LOGINShare
9 ช่วยด้วย!
Last Updated:
2025-07-21 02:11:06“ไหนว่าพอแล้วไงพี่”
“ก็เมื่อกี้น้องแอนกู”
“ผมว่าพอเหอะ สั่งสอนมันแค่นี้มันก็หยอดน้ำข้าวต้ม เสนอหน้ามาให้น้องแอนพี่เห็นไม่ได้เป็นเดือนแล้วมั้ง”
ตัวหัวโจกหัวเราะลั่นขณะจ้องเด็กหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ ดูไม่ยี่หระที่สภาพแบบนั้นด้วยซ้ำ
“มึงดูดิ๊ว่ามันเป็นไงบ้าง”
“รากเลือดแล้ว”
“สมน้ำหน้า”
เสียงทุ้มห้วนไม่พอยังใช้เท้าเขี่ยต้นขาคนเจ็บแล้วเอียงคอมอง ก่อนเตะเข้าที่บั้นเอวอีกหลายครั้งราวประกาศศักดา ทำให้เด็กหนุ่มร่างบอบช้ำหงายหลังผึ่งแน่นิ่งไปทันที
“มันนิ่งไปแล้วอะพี่”
“ดูดิ๊ว่ามันตายยัง”
“ยังๆ อย่าตายเลย ผมกลัว”
หนึ่งในลูกสมุนรูปร่างอ้วนเตี้ยทรุดนั่งเอามืออวบอ้วนตบหน้าคนนอนจมกองเลือดเบาๆ แต่ร่างนั้นแน่นิ่งไม่ไหวติงไปแล้ว
“ไม่รู้ตายยัง”
“เฮ้ย!”
สมุนอีกคนนั่งยองๆ เอานิ้วอังจมูกที่เต็มไปด้วยเลือดของอีกฝ่ายแล้วถอนใจหนัก ก่อนลุกขึ้นยืนต่อหน้าลูกพี่ใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ผมว่าพามันไปหาหมอเหอะ”
“เรื่องสิ”
“แต่ผมได้ยินว่ามัน...”
“มันเป็นลูกใคร ก็ไม่เกี่ยวกับกู” คนเป็นลูกพี่ยักไหล่บอก “ซ่าดีนัก ก็ทิ้งไว้นี่แหละ”
“แล้วถ้าเกิดมันตายล่ะลูกพี่”
“ไม่ตายหรอก แต่ถึงมันตายแล้วใครจะเห็นวะ”
สมุนสองคนรวมกับคนตัวอวบที่มาสมทบใหม่ต่างมองหน้ากันด้วยความหวาดหวั่น
คนตัวเล็กสุดแต่คำพูดโผงผางสุดตอบก่อนลุกขึ้นถาม "เอาไงต่อ จะทิ้งมันไว้ที่นี่จริงเหรอ”
“เออ”
คนร่างสูงพูดจบก็ผลักคนตัวเล็กกว่าจนถลันเข้าไปหาร่างที่นอนอยู่ ใช้รองเท้าผ้าใบสีเทาแบรนด์ดังเปื้อนเลือดเขี่ยร่างที่นอนจมกองเลือด
“สั่งสอนมันแค่นี้พอ เสือกมาเปรี้ยวกับน้องแอนของกู”
“ผมว่าทีแรกมันคงไม่รู้ว่ายัยนั่นเด็กพี่”
“มันน่ะ ยิ่งกว่ารู้อีก”
“อ้าว แล้วพี่รู้จักมันเหรอ”
“เออ”
“รู้ได้ไงอะ”
คนตัวเล็กสุดกระเถิบเข้าใกล้แสดงความอยากรู้สุดใจแต่ลูกพี่ใหญ่ผลักออก
“เสือก เรื่องของกู”
คนตัวเล็กกว่าหน้าเหยเกรีบถอยห่าง “ไม่เสือกก็ได้ครับลูกพี่”
“พวกมึงค้นของมัน เอากระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มันไปด้วย”
“จะดีเหรอพี่ เราไม่ใช่พวกปล้นทรัพย์นะ”
“ก็เผื่อไว้ไง”
หัวโจกคนหัวเกรียนแสยะยิ้ม ก้าวข้ามร่างจมกองเลือดไปทางประตูหลังโรงเรียน
“พี่! เอาจริงดิ”
“ทำๆ ไปเหอะน่า ลูกพี่คงคิดมาดีแล้ว เกิดใครมาเห็นจะได้คิดว่ามันโดนทำร้ายเพราะถูกปล้น”
“แต่ผมไม่ใช่”
“มึงนี่พูดยากนัก โตเป็นควายต้องให้อธิบายอีก” คนตัวอวบขี้คร้านรำคาญจึงจัดแจงล้วงกระเป๋ากางเกงเด็กหนุ่ม ได้ทั้งโทรศัพท์มือถือ กุญแจรถ สุดท้ายเปิดกระเป๋าสตางค์ดูแล้วถึงกับตาวาวโชว์ให้อีกคนดูด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“พวกมึงดูเงิน แบบนี้เห็นทีได้กินหรูอยู่สบายอีกหลายวันเลย”
“ผมไม่เดือดร้อน ลูกพี่ก็ไม่ได้สั่งให้ทำแบบนี้ ผมไม่เอากับพี่ด้วยหรอก กลัวคุก”
คนตัวเล็กสุดออกตัวรีบลุกเดินหนีแต่ติดที่อีกคนรั้งไว้
“มึงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดก็ต้องร่วมชะตากรรม เอาเป็นว่านี่เป็นการสั่งสอนมัน ที่มายุ่งกับผู้หญิงของลูกพี่ก็แล้วกัน”
ร่างอวบกระชากเสียงตอบด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะลากอีกคนวิ่งตามไปจนหายลับไปกับความมืด
ทะเลรีบออกจากที่ซ่อนมาหาร่างที่นอนจมกองเลือดอีกหน คราวนี้เขาจะไม่รอช้า ต้องรีบพาเด็กนี่ไปหาหมอให้ได้
“นี่นาย นาย... ตายยัง” ทะเลกระซิบ
“ยังไม่ตาย”
“ไม่ตายก็น่าจะตอบเร็วๆ สิ”
เด็กหนุ่มปรือตามองแวบหนึ่ง ก่อนจะโก่งตัวไอและกระอักเลือดออกมาเป็นลิ่มอีกหน ทะเลยิ่งช็อกหนักตกใจทำอะไรไม่ถูกหันรีหันขวางเปิดกระเป๋าล้วงหาของที่ต้องการ
“อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ ฉันจะโทรเรียกรถพยาบาล”
ทะเลควานหาโทรศัพท์มือไม้สั่นกว่าจะเจอก็ถึงกับเหงื่อตก
“โอ๊ย เจอแล้ว! จะเรียกตำรวจ รถพยาบาลหรือปอเต็กตึ๊ง! เรียกไรดี 191 ละกันนะ”
ชายหนุ่มลนลานมือจิ้มกดเบอร์โทรผิดๆ ถูกๆ แต่ทว่ากลับถูกมือเปื้อนเลือดแทบไร้เรี่ยวแรงคว้าโทรศัพท์ไปหน้าตาเฉย พอเขาจะหันไปโวยวายก็ต้องตกใจอีกหน
“จะทำอะไร!”
“ไม่ต้องเรียก...”
“แต่ว่านายเจ็บมากนะ!”
“ก็บอกว่าไม่ต้องไง” เด็กหนุ่มส่งเสียงแผ่วโหยราวกับจะขาดห้วง “พาผมไปจากที่นี่หน่อย”
“อะไรนะ!” ทะเลตะแคงหูฟังเพราะน้ำเสียงคนพูดเริ่มขาดห้วง
จะบ้าตายจริงๆ!
ชายหนุ่มคุกเข่าลงข้างๆ มองซ้ายขวาหน้าหลัง รู้สึกเคว้งคว้าง ก่อนที่เด็กหนุ่มจะขยับตัวเล็กน้อย พร้อมทำปากขมุบขมิบ เขาจึงก้มฟัง
“ผมจะไปอคิน”
บทที่ 5 คนจากห้องตรงข้าม
“อคิน คอนโดมิเนียมผมนะเหรอ” ทะเลทวนถาม เด็กคนนี้รู้ได้ไงกันว่าเขาพักอยู่ที่คอนโดมิเนียมใกล้ๆ นี่ “รู้ได้ไงว่าผมอยู่คอนโดมิเนียม”
“ครูนี่ความจำสั้น”
“หืม อะไรกัน นี่นาย!”
ทะเลเริ่มฉุกคิด หรือเด็กคนนี้พักอยู่คอนโดมิเนียมเดียวกันกับเขา แต่เด็กหนุ่มเงียบไปแล้ว
“เด็กนี่ ถามดีๆ อย่าเพิ่งหลับนะ!”
“นี่นาย!”
ทะเลทรุดนั่งบนพื้นนองน้ำเฉอะแฉะ ช้อนหัวเด็กหนุ่มขึ้นหนุนตัก แล้วก็ต้องตกใจเพราะมีเลือดซึมออกมาเป็นจำนวนมาก หน้าผากข้างขมับขวาของเขาก็มีรอยช้ำแตกเลือดซึม
ทะเลตัดสินใจตะโกนร้องสุดเสียง ไม่สนใจแล้วว่าเด็กพวกนั้นจะย้อนกลับมาหรือไม่
เป็นไงก็เป็นกัน!
“ช่วยด้วยครับ! ใครก็ได้ช่วยที มีคนถูกทำร้าย!”
“ช่วยด้วย!”
“นั่นใครน่ะ!”
เสียงห้าวดังมาจากปากตรอกพร้อมแสงไฟฉายที่สาดส่องมา ทะเลดีใจเหมือนได้พระมาโปรด เขาโบกมือเรียกทันทีที่เห็นเงาตะคุ่มใกล้เข้ามา
“ทางนี้ครับ ทางนี้!”
“เกิดอะไรขึ้น อ้าว! คุณ!”
“ผมเองครับ พี่รปภ.ช่วยผมพาเด็กคนนี้ไปโรงพยาบาลหน่อยได้ไหม ท่าทางแกจะแย่แล้ว”
Latest chapter
ขอรักเจ้าตัวร้าย 79 ตอนจบ
“อิน!”“อินจัดการเอง”“แต่พี่ว่า...”“เถอะน่า...”แอลกระซิบแล้วก้าวผ่านอาคเนย์ที่ยืนนิ่งงันอยู่มาเผชิญหน้ากับเนติมาด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว เพียงแค่สบตาป้าครูที่เคารพรักเมื่อครั้งยังเด็ก เขาก็มือไม้สั่น แต่ก็กัดฟันสู้เพี่ออาคเนย์“ป้าครูครับ ผมขอโทษที่ทำผิดต่อป้าครูกับคุณลุงอีกแล้ว แต่อินรักพี่เนจริงๆ เราสองคนรักกันครับ”แอลไม่พูดเปล่า พนมมือไว้แล้วทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าเนติมา ท่ามกลางความตกตะลึงของวาสนาและอาคเนย์“ผมขอโทษที่ทำให้พี่เนเกือบตาย แต่ผมอยากขอร้องป้าครูว่าอย่าดุด่าพี่เนเลยนะครับ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะผมเองที่กลับเข้ามาในชีวิตพี่เน ผมลืมพี่เนไม่ได้ ผมรักพี่เนจริงๆ ผมขอโทษที่ดื้อรั้นไม่รักษาคำพูดที่เคยให้ไว้กับแม่ว่าจะไม่มารบกวนพี่เนอีก ผม ผม...” แอลพูดแค่นั้นก็ก้มหน้าน้ำตาไหลวาสนาเห็นลูกชายที่ปกติดื้อรั้นเป็นนิสัยใครว่าก็ไม่ฟัง ยอมก้มหัวอ่อนข้อร้องไห้ฟูมฟายให้กับความรักก็ถึงกับน้ำตาคลอเป็นเธอเองสินะ... เธอเองที่ทำร้ายความรู้สึกลูกชายคนเดียวของเธอตลอดมาวาสนาอยากจะทำเพื่อลูกสักครั้งด้วยการขอร้องเนติมาอีกแรง แต่ถูกตัดหน้าด้วยอาคเนย์ที่ทรุดนั่งลงคุกเข่าเคียงข้างแอล
ขอรักเจ้าตัวร้าย 78 แก้ตัวมา
วาสนาเห็นท่าทีของสามีแล้วลอบถอนใจ นิสัยน่าเบื่อคงส่งผ่านดีเอ็นเอไปหาปองพลที่เป็นคนประเภทเดียวกัน เพียงแต่ปองพลมุทะลุและคิดว่าตัวเองมีปมด้อยมากมายจนลืมไปว่าเพราะตัวเองด้อยค่าตัวเองทั้งที่มีมากกว่าคนอื่นมากนัก สุดท้ายก็เอาดีไมได้ต้องซังกะตายอยู่ในคุกอีกนานวาสนาหันไปเปิดประตูรถแล้วหยิบตะกร้าผลไม้ใบใหญ่ออกมาแล้วยื่นให้เนติมา“นี่ค่ะ แทนคำขอบคุณที่อาคเนย์ช่วยฉันกับลูก แล้วก็เอาของเยี่ยมมาขอโทษอาคเนย์กับคุณสองคนด้วยค่ะ คือ...” วาสนาพูดแค่นั้นก็เหลือบไปมองสามีที่ยืนถือไม้เท้าหน้าเชิดไปอีกทางด้วยความระอาก่อนเอ่ย “แล้วก็อยากพาเขามาขอขมาคุณที่ลูกชายเขาเกือบทำให้อาคเนย์ต้อง...”“โธ่ ไม่เป็นไรเลยค่ะ ตาเนสบายดีแล้วค่ะ” เนติมาตอบพลางรับกระเช้าส่งให้สามีอีกต่อ อรรถจึงรับกระเช้าไปแล้วผายมือเชิญ“แทนที่จะคุยกันหน้าบ้านแบบนี้ ผมว่าเชิญคุณสองคนที่บ้านดีไหมครับ ตาเนน่าจะอยู่บนบ้าน เดี๋ยวผมเรียกให้ลงมา”“ดีเหมือนกันจ้ะพ่อ” เนติมาตอบรับแรกทีเดียววาสนาลังเล เพราะเวลาที่ผ่านไปนานอาจทำให้รอยร้าวประสานยากอยู่สักหน่อย ถึงแม้จะรู้ว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเธอมุทะลุและใจเร็วเกินไปพอทางปู่ย่าของแอลติดต่อมาว่าอดีตส
ขอรักเจ้าตัวร้าย 77 เข้ารูปเข้ารอย
คนที่เคลื่อนท่อนอุ่นอยู่นั้น หัวเราะน้อยๆ และนำพาอินทัชไปเจียนจะแตะจุดสุดยอด แอลตัวโยกสั่นคลอนซ่านสยิวหนัก เขารับรู้ได้ว่าร่างกายตนเป็นเหมือนอาหารจานโปรดของอาคเนย์ “ไปต่อที่เตียงกันนะ” “อือ...”แอลครางไม่เป็นภาษาแล้วคราวนี้เพราะอาคเนย์ซึ่งแข็งแรงมากไม่ยอมปล่อยลง ยามนี้แอลจึงถูกล็อกขาทั้งสองข้างให้ลอยเหนือพื้นหนักกว่าเดิมไม่พอยังแยกกว้างเป็นรูปตัวเอ็มยิ่งกว่านั้นมีแก่นกายอีกฝ่ายสอดใส่ด้านในตัวเขาและขยับโยกไม่หยุด แอลเจ็บร้าวแต่ก็หฤหรรษ์อย่างถึงที่สุด เขาไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามองกระจกตามที่อาคเนย์กระซิบบอก เขาขัดเขินอย่างที่สุด ปากก็แผดร้องราวกับกำลังเสพของเผ็ดร้อน เขาส่งเสียงหวานผสมการร้องบอกว่าคลั่งไคล้รสชาติการมีเซกส์ในครั้งนี้ยังไง “อื้อ... ไปถึงเตียงให้เร็วกว่านี้อีก เร็วๆ หมีน้อยอินไม่ไหว หมาใหญ่เนแสนดี บอกรักหมีน้อยอินไวๆ นะครับ อื้อ” “ได้สิ จัดไป” อาคเนย์กระซิบเสียงแผ่ว ไอร้อนผะผ่าวเป่ารดหูแอลจนเผลอหัวเราะออกมาด้วยความจั๊กจี้ พอไปถึงเตียงร่างของแอลก็ถูกวางด้วยความนุ่มนวล ทว่าแก่นกายอีกฝ่ายที่อยู่ข้างในตัวนั้น กร
ขอรักเจ้าตัวร้าย 76 จะทำก็รับทำซะที nc
“ได้เลย บอกไว้ก่อนนะว่าพี่ยอมให้หางหมีอันนี้เท่านั้นที่จะเข้าไปอยู่ข้างในตัวอินได้ ถ้าเป็นอย่างอื่นรับรองว่าไม่มีทาง” พูดจบหางหมีแสนน่ารักก็ถูกส่งเข้าไปในช่องรัดแน่นอย่างพอเหมาะพอดี แอลอึดอัดในตอนแรกก่อนจะเสียวซ่านสยิวเมื่ออาคเนย์ระดมจูบแผ่นหลังของเขารัวๆ พร้อมกับมือที่สาวแก่นกายให้ไม่หยุด ในตอนนี้แอลหวิดปล่อยความขาวข้นออกมาระรอกใหญ่แต่... “จะออกแล้วเหรอ”“อือ พี่เนแกล้ง” แอลตัดพ้อ“แต่หมาใหญ่ตัวนี้ไม่ยอมให้หมีน้อยขึ้นสวรรค์ก่อนหรอกนะ”“งื้อ งั้นก็รีบเข้าสิ” อาคเนย์ฟังแล้วหมั่นเขี้ยวสุดๆ ไม่กี่อึดใจต่อมาอาคเนย์ก็พลิกตัวแอลกลับมาเผชิญหน้าแล้วอุ้มร่างบอบบางที่กระโจนกอดเขาทั้งตัวไม่พอยังยกขาสองข้างกอดเอวเขาไว้ราวกับลูกหมีโคอาล่า ไม่นานต่อมาทั้งสองก็ไปหยุดอยู่บนโซฟาเบดตัวเก่าที่ทั้งกว้างและใหญ่ “พี่เน ตรงนี้เหรอ” “อือ พี่ชอบ” “แต่ตรงนี้เป็นที่เราทำการบ้านเมื่อตอนเด็กๆ นะ” “ก็ไม่เห็นเป็นไร ตอนนี้พี่จะทำการบ้านแบบผู้ใหญ่กับอินที่นี่ไง” “โว๊ย! พี่เน ทะลึ่งอีกแล้ว” แอลพูดจบก็ส่งเสียงหัวเราะคราวนี้อาคเน
ขอรักเจ้าตัวร้าย 75 รัก nc
“ไม่เรียกหมาใหญ่แล้วเหรอ”“อื้อ อย่ามาแกล้งอินนะ” แอลตอบสีหน้างอนๆ เพราะเหมือนกำลังถูกอาคเนย์แกล้งพาขึ้นสูงสุดจู่ๆ ทิ้งดิ่งราวกับรถไฟเหาะตีลังกาแต่ทว่า...“เตรียมใจได้เลย หมาสุดหล่อตัวนี้จะเลียจะดูดจะกินน้ำผึ้งจากหมีน้อยอินจนหมดทั้งตัวเลย”“โหย ฟังแล้วกลัวจังเลย” แอลหยอกเย้า ยามนี้เขากลายเป็นหมีน้อยสุดน่ารัก ส่วนอาคเนย์คือหมาหื่นตัวโตๆ ที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อที่ไม่ได้กลัวแต่กลับยินยอมพร้อมใจ ยามนี้พวกเขากำลังสร้างความสุขให้แก่กัน “ตรงนี้นะ” “เฮ้ย! ใม่เอา เดี๋ยวแม่พี่เนมาเห็น” “พ่อกับแม่พี่ไม่อยู่” “ไปไหน” “ไปวัด อย่าถามมากความเลยน่า” อาคเนย์ว่าพลางมือก็เลื่อนลงมาจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์อีก “ได้ไงอะ ไม่เอาตรงนี้ เผื่อมีคนเห็น” แอลร้องห้ามแต่อาคเนย์หรือจะฟัง ยามนี้ในบ้านหลังนี้มีเพียงเขากับแอลที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง และเขาจะไม่ทนอีกต่อไปแล้วชายหนุ่มปัดมือคนตัวเล็กกว่าที่ตะครุบมือเขาไว้ แล้วปลดตะขอกางเกงออกช้าๆ แล้วซุกหน้ากับเป้ากางเกงบ็อกเซอร์ซึ่งส่วนที่ยืดได้พองได้กำลังขยายคับแน่นไปหมด“พี่เน... อย่า
ขอรักเจ้าตัวร้าย 74 คิดถึงจนทนไม่ไหว
ชายหนุ่มนึกสังหรณ์ใจจึงผลุนผลันออกจากห้องโดยไม่ลืมคว้าตุ๊กตาหมีตัวเก่งที่ลูกหมีน้อยของเขาทำตกไว้ ซึ่งเป็นเวลานานแล้วที่เขาวางมันทิ้งไว้ในซอกมุมหนึ่งแต่ไม่เคยลืม เพราะมีความรู้สึกหลากหลายที่ผูกพันกันไว้ ยามนี้อาคเนย์หัวใจเต้นแรงจนอดใจไม่ให้รีบไปดูให้รู้แน่แก่ใจว่าจะใช่แอลจริงหรือไม่ เขาต้องไปดูให้เห็นกับตา... ก่อนออกจากห้อง อาคเนย์นึกอะไรได้จึงเปิดลิ้นชักหัวเตียงคว้ากระเป๋าหิ้วใบเล็กติดมือมาด้วย วันนี้ล่ะที่เขาจะได้ใช้มัน อาคเนย์ไม่มีแล้วซึ่งความใจเย็นเข้าตามตรอกออกตามประตู เขาหิ้วน้องหมีปีนข้ามรั้วมายังบ้านของแอล พอกระโดดผลุงลงพื้นน้องหมีก็กระเด็นออกจากมือจนรีบตะครุบแทบไม่ทัน นึกสภาพอินทัชตอนเด็กที่อุ้มน้องหมีปีนรั้วไปหาเขา คราวนี้เขาเป็นฝ่ายปีนหาบ้าง... แอลหรือลูกหมีอินทัช น้องน้อยของพี่เนแอบมองอีกฝ่ายทำท่าทีลุกลี้ลุกลนแล้วอดขำไม่ได้ เขาลอบมองอาคเนย์ผ่านม่านหน้าต่างที่ปิดไว้แน่นหนายิ่งอีกฝ่ายทำเรื่องโลดโผนด้วยการปีนรั้วเข้ามาที่บ้าน แอลก็ยืนมองเฉยๆ ไม่ไหวเปิดประตูผลุงออกมาทันทีที่อาคเนย์มาหยุดยืนหน้าบ้านสองจิตสองใจอยู่ “จ๊ะเอ๋! พี่เน
You may also like
ลูกอนุ
รวิวร, จุฑารัตน์1.1K viewsจบ Alessio’s Bodyguard ใต้อาณัติเทวดา (Omegaverse, Yaoi)
LADY-ZOMBIE476 viewsรักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)
Saturnlonely 522.3K viewsผมเป็นผู้ชายนะครับ
สตอเบอรี่สีชมพู635 viewsรักกลายพันธุ์ ภาคตามหาความทรงจำ
Badberry278 viewsบาร์เทนเดอร์อยากมีรัก(อัลฟ่าxเบต้า)
ซังกง172 viewsThe Contract Mafia (ป๋า-มิท)
Silver Fish1.7K viewsหวนคืนลิขิตรัก [Mpreg]
หลูซื่อเต๋อ293 views
