนอกจากความตื่นตะลึงแล้วก็คืออาการสับสนระหว่างจะผลักเธอออกไหม หรือว่าจะเผยอริมฝีปากออกตอบรับกลับไป
โณผละใบหน้าออกมา แต่ดวงตายังคงจดจ้องรุนิ่ง
“ฉันเลิกกับไททันแล้ว และจะไม่กลับไปคบกันอีก”
“เอ่อ คือ…”
“เดี๋ยวค่อยคุยกันต่อที่คอนโดฉัน ระหว่างนี้ก็นั่งคิดไปว่าเธอรู้สึกยังไงกับการที่ฉันจุ๊บเธอ”
ระหว่างทางรุนั่งเงียบ ไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกมาทั้งนั้น ในหัวนึกถึงความรู้สึกตอนที่ความแข็งขึงดุนดันเข้าออกในกายเธอกับสัมผัสเพียงริมฝีปากแนบริมฝีปากเมื่อครู่นี้ แม้จะดูไม่ใช่สิ่งที่ควรเอามาเทียบกัน แต่รุกลับรู้สึกชอบสัมผัสจากโณมากกว่า
“โณ เรา…”
คำพูดของรุถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของโณ เธอจึงเงียบ รอให้โณคุยโทรศัพท์กับปลายสายก่อน
“เธอขึ้นไปรอฉันบนห้องก่อนเลย รหัสผ่านฉันเปลี่ยนใหม่แล้วเป็นวันเกิดกับเดือนเกิดเธอ เดี๋ยวฉันมา”
พูดจบก็ยื่นหน้ามาจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากใสอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดใจแล้วพยักพเยิดให้รุลงจากรถไปได้แล้ว
พอรุลงจากรถมาได้ก็หยุดมองส่งรถสปอร์ตไปจนรถลับตาถึงได้เดินเข้าไปในคอนโด โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังจะเจอกับอะไร
“วันเกิดฉันก็สองสามศูนย์แปดนะสิ”
รุยืนทวนรหัสอยู่หน้าประตูพร้อมยิ้มกริ่มที่เพื่อนใช้วันเกิดเธอเป็นรหัสผ่าน ก่อนหน้านี้ใช้รหัสหนึ่งเก้าเก้าแปด ค.ศ. เกิดของทั้งคู่
สงสัยเปลี่ยนรหัสใหม่เพราะไม่อยากให้ไททันรู้แน่
“เฮือก!”
รุสะดุ้งเมื่ออยู่ ๆ ก็มีร่างอุ่นมายืนอยู่ด้านหลังในระยะประชิด เมื่อหันไปก็เห็นว่าเป็นไททันที่ยกยิ้มเหี้ยมมองเธออยู่ เขาทันได้ยินรุพูดรหัสเข้าห้องพอดี มือหนาจึงกดรหัสเข้าไปพร้อมกับดันตัวรุเข้าไปด้วย
“ไททัน นายมาที่นี่ทำไม โณบอกว่าเลิกกับนายแล้วนะ”
หน้าหล่อกระตุกยิ้มมุมปาก สายตาแข็งระด้างอย่างเห็นได้ชัด แต่ที่ชัดถ้อยชัดคำกว่าก็คือคำพูดของเขา
“ฉัน ไม่ เลิก!”
ร่างใหญ่ดันตัวรุเข้าไปในห้องรับแขกแล้วผลักลงบนโซฟาอย่างแรง ไม่ทันที่ร่างเล็กจะลุกขึ้นมานั่งกายแกร่งก็ค่อมทับ มือข้างเดียวเท่านั้นจับรวบแขนเล็กไว้เหนือศีรษะ การกระทำที่ดูรุนแรงแบบนี้ แน่นอนว่ามันไม่ได้ให้ความรู้สึกเร้าใจ สำหรับรุแล้วมันคือความน่าหวาดหวั่น!
“นายจะข่มขืนเราเหรอ อย่านะ ไม่งั้นเราแจ้งความแน่”
“เหอะ”
ไททันหัวเราะในลำคอ สายตามองรุอย่างขำขัน ราวกับว่าคำพูดที่หลุดออกมาจากปากรุเป็นเรื่องที่ตลกมาก
“เมื่อคืนยังนอนถ่างขาให้ฉันเอาอยู่เลย อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้ง!”
“แต่ตอนนั้นเราเต็มใจ ซึ่งตอนนี้ไม่ใช่ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้ ถ้าโณมาเห็นเราในสภาพนี้ไม่คิดว่าโณจะเจ็บปวดเหรอ”
เป็นอีกครั้งที่ไททันหัวเราะออกมา มือหนาบีบข้อแขนเธอแน่นขึ้นจนรุหลุดเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
“อะ เราเจ็บ!”
“หึ! เจ็บนะดีแล้ว ส่วนยัยนั่นเธอคิดจริง ๆ เหรอว่าจะเจ็บปวด ถึงขนาดให้ฉันเปิดซิงให้เธอขนาดนี้ มีอะไรให้น่าเจ็บปวดบ้าง…เอ๊ะ! บางทียัยนั่นอาจจะเจ็บปวดอย่างที่เธอว่าจริง ๆ ก็ได้ หากฉันได้เอาเธอให้จมเตียงสักยกสองยก”
ไม่พูดเปล่า แขนแกร่งยังยกร่างเล็กอุ้มเข้าไปในห้องนอนท่ามกลางเสียงกรี๊ดร้องของรุ เธอพยายามขัดขืนแล้ว แต่สู้แรงเขาไม่ได้จริง ๆ
“ปล่อย ปล่อยเราเดี๋ยวนี้!”
บทล่าสุด
ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม บทที่ 80 (บทส่งท้าย)
บทที่ 80 บทส่งท้ายตอนเช้ารุเปลี่ยนมาใส่ชุดสูทลินินขาสั้นสีเขียวพร้อมสวมหมวกสีเดียวกับชุด ตอนแรกเนเห็นก็คิดว่าหญิงสาวเผยแค่เรียวขาเท่านั้นจนกระทั่งเธอเข้ามาในเต็นท์แล้วรูดซิปเสื้อสูทลง จึงเห็นว่าด้านในเป็นบิกีนี่สีเขียวขี้ม้า แหวกหน้าอกจนเห็นเนื้อสีขาวทะลักออกมา เขาจึงรีบเอื้อมมือไปรูดซิปขึ้นจนถึงคอทำเอาหญิงสาวหน้าเหวอไปเลย“อะไรเน พี่จะพ่นสเปย์รักแร้”เนหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยังทำเป็นเข้ม “ก็ทำสิครับ”ชุดสูทตัวนี้ต้องถอดเสื้อออกก่อนรุถึงจะสามารถพ่นสเปย์ให้โดนใต้วงแขนในระยะพอดีได้ เพราะเช่นนั้นตอนรุถอดเสื้อออกเนจึงได้เห็นบิกี่นี่ท่อนบนเต็ม ๆ ดวงตาคมกริบจ้องส่วนขาวนวลที่ล้นออกมาจากบิกี่นี่ กลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อหญิงสาวเตรียมจะใส่เสื้อตามเดิม1 2 3…“ว้าย!”การทดเลขในใจไว้ของเขาไม่เป็นผลเมื่อสุดท้ายเนก็ผลักรุลงนอนอีกครั้งเตรียมจะจรดริมฝีปากลงอกอิ่มเกินตัว ริมฝีปากหนาครอบครองยอดยกทั้งสองข้างจนชุ่ม กระตุ้นเส้นประสาทจนรุเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงของผู้ตั้งแคมป์คนอื่นเดินผ่านมา เธอก็รีบตีไหล่หนาให้พอได้แล้ว“สักรอบไม่ได้เหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้นจากอกอิ่มด้วยสีหน้า
ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม บทที่ 79
บทที่ 79รุตัวแข็งทื่อเมื่อโดนเนรุกอย่างกะทันหัน จนกระทั่งสะโพกสัมผัสได้ถึงความแข็งกลางกายเขา เธอจึงทราบว่าแท้จริงแล้วชายหนุ่มมีความรู้สึกมาได้สักพักแล้ว และตอนนี้ก็พร้อมสำหรับก้าวต่อไปแล้วด้วย“เข้าใจแล้ว ดับตะเกียงเพราะกลัวคนเห็นเงาจริง ๆ ด้วย”เนไม่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่เพราะเขากำลังเน้นปฏิบัติ ริมฝีปากหนาพรมจูบไปยังใบหน้าเนียนกลิ่นสะอาด ก่อนที่จะเลื่อนจมูกลงต่ำเรื่อย ๆ มายังลำคอหอมอ่อน ๆ ยิ่งได้กลิ่นกายเฉพาะตัวเธอมากเท่าไรก็ยิ่งเป็นการเพิ่มอารมณ์ให้เขามากขึ้นเท่านั้น“เน…เบา ๆ นะ”รุเอ่ยเสียงกระซิบทั้งยังเอียงหน้าไปทางตรงข้ามกับที่ริมฝีปากหนากำลังไล่ลงต่ำ ขนอ่อนบนกายชูชันด้วยหวั่นไหวไปกับสัมผัสของเขา“ที่บอกว่าเบา ๆ เป็นเสียงหรือว่าสัมผัสจากผมครับ”ถามเสร็จมือหนาก็สอดเข้าไปใต้ร่มผ้าในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มขายาวของรุ หญิงสาวไม่ตอบทั้งยังชูแขนขึ้นให้เขาได้ถอดเสื้อยืดตัวโคลงซึ่งด้านในมีเสื้อชั้นในตัวเล็กปกคลุมเอาไว้“หมายถึง…เสียง”ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มมุมปาก เมื่อหญิงสาวเปิดทางให้แบบนี้แล้ว เสื้อชั้นในตัวเล็กก็ไม่ได้เกาะอยู่กับร่างกายเธออีกต่อไป รวมถึงเสื้อผ้าตัวอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน
ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม บทที่ 78
บทที่ 78เมื่อเสร็จพิธียกช่อฟ้ารุกับเนไม่ได้กลับในทันทีเพราะวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะขึ้นไปกางเต็นท์บนลานชมดาวของอุทยานแห่งชาติ รุแอบดีใจที่ลานชมดาวไม่ได้มีเพียงเธอและเน ที่นี่มีเต็นท์อีกสิบกว่าหลัง บรรยากาศไม่เงียบสงบเกินไปแต่ก็ไม่เหงาจนเกินไป“ดีนะบนนี้ยังมีสัญญาณอินเทอร์เน็ตอยู่บ้าง ไม่งั้นอัพโหลดคลิปใหม่ไม่ได้แน่…สำเร็จ!”รุชูมือขึ้นเหนือฟ้าเมื่อสามารถอัพโหลดคลิปวิดีโอลงบนบัญชีติกต๊อกส่วนตัวได้สำเร็จ ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอสามารถเรียกตัวเองเป็นดาวติกต๊อกได้แล้ว เพราะว่าผู้ติดตามในตอนนี้ขึ้นเลข ‘1M’ แล้วเนที่กางเต็นท์เสร็จแล้วยิ้มดีใจกับพี่สาวคนสวย เขากางเต็นท์คนเดียวโดยให้รุนั่งตัดคลิปไป ตอนแรกเธอก็อยากเข้ามาช่วยเขา แต่ช่วยแล้วเนกางเต็นท์ได้ยากกว่าเดิม เขาจึงให้เธอไปนั่งพักแล้วกางเต็นท์ต่อคนเดียว รุที่ไม่มีอะไรทำจึงได้ตัดคลิปที่ถ่ายในงานพิธีวันนี้ลงโซเชียล“เนเก่งมาก ต่อไปนี้ก็ไปแคมป์ปิ้งกลางป่าได้แล้วสิ แต่พี่ไม่ไปด้วยนะพี่กลัวงู แต่ถ้าเป็นลานชมดาวที่โล่ง ๆ แบบนี้พี่อยู่ได้”เนหยิบเก้าอี้พับอีกตัวให้รุ มือหนาตบลงบนเก้าอี้ให้เธอได้นั่งลง เมื่อรุหย่อนก้นนั่งลงก็กวาดตามองโดยรอบ เ
ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม บทที่ 77
บทที่ 77พูดคุยเรื่องต่าง ๆ กันอยู่นานเวลาก็ล่วงเลยมาสี่ทุ่มแล้ว รุจึงชวนชายหนุ่มนอนที่นี่ ตอนแรกเธอก็ไม่กล้าชวนเขานอน แต่เมื่อยายพิศเคยเอ่ยปากอนุญาตแล้ว เธอจึงได้ชวนเขาขึ้นมานอนบนบ้าน ปูที่นอนพร้อมกางมุ้งให้อีกฝ่ายด้วยยายพิศได้ยินเสียงเลยตื่นออกมาดูครู่หนึ่ง สนทนากับเนไม่นานก็กลับเข้าไปนอน ก่อนที่รุจะเข้าไปนอนในห้องเธอก็ตรวจความเรียบร้อยของมุ้งว่าเหน็บมุ้งดีหรือไม่ ด้วยกลัวว่ายุงจะเข้าไปด้านในมุ้งของเนเนที่นั่งอยู่ในมุ้งสีขาวให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจยิ่งแล้ว มองรุที่กำลังคลานไปเหน็บมุ้งกับที่นอนรอบทิศ ท่าทางเธอในตอนนี้เหมือนแม่ที่กำลังห่วงลูกน้อยกลัวว่าลูกน้อยจะโดนลิ้นไรไต่ตอม“พอแล้วครับพี่รุ ยุงเข้าไม่ได้แล้ว”“เข้าไม่ได้แน่ แต่ว่าจะเป็นการขังมันไว้ด้วยหรือเปล่า ด้านในมีไหม เผื่อขังยุงเอาไว้” ไม่ว่าเปล่ายังเพ่งสายตาเข้ามาด้านในด้วย เนจึงได้ยื่นมือไปบีบแก้มเธอผ่านมุ้งจนรุร้อง “โอ๊ย!”“ไปนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องไปงานยกช่อฟ้านะ ผิวไม่ดีเดี๋ยวแต่งหน้าไม่สวยนะครับ”งานยกช่อฟ้าจัดขึ้นพรุ่งนี้ โณและธนาไม่ว่างเนและรุจึงเป็นตัวแทนของทั้งสองเป็นประธานของพิธีแทน“ก็ได้”รุลุกขึ้นยืน ปิดไฟตรงห
ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม บทที่ 76
บทที่ 76“แม่รอตั้งนานทำไมมาช้าจังเลย”เมื่อจอดรถแล้วเดินเข้ามาในบ้านประโยคแรกที่มานีทักขึ้นก็คือประโยคนี้ รุไม่เห็นรถเนจอดหน้าบ้านไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือว่ารถมอเตอร์ไซด์จึงเดาว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วไม่อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกหรือว่ากลับไปแล้วนะ“ไหนจ๊ะ ลูกชายที่แม่ว่า”“เนกลับไปแล้ว เราอยากมาช้าเอง”รุได้ยินเช่นนั้นในใจยิ่งรู้สึกระอุขึ้น…มาที่นี่แต่ไม่รับสายกันหมายความว่ายังไงกันแน่“กลับที่ว่ากลับกรุงเทพฯ หรือว่ากลับบ้านมินิมอลคะ”มานียิ้มแก้มปริเมื่อเห็นลูกสาวเก็บอาการไม่อยู่ ไม่วายเอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ทำไม อยากรู้ล่ะสิ ถ้าอยากรู้ทำไมไม่โทร.ไปหาเองล่ะ”โทร.ไปแล้วแต่เขาไม่รับใครจะกล้าโทร.กลับไปอีกรอบล่ะ“หนูจะไปอาบน้ำแล้วจ้ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”“อ้อ ๆ เสร็จแล้วมากินข้าวนะ แม่กับพ่อกินไปก่อนแล้ว เก็บไว้ให้หนูแล้วด้วย”รุพยักหน้าแทนการพูด จากนั้นก็เดินไปห้องตัวเองผลัดเปลี่ยนเป็นชุดผ้าขนหนูแล้วอาบน้ำในห้องน้ำหลังใหม่เอี่ยมไร้เงาอึ่งอ่างในห้องน้ำเช่นในอดีต“รุ อาบน้ำตั้งนานแล้วยังไม่เสร็จอีกเหรอหนู ตัวเปื่อยยุ่ยแล้วมั้ง”เพราะกำลังอยู่ในภาวะคิดหนัก รุจึงใจลอยจนทำทุกอย่างช้
ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม บทที่ 75
บทที่ 75‘กิเลสตัณหาใดยับยั้งช่างใจได้เลย’รุเก็บคำพูดของเนวันนั้นมาคิดตลอด กระทั่งผ่านมาหลายวันจนเธอกลับจังหวัดบ้านเกิด ช่วงไหนที่ว่างเธอจะคิดถึงคำพูดนี้ของเขาทันทีแม้กระทั่งตอนที่พายายมาหาหมอในโรงพยาบาลรัฐตามวันที่หมอนัด ช่วงที่ไม่มีอะไรทำเธอก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง“เขาพูดจริงเหรอ หรือแค่กำลังล้อเราเล่น”“ใครล้อใครเล่นหรือหนู”รุกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริงอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงของคุณยายดังขึ้น ใบหน้าที่แต่งบาง ๆ รีบดึงรอยยิ้มกลับมาประดับใบหน้า“หนูกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจ้ะยาย แล้วนี่ยายกำลังหาหมากทานอยู่เหรอจ๊ะ อดใจก่อนได้ไหมจ๊ะยาย เดี๋ยวหมอก็เรียกแล้วใกล้ถึงคิวแล้วจ้ะ”ยายพิศถอนหายเมื่อโดนหลานห้ามไม่ให้เคี้ยวหมาก แต่สุดท้ายก็เชื่อฟังหลาน นั่งมองผู้สูงอายุในวัยไล่เรี่ยกันเดินเข้าห้องตรวจตามคิว การตรวจสุขภาพจะมีทุกสี่เดือน ปรกติแม่กับน้าคนที่สองของเธอจะเป็นคนพามา แต่พอรุย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดแล้ว เธอจึงเป็นคนพายายมาแทนคุณยายพิศมีโรคประจำตัวคือเบาหวาน โรคนี้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมมาถึงน้าคนที่สองและลูกสาวของน้าด้วย ดีว่ามานีไม่เป็น มิเช่นนั้นรุก็มีโอกาสเป็นเบาหวานตามการถ่ายทอด
บางทีคุณอาจจะชอบ
เผลอใจรักเพื่อนสนิท
ดวงใจแห่งสายน้ำ2.5K viewsหลงกลรัก คู่หมั้นวิศวะ
ชาไทยเย็น3.5K viewsBe mine วิศวะเถื่อน
NaLa.Sri5.6K viewsหมวยอยากลอง วิศวะร้ายสอน(เล่น)รัก NC18+
มิลเลียนาห์3.0K viewsสยบรักร้าย
ฅนบนดอย804 viewsสาววิศวะ กับ หนุ่มบริหาร (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น5.2K viewsติดที่ใจมันไม่รัก
Choijihoo_writer 1.3K viewsหมอแสนร้าย พ่ายรัก
โอชิม่อน154 views
