เข้าสู่ระบบแชร์
3 หลงตัวเอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-16 15:20:10ทะเลใจหายวาบเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ราวกับกำลังมุ่งร้าย ร่างที่โถมปะทะเข้ามาทั้งสูงใหญ่และกำยำจนเขาเหมือนจะจมมิดไปกับแผงอก กระทั่งแสงไฟจากกระบอกไฟฉายสาดส่องเข้ามาในห้องสมุด ทะเลรวบรวมแรงผลักร่างโถมออกห่าง จะโบกมือให้คนด้านนอกช่วย แต่แล้วก็ถูกรวบตัวผลักเข้าชิดมุมผนังจนมุม
“ปล่อยผมนะ...”
“ปล่อย ผมก็โดนจับดิ”
ทะเลผลักอกแน่นใต้เสื้อหนังตัวหนาออกห่าง แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้าน แถมยังพยายามดันเขาเข้าผนังอีก ทะเลเหมือนปลาหมึกถูกหนีบจนแบนอีกนิดเดียวคงโดนเครื่องบดขยี้จนตัวแฟบแล้ว
“ผมไม่บอกใคร สาบาน สาบานจริงๆ”
“ฝันเหอะ คิดว่าจะเชื่อเหรอ”
“ผมจะร้องให้ช่วยแล้วนะ!”
“ก็ลองดู ครูร้องให้ช่วยเมื่อไหร่ ผมจูบ”
“ห๊ะ จะบ้าเหรอ! นายเป็นเด็กนะ!”
“เด็กแล้วไง จูบผู้ใหญ่ได้ก็แล้วกัน”
เฮ้ย!
“ไม่ได้เฟ้ย!” ทะเลถึงกับสบถ เพราะคนในความมืดดูจะคุกคามเขาไม่ลดละ “ชะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”
“ผมเตือนครูแล้วนะ”
เด็กหนุ่มในมุมมืดกระซิบริมหู ก่อนที่ริมฝีปากของทะเลจะถูกปิดทันควัน ทะเลตาค้างเมื่อถูกร่างสูงใหญ่เบียดชิดจนเขาจมอยู่กับมุมเสาริมผนังด้านหลังชั้นหนังสือลึกเข้าไปด้านใจจนสุดปลายทางเดิน เขาพยายามร้องขอแต่มือทั้งใหญ่ทั้งเค็มอุดปากจนไม่สามารถเปล่งเสียงร้องได้
“อย่าดิ้นน่า”
ทะเลหลับตาปี๋ที่ถูกอีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆ แค่เสียงยังทำให้เขาขนลุกไม่หาย
ไอ้เด็กบ้า!
กล้าทำแบบนี้กับคนที่ตัวเองเรียกว่าครูได้ยังไง อย่าให้เห็นหน้าชัดๆ เชียว พ่อจะฟ้องให้ยับเลย!
“บอกว่าอย่าดิ้น!”
“อ้ออ่อยอั๊นนนนอิ๊” (ก็ปล่อยฉันซี่!)
“ไม่ต้องมาอ่อยผมหรอกครู”
อะ... ไอ้เด็กบ้านี่!
บอกให้ปล่อย ไม่ได้อ่อยเว้ย!
ทะเลกำหมัดทุบเข้าที่หลังเด็กหนุ่มหลายอัก เหมือนร่างสูงใหญ่จะชะงักไปนิดแต่ก็ไม่คลายวงแขนรัดแน่น ชายหนุ่มพยายามเพ่งตามอง แม้ไม่เห็นหน้าชัดแต่แสงสลัวจากไฟฉายของรปภ.ก็สาดส่องบริเวณกว้างทำให้พอจะเห็นเค้าหน้าคนคนนี้ได้
เหมือนจะมีแผลที่หน้า...
เหมือนจัง...
เหมือนคนที่เคยช่วยเขาเมื่อวานเลย...
แต่จะใช่คนคนนั้นไหมนะ...
หรือจริงๆ แล้วเด็กคนนี้แค่มาซ่อนตัวเพราะโดนใครทำร้ายมา!
ทะเลตัวแข็งทื่อเมื่อแสงไฟฉายส่องมายังแต่ละชั้นหนังสือใกล้เข้ามาเกือบถึงชั้นสุดท้ายที่เขาอยู่ กำลังคิดหาทางเอาตัวรอดก็พอดีกับเสียงเข้มของเด็กหนุ่มกระซิบกร้าว
“อย่าคิดส่งเสียง เดี๋ยวรปภ.ไปผมจะปล่อยครูเอง”
เขาบอกแบบนั้น แต่จะเชื่อได้ไง เกิดเหลือแต่ชื่อเพราะโดนฆ่าหมกห้องสมุดจะทำยังไง
ทะเลกัดฟันคิดไม่ตก ดวงตาระแวดระวังสอดส่ายหาตัวช่วยจนเจอเข้ากับหนังสือปกแข็งสันหนาเกือบเท่าก้อนอิฐ หากรปภ. คนนั้นไม่เห็นแล้วเขาคงต้องหาทางช่วยตัวเองให้รอด
แต่...
เสียงเปิดประตูกระจกห้องสมุดดังแอ๊ดทำให้รปภ.หนุ่มชะงักเหลียวไปทางต้นเสียงทันที
“มาทำไรที่นี่น่ะ”
“อ้าว! พี่ ผมได้ยินเสียงกุกกักแปลกๆ ก็เลยมาตรวจดูความเรียบร้อยหน่อย”
“เออก็ว่าหาตั้งนาน โทรศัพท์นายดังไม่หยุดเลย สงสัยเมียโทรมาเช็คสิท่า”
“ฮ่า ฮ่า ก็มีบ้างตามประสาข้าวใหม่ปลามันแหละพี่”
“ให้มันเพลาๆ หน่อยเหอะพวกนาย ฮ่า ฮ่า”
รปภ.หนุ่มรับโทรศัพท์มาจากรปภ.ชายวัยกลางคนแล้วจีงกลับออกไปพร้อมกัน
ทะเลได้ยินเสียงล็อกประตูกระจกดังกริ๊กก็ถึงกับตาค้าง อาศัยทีเผลอผลักเด็กหนุ่มออกห่างแล้วฟาดสันหนังสือใส่อย่างแรง ไม่รู้ว่าโดนตรงไหนบ้าง แต่เห็นอีกฝ่ายร้องโอ๊ยแล้วทรุดลงกองกับพื้น เขาจึงรีบผลุนผลันวิ่งหนีมาที่หน้าประตูอย่างไว
“โอ๊ย! ล็อคทำไม! ผมยังไมได้ออกไปเลย! พี่! พี่! กลับมาก๊อนนน”
ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี!
ทะเลหาทางหนีทีไล่ นึกได้หันไปคว้ากระเป๋าเป้ที่วางไว้หน้าเคาน์เตอร์ควานหากุญแจมือไม้สั่น
แต่ทว่า...
“ครูหานี่อยู่เหรอ”
“เออดิ”
เฮ๊ย!
ทะเลแทบช็อคที่เห็นกุญแจพวงใหญ่คล้องตุ๊กตาคิตตี้สีชมพูตัวโปรดดิ้นดุ๊งดิ๊งตรงหน้า
“เอามา!”
“ไม่ให้”
“เฮ้ย! นาย!”
“ผมเปิดให้”
“เอ๊ะ! บอกว่าเอาคืนมา!”
ไม่เพียงแต่จะไม่ฟัง แต่เด็กสภาพเยินไปทั้งหน้าสอดลูกกุญแจไปบิดประตูเสียงดังกริ๊กเปิดออก หันมายักไหล่แล้วโยนกุญแจให้พร้อมน้ำเสียงยียวน
“ขอบคุณที่ช่วยผมนะ หนูคิตตี้”
หนูคิตตี้!
คิตตี้บ้านนายดิ!
“ผมไม่ได้ช่วย” ทะเลตอบหน้าเชิด “ว่าแต่นายชื่ออะไร ชั้นไหน ไปทำอะไรมาหน้าถึงได้เยินยังกับถูกสิบล้อเหยียบงี้”
“ไม่ได้ถูกสิบล้อเหยียบ แค่โดนหมาหมู่กัดมาแค่นั้นเอง”
“ถึงว่าดิ สภาพ...” ทะเลเยาะ แต่อีกฝ่ายไม่วายกัดตอบ
“ตัวเองก็เหมือนกันแหละ ไปฟัดกับหมามาเหมือนกันดิ”
“รู้ได้ไงอะ” ทะเลย้อน
“ดูสภาพก็พอเดาออก ท่าทางจะหมาหมู่เหมือนกันสินะ”
ทะเลขบกรามแน่น เด็กนี่ยังไง พูดเหมือนรู้เรื่องของเขามาก่อน
“เออ ก็ ก็ หมาแถวนี้แหละ”
ทะเลบอกปัด จะบอกได้ไงว่าเมื่อวานเขาเพิ่งโดนเด็กเกเรห้อง 6/4 แกล้งขัดขาขณะหอบหนังสือกองโตไปบริจาคที่ห้องสมุดชุมชนฝั่งตรงข้าม ไม่ขัดขาเปล่า ขณะที่เขากำลังยื้อแย่งก็ถูกเด็กนั่นต่อยจนแว่นกระเด็นหาย จะไปตัดแว่นใหม่เงินเดือนก็ยังไม่ออก แค่เจอค่าแว่นสายตากรอบใหม่ กระเป๋าทะเลก็แทบฉีกแล้ว
ทะเลเพ่งมองเจ้าของดวงหน้าคมในความมืด ขนาดนี้ยังดูดี แล้วถ้าเห็นหน้าชัดๆ จะขนาดไหน “ว่าไปนายก็สภาพพอกันนะ”
“สภาพหล่ออยู่ดีอะเหรอ”
เออนะ...
คนเรา...
บทล่าสุด
ขอรักเจ้าตัวร้าย 11 ไม่ได้ตั้งใจช่วยหรอกนะ
เด็กหนุ่มเตะประตูห้องอีกหนด้วยความหงุดหงิดที่ไม่ได้อย่างใจ ทำให้ทะเลถึงกับสะดุ้ง ! “เป็นไรอะ”“เจ็บมือ ล้วงไม่ได้”ทะเลก้มมองดูสภาพมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลก็พยักหน้าเห็นด้วย “ก็น่าจะเจ็บอยู่หรอก มา ล้วงให้”“จะดีเหรอ”“ทำไมล่ะ”“กลัวครูล้วงผิด”“บ้า!” ทะเลสวนทันควัน รู้หรอกว่าเด็กนี่คิดอกุศล เขาไม่คิดยังอดคิดไมได้จนเผลอหน้าร้อนเห่อแต่เสกลบเกลื่อน “อยู่ข้างไหนล่ะ”“ในเป๋าเกงไม่รู้ข้างไหน แต่ว่าลึ้กลึก หนูคิตตี้จะกล้าเหรอ” เด็กหนุ่มยั่วน้ำเสียงยานคางเป็นพิเศษทะเลถึงกับย่นจมูกกับลีลามากเรื่องของคนเตรงหน้า อยากจะด่ากับความลีลาให้ลืมโลก แต่ก็อดสงสารไม่ได้กับสภาพขนาดนี้“ตกลงข้างไหน”“ไม่รู้หาเอาเหอะ อะ...”เด็กหนุ่มยื่นสีข้างให้ ทะเลก้มมองแล้วลอบกลืนน้ำลายเพราะตาสอดส่ายไปทั่วจึงเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้าให้ “มองอะไร”“ก็ ก็กุญแจไง กำลังคิดว่าข้างไหนกันแน่” “อ้อ เห็นมองอย่างอื่น เป๋าเกงไม่ใช่เป้าเกงนะ”โถ่ ไอ้เด็กบ้าลามกนี่! ทะเลหน้าแดงก่ำรีบล้วงหากุญแจให้มันจบๆ ไป แต่กระเป๋าซ้ายว่างเปล่าแถมลึกและแน่นเพราะกางเกงเนื้อหนาสลิมฟิต ทำให้ทะเลหายใจไม่ทั่วท้อง หลังจากพยายามจะชักมือออกแต่ปลายนิ้
ขอรักเจ้าตัวร้าย 10 ห้องตรงข้าม
“ได้ครับครู แล้วนี่ไปโดนใครซ้อมมา”“ผมก็ไม่รู้”“หรือว่าจะเป็นพวกเด็กเกเรกลุ่มเดิมที่ชอบมาเล่นยาแถวนี้““แถวนี้มีเด็กเล่นยาด้วยเหรอครับ” ทะเลถามหน้าตื่น“จะเหลือเหรอครับ”“แล้วไม่มีใครรู้เหรอ”“มันพูดยากครับครู ไม่มีใครอยากยุ่งกับเด็กพวกนี้หรอก มันแบ็คดีจะตาย”รปภ.ว่าไม่พอยังพยักหน้ายืนยันขณะกุลีกุจอเข้าช่วยอีกแรง ทะเลก็หิ้วปีกอีกข้างจับคนหมดสภาพให้ลุกยืน แต่ไม่สิ้นสงสัย “แสดงว่าเกิดเหตุในตรอกนี้บ่อยเหรอ” “ก็เดือนละหลายครั้งอยู่ครับ”“แล้วไม่แจ้งตำรวจล่ะ” ทะเลถามย้ำรปภ.หนุ่มแค่นยิ้มพลางส่ายหน้าดิก “ไม่มีใครกล้าแจ้งหรอกครับครู รู้ๆ กันอยู่ว่าเด็กพวกนี้ลูกใครแบ็คใหญ่ขนาดไหน”“แต่ผมคิดว่า...”ไม่ทันที่ทะเลนะได้บอกเจตนารมณ์ ก็ปรากฏเสียงเหมือนฝีเท้าคนวิ่งย่ำน้ำด้วยความเร็วมุ่งตรงมาทางนี้ ทั้งสองเฝ้ามองด้วยความระแวงระวังที่แท้เป็นหนึ่งในสามอันธพาลเมื่อครู่ที่วิ่งกระหืดกระหอบมาดักหน้า“เดี๋ยวก่อนครับ ผมเห็นครูเมื่อกี้๊““นายเห็นเหรอ แล้วพวกนั้นล่ะเห็นรึเปล่า”“ไม่เห็น จุ๊ๆ”“อะไร” ทะเลถามหน้าตื่นเด็กหนุ่มหน้าเครียดพลางถอนหายใจเหลียวซ้ายแลขวา ไม่เห็นใครอีกก็รีบบอก “ผมเ
ขอรักเจ้าตัวร้าย 9 ช่วยด้วย!
“ไหนว่าพอแล้วไงพี่”“ก็เมื่อกี้น้องแอนกู”“ผมว่าพอเหอะ สั่งสอนมันแค่นี้มันก็หยอดน้ำข้าวต้ม เสนอหน้ามาให้น้องแอนพี่เห็นไม่ได้เป็นเดือนแล้วมั้ง” ตัวหัวโจกหัวเราะลั่นขณะจ้องเด็กหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ ดูไม่ยี่หระที่สภาพแบบนั้นด้วยซ้ำ“มึงดูดิ๊ว่ามันเป็นไงบ้าง”“รากเลือดแล้ว”“สมน้ำหน้า”เสียงทุ้มห้วนไม่พอยังใช้เท้าเขี่ยต้นขาคนเจ็บแล้วเอียงคอมอง ก่อนเตะเข้าที่บั้นเอวอีกหลายครั้งราวประกาศศักดา ทำให้เด็กหนุ่มร่างบอบช้ำหงายหลังผึ่งแน่นิ่งไปทันที“มันนิ่งไปแล้วอะพี่”“ดูดิ๊ว่ามันตายยัง”“ยังๆ อย่าตายเลย ผมกลัว”หนึ่งในลูกสมุนรูปร่างอ้วนเตี้ยทรุดนั่งเอามืออวบอ้วนตบหน้าคนนอนจมกองเลือดเบาๆ แต่ร่างนั้นแน่นิ่งไม่ไหวติงไปแล้ว“ไม่รู้ตายยัง”“เฮ้ย!”สมุนอีกคนนั่งยองๆ เอานิ้วอังจมูกที่เต็มไปด้วยเลือดของอีกฝ่ายแล้วถอนใจหนัก ก่อนลุกขึ้นยืนต่อหน้าลูกพี่ใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก“ผมว่าพามันไปหาหมอเหอะ”“เรื่องสิ”“แต่ผมได้ยินว่ามัน...”“มันเป็นลูกใคร ก็ไม่เกี่ยวกับกู” คนเป็นลูกพี่ยักไหล่บอก “ซ่าดีนัก ก็ทิ้งไว้นี่แหละ”“แล้วถ้าเกิดมันตายล่ะลูกพี่”“ไม่ตายหรอก แต่ถึงมันตายแล้วใครจะเห็นวะ”สมุนสองคนรวมก
ขอรักเจ้าตัวร้าย 8 เข้าใจผิด
เด็กหนุ่มส่งเสียงแผ่วเบาย้ำอีกครั้งออกมาจากริมฝีปากบวมช้ำเขาจ้องมองมาด้วยสายตาแทนความรู้สึก มันดูลึกล้ำ มีแววกังวลห่วงใยจนเห็นได้ชัด ทะเลเห็นแล้วใจกระตุกแทนที่เขาจะต้องเป็นห่วง กลับกลายเป็นเด็กคนนี้เสียเองที่ดูกังวลกว่าเขาทะเลมองจ้องจับไปยังสองคนที่พ่นควันจากปลายมวนบุหรี่สีแดงวาบ ทั้งสองคุยกันหลังจากคนเป็นลูกพี่วางสายจากเบอร์ปริศนา เหมือนกำลังตกลงอะไรบางอย่างคงไม่ทันได้สนใจ สักพักมันก็ดีดก้นบุหรี่ทิ้งลงข้างทางแล้วทิ้งร่างเด็กหนุ่มไว้ตามลำพังก่อนจะเดินหายไปในความมืด เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์ส่งข้อความทันที “แจ้งเหตุครับ... คือว่า มี...” ไม่ทันได้บอกกล่าวสาเหตุให้ปลายสายรับรู้ ก็ถูกเด็กหนุ่มเอื้อมมือมาปัดโทรศัพท์จนกระเด็น “เฮ้ย! นั่นมันโทรศัพท์ผม” “บอกว่าอย่าแจ้งไง...” “เอ๊ะ! ทำไมล่ะ” “อยากหาเรื่องเดือดร้อนหรือไง”เสียงเด็กหนุ่มขาดห้วงจนทะเลหน้าเสีย เป็นขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่เป็นอะไรได้ไง แล้วยังยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมให้เขาแจ้งความอีก“งั้นไม่แจ้งความก็ได้ แต่เรียกรถพยาบาลละกัน” “ก็บอกไม่เป็นไร” “ไม่เ
ขอรักเจ้าตัวร้าย 7 อันตราย!
ทะเลโยนถุงปาท่องโก๋ทิ้งถังขยะใกล้ๆ ประตู รีบย่ำเท้าออกมาหมายจะให้ถึงคอนโดมิเนียมให้ไวที่สุด แต่เพราะฝนกระหน่ำเมื่อบ่าย ทำให้ถนนเฉอะแฉะนองไปด้วยน้ำเป็นหลุมเป็นบ่อทะเลหลบหลุมไม่พ้นจึงเผลอเหยียบก้อนหินจนข้อเท้าพลิกอีกโธ่เว้ย!ด้วยความโมโห ทะเลจึงย่ำเท้าอีกข้างแรงๆ ประชดชีวิตหมายให้เป็นที่ระบายอารมณ์จนหนำใจจึงจะเดินต่อ แต่คราวนี้ไม่ใช่เล่นๆ ทะเลรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าข้างที่พลิกจึงค่อยลดความห้าวลงเจ็บเป็นบ้า!ไอ้ทะเลคนงี่เง่าเอ๊ย!เขาได้แต่ตำหนิตัวเองก่อนจะค่อยๆ ก้าวเดินต่อด้วยความเจ็บ แต่ไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ แหวกบรรยากาศที่แสนจะเงียบเหงาวังเวงดังเข้าโสตประสาท ทะเลรู้สึกถึงอันตรายจนกระทั่ง...“ช่วย... ด้วย...”“ช่วย.. ด้วย...”นั่นใคร!!ทะเลชะงัก ผ่อนฝีเท้าลง มองซ้ายมองขวาเห็นเงาวูบวาบ ฉับพลันก็ขนลุกซู่ นั่นคนหรือผีกันนะ ทะเลเริ่มใจเสีย ชะงักดูทีหากเห็นท่าไม่ดีเขาจะหาทางหนีทีไล่ยังไง รู้งี้เดินกลับทางหน้าถนนใหญ่เสียก็ดีทะเลได้แต่นึกหวาดระแวงในใจ มือสั่นเทาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าขึ้นมาเตรียมพร้อมไว้ก่อนแต่ทว่า... “เฮ้ย! พวกมึงสั่งสอนมันดิ๊!”เสียงคำรามดุ
ขอรักเจ้าตัวร้าย 6 คนที่ทำให้ความยุ่งยากตามมาโดยไม่รู้ตัว
ทะเลแกล้งไขสือทั้งที่รู้อยู่ว่าเอราวัฒน์แกล้งมาทำหมาหยอกไก่กับเขาก็เพื่อหลอกใช้ทั้งที่ใจเขาชอบครูอีกคนอยู่ ดีที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย“เปล่าสักหน่อย ก็ที่ผมมขอแลกเวรกับครูเลคืนนี้เพราะรู้ว่าคุณว่างไงครับ”“แต่ครูคนอื่นก็มี”“แต่ครูเลอยู่ใกล้โรงเรียนที่สุด นะครับ ช่วยผมนะครับ” เอราวัฒน์ทำตาเล็กตาน้อยออดอ้อน “ผมมีธุระจริงๆ เนี่ยถ้าไม่ติดว่าครูณัฐต้องอยู่คนเดียว ผมคงไม่ขอครูเลช่วยหรอกครับ ผมก็เกรงใจ”“คุณว่าใครต้องอยู่คนเดียวนะครับ”“ก็ครูณัฐคนดังประจำโรงเรียนเราไงครับ ผมกลัวว่าครูณัฐจะคุมเด็กคนเดียวไม่ไหว ก็เลยเสนอครูเลเป็นผู้ช่วย”“แล้วเขาว่าไงครับ”“ครูณัฐพอรู้ก็ดีใจมากๆ นะครับ”ทะเลหูผึ่ง เพราะได้ยินว่าณัฐพลอยู่คนเดียว อย่างนี้เท่ากับว่าการแลกเวรดูเด็กซ้อมกิจกรรมต้อนรับผู้บริหารโรงเรียนชุดใหม่ก็ไม่เลว เพราะมีณัฐพล ครูพละสุดหล่อที่เขาแอบชอบอยู่โอกาสดีแบบนี้ใช่ว่าจะมีบ่อยๆ...“ถ้าครูเลไม่ว่างจริงๆ ก็...”“ว่าง! ว่างครับ ผมว่าง” ทะเลตอบรับหน้าชื่นตาบานทันที“แหม่ ขอบคุณนะครับครูเล”เอราวัฒน์คว้ามือทะเลมากุมไว้ทั้งสองมือแล้วแกว่งไปมาด้วยความยินดี จนทะเลเหลียวมองรอบๆ ด้วยความกระดากท่าม
บางทีคุณอาจจะชอบ
คลั่งรักนายนักฆ่า(Mpreg)
Melmee2.2K viewsไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)
Melmee827 viewsย้อนเวลามาเปลี่ยนรัก(Mpreg)
Melmee589 viewsอาเฟย
รวิวร, จุฑารัตน์443 viewsเดี๋ยวก่อน! นายเป็นนายเอกไม่ใช่เหรอ!?
ชอบคนผมแดง67 viewsแอบซ่อนอารมณ์เจ็บ
ต๋อง น่ะ620 viewsลวงสืบพันธุ์ราชันอีนิกม่า
จิ้งจอกหูค้างคาว453 viewsวาสนาดวงจันทร์
Rabbit family 85 355 views
