บทที่ 4 เป็นแฟนกันนะ

 

บทที่ 4

เป็นแฟนกันนะ

ทางด้านโณที่จริงแล้วยังคุยธุระไม่เสร็จ แต่เพราะว่าลืมเอกสารสำคัญจึงได้วนรถกลับมาที่คอนโดอีกครั้ง ตอนแรกก็โทรศัพท์หาเพื่อนสนิทให้เอาเอกสารลงมาให้ แต่รุไม่รับ เธอจึงได้ขึ้นมาที่คอนโดด้วยตัวเอง

“อย่า พอแล้ว อย่าทำกับเราแบบนี้”

ใจกระตุกขึ้นมาในทันทีเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วได้ยินเสียงร้องของรุ ขาเรียวในส้นสูงแหลมปรี๊ดก้าวสับ ๆ เข้าไปยังต้นเสียง เส้นเลือดขึ้นข้างขมับทันทีเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า

แขนของรุถูกจับขึงไว้ที่หัวเตียงทั้งสองข้าง ร่างส่วนบนเสื้อผ้าครบทุกชิ้น แต่ส่วนกระโปรงเอวสูงถูกถอดโดนปัดตกไปที่พื้น โดยที่หว่างขาของเธอนั้นกำลังถูกรุกรานโดยไททัน!

“หวานอย่างนี้นี่เอง โณถึงได้ดูดกลืนทั้งคืน”

เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานอาบน้ำตาก่อนที่จะก้มลงไปชอนไชลิ้มรสชาติหวานอีกครั้ง คราวนี้เขาทำท่าจะถอดกางเกงตัวเองออก

แต่ก็ต้องชะงึกกึกเมื่อศีรษะสัมผัสได้ถึงความแข็งของโลหะ เพียงเท่านี้สองมือหนาก็ยกขึ้นเหนือศีรษะเป็นการยอมแพ้แล้ว

“ถ้าไม่อยากหัวกระจุยไปตอนนี้ ฉันแนะนำให้นายเดินออกไปจากห้องนี้ดี ๆ”

ไททันกลืนน้ำลายลงคออึก ด้วยความที่คบกันมาระยะหนึ่ง ทำให้เขารู้ว่าโณยิงปืนแม่นมาก ที่สำคัญบ้านของเธออยู่ในอิทธิพลมืดมานาน เขามั่นใจว่าตนเองจะหายไปจากโลกนี้โดยที่ไม่มีใครสงสัยเลย

ในห้องก็ยังเก็บเสียงอีก

“โณ ผมแค่ แค่พยายามจะยั่วโมโหโณเท่านั้น ผมไม่ได้จะทำอะไรไปมากกว่านี้จริง ๆ นะ”

“เหอะ! ลองฉันไม่เข้ามาดูสิ นายก็คงสอดใส่เข้าไปแล้ว เมื่อคืนก็ส่วนเมื่อคืน วันนี้ก็ส่วนวันนี้ อย่ามาทำเกินคำสั่งของฉัน”

ไททันถอนหายใจเข้าออกลึก ในหัวหาคำพูดดี ๆ เพื่อเป็นการง้อขอคืนดีกับโณ แต่สาวเจ้าก็ไม่ให้โอกาสไททันได้พูดอะไรเลย

“ที่ผ่านมาฉันคบกับนายแก้ขัดเท่านั้น นายก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งในชีวิตฉัน แต่ยัยนี่จะเป็นผู้หญิงคนเดียวในชีวิตของฉัน และตลอดไป”

ไททันกัดฟันกรอด รู้สึกเจ็บใจไม่น้อยที่ตัวเองแพ้ให้กับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ร่างสูงเดินอย่างกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้อง โณเดินตามไปดูแล้วเปลี่ยนรหัสเข้าห้องอีกครั้งหนึ่ง สักพักหนึ่งถึงได้เดินเข้ามาในห้องนอน

“แขนเราชาหมดแล้วโณ”

ที่จริงรุก็ซึ้งใจกับคำพูดที่เพื่อนบอกกับอดีตแฟนเก่าไปอยู่หรอกนะ แต่ว่าตอนนี้เธอซึ้งได้ไม่มาก เพราะแขนชาหนึบไปหมดแล้ว

เมื่อโณแก้มัดออกให้ รุก็โผเข้ากอดโณแนบแน่น แขนเรียวเล็กคล้องหมับเข้าที่เอวบางของโณ ร่างกายเสียดสีกับผ้า เพียงเท่านี้รุก็เกิดอาการวาบหวามขึ้นมาในทันที รำพึงรำพันในใจว่า

เรารังเกียจสัมผัสของไททันมาก แต่พอเป็นโณ มันอยากให้เธอสัมผัสแนบชิดเสียงั้น

“ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอมาโดนเรื่องอะไรแบบนี้”

มือบางกุมใบหน้าเนียนใสอย่างทะนุถนอมก่อนที่จรดริมฝีปากลงทับริมฝีปากอวบอิ่ม ใช้สัมผัสทางร่างกายปลอบขวัญรุ ซึ่งคราวนี้รุไม่ลังเลที่จะเผยอริมฝีปากออกแล้วจูบตอบกลับไป สัมผัสแสนหวานทำให้โณเคลิบเคลิ้มจนเผลอบดขยี้กลืนกินอย่างตะกละตะกลาม เกิดเสียงเร้าอารมณ์ขึ้นจนใบหน้ารุแดงก่ำ

“ที่จริงฉันมีนัดนะ แต่ตอนนี้ไม่สนแล้ว”

ผละริมฝีปากออก เสียงแหบเล็กน้อยยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ไปอีกเมื่อเธอถอดเดรสสีแดงเพลิงออกจนทั้งตัวเหลือแค่เสื้อชั้นในกับเกาะอกสีดำ มือบางผลักร่างเล็กให้นอนแนบเตียงแล้วกดจูบลงไปอีกครั้ง มือที่ว่างอยู่ก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละนิดแล้วถอดออกไปจากร่างนิ่มโดยการช่วยเหลือของเจ้าของร่าง ความนุ่มหยุ่นอวบอิ่มของรุคือสิ่งที่โณอยากลิ้มลองมาตลอด

“อือ~”

ไม่รอช้าลิ้นนุ่มก็ตวัดไปที่จุกสีชมพูอ่อน ตวัดเบา ๆ พร้อมกับที่ดูสีหน้าของคนใต้ร่างไปด้วย ยิ่งเห็นรุบิดกายด้วยความเสียวซ่าน โณจึงแตะลิ้นตวัดเลียทั้งสองข้างสลับกันไปมาจนผิวส่วนนี้ชุ่ม

“โณ เรา เสียว…”

“งั้นเหรอ อยากให้ฉันบดให้ไหม"

รุหน้าแดงซ่าน เข้าใจความหมายนั้นเป็นอย่างดี แม้จะเขินอายแค่ไหนแต่ก็ยังพยักหน้าขึ้นลงอย่างเอียงอาย

“อือ เรา ยะ อยาก”

โณยิ้มกริ่ม นิ่งคิดไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า “เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้ว เธอไม่คิดว่าสถานะของเราควรเปลี่ยนไปเหรอ”

เปลี่ยนสถานะเหรอ สถานะอะไรกัน หรือว่า…

“เป็นแฟนกันนะ”

รุแน่นิ่งไปจนคน ‘เอ่ยขอเป็นแฟนก่อน’ เริ่มใจไม่ดี หัวใจเต้นตึกตักด้วยรอฟังคำตอบจากปากเพื่อนสาว

“เราคงได้ยินผิดไป เมื่อกี้…”

“เป็นแฟนกันนะ”

โณไม่รู้ว่ารุทำไขสือไปเช่นนั้นหรือว่าไม่ได้ยินจริง ๆ ดีว่าเธอไม่ได้รู้สึกลำบากหากต้องพูดประโยคนั้นออกไปอีกครั้ง

รุยิ้มกว้าง พยักหน้ารับหงึกหงักตอบ โณถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็มอบจูบแสนหวานให้รุแทนการบอกรัก

“จบสักทีนะ เฟรนด์โซน”