บทที่ 9.2

จากวันนั้นจนวันนี้ และจากท่าทีที่มองลักษณ์นันท์ในความรู้สึกของตน ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะเป็นเช่นนี้

นอกเสียจากว่า...

มีบางอย่างที่กรรณิการ์พลาด หรือมีอะไรที่เธอไม่รู้มาก่อน

มือไวเท่าความคิด ทุกความสงสัยจะต้องมีคำตอบ กรรณิการ์ไม่ชอบอะไรที่ค้างๆ คาๆ หรือคิดเองเออเองฝ่ายเดียว เธอต้องได้คำตอบในสิ่งที่อยากรู้ และต้องรู้ให้กระช่างชัดเจนในทีเดียว

หญิงสาวเร่งมือเก็บข้าวของที่เหลือใส่ท้ายรถจนเรียบร้อย เข็นรถเข็นของทางห้างสรรพสินค้าเดินกลับเข้าไปด้านใน ระหว่างนั้นหัวสมองก็ใช้ความคิดว่าจะตามหาคนทั้งสามได้อย่างไร

กรรณิการ์พุ่งตรงไปบริเวณที่มีของเล่นเด็กก่อนเป็นอันดับแรก แต่น่าเสียดายที่ถึงแม้ที่นี่จะเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่ได้มีพื้นเด็กนอกจากร้านขายของเล่นซึ่งกระจายอยู่ตามชั้นต่างๆ

กรรณิการ์ขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นต่างๆ พยายามสอดส่องสายตามองหาสามคนที่ต้องการพบ แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเสียแล้ว เพราะจนถึงชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้าซึ่งเป็นโซนร้านอาหารก็ยังไม่พบวี่แววของพวกเขาทั้งสาม

เธอเกือบจะถอดใจแล้วพร้อมกับคิดหาวิธีอื่นที่จะสืบเรื่องที่เห็นให้กระจ่างชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าฟ้าจะเปิดทางเมื่อ