LOGINเจโรมกลับมายังห้องทำงานที่โรงแรมด้วยความหงุดหงิด แผนการที่คิดไว้พังไม่เป็นท่า ศศิภัทรไม่ได้แสดงอาการหึงหวงหรือโกรธเคืองเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวสงบนิ่งและนั่นก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมกับคู่ต่อสู้ที่อ่านทางไม่ออก
‘ถ้าแผนแรกไม่ได้ผล ก็ต้องใช้แผนที่สอง ในเมื่อไม่หึงก็แปลว่าเธอไม่ได้รักพ่อของเขาจริง การกระทำทั้งหมดเป็นเพียงแค่การแสดงละคร เขาจะใช้เงินซื้อเธอตรงๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอีกต่อไป’ เจโรมคิดในใจ
บ่ายวันต่อมาเจโรมขับรถไปรอศศิภัทรที่หน้าโรงพยาบาล ก่อนเวลาเลิกงานเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากโรงพยาบาลเขาก็รีบเดินเข้าไปหาเธอทันที
“สวัสดีครับคุณซีซี” เจโรมทักทายด้วยรอยยิ้มที่ซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้
“สวัสดีค่ะ คุณเจโรมมาทำอะไรที่นี่คะ” เธอถามพลางมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกแปลกใจที่เห็นเจโรมมาตามลำพัง
“ผมมารอคุณ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“มีธุระจะคุยกับคุณหน่อย”
“ธุระอะไรคะ ถ้าจะมาพูดให้ฉันเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับพ่อของคุณฉันว่าคุณเจโรมจะเสียเวลาเปล่านะคะ” เธอยิ้มหยันยิ่งรู้ว่าเขาห้ามมันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสนุกและถึงวันที่แผนของเธอสำเร็จคงไม่ได้มีแค่คุณอนันต์คนเดียวที่เสียใจและสองพ่อลูกคงจะแค้นมาก แต่เรื่องศศิภัทรไม่สนใจเพราะถ้าจัดการเรื่องนี้เสร็จเธอก็จะลาออกจากที่นี่
“เรื่องที่ผมจะคุณกับคุณมันก็เกี่ยวกับเรื่องแต่งงานจริงๆ นั่นแหละแต่มีรายละเอียดบางอย่างที่ผมอยากตกลงกับคุณก่อนที่คุณจะกลายมาเป็นแม่เลี้ยงผม” พูดจบก็คว้าแขนเธอแล้วเดินไปยังรถของตนเองที่จอดอยู่ไม่ไกล
“ปล่อยแขนฉันก่อน”
“ถ้าปล่อยคุณจะเดินตามผมดีๆ ใช่ไหม แต่ผมดูแล้วคงไม่ คุณคงจะวิ่งหนีแล้วตะโกนให้คนช่วย เอาเลยสิตะโกนขอความช่วยเหลือเลย แล้วถ้าเขาถามผมก็จะบอกว่าเราสองคนเป็นผัวเมียกัน”
“จะบ้าเหรอใครเป็นเมียคุณ”
“นั่นสิโทษทีนะ คุณเป็นเมียพ่อผมต่างหากและผมก็ไม่มีรสนิยมเอาเมียพ่อมาเป็นเมียตัวเอง”
ศศิภัทรมองไปรอบๆ และเห็นว่าตอนนี้คนหน้าโรงพยาบาลเริ่มเยอะขึ้นเพราะเป็นเวลาเลิกงาน เธอจึงยอมเดินตามเขามาที่รถอย่างไม่เต็มใจ
“จะคุยอะไรก็รีบคุยมาเลย ฉันทำงานมาทั้งวันฉันเหนื่อยและอยากรีบกลับไปพัก” หญิงสาวถามเมื่อขึ้นมานั่งบนรถ เธอกอดอกจ้องหน้าเขาด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง
“ผมเองก็เหนื่อย วันนี้งานยุ่งมากยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย”
“งั้นก็รีบพูดมาสิคะ”
“ผมว่าหาอะไรกินก่อนดีกว่านะ”
“นี่คุณ....”
“ทำไม กลัวพ่อจะรู้เหรอว่าออกมากับผม ผมไม่บอกคุณไม่บอกพ่อผมไม่รู้หรอกน่า อีกหน่อยคุณก็เป็นแม่เลี้ยงผมแล้วเราสนิทกันไว้ดีกว่านะว่ามั๊ยล่ะ” เขาอยากสนิทกับเธอมากกว่านี้เพื่อล้วงความลับว่าเธอวางแผนกำลังจะทำอะไร
“ฉันไม่อยากทำอะไรลับหลังท่าน”
“คุณซื่อสัตย์กับพ่อผมดีนะ แต่น่าเสียดายที่พ่อผมไม่ค่อยซื่อสัตย์กับคุณเท่าไหร่”
“ฉันไม่สนใจหรอกค่ะ ว่าก่อนแต่งงานท่านจะมีผู้หญิงกี่คนแต่ท่านสัญญากับฉันแล้วว่าหลังแต่งงานท่านจะมีแค่ฉันคนเดียว เพราะฉะนั้นอย่าพยายามให้ฉันเลิกล้มการแต่งงานเพราะความเจ้าชู้ของท่าน ฉันว่าผู้ชายเจ้าชู้ดูมีเสน่ห์ดีนะคะ” เธอยังคงยิ้มไปพูดไปจนเจโรมเผลอมอง
“ถึงวันหนึ่งคุณนั่นแหละที่จะเสียใจเพราะความเจ้าชู้เหมือนกับแม่ของผม ถ้าถึงวันนั้นผมก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้”
“คุณไม่จำเป็นต้องช่วยฉันหรอกค่ะเพราะฉันคิดว่ายังไงซะวันนั้นก็คงไม่มาถึง” ศศิภัทรพูดอย่างมั่นใจเพราะคนที่จะเสียใจก่อนจะเป็นคุณอนันต์บิดาของเขามากกว่า
“ดูคุณมั่นใจในตัวเองดีนะ” เขายิ้มเยาะก่อนจะจอดรถที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ดูอบอุ่นและมีบรรยากาศดีเหมาะสำหรับการคุยเรื่องสำคัญ
“สั่งอะไรทานก่อนไหม” เจโรมยื่นเมนูให้เธอ
“ไม่ค่ะ คุณมีอะไรก็ว่ามาเลย” ศศิภัทรปฏิเสธ
“ใจเย็นๆ สิครับคุณซีซี ผมขอสั่งอาหารก่อนนะ คุณทานได้ทุกอย่างไหม”
“ค่ะ” หญิงสาวรู้ว่าเขากำลังถ่วงเวลาและเธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะแก้เกมนี้ยังไง
เจโรมมองเมนูและสั่งอาหารไทยหลายจากนั้นก็วางเมนูลงแล้วมองเธอด้วยสายตาที่จริงจัง
“ระหว่างรออาหารผมจะเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ”
“ฉันก็รอคุณเข้าเรื่องอยู่นะคะคุณเจโรม”
เจโรมมีท่าทางหนักใจก่อนหยิบเช็คเปล่าออกมาจากกระเป๋าเสื้อและวางไว้บนโต๊ะ
“คุณอยากได้เท่าไหร่ เขียนตัวเลขลงไปได้เลย”
“คุณกำลังจะทำอะไรคะ” ศศิภัทรหน้าชาทันทีที่เห็นเช็ค เธอรู้สึกเหมือนถูกดูถูกอย่างแรง
“ผมจะจ่ายเงินให้คุณเพื่อที่คุณจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับพ่อของผมซะที กรอกตัวเลขลงไปเลยเอาที่คุณอยากได้”
“คุณคิดว่าเงินจะซื้อได้ทุกอย่างงั้นเหรอคะคุณเจโรม”
“ที่คุณแต่งงานกับพ่อผมก็เพราะคุณต้องการเงินไม่ใช่เหรอ”
“ใครบอกคุณ”
“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องบอกหรอกครับคุณซีซี ผู้หญิงที่แต่งงานกับคนอายุมากก็หวังเงินด้วยกันทั้งนั้น”
“ในเมื่อคุณคิดว่าฉันแต่งงานกับท่านเพราะหวังเงิน เพราะฉะนั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องรับเงินที่คุณเสนอหรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“พ่อคุณน่ะอายุมากแล้ว ท่านจะอยู่อีกกี่ปีกันเชียว ฉันยอมทนอยู่กับผู้ชายอายุคราวพ่อไม่นานทุกอย่างก็จะเป็นของฉัน” ศศิภัทรพูดอย่างแน่แน่ว เธอมองเห็นความโกรธในสายตาของเจโรม
“จะไม่โลภไปหน่อยเหรอครับคุณซีซี” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความต้องการมากกว่าที่เขาประเมินไว้
“ไม่หรอกค่ะ คนเราหว่านพืชก็ย่อมหวังผลสิคะ”
“แต่พ่อบอกว่าคุณไม่สนใจเรื่องจดทะเบียน เพราะฉะนั้นคุณก็คงไม่มีสิทธิ์ในสมบัติของท่าน”
“ใช่ค่ะ เพราะฉันอยากให้พ่อของคุณตายใจไงคะ หลังแต่งงานแล้วฉันจะจดทะเบียนสมรสตอนไหนก็ได้ จริงไหมคะ” เธอมองหน้าเขาอย่างท้าทาย
“ถือว่าแผนของคุณรอบคอบดีนะซีซี แต่คุณไม่มีทางทำสำเร็จหรอกตราบใดที่ผมยังอยู่
“คุณคิดว่าคุณจะทำอะไรได้เหรอคะคุณเจโรม” ศศิภัทรยิ้ม
“ผมจะบอกคุณพ่อให้รู้ว่าคุณต้องการสมบัติของเขา”
“คุณคิดว่าคุณอนันต์จะเชื่อคุณเหรอคะ ทำเหมือนไม่รู้จักนิสัยพ่อตัวเอง” ศศิภัทรหัวเราะ
“คุณมันเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจ” เจโรมรู้สึกเหมือนกำลังแพ้เกมนี้”
“ก็แล้วแต่คุณจะคิดค่ะ มีแค่นี้ใช่ไหมที่จะคุยกับฉัน เชิญทานข้าวให้อร่อยนะคะ ฉันขอตัวก่อน”
“ผมจะทำให้คุณเสียใจ”
“แล้วฉันก็จะทำให้คุณเสียใจเช่นกันค่ะ”
ศศิภัทรลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากร้านทันที ทิ้งให้เจโรมยืนนิ่งอยู่คนเดียว
เขาจมอยู่กับความคิดของตนเองอีกครั้งและเริ่มคิดแผนใหม่ที่จะให้ศศิภัทรกับบิดาไม่ได้แต่งงานกัน
เช้าวันรุ่งขึ้นเจโรมและศศิภัทรก็ทานอาหารเช้าพร้อมกันจากนั้นเขาก็เตรียมตัวออกเดินทาง“ขอไปส่งคุณที่ท่าเรือได้ไหมคะ” ศศิภัทรยืนรอชายหนุ่มที่หน้าประตูเตรียมพร้อมจะเดินไปส่ง“แต่คุณต้องเดินกลับมาที่บ้านคนเดียวนะซีซี ไม่กลัวเหรอ”“นี่มันตอนกลางวันนะคะคุณเจโรม ซีซีไม่กลัวหรอกค่ะ”เจโรมยิ้มก่อนจะยื่นมือให้ศศิภัทรจับแล้วพากันเดินไปยังท่าเรือ“ผมจะรีบกลับมานะ”“ค่ะ”“ถึงแล้วจะโทรบอกได้ไหมคะ”“ได้สิ ผมจะโทรรายงานตลอดว่ากำลังจะทำอะไรดีไหม”“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่บอกว่าถึงแล้วก็พอ”“เป็นห่วงผมเหรอ”ศศิภัทรยิ้มให้แทนคำตอบแล้วเธอก็หยุดเดินเมื่อมาถึงท่าเรือ“ซีซี ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ คุณก็เหมือนกันนะคะ”“ผมไปล่ะ จะคิดถึงคุณนะ” เขาขยับเข้ามากอดแล้วหอบแก้มศศิภัทรทั้งสองข้าง“เดินทางปลอดภัยนะคะ”“ครับ ผมไปนะ ถ้าคุณถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยผมน่าจะยังอยู่บนเรือคุยคงไม่สะดวก”“ได้ค่ะ” หญิงสาวโบกมือให้กับเขาจากนั้นเธอก็ยืนรอจนกระทั่งเรือแล่นออกไปจากเกาะศศิภัทรเดินลัดเลาะตามชายหาดเมื่อมาถึงบ้านก็ไลน์บอกเจโรมจากนั้นหญิงสาวก็รีบเข้าห้องเพื่อเก็บของที่จำเป็นลงกระเป๋าเธอคิดจะใช้โอกาสนี้หนีไปจากที่นี่ก่อนท
เมื่อรู้ว่าจะมีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกันอีกเพียงไม่กี่วันทั้งเจโรมได้ศศิภัทรก็เลิกจะเก็บความทรงจำและความรู้สึกดีๆ ไว้ เจโรมไม่พูดถึงเรื่องของเธอกับบิดาส่วนหญิงสาวก็ทำตัวน่ารักและ ไม่เคยทำให้เขารู้สึกลำบากใจเลยสักนิดความสัมพันธ์มันดีขึ้นแต่ในใจของทั้งสองกลับรู้สึกใจหาย“ซีซีคุณทำอะไรอยู่” เจโรมที่เพิ่งทำงานเสร็จเดินออกมาจากห้องทำงานก็เห็นหญิงสาวนั่งยิ้มอยู่กับโทรศัพท์อยู่บนโซฟาในห้องรับแขก“ซีซีคุยกับเพื่อนค่ะ คุณเจโรมทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ”“เสร็จแล้วว่าจะชวนเธอไปเดินเล่นอยากไปไหม”“ก็ได้ค่ะ” หญิงสาววางโทรศัพท์ลงแล้วยิ้มก่อนจะจับมือของเจโรมที่ยื่นลงมาฉุดให้เธอลุกขึ้น ศศิภัทรรู้สึกอบอุ่นกับมือใหญ่ที่กุมมือเล็กของตนเองไว้ทั้งเดินลัดเลาะมาตามหาดทรายสีขาว เท้าเปล่าเหยียบลงบนผืนทรายให้คลื่นกระทบครั้งแล้วครั้งเล่า บรรยากาศราวกับคู่รักแต่ต่างก็รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้“ซีซีถ้าต้องอยู่ที่นี่คนเดียวคิดว่าอยู่ได้ไหม” เจโรมถามขึ้นเมื่อเดินมาได้สักพัก“อยู่คนเดียวเหรอคะแล้วคุณเจโรมจะไปไหน ซีซีไปด้วยได้หรือเปล่า” หญิงสาวคิดว่าถ้าต้องอยู่ที่นี่โดยที่เจโรมไม่อยู่ด้วยก็ต้องเหงาและว้าเหว่มากๆ“ผมมีธุระต้อง
ศศิภัทรก้มหน้ามองแล้วใช้มือยันผนังไว้แน่น สะโพกสั่นเกร็งไปกับการปรนเปรอที่ไม่เคยได้รับแบบนี้มาก่อน เจโรมดูดรวบเกสรเสียวและกลีบเนื้อสาวเข้าปากราวกับอาหารจานโปรด ทำซ้ำไปทำมาไม่นานนักเธอก็กรีดร้องลั่นห้องน้ำ“หวานมากซีซี”เขากระซิบก่อนจะเงยหน้ามองศศิภัทรที่ตอนนี้ใบหน้าเธอแดงซ่านเพราะความสุขสมที่เขามอบให้ ชายหนุ่มค่อยๆ วางขาของหญิงสาวลงจากนั้นเขาจับมือเล็กๆ ของเธอให้จับไปบนท่อนเอ็นของเขา“เจโรม...มันใหญ่”“เดี๋ยวมันก็เล็กจับให้อีกนิดได้ไหม”เขาประคองมือเล็กแล้วจับให้เธอรูดท่อนเอ็นของตนเองขึ้นลงเบาๆ จนรู้สึกว่ามันแข็งชูชันอย่างเต็มที่“แบบนี้ใช่ไหม”“อ่า....ถูกแล้วซีซี ช้าๆ...อ้า...”ชายหนุ่มครางสะท้านเมื่อมือเล็กทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย“ชอบไหม”“ชอบมากแต่พอก่อนนะซีซี คุณใช้มือเก่งแล้ววันต่อไปผมจะใช้ผมจะสอนให้คุณใช้อย่างอื่น แต่วันนี้ขอเข้าไปในตัวคุณก่อนแล้วกันผมเสียวสุดจะทนแล้ว”ศศิภัทรเข้าใจดีว่าสิ่งที่เจโรมพูดนั้นมันหมายถึงอะไรและถ้าหากวันนั้นเขาให้เธอทำแบบนั้นจริงๆ เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า แต่หญิงสาวก็ไม่อยากจะคิดอะไรไปล่วงหน้าเพราะเรื่องมันยังไม่เกิด แต่สิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่
กลับมาจากภูเก็ตแล้วศศิภัทรก็เก็บของที่ซื้อมาเขาที่ เธอมองชุดว่ายน้ำก่อนจะตัดสินใจเลือกใส่ชุดสีขาวและรอเวลาให้พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าก่อนสวมชุดคลุมแล้วเดินออกมาจากห้องก็เห็นเจโรมกำลังนั่งหน้าเครียดสายตาจ้องไปยังจอแท็ปเล็ต“จะไปเล่นน้ำแล้วเหรอซีซี”“ค่ะแดดไม่มีแล้ว”“แล้วรอผมหน่อยสิผมจะไปเล่นด้วย”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะซีซีไปเล่นคนเดียวก็ได้คุณทำงานเถอะ”“ผมทำงานมาทั้งวันก็เครียดเหมือนกันนะ ได้ไปเล่นน้ำบ้างก็คงดีรอห้านาทีได้ไหมขอไปเปลี่ยนกางเกงก่อน”“ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวนั่งรอในห้องรับแขกขณะที่เจโรมก็รีบเดินกลับไปเปลี่ยนกางเกงเขาเดินออกมาจากห้องแล้วสวมแค่กางเกงว่ายน้ำและมีผ้าเช็ดตัวพาดอยู่บนบ่า“คุณจะใส่กางเกงว่ายน้ำลงไปตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอคะ” หญิงสาวถามแต่สายตาหันมองไปทางอื่น“ทำไมล่ะนี่มันบ้านผม ชายหาดมันก็ส่วนตัวนะ ผมไม่เห็นต้องอายใครเลยหรือที่เพราะคุณกลัวว่าจะหลงเสน่ห์ผมกันล่ะ” เขาหัวเราะเมื่อเห็นหญิงสาวมองไปทางอื่นแต่ใบหน้านั้นแดงระเรื่อ“ไม่อายก็ตามใจค่ะ ไปกันเถอะซีซีอยากเล่นน้ำแล้ว”ทั้งสองคนพากันมาเล่นน้ำบริเวณชายหาดเสียงหัวเราะสดใสของศศิภัทรทำให้เจโรมรู้สึกสบายใจ เขาไม่เคยได้เล่นน้ำแบบนี้
หลังจากทางอาหารค่ำแล้วเจโรมก็พาศศิภัทรมายังผับแห่งหนึ่งเขาเลือกโต๊ะที่ติดกระจกมองออกไปเห็นท้องทะเลกว้าง จากนั้นจึงสั่งเครื่องดื่มมาสองแก้วเสียงดนตรีคลาสสิกคลอเบาๆ ในบรรยากาศที่อบอุ่น เจโรมมองใบหน้าของศศิภัทรที่มองออกไปด้านนอกอย่างเหม่อลอย“ถ้าผมจะชวนคุณไปที่สิงคโปร์อยากไปไหม” เจโรมชวนคุยเรื่องที่ค้างอยู่เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไปนาน“น่าสนใจนะคะ แต่คิดว่าไม่ดีกว่าคะ” ศศิภัทรหันมาตอบก่อนจะมองออกด้านนอกต่อ“อ้าวทำไมล่ะ ยังเหลือเวลาอีกตั้งหลายวันเลยนะ”“ข้อแรกก็คือฉันไม่มีพาสปอร์ตส่วนอีกข้อหนึ่งก็คือฉันไม่อยากให้เราสองคนสนิทกันมากค่ะ”“ทำไมถึงไม่อยากสนิทกับผมล่ะหรือเพราะยังคิดเรื่องพ่อของผมอยู่”“เปล่าค่ะซีซีไม่ได้คิดเรื่องนั้นแล้วแต่ซีซีคิดว่าเราสองคนไม่ควรจะไปไหนมาไหนด้วยกัน ถ้าพ่อคุณรู้คุณอาจจะมีปัญหากับพ่อได้”“เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหาหรอกพ่อผมเป็นคนรักใครรักจริงแต่พอท่านตัดใจแล้วท่านก็คงไม่คิดอะไรเรื่องของเราหรอกมั้ง” เจโรมเองก็ไม่รู้ว่าถ้าบิดารู้ท่านจะโกรธเขาหรือเปล่า“เห็นไหมคุณยังไม่มั่นใจเลยว่าพ่อของคุณจะคิดอะไรไหม”“มันก็จริงอย่างที่คุณพูดนั่นแหละซีซี ผมไม่รู้เลยว่าพ่อจะโกรธผมมากแค
เจโรมเคลียร์งานตรงหน้าเสร็จหลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมง พอเงยหน้าขึ้นมาก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนโซฟาตอนนี้หลับไปแล้วเขาเดินมาใกล้ๆ แล้วมองใบหน้าสวยของหญิงสาวก่อนจะยิ้ม ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันบนเกาะหลายวัน ศศิภัทรพยายามจะหนีและเขาก็รั้งเธอไว้เพราะไม่อยากให้เธอไปยุ่งวุ่นวายกับงานแต่งงานของบิดาแต่ลึกๆ ในใจเป็นตัวเขาเองมากกว่าที่อยากจะรั้งเธอไว้ใกล้ๆ เจโรมต้องส่ายศีรษะสลัดความคิดของตัวเองออกเพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ตนเองกับศศิภัทรจะคบหากันถ้าบิดารู้ก็คงจะโกรธมากที่เขาทำให้ว่าที่เจ้าสาวของทานกลายมาเป็นภรรยาของเขาเจโรมหวังว่าบิดาจะเข้าใจว่าที่เขาทำทุกอย่างก็เพราะไม่อยากให้ท่านมีภรรยาอายุน้อยขนาดนี้“ซีซีตื่นได้แล้ว” ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ ก่อนจะเรียกเธอเบาๆหญิงสาวก่อนจะขยี้ตาและตกใจรีบขยับหนีเมื่อเห็นว่าตอนนี้เจโรมนั่งใกล้เธอมาก“กลัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามแล้วหัวเราะ“ไม่ได้กลัวสักหน่อยก็แค่ตกใจ คุณทำงานเสร็จแล้วใช่ไหม”“เสร็จแล้วไปซื้อของกันดีกว่านะ จะไปล้างหน้าก่อนไหม”“ไม่เป็นไรค่ะไปเลยก็ได้”เจโรมพาเธอมายังห้างสรรพสินค้าที่มีสินค







