LOGINShare
3 หลงตัวเอง
Last Updated:
2025-07-16 15:20:10ทะเลใจหายวาบเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ราวกับกำลังมุ่งร้าย ร่างที่โถมปะทะเข้ามาทั้งสูงใหญ่และกำยำจนเขาเหมือนจะจมมิดไปกับแผงอก กระทั่งแสงไฟจากกระบอกไฟฉายสาดส่องเข้ามาในห้องสมุด ทะเลรวบรวมแรงผลักร่างโถมออกห่าง จะโบกมือให้คนด้านนอกช่วย แต่แล้วก็ถูกรวบตัวผลักเข้าชิดมุมผนังจนมุม
“ปล่อยผมนะ...”
“ปล่อย ผมก็โดนจับดิ”
ทะเลผลักอกแน่นใต้เสื้อหนังตัวหนาออกห่าง แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้าน แถมยังพยายามดันเขาเข้าผนังอีก ทะเลเหมือนปลาหมึกถูกหนีบจนแบนอีกนิดเดียวคงโดนเครื่องบดขยี้จนตัวแฟบแล้ว
“ผมไม่บอกใคร สาบาน สาบานจริงๆ”
“ฝันเหอะ คิดว่าจะเชื่อเหรอ”
“ผมจะร้องให้ช่วยแล้วนะ!”
“ก็ลองดู ครูร้องให้ช่วยเมื่อไหร่ ผมจูบ”
“ห๊ะ จะบ้าเหรอ! นายเป็นเด็กนะ!”
“เด็กแล้วไง จูบผู้ใหญ่ได้ก็แล้วกัน”
เฮ้ย!
“ไม่ได้เฟ้ย!” ทะเลถึงกับสบถ เพราะคนในความมืดดูจะคุกคามเขาไม่ลดละ “ชะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”
“ผมเตือนครูแล้วนะ”
เด็กหนุ่มในมุมมืดกระซิบริมหู ก่อนที่ริมฝีปากของทะเลจะถูกปิดทันควัน ทะเลตาค้างเมื่อถูกร่างสูงใหญ่เบียดชิดจนเขาจมอยู่กับมุมเสาริมผนังด้านหลังชั้นหนังสือลึกเข้าไปด้านใจจนสุดปลายทางเดิน เขาพยายามร้องขอแต่มือทั้งใหญ่ทั้งเค็มอุดปากจนไม่สามารถเปล่งเสียงร้องได้
“อย่าดิ้นน่า”
ทะเลหลับตาปี๋ที่ถูกอีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆ แค่เสียงยังทำให้เขาขนลุกไม่หาย
ไอ้เด็กบ้า!
กล้าทำแบบนี้กับคนที่ตัวเองเรียกว่าครูได้ยังไง อย่าให้เห็นหน้าชัดๆ เชียว พ่อจะฟ้องให้ยับเลย!
“บอกว่าอย่าดิ้น!”
“อ้ออ่อยอั๊นนนนอิ๊” (ก็ปล่อยฉันซี่!)
“ไม่ต้องมาอ่อยผมหรอกครู”
อะ... ไอ้เด็กบ้านี่!
บอกให้ปล่อย ไม่ได้อ่อยเว้ย!
ทะเลกำหมัดทุบเข้าที่หลังเด็กหนุ่มหลายอัก เหมือนร่างสูงใหญ่จะชะงักไปนิดแต่ก็ไม่คลายวงแขนรัดแน่น ชายหนุ่มพยายามเพ่งตามอง แม้ไม่เห็นหน้าชัดแต่แสงสลัวจากไฟฉายของรปภ.ก็สาดส่องบริเวณกว้างทำให้พอจะเห็นเค้าหน้าคนคนนี้ได้
เหมือนจะมีแผลที่หน้า...
เหมือนจัง...
เหมือนคนที่เคยช่วยเขาเมื่อวานเลย...
แต่จะใช่คนคนนั้นไหมนะ...
หรือจริงๆ แล้วเด็กคนนี้แค่มาซ่อนตัวเพราะโดนใครทำร้ายมา!
ทะเลตัวแข็งทื่อเมื่อแสงไฟฉายส่องมายังแต่ละชั้นหนังสือใกล้เข้ามาเกือบถึงชั้นสุดท้ายที่เขาอยู่ กำลังคิดหาทางเอาตัวรอดก็พอดีกับเสียงเข้มของเด็กหนุ่มกระซิบกร้าว
“อย่าคิดส่งเสียง เดี๋ยวรปภ.ไปผมจะปล่อยครูเอง”
เขาบอกแบบนั้น แต่จะเชื่อได้ไง เกิดเหลือแต่ชื่อเพราะโดนฆ่าหมกห้องสมุดจะทำยังไง
ทะเลกัดฟันคิดไม่ตก ดวงตาระแวดระวังสอดส่ายหาตัวช่วยจนเจอเข้ากับหนังสือปกแข็งสันหนาเกือบเท่าก้อนอิฐ หากรปภ. คนนั้นไม่เห็นแล้วเขาคงต้องหาทางช่วยตัวเองให้รอด
แต่...
เสียงเปิดประตูกระจกห้องสมุดดังแอ๊ดทำให้รปภ.หนุ่มชะงักเหลียวไปทางต้นเสียงทันที
“มาทำไรที่นี่น่ะ”
“อ้าว! พี่ ผมได้ยินเสียงกุกกักแปลกๆ ก็เลยมาตรวจดูความเรียบร้อยหน่อย”
“เออก็ว่าหาตั้งนาน โทรศัพท์นายดังไม่หยุดเลย สงสัยเมียโทรมาเช็คสิท่า”
“ฮ่า ฮ่า ก็มีบ้างตามประสาข้าวใหม่ปลามันแหละพี่”
“ให้มันเพลาๆ หน่อยเหอะพวกนาย ฮ่า ฮ่า”
รปภ.หนุ่มรับโทรศัพท์มาจากรปภ.ชายวัยกลางคนแล้วจีงกลับออกไปพร้อมกัน
ทะเลได้ยินเสียงล็อกประตูกระจกดังกริ๊กก็ถึงกับตาค้าง อาศัยทีเผลอผลักเด็กหนุ่มออกห่างแล้วฟาดสันหนังสือใส่อย่างแรง ไม่รู้ว่าโดนตรงไหนบ้าง แต่เห็นอีกฝ่ายร้องโอ๊ยแล้วทรุดลงกองกับพื้น เขาจึงรีบผลุนผลันวิ่งหนีมาที่หน้าประตูอย่างไว
“โอ๊ย! ล็อคทำไม! ผมยังไมได้ออกไปเลย! พี่! พี่! กลับมาก๊อนนน”
ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี!
ทะเลหาทางหนีทีไล่ นึกได้หันไปคว้ากระเป๋าเป้ที่วางไว้หน้าเคาน์เตอร์ควานหากุญแจมือไม้สั่น
แต่ทว่า...
“ครูหานี่อยู่เหรอ”
“เออดิ”
เฮ๊ย!
ทะเลแทบช็อคที่เห็นกุญแจพวงใหญ่คล้องตุ๊กตาคิตตี้สีชมพูตัวโปรดดิ้นดุ๊งดิ๊งตรงหน้า
“เอามา!”
“ไม่ให้”
“เฮ้ย! นาย!”
“ผมเปิดให้”
“เอ๊ะ! บอกว่าเอาคืนมา!”
ไม่เพียงแต่จะไม่ฟัง แต่เด็กสภาพเยินไปทั้งหน้าสอดลูกกุญแจไปบิดประตูเสียงดังกริ๊กเปิดออก หันมายักไหล่แล้วโยนกุญแจให้พร้อมน้ำเสียงยียวน
“ขอบคุณที่ช่วยผมนะ หนูคิตตี้”
หนูคิตตี้!
คิตตี้บ้านนายดิ!
“ผมไม่ได้ช่วย” ทะเลตอบหน้าเชิด “ว่าแต่นายชื่ออะไร ชั้นไหน ไปทำอะไรมาหน้าถึงได้เยินยังกับถูกสิบล้อเหยียบงี้”
“ไม่ได้ถูกสิบล้อเหยียบ แค่โดนหมาหมู่กัดมาแค่นั้นเอง”
“ถึงว่าดิ สภาพ...” ทะเลเยาะ แต่อีกฝ่ายไม่วายกัดตอบ
“ตัวเองก็เหมือนกันแหละ ไปฟัดกับหมามาเหมือนกันดิ”
“รู้ได้ไงอะ” ทะเลย้อน
“ดูสภาพก็พอเดาออก ท่าทางจะหมาหมู่เหมือนกันสินะ”
ทะเลขบกรามแน่น เด็กนี่ยังไง พูดเหมือนรู้เรื่องของเขามาก่อน
“เออ ก็ ก็ หมาแถวนี้แหละ”
ทะเลบอกปัด จะบอกได้ไงว่าเมื่อวานเขาเพิ่งโดนเด็กเกเรห้อง 6/4 แกล้งขัดขาขณะหอบหนังสือกองโตไปบริจาคที่ห้องสมุดชุมชนฝั่งตรงข้าม ไม่ขัดขาเปล่า ขณะที่เขากำลังยื้อแย่งก็ถูกเด็กนั่นต่อยจนแว่นกระเด็นหาย จะไปตัดแว่นใหม่เงินเดือนก็ยังไม่ออก แค่เจอค่าแว่นสายตากรอบใหม่ กระเป๋าทะเลก็แทบฉีกแล้ว
ทะเลเพ่งมองเจ้าของดวงหน้าคมในความมืด ขนาดนี้ยังดูดี แล้วถ้าเห็นหน้าชัดๆ จะขนาดไหน “ว่าไปนายก็สภาพพอกันนะ”
“สภาพหล่ออยู่ดีอะเหรอ”
เออนะ...
คนเรา...
Latest chapter
ขอรักเจ้าตัวร้าย 79 ตอนจบ
“อิน!”“อินจัดการเอง”“แต่พี่ว่า...”“เถอะน่า...”แอลกระซิบแล้วก้าวผ่านอาคเนย์ที่ยืนนิ่งงันอยู่มาเผชิญหน้ากับเนติมาด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว เพียงแค่สบตาป้าครูที่เคารพรักเมื่อครั้งยังเด็ก เขาก็มือไม้สั่น แต่ก็กัดฟันสู้เพี่ออาคเนย์“ป้าครูครับ ผมขอโทษที่ทำผิดต่อป้าครูกับคุณลุงอีกแล้ว แต่อินรักพี่เนจริงๆ เราสองคนรักกันครับ”แอลไม่พูดเปล่า พนมมือไว้แล้วทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าเนติมา ท่ามกลางความตกตะลึงของวาสนาและอาคเนย์“ผมขอโทษที่ทำให้พี่เนเกือบตาย แต่ผมอยากขอร้องป้าครูว่าอย่าดุด่าพี่เนเลยนะครับ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะผมเองที่กลับเข้ามาในชีวิตพี่เน ผมลืมพี่เนไม่ได้ ผมรักพี่เนจริงๆ ผมขอโทษที่ดื้อรั้นไม่รักษาคำพูดที่เคยให้ไว้กับแม่ว่าจะไม่มารบกวนพี่เนอีก ผม ผม...” แอลพูดแค่นั้นก็ก้มหน้าน้ำตาไหลวาสนาเห็นลูกชายที่ปกติดื้อรั้นเป็นนิสัยใครว่าก็ไม่ฟัง ยอมก้มหัวอ่อนข้อร้องไห้ฟูมฟายให้กับความรักก็ถึงกับน้ำตาคลอเป็นเธอเองสินะ... เธอเองที่ทำร้ายความรู้สึกลูกชายคนเดียวของเธอตลอดมาวาสนาอยากจะทำเพื่อลูกสักครั้งด้วยการขอร้องเนติมาอีกแรง แต่ถูกตัดหน้าด้วยอาคเนย์ที่ทรุดนั่งลงคุกเข่าเคียงข้างแอล
ขอรักเจ้าตัวร้าย 78 แก้ตัวมา
วาสนาเห็นท่าทีของสามีแล้วลอบถอนใจ นิสัยน่าเบื่อคงส่งผ่านดีเอ็นเอไปหาปองพลที่เป็นคนประเภทเดียวกัน เพียงแต่ปองพลมุทะลุและคิดว่าตัวเองมีปมด้อยมากมายจนลืมไปว่าเพราะตัวเองด้อยค่าตัวเองทั้งที่มีมากกว่าคนอื่นมากนัก สุดท้ายก็เอาดีไมได้ต้องซังกะตายอยู่ในคุกอีกนานวาสนาหันไปเปิดประตูรถแล้วหยิบตะกร้าผลไม้ใบใหญ่ออกมาแล้วยื่นให้เนติมา“นี่ค่ะ แทนคำขอบคุณที่อาคเนย์ช่วยฉันกับลูก แล้วก็เอาของเยี่ยมมาขอโทษอาคเนย์กับคุณสองคนด้วยค่ะ คือ...” วาสนาพูดแค่นั้นก็เหลือบไปมองสามีที่ยืนถือไม้เท้าหน้าเชิดไปอีกทางด้วยความระอาก่อนเอ่ย “แล้วก็อยากพาเขามาขอขมาคุณที่ลูกชายเขาเกือบทำให้อาคเนย์ต้อง...”“โธ่ ไม่เป็นไรเลยค่ะ ตาเนสบายดีแล้วค่ะ” เนติมาตอบพลางรับกระเช้าส่งให้สามีอีกต่อ อรรถจึงรับกระเช้าไปแล้วผายมือเชิญ“แทนที่จะคุยกันหน้าบ้านแบบนี้ ผมว่าเชิญคุณสองคนที่บ้านดีไหมครับ ตาเนน่าจะอยู่บนบ้าน เดี๋ยวผมเรียกให้ลงมา”“ดีเหมือนกันจ้ะพ่อ” เนติมาตอบรับแรกทีเดียววาสนาลังเล เพราะเวลาที่ผ่านไปนานอาจทำให้รอยร้าวประสานยากอยู่สักหน่อย ถึงแม้จะรู้ว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเธอมุทะลุและใจเร็วเกินไปพอทางปู่ย่าของแอลติดต่อมาว่าอดีตส
ขอรักเจ้าตัวร้าย 77 เข้ารูปเข้ารอย
คนที่เคลื่อนท่อนอุ่นอยู่นั้น หัวเราะน้อยๆ และนำพาอินทัชไปเจียนจะแตะจุดสุดยอด แอลตัวโยกสั่นคลอนซ่านสยิวหนัก เขารับรู้ได้ว่าร่างกายตนเป็นเหมือนอาหารจานโปรดของอาคเนย์ “ไปต่อที่เตียงกันนะ” “อือ...”แอลครางไม่เป็นภาษาแล้วคราวนี้เพราะอาคเนย์ซึ่งแข็งแรงมากไม่ยอมปล่อยลง ยามนี้แอลจึงถูกล็อกขาทั้งสองข้างให้ลอยเหนือพื้นหนักกว่าเดิมไม่พอยังแยกกว้างเป็นรูปตัวเอ็มยิ่งกว่านั้นมีแก่นกายอีกฝ่ายสอดใส่ด้านในตัวเขาและขยับโยกไม่หยุด แอลเจ็บร้าวแต่ก็หฤหรรษ์อย่างถึงที่สุด เขาไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามองกระจกตามที่อาคเนย์กระซิบบอก เขาขัดเขินอย่างที่สุด ปากก็แผดร้องราวกับกำลังเสพของเผ็ดร้อน เขาส่งเสียงหวานผสมการร้องบอกว่าคลั่งไคล้รสชาติการมีเซกส์ในครั้งนี้ยังไง “อื้อ... ไปถึงเตียงให้เร็วกว่านี้อีก เร็วๆ หมีน้อยอินไม่ไหว หมาใหญ่เนแสนดี บอกรักหมีน้อยอินไวๆ นะครับ อื้อ” “ได้สิ จัดไป” อาคเนย์กระซิบเสียงแผ่ว ไอร้อนผะผ่าวเป่ารดหูแอลจนเผลอหัวเราะออกมาด้วยความจั๊กจี้ พอไปถึงเตียงร่างของแอลก็ถูกวางด้วยความนุ่มนวล ทว่าแก่นกายอีกฝ่ายที่อยู่ข้างในตัวนั้น กร
ขอรักเจ้าตัวร้าย 76 จะทำก็รับทำซะที nc
“ได้เลย บอกไว้ก่อนนะว่าพี่ยอมให้หางหมีอันนี้เท่านั้นที่จะเข้าไปอยู่ข้างในตัวอินได้ ถ้าเป็นอย่างอื่นรับรองว่าไม่มีทาง” พูดจบหางหมีแสนน่ารักก็ถูกส่งเข้าไปในช่องรัดแน่นอย่างพอเหมาะพอดี แอลอึดอัดในตอนแรกก่อนจะเสียวซ่านสยิวเมื่ออาคเนย์ระดมจูบแผ่นหลังของเขารัวๆ พร้อมกับมือที่สาวแก่นกายให้ไม่หยุด ในตอนนี้แอลหวิดปล่อยความขาวข้นออกมาระรอกใหญ่แต่... “จะออกแล้วเหรอ”“อือ พี่เนแกล้ง” แอลตัดพ้อ“แต่หมาใหญ่ตัวนี้ไม่ยอมให้หมีน้อยขึ้นสวรรค์ก่อนหรอกนะ”“งื้อ งั้นก็รีบเข้าสิ” อาคเนย์ฟังแล้วหมั่นเขี้ยวสุดๆ ไม่กี่อึดใจต่อมาอาคเนย์ก็พลิกตัวแอลกลับมาเผชิญหน้าแล้วอุ้มร่างบอบบางที่กระโจนกอดเขาทั้งตัวไม่พอยังยกขาสองข้างกอดเอวเขาไว้ราวกับลูกหมีโคอาล่า ไม่นานต่อมาทั้งสองก็ไปหยุดอยู่บนโซฟาเบดตัวเก่าที่ทั้งกว้างและใหญ่ “พี่เน ตรงนี้เหรอ” “อือ พี่ชอบ” “แต่ตรงนี้เป็นที่เราทำการบ้านเมื่อตอนเด็กๆ นะ” “ก็ไม่เห็นเป็นไร ตอนนี้พี่จะทำการบ้านแบบผู้ใหญ่กับอินที่นี่ไง” “โว๊ย! พี่เน ทะลึ่งอีกแล้ว” แอลพูดจบก็ส่งเสียงหัวเราะคราวนี้อาคเน
ขอรักเจ้าตัวร้าย 75 รัก nc
“ไม่เรียกหมาใหญ่แล้วเหรอ”“อื้อ อย่ามาแกล้งอินนะ” แอลตอบสีหน้างอนๆ เพราะเหมือนกำลังถูกอาคเนย์แกล้งพาขึ้นสูงสุดจู่ๆ ทิ้งดิ่งราวกับรถไฟเหาะตีลังกาแต่ทว่า...“เตรียมใจได้เลย หมาสุดหล่อตัวนี้จะเลียจะดูดจะกินน้ำผึ้งจากหมีน้อยอินจนหมดทั้งตัวเลย”“โหย ฟังแล้วกลัวจังเลย” แอลหยอกเย้า ยามนี้เขากลายเป็นหมีน้อยสุดน่ารัก ส่วนอาคเนย์คือหมาหื่นตัวโตๆ ที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อที่ไม่ได้กลัวแต่กลับยินยอมพร้อมใจ ยามนี้พวกเขากำลังสร้างความสุขให้แก่กัน “ตรงนี้นะ” “เฮ้ย! ใม่เอา เดี๋ยวแม่พี่เนมาเห็น” “พ่อกับแม่พี่ไม่อยู่” “ไปไหน” “ไปวัด อย่าถามมากความเลยน่า” อาคเนย์ว่าพลางมือก็เลื่อนลงมาจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์อีก “ได้ไงอะ ไม่เอาตรงนี้ เผื่อมีคนเห็น” แอลร้องห้ามแต่อาคเนย์หรือจะฟัง ยามนี้ในบ้านหลังนี้มีเพียงเขากับแอลที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง และเขาจะไม่ทนอีกต่อไปแล้วชายหนุ่มปัดมือคนตัวเล็กกว่าที่ตะครุบมือเขาไว้ แล้วปลดตะขอกางเกงออกช้าๆ แล้วซุกหน้ากับเป้ากางเกงบ็อกเซอร์ซึ่งส่วนที่ยืดได้พองได้กำลังขยายคับแน่นไปหมด“พี่เน... อย่า
ขอรักเจ้าตัวร้าย 74 คิดถึงจนทนไม่ไหว
ชายหนุ่มนึกสังหรณ์ใจจึงผลุนผลันออกจากห้องโดยไม่ลืมคว้าตุ๊กตาหมีตัวเก่งที่ลูกหมีน้อยของเขาทำตกไว้ ซึ่งเป็นเวลานานแล้วที่เขาวางมันทิ้งไว้ในซอกมุมหนึ่งแต่ไม่เคยลืม เพราะมีความรู้สึกหลากหลายที่ผูกพันกันไว้ ยามนี้อาคเนย์หัวใจเต้นแรงจนอดใจไม่ให้รีบไปดูให้รู้แน่แก่ใจว่าจะใช่แอลจริงหรือไม่ เขาต้องไปดูให้เห็นกับตา... ก่อนออกจากห้อง อาคเนย์นึกอะไรได้จึงเปิดลิ้นชักหัวเตียงคว้ากระเป๋าหิ้วใบเล็กติดมือมาด้วย วันนี้ล่ะที่เขาจะได้ใช้มัน อาคเนย์ไม่มีแล้วซึ่งความใจเย็นเข้าตามตรอกออกตามประตู เขาหิ้วน้องหมีปีนข้ามรั้วมายังบ้านของแอล พอกระโดดผลุงลงพื้นน้องหมีก็กระเด็นออกจากมือจนรีบตะครุบแทบไม่ทัน นึกสภาพอินทัชตอนเด็กที่อุ้มน้องหมีปีนรั้วไปหาเขา คราวนี้เขาเป็นฝ่ายปีนหาบ้าง... แอลหรือลูกหมีอินทัช น้องน้อยของพี่เนแอบมองอีกฝ่ายทำท่าทีลุกลี้ลุกลนแล้วอดขำไม่ได้ เขาลอบมองอาคเนย์ผ่านม่านหน้าต่างที่ปิดไว้แน่นหนายิ่งอีกฝ่ายทำเรื่องโลดโผนด้วยการปีนรั้วเข้ามาที่บ้าน แอลก็ยืนมองเฉยๆ ไม่ไหวเปิดประตูผลุงออกมาทันทีที่อาคเนย์มาหยุดยืนหน้าบ้านสองจิตสองใจอยู่ “จ๊ะเอ๋! พี่เน
You may also like
เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ
Melmee537 viewsลวงสืบพันธุ์ราชันอีนิกม่า
จิ้งจอกหูค้างคาว577 viewsคนของข้าใครกล้ามายุ่ง
Luffy.g1.6K viewsเลขาหน้าหวาน กับ ท่านประธานคลั่งรัก (Mpreg)
กุหลาบดิน1.4K viewsเกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว
MACARONI/1Millionmilesaway1.1K viewsอาเฟย
รวิวร, จุฑารัตน์564 viewsย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3
ต๋อง น่ะ604 viewsเกิดใหม่ไปใช้ชีวิตในยุคจีนโบราณ
saengram937 views
