LOGIN“ใช่ค่ะ ไล่เราสองคนไป แล้วเอาหลานสาวเข้ามาทำงาน เขาคงมีแผนการไม่ดีอะไรแน่เลยค่ะ”มหาลักษณ์ปลดมือของทั้งสองสาวออกจากแขนแล้วเดินมาหยุดตรงหน้านิธิแทน“ให้ใครคุณไล่สองคนนี้ไป!!!”นิธิหน้าเสีย สองสาวยิ้มเยาะสะใจ เป็นไงล่ะ อยากแส่ดีนัก ซวยเลย“เอ่อ...ผมขอเถอะนะครับพ่อเลี้ยง”พ่อเลี้ยงหนุ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนหันกลับมามองหน้าสองสาวที่กำลังทำหน้าแบ๊วเหมือนว่าตัวเองกำลังโดนรังแก“ความจริงผมตั้งใจจะส่งพวกคุณให้ตำรวจ!!!”“ว่าไงนะคะ!!!” สองสาวอุทานพร้อมกัน“ข้อหาลอบวางเพลิง พยายามฆ่าและฆาตกรรม แต่คุณนิธิขอไว้ ขอให้ปล่อยพวกคุณไป”สองสาวหน้าซีดเผือด กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ“ไม่จริงนะคะ” วิมลเลขารีบปฏิเสธ “วางเพลิงพยายามฆ่า ฆาตกรรม อะไรของคุณ วิไม่รู้เรื่องนะคะ”“อย่าใส่ร้ายกันแบบนี้สิคะพ่อเลี้ยง หลักฐานอะไรก็ไม่มีสักอย่าง หรือว่า...” พัชราภามองตาเขียวไปยังเอื้องอรุณ “เพราะได้คนใหม่แล้ว เลยคิดจะไล่คนเก่าอย่างพวกเราไป ใช่มั้ยคะ”“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเอื้องเลย” เขามองหน้าสาวน้อยของเขาด้วยสายตาหวาน “แต่มันเป็นความผิดของพวกคุณเองแท้ ๆพวกคุณก่อเรื่องขึ้นเอง”“แต่วิเป็นเมียคุณนะคะ อย่าทำแบบนี้กับว
เธอหันหลังให้เขาแล้วร้องไห้โฮออกมา เขาสงสารจับใจ อดไม่ได้ที่จะเข้าไปคว้าเธอมากอดแนบแน่น“ขอโทษ...ฉันขอโทษ”“ถ้าให้เอื้องกลับไปที่บ้านนั้น ให้เอื้องตายซะดีกว่า”“โธ่สาวน้อยของฉัน...” เขาไม่น่าทำร้ายเธอเลย เขาไม่ควรแตะต้องเธอด้วยซ้ำ “ก็ได้ ฉันจะทำทุกอย่างตามที่เธอต้องการ แค่เธอบอกมาเท่านั้น”สาวน้อยพยายามกลั้นสะอื้น “จริงหรือคะ พ่อเลี้ยงให้ได้ทุกอย่างตามที่เอื้องต้องการ”“ใช่ บอกมาสิว่าต้องการอะไร”“เอื้อง...เอื้องอยากอยู่กับพ่อเลี้ยงไปตลอดชีวิตค่ะ พ่อเลี้ยงให้เอื้องได้มั้ยคะ”คำตอบของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแรง เลือดลมสูบฉีดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“เอื้อง...”“ในฐานะคนใช้ก็ได้...เอื้องยอมทุกอย่าง เอื้องเป็นของพ่อเลี้ยงแล้ว เอื้องคงเป็นของคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว”ขาดคำนั้น ชายหนุ่มคว้าสาวน้อยมาจูบอย่างดูดดื่ม วินาทีนี้ ต่อให้เจ้าหล่อนเป็นหลานในไส้ เขาก็คงไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้วเธอเป็นของเขา เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาคนเดียวเทานั้น !!!ตอนเช้า...นิธิเรียกคนงานหญิงสามคนที่เคยเข้ามาทำความสะอาดบ้านเป็นประจำเข้ามาที่บ้าน เพื่อแนะนำให้รู้จักกับสาวใช้คนใหม่“นี่เอื้อง...เป็นสาวใช้คนใหม่ของที่นี่ เป็นหลาน
“อู๊วส์...พ่อเลี้ยงขา...เอื้องต้องการพ่อเลี้ยงค่ะ”หนุ่มใหญ่ราวกับอดอยากมานาน เขาตะบันเด้าเข้าไปอย่างแรงและเร็วราวกับกำลังบ้าคลั่งแน่ล่ะ เขากำลังคลั่งกับความรู้สึกของตัวเอง คลั่งกับความคิดว่าหากต้องสูญเสียเธอไปในกองเพลิง เขาจะรวดร้าวขนาดไหนเขาไม่ได้รักเด็กคนนี้อย่างแน่นอน เขาค่อนข้างมั่นใจ แต่เขาก็ยังไม่เบื่อเธอนี่นา เขายังอยากมีเธออยู่ในชีวิต เขายังอยากนอนกับเธออยู่เพราะงั้น...หากใครคิดจะมาพรากเธอไป...เขาจะจัดการไม่ให้เหลือสักคน!!!“โอย...พ่อเลี้ยงขา...อือ...เสียว”เธอร้องครวญครางออกมาด้วยความสุขสมใจ ยามเขาทำรักด้วยความรุนแรง“อะ...อะ...อะ...” เขากระแทกซ้ำ ๆ จนทำให้น้ำของเธอทะลักออกมา “โอ๊ะ!”เนินสาวอวบสวยกระตุกไม่หยุด รูเสียวของเธอตอดรัดท่อนเอ็นของเขาแนบแน่น“อ๊า...ฉันมีความสุขเหลือเกินเอื้อง...โอวซี๊ดส์”“อืม...เอื้องก็มีความสุขค่ะ”แต่เขาไม่ทันจะเสร็จ โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเสียก่อน ดังหลายรอบมากจนทำให้เขาเสียอารมณ์“ไปรับโทรศัพท์ก่อนสิคะ เผื่อมีเรื่องด่วน”เขาถอนหายใจอย่างระอา รู้สึกโมโหที่มีคนมาขัดจังหวะ...เขาลุกจากกายสาวแสนสวย เดินไปหยิบกางเกงยีนขึ้นมาแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากก
“พัดก็เหมือนกันค่ะ ตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ยาวเลย อยู่จนกว่าพ่อเลี้ยงจะใจอ่อน ยอมให้พัดปรนนิบัติอีก”มหาลักษณ์สีหน้าเรียบเฉย ทั้งที่ภายในระอุ เพราะสอบสวนจนรู้แล้วว่าคนที่ลอบวางเพลิงคือผู้หญิงสองคนนี้ โดยได้รับการช่วยเหลือจากนิดนิดาความจริงนิดนิดานั่นแหละที่เข้ามาบอกเขาเรื่องสองสาว นิดนิดาบอกว่าเธอได้ยินสองสาวคุยกันโดยบังเอิญ โดยที่เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ทั้งสิ้น และเธอกำลังจะไปบอกให้เขารู้แล้วเชียว แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เขาจับพิรุธนิดนิดาได้ แต่ไม่กระโตกกระตาก คิดว่าจะจัดการทีเดียวทั้งสามคน“ช่วงนี้ที่แคมป์วุ่นวายมาก เมื่อหัวค่ำก็มีคนลอบวางเพลิงที่กระท่อมด้วย และยังจับคนร้ายไม่ได้”สองสาวแอบหน้าเสีย แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นตกใจกับข่าวที่ได้ยิน“จริงหรือคะ ไม่อยากจะเชื่อเลย ใครมันกล้าเหยียบคองูเห่านะ” วิมลเลขาแกล้งทำเป็นโกรธแค้นแทน “พ่อเลี้ยงต้องจับตัวคนร้ายให้ได้นะคะ”“อืม...ตอนนี้ผมพอจะรู้ตัวคนร้ายแล้วล่ะ เธอทำงานอยู่ในแคมป์ของเราเอง พรุ่งนี้ผมจะให้ลูกน้องไปจับเธอมาสอบสวน เพื่อหาผู้ร่วมก่อเหตุ งานนี้คงไม่ได้ทำคนเดียวแน่!!!”สองสาวถึงกับหน้าตื่น หากนิดนิดาถูกจับได้ พวกเธอคงไม่รอดแน่“ผู้ห
เพราะควันไฟที่พวยพุ่งขึ้นเหนือยอดไม้ ทำให้พ่อเลี้ยงมหาลักษณ์และลูกน้องอีกจำนวนหนึ่งรีบวิ่งไปที่กระท่อมริมลำธารทันที พวกเขาต้องดับไฟก่อนที่ไฟจะลุกลามกัดกินต้นไม้จนกลายเป็นเรื่องใหญ่“รีบดับไฟเร็วเข้า!!!” มหาลักษณ์ตะโกนสั่งไม่หยุด“เร็วสิโว๊ยยยย”ทิวและแถบรีบเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าร้อนใจ“นายครับ หมาสองตัวโดนเบื่อตายครับ!!!”“ว่าไงนะ!!! แสดงว่ามีคนลอบวางเพลิงสิ” เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ใครวะ! ใครกล้าล้วงคองูเห่า กูไม่ปล่อยไว้แน่!!!” “เธออยู่ห้องนี้แหละ”นิธิพาเอื้องอรุณมาดูห้องนอนสำหรับสาวใช้คนใหม่ตามคำสั่งของเจ้านาย เขาพาเธอมาฝากไว้ตั้งแต่ช่วงเย็นแล้ว เขาแอบกระซิบบอกว่าเธอเป็นคนพิเศษของเขา แต่ขอให้นิธิรับรองว่าเป็นหลานสาวของตัวเองแทน“พอใจมั้ย”“พอใจสิคะคุณนิธิ”“เรียกผมว่าลุงธิเถอะ นายสั่งไว้”“ค่ะลุงธิ ขอบคุณนะคะ” เธอสำรวจห้องด้วยสายตาคร่าว ๆ เห็นเตียงนอนขนาดห้าฟุตวางอยู่มุมหนึ่ง มีตู้ใส่เสื้อผ้าขนาดใหญ่ และโต๊ะสำหรับอ่านหนังสือเล็ก ๆ ตรงมุมห้อง ห้องไม่ใหญ่มาก แต่ก็สะดวกสบาย ครบครัน “บ้านนี้ไม่มีคนใช้ที่อยู่ประจำหรอกนะ เวลาจะทำความสะอาดทีก็ให้เมียของพวกคนงานในแคมป์มาทำให้ สัป
สองสาวจึงชวนกันไปเคาประตูห้องของชายหนุ่ม แต่เขาไม่ยอมเปิด “ไม่อยู่แน่ ๆ”พวกเธอเคาะเรียกอยู่นานสองนานก็ไม่ยอมเปิด“เอาไงดี”“ไปหาให้ทั่วบ้านก่อนดีมั้ย”“บางทีอาจจะอยู่ที่แคมป์คนงานก็ได้”“หาใครกันอยู่หรือครับ” นิธิเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ เขานึกรู้ว่าสองสาวกำลังตามหาใครอยู่ “ถ้าจะหาพ่อเลี้ยงตอนนี้เขาคุมคนงานอยู่ที่ปางไม้ครับ”“อ๋อ เหรอคะ” วิมลเลขาแสร้งทำสีหน้าไร้เดียงสา ก่อนหันมองหน้าพัชราภาอย่างรู้กัน “พ่อเลี้ยงไม่อยู่ที่บ้านก็ดีแล้วค่ะ”“งั้นเราไปหาพ่อเลี้ยงที่ปางไม้ดีกว่า”แล้วสองสาวก็เดินออกไปพร้อมกันอย่างกระหนุงกระหนิง ปล่อยให้นิธิยืนงงอยู่ตรงนั้น“คู่นี้ดีกันแล้วเหรอ เห็นเมื่อเช้ายังฟัดกันอยู่เลย”เมื่อสองสาวย่องไปแอบดูที่ปางไม้จนแน่ใจแล้วว่าพ่อเลี้ยงมหาลักษณ์คุมคนงานอยู่ที่ปางไม้จริงๆ พวกเธอสองคนจึงมุ่งไปที่กระท่อมริมลำธารทันที โดยไม่ให้เสียเวลา พร้อมกับอาหารผสมยาเบื่อหนูในกระเป๋าสะพายของวิมลเลขา...“เสร็จแน่ ไอ้หมาบ้า!”“นี่หล่อนเอาจริงหรือนังวิ”“ก็เออน่ะสิ หรือว่าแกกลัว ถ้ากลัวแกก็ออกไปเลย ออกไปจากชีวิตพ่อเลี้ยงซะ แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก”พัชรภาชักสีหน้าใส่เพื่อน หาโอก







