Masukติ้ง....
“ไง.....มีอะไรให้ผัวช่วยไหม?”
“!!”
เมื่อมิลินมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ ที่มีข้อความปรากฏขึ้นมาทำให้เธอหยุดคิดไปชั่วขณะ หญิงสาวยืนกำมัดแน่น เดาได้ไม่ยากว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้มีใครที่อยู่เบื้องหลัง
“ลิน หนูเป็นอะไรไปลูก”
“.....”
“พี่ลินคะ” มินนี่ที่เห็นพี่สาวของเธอเงียบไปก็เอื้อมมือไปเขย่าที่ต้นแขนของพี่สาวเบาๆ
“อ๊ะ..พี่ไม่ได้เป็นอะไร แม่ค่ะพอดีลินพึ่งคิดได้ว่าเรามีทางหาเงิน 2ล้านมาใช้หนีให้แม่ได้แล้วค่ะ แม่กับมินไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ” มิลินสวมกอดแม่และน้องสาวพร้อมกัน เพื่อหลบซ่อนแววตาที่ไหววูบ เธอคิดว่านี่คงจะเป็นฝีมือของคาร์เตอร์ที่ต้องการจะบีบเธอ
“ลินหนูพูดอะไรออกมาลูก หนูจะไปหาเงินเยอะแบบนั้นได้ที่ไหน” พุดซ้อนกอดตอบพลางลูบหลังลูกสาวตัวเองเบาๆอย่างสงสัย
มิลินไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอเพียงคิดถึงใบหน้าคนที่เธอโกรธแค้น คนที่อ้างว่าเป็นเจ้าชีวิตของเธอ
“งั้นแม่กับมิน รอหนูแป็บนะคะ หนูขอไปคุยโทรศัพท์ก่อน”
Rrrrrn Rrrrrn
“หึ” คาร์เตอร์ที่นั่งจิบไวน์อยู่ในรถยนต์คันหรู ยกยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ เมื่อคนที่เขารอนั่นโทรกลับมาแล้ว มาเฟียหนุ่มให้มิลินรอสายเพียงไม่นานก็ตัดสินใจกดรับสายเธอ
ติ๊ด!
“ฮัลโหล คุณคาร์เตอร์!!”
“.......”
“คุณรู้เรื่องนี้อยู่แล้วใช่ไหม คนพวกนั้นคือคนของคุณรึเปล่า!!” มิลินเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาใจด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ฮ่า ฮ่า ผิดหวังกับคำถามของเธอนิดหน่อยนะ นี่ไม่ใช่คำถามที่ฉันต้องการจากเธอเลย”
“คุณตอบมาสิ ว่าใช่คนของคุณรึเปล่า”
“คนพวกนั้น...ไม่ใช่คนของฉัน และ แม่ของเธอก็ไปยืมเงินพวกมันมาเอง”
“แล้ว...”
“แต่ไอ้เสี่ยนั้น มันก็เสียพนันมาเป็นหนี้ที่บ่อนฉันพอดี....มันก็เลยต้องหาเงินมาใช้ฉันเหมือนกัน”
“......” มิลินกำมัดแน่น คาร์เตอร์ไม่ได้โกหกเธอว่าผู้ชายพวกนั้นไม่ใช่คนของเขา เพียงแต่เขานั่นแหละที่เป็นคนบีบให้ไอ้เสี่ยนั้นมันมาเอาเงินจากพวกเธออีกที
“คุณต้องการอะไร!!!”
"ตัวเธอไง" คาร์เตอร์ตอบทันควันแบบไม่ต้องคิด
"......."
“ถ้าเธอไม่มีเงินสองล้านไปใช้ เธอและน้องของเธอคงจะมีผัวเยอะจนนับไม่ถ้วน”
“คุณทำแบบนี้ทำไม!” น้ำตาที่หญิงสาวกลั้นไว้ก็ไหลออกมา
“ชู่ว..อย่าพึ่งโมโหคนที่ให้ความช่วยเหลือเธอได้สิ ชีวิตเธอและน้องสาว แลกกับเงินสองล้านได้นะ”
“......”
“คิดดีๆ ว่าเธออยากมีผัวคนเดียว หรืออยากจะมีหลายคน ตอนนี้ฉันมีเวลาให้เธอไม่มาก ถ้าเธอไม่มีอะไรพูดแล้ว งั้นฉันขอวะ..วาง”
“ฉันยอมแล้ว!!” มิลินตัดสินใจพูดแทรกออกไป เมื่อคาร์เตอร์กำลังบีบเธอทุกทาง จนเธอไม่มีทางเลือก
“หืมม...ว่ายังไงนะ”
“ฉันยอมคุณแล้ว ฉันจะยอมเป็นผู้หญิงของคุณแล้ว ฮึก ฉัน...จะเชื่อฟังคุณ คุณคือเจ้าชีวิตของฉัน” มิลินพรั่งพรูพูดออกไปทั้งน้ำตา เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่เธอต้องใช้ร่างกายมาแลกกับเงิน
“หึ ไหน...จะให้ผัวช่วยอะไร หืมมมม”
“อึกก ฮึก ฉะ..ฉันขอยืมเงินคุณสองล้านบาทได้ไหมคะ และ อย่าให้เสี่ยมายุ่งกับครอบครัวฉันอีก”
“หึ หึ มากกว่านั้นฉันก็ให้เธอได้นะ มิลิน~” สิ้นสุดเสียง คาร์เตอร์ก็กดวางสายทันที
ติ๊ด!
“พี่ลินๆ มีคนมาหาค่ะ” เสียงตะโกนของน้องสาว ทำให้มิลินที่กำลังจะโทรหามาเฟียหนุ่มอีกครั้ง ต้องล้มเลิกไป หญิงสาวเก็บมือถือเข้ากระเป๋าและจัดการเช็ดน้ำตาของตัวเองออกลวกๆ ก่อนจะเดินออกไปตามเสียงเรียกของน้องสาว
“อ๊ะ! คะ..คุณ..มาทำไม” มิลินรู้สึกประหลาดใจเมื่อคนที่พึ่งตัดสายเธอไป มาปรากฏตัวอยู่ในร้านของแม่เธอ
“ลิน เพื่อนลินเหรอ” แม่ของหญิงสาวมองชายหนุ่มลูกครึ่งตรงหน้า และผู้ชายที่ใส่สูทสีดำที่ยืนถัดออกไปอีก4 คน ที่ให้มองดูยังไงลูกสาวเธอก็ไม่น่าจะมีเพื่อนหรือรู้จักคนพวกนี้
“สวัสดีครับ” คาร์เตอร์ยกมือไหว้ผู้เป็นแม่ของมิลินอย่างนอบน้อม
“สวัสดีจ้ะ เราชื่ออะไร เป็นเพื่อนกับมิลินเหรอ”
“ผมคาร์เตอร์ เป็น...แฟนของมิลินครับ”
“*0*!!!”
มิลินอ้าปากค้างไม่คิดว่าคาร์เตอร์จะพูดสถานะแบบนี้ออกมา ในขณะที่ทุกคนยังยืนอึ้งกัน ดีนได้ยืนกระเป๋าสีดำใบใหญ่มาให้ผู้เป็นนาย ก่อนที่คาร์เตอร์จะรับและยื่นให้พุดซ้อนแม่ของมิลินอีกที
“อะ..อะไรจ๊ะ” ถึงจะงงอยู่ไม่ใช่น้อยแต่พุดซ้อนก็รับกระเป๋ามาถือไว้ในมือ โดยที่มีมินนี่คอยช่วยประคอง
“เงินสดสอง ล้าน ครับ”
“ห๊ะ!!! เงินสดสอง ล้าน” เสียงแหลมเล็กของมินนี่อุทานออกมาเสียงดัง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากระเป๋าที่เธอถือในมือจะมีเงินอยู่เงินมากมาย
“คุณเอาคืนไปเถอะค่ะ เงินมากมายขนาดนั้น แม่รับไว้ไม่ได้”
“คุณแม่รับไปเถอะครับ เงินสด2ล้านนี้ เอาไว้ตบแต่งร้านใหม่ที่มันพังเสียหายไป ส่วนหนี้ที่ติดเสี่ยไว้ผมจะไปเคลียร์และใช้หนี้ใช้ให้เองครับ”
“เอ่ออ...มันเรื่องอะไรกันลิน” แม่หันไปถามลูกสาวของตัวเอง อย่างถามความคิด
“...แม่รับไปเถอะค่ะ แฟนลินเขารวยมาก” มิลินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ จ้องมองไปยังใบหน้าของมาเฟียหนุ่ม
“ฮึก..”พุดซ้อนรู้สึกโล่งใจ จนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
มิลินหันไปมองพุดซ้อนที่มีน้ำตาซึมออกมา ตอนนี้แม่และน้องสาวของเธอ คงคิดว่าผู้ชายตรงหน้าคือเทวดาที่หยิบยื่นมือมาช่วย แต่แท้จริงแล้วคาร์เตอร์คือซาตานที่เข้ามาทำลายชีวิตของพวกเราต่างหาก
@บนรถยนต์คันหรู
หลังจากที่คาร์เตอร์พูดคุยกับแม่ของมิลินเสร็จ เขาก็บังคับให้เธอกลับมาพร้อมกับเขาทันที หญิงสาวจำใจต้องทำตามคำสั่งของมาเฟียหนุ่ม คนที่บอกว่าเป็นเจ้าชีวิตของเธอ...
“มาทำหน้าที่ของเธอซะ” คาร์เตอร์กระชากตัวหญิงสาวให้นั่งลงที่พื้นกลางหว่างขาของเขา ส่งผลให้ใบหน้าหวานอยู่ตรงเป้ากางเกงของชายหนุ่มอย่างพอดิบพอดี
“อ๊ะ ไม่ ฉันไม่ทำ นี่มันในรถนะ” มิลินพยายามจะดันตัวลุกขึ้น แต่ก็โดนฝ่ามือหนากดไว้ที่ไหล่เล็ก
“เธอไม่ได้อยู่ในสถานะ ที่จะมาต่อรองกับฉันนะ มิลิน...”
“ที่อื่นได้ไหมคะ...” มิลินที่ได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ถึงแม้ว่าในรถยนต์คันหรูจะมีฉากกั้นกับลูกน้อง แต่เธอก็ยังรู้สึกละอายใจอยู่ดี
คาร์เตอร์รูดซิปกางเกงจัดการงัดท่อนเอ็นใหญ่ที่แข็งขันออกมา ก่อนที่เขาจะจับไปที่ท้ายทอยของหญิง ดึงใบหน้าหวานมาชนเข้ากับความเป็นชายของเขา
"อึก.."
มิลินลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เผลอจ้องมองเทียบท่อนเอ็นขนาดใหญ่นั้นกับแขนของเธอที่มีขนาดเล็กกว่า
“จัดการมันซะ มันเป็นของเธอ..”
สิ้นสุดประโยคคำสั่ง ฝ่ามือบางค่อยๆกอบกุมท่อนเอ็นใหญ่ด้วยมือที่สั่นเทา ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกกว้างรองรับความใหญ่โตของแท่งไอติมร้อน ก่อนที่เธอจะกลืนกินมันเข้าไปในปากอย่างช้าๆจนสุดความยาวของมัน
“อ๊า~...” คาร์เตอร์เชิดหน้าขึ้นปล่อยเสียงครางคำราม รู้สึกพอใจในปากนุ่มของเธอ
มิลินใช้ริมฝีปากเล็กไล่ลิ้นเลียรอบๆโคนท่อนเอ็นใหญ่ เธอลากลิ้นเลียขึ้นลงซ้ำๆและเกร็งปลายลิ้นเล็กวนเน้นย้ำที่เส้นสองสลึงซึ่งเป็นจุดเสียวสุดของบุรุษชาย
"อ๊าาา อย่างนั้นแหละมิลิน...ตรงนั้น แรงๆ"
"อ๊าาา อย่างนั้นแหละมิลิน...ตรงนั้น แรงๆ" มือหนาลูบไล้ที่เรือนผมสวยเบาๆ มิลินก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ละเลงลิ้นรัว ก่อนที่หญิงสาวจะลากเรียวลิ้นไล่ลงมาหยุดที่พวงไข่สวรรค์ เลียลิ้นวนหยอกล้อไปมา และจูบซับมันเบาๆ ที่พวงไข่ทั้งสองข้างและดูดมันจนเกิดเสียงลามก จ๊วบบบ “ซี๊ดดด....อย่าเล่นแบบนั้น อ๊าาส์...มันเสียว” คาร์เตอร์รวบผมสวยไปทางด้านหลัง เพื่อจะมองใบหน้าหวานได้อย่างชัดเจน บ๊วบบบ.. บ๊วบบบ..! "อ้าส์ ๆ อ้าส์ๆ" คาร์เตอร์ครางกระเส่าอย่างสุขสม พึงพอใจกับปากเนื้อนุ่มที่ที่หยอกล้อเล่นกับพวงไข่สวรรค์ เขาส่งมือหนาอีกข้างลงไปบีบขยำเข้าที่หน้าอกอวบใหญ่ผ่านเนื้อผ้าอย่างแรง ก่อนที่มือหนาจะดึงรั้งเสื้อและบราเซียร์ของเธอขึ้นมากองอยู่บนเนินอก จนหน้าอกใหญ่โผล่พ้นออกมาทั้งสองเต้า ส่ายกระเพื่อมล่อสายตาคม ริมฝีปากอวบอิ่มลากผ่านเนื้อเอ็นแข็งจากโคนถึงปลายหัวเห็ดก่อนจะอ้าปากกว้างครอบลงมาที่ท่อนเอ็นยักษ์อีกครั้ง หญิงสาวโยกหัวขึ้นลงเป็นจังหวะ ส่วนฝ่ามือบางอีกข้างก็กอบกุมเข้าที่ท่อนเอ็นใหญ่ชักรูดขึ้นลงไปพร้อมๆกัน "โอ้วส์ อูววส์
ติ้ง.... “ไง.....มีอะไรให้ผัวช่วยไหม?” “!!” เมื่อมิลินมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ ที่มีข้อความปรากฏขึ้นมาทำให้เธอหยุดคิดไปชั่วขณะ หญิงสาวยืนกำมัดแน่น เดาได้ไม่ยากว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้มีใครที่อยู่เบื้องหลัง “ลิน หนูเป็นอะไรไปลูก” “.....” “พี่ลินคะ” มินนี่ที่เห็นพี่สาวของเธอเงียบไปก็เอื้อมมือไปเขย่าที่ต้นแขนของพี่สาวเบาๆ “อ๊ะ..พี่ไม่ได้เป็นอะไร แม่ค่ะพอดีลินพึ่งคิดได้ว่าเรามีทางหาเงิน 2ล้านมาใช้หนีให้แม่ได้แล้วค่ะ แม่กับมินไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ” มิลินสวมกอดแม่และน้องสาวพร้อมกัน เพื่อหลบซ่อนแววตาที่ไหววูบ เธอคิดว่านี่คงจะเป็นฝีมือของคาร์เตอร์ที่ต้องการจะบีบเธอ “ลินหนูพูดอะไรออกมาลูก หนูจะไปหาเงินเยอะแบบนั้นได้ที่ไหน” พุดซ้อนกอดตอบพลางลูบหลังลูกสาวตัวเองเบาๆอย่างสงสัย มิลินไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอเพียงคิดถึงใบหน้าคนที่เธอโกรธแค้น คนที่อ้างว่าเป็นเจ้าชีวิตของเธอ “งั้นแม่กับมิน รอหนูแป็บนะคะ หนูขอไปคุยโทรศัพท์ก่อน” Rrrrrn Rrrrrn “หึ” คาร์เตอร์ที่นั่งจิบไวน์อยู่ในรถยนต์
@1 สัปดาห์ผ่านไป[Part มิลิน] ฉันกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว นอกจากฉันจะกลับมาทำบุญให้กับพ่อที่ฉันรัก ฉันก็อยากจะหลบหน้าหนีคาร์เตอร์ด้วย และตลอดหนึ่งสัปดาห์ เขาก็โทรมาหาฉันตลอด บังคับให้ฉันกลับไปหาเขาตามสัญญา ไหนจะส่งข้อความมาข่มขู่ฉันทุกวัน “มิลิน…เธอต้องกลับมาหาฉันตามสัญญา” เสียงทุ้มของเขาแผ่วต่ำผ่านสายโทรศัพท์ แต่กลับทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกกดทับ “ฉะ..ฉันยังไม่พร้อมจะกลับไปหา” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แต่พยายามยืนยันความตั้งใจของตัวเอง “หึ..เธอคิดว่าเธอจะรอดจากฉันงั้นเหรอ” เขาพูดติดตะกุกตะกักเล็กน้อย แต่สายตาที่ฉันจินตนาการในหัว…มันเย็นเฉียบและน่ากลัวจนทำให้ฉันกลืนน้ำลาย ฉันถอนหายใจหนัก รู้ว่าทุกคำพูดของฉันจะถูกเขาจดจำและฉันก็ไม่อาจบังคับให้ตัวเองกลับไปหาเขาตามสัญญาได้ ฉันจึงตัดสินใจ…ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความของเขาอีกเลย จนเมื่อสามวันก่อน ข้อความสุดท้ายจากเขาส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของฉัน “นี่คือโอกาสสุดท้ายของเธอ…ที่เธอจะหันหลังให้กับฉัน…” และเขาก็ยังใจดีส่งคำขู่ทิ้งท้ายไว้ให้ฉันอีกนะ เฮ้อ
@ห้องทำงานคาร์เตอร์ “คุณคาร์เตอร์ฉันขอกลับห้องได้ไหม พอดีว่าฉันจะต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด....” หลังจากที่คาร์เตอร์คุยงานกับดีนเสร็จ มิลินก็ตัดสินใจพูดความต้องการของตัวเอง เธอรู้สึกไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอจะต้องมานั่งขออนุญาตเรื่องการกลับบ้านของตัวเองด้วย “........” “คือมันสำคัญมากๆ ฉันนัดกับแม่ไว้แล้วว่าจะไปทำบุญให้กับพ่อ...” มิลินเผลอส่งสายตาเศร้าไปยังมาเฟียหนุ่มเมื่อเธอพูดถึงพ่อที่เธอรักซึ่งได้จากพวกเธอไปแล้ว “เฮ้อ....กี่วัน?” “สามวันค่ะ” “รีบกลับ” “อ๊ะ...คุณอนุญาตแล้วใช่ไหมคะ” มิลินดีใจจนเธอเผลอยิ้มกว้างออกมา ทำให้ตาคมจ้องมองไปยังรอยยิ้มสดใสนั่น นี่คงจะเป็นรอยยิ้มแรกตั้งแต่ที่เธออยู่กับเขามา “อืม...แต่ถ้าฉันสั่งให้เธอกลับมาเมื่อไร เธอก็ต้องกลับมา อย่าคิดหนี หรือ แข็งข้อกับฉัน และอย่ายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่ชอบสัตว์เลี้ยงที่เลี้ยงไม่เชื่อง เข้าใจไหม?” คาร์เตอร์เอ่ยสั่งหญิงสาวเสียงเข้ม “ค่ะๆ ” มิลินตอบอย่างขอไปที ถึงแม้จะไม่ชอบใจในคำพูดของมาเฟียหนุ่มมากนัก แต่เธอก็เลือกที
@ห้องทำงานคาร์เตอร์ “ฉันอยากกลับบ้านแล้ว ฉันขอโทรศัพท์มือถือคืนด้วยค่ะ” “.....” คาร์เตอร์ไม่ตอบอะไรกลับไป นอกจากเคาะนิ้วมือเป็นจังหวะลงที่โต๊ะทำงาน และมองไปยังมิลิน ที่ยืนอยู่กลางห้องใหญ่ “นี่! คุณได้ยินฉันรึเปล่า ฉันต้องการของของฉันคืน!!” มิลินกระแทกเสียงจนดังลั่น เมื่อเขายังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติ่ง “ฉันคงจะใจดีกับเธอมากเกินไปสินะ....” น้ำเสียงราบเรียบของมาเฟียหนุ่มที่เปล่งออกมาทำให้มิลินรู้สึกเสียวสันหลังวาบทันที แต่เธอก็ยังคงต้องเก็บอาการเหล่านั้นไว้ “...ฉะ...ฉันก็แค่อยากได้โทรศัพท์ของฉันคืน ตอนนี้ฉันอยากโทรไปหาเพื่อนของฉันก่อน ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ยัยพราวเป็นยังไงบ้าง แล้วเพื่อนของคุณ...ทำอะไรเพื่อนของฉันรึเปล่า...” “หึ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ค่อยไปห่วงคนอื่น" น่าขำสิ้นดีที่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะไปช่วยเพื่อนรักจากไอ้ไบรอันต์และไอ้เซนได้ “ตะ...แต่ คุณก็ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้กับฉันนะ....” น้ำเสียงเย้ยหยันของคนตรงหน้า ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขุ่นเคืองใจมากขึ้น “ฉันหรือที่ไม่มีสิทธิ ให้ฉัน...ทวนสิทธิให้เ
“อ๊าสสสสส์” เสียงคาร์เตอร์ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นพุ่งปรี๊ดเข้าไปในปากของมิลิน ทำให้น้ำรักที่มีอยู่มากเอ่อล้นออกมาจากมุมปากของเธอ และเปรอะเปื้อนไปทั่วคางลามไปถึงลำคอ แค่กๆ แค่กๆ มิลินเผลอกลืนน้ำรักของมาเฟียหนุ่ม เมื่อเขาถอดถอนความเป็นชายออกจากปากของเธอ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวและรสชาติของบุรุษชายที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน และความเหนียวหนืดของมัน ทำก็ให้เธอรู้สึกอยากจะอ้วก ก๊อกๆ ก๊อกๆ "เข้ามา" "! " มิลินรีบขดตัวเข้าไปในผ้าห่มสีดำผืนบางทันที เมื่อมาเฟียหนุ่มอนุญาตให้คนที่อยู่หน้าห้องเข้ามาได้ "นี่ครับของที่นายสั่ง เสื้อผ้าของคุณมิลิน" เจมส์มองไปยังเจ้านายหนุ่มที่กำลังหยิบผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบเอวหนาไว้ และชำเลืองมองหญิงสาวที่เอาผ้าห่มคลุมศีรษะไว้มิด ก่อนที่จะเดินเอาถุงกระดาษแบรนด์ดังในมือมาวางไว้ที่โต๊ะตามคำสั่งของผู้เป็นนาย "วันนี้มีงานสำคัญอะไรไหม" "วันนี้มีนัดประชุมกับฝ่ายบัญชี บ่ายสอง เรื่องงบประมาณโปรเจ็คใหม่ครับ" "แล้วงานที่กูให้ไอ้ดีนจัดการ เป็นไง" "เรียบร้อย




![คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


