All Chapters of ขืนรัก มาเฟีย NC25+ (SM): Chapter 1 - Chapter 10

[Part มิลิน ]@บนเวที คาร์เตอร์ยืนอยู่บนเวทีร่วมกับเพื่อนสนิทอย่าง เซน และ ไบรอันต์ ที่ถือว่าเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ร่วมกับเขา ทำให้นักข่าวมากมายต่างรัวแฟลชกดชัตเตอร์ถ่ายรูป เก็บภาพประวัติศาสตร์กับงานเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่ของนักธุรกิจหนุ่มหล่อ ไฟแรง ทั้งสามคน ที่ถูกจับตามองและได้รับความสนใจในเวลานี้ ทำให้สำนักข่าวใหญ่ทุกสำนักจึงมาร่วมกันอยู่ที่นี้ “รบกวนคุณมิลินไปยืนถ่ายรูปข้างนายด้วยครับ” ดีนเดินเข้าไปหามิลินที่ยืนทำหน้าที่อยู่ตรงโพเดียม “คะ?” “คุณคาร์เตอร์ ต้องการให้ถ่ายรูปรวมกับทุกคนที่อยู่บนเวทีนี้ครับ” “แต่ฉันเป็นแค่พิธีกรนะคะ” “แล้วคุณมิลินอยู่บนเวทีนี้ไหมครับ” “เอ่อ..” ฉันชะงักไปกับคำถามของผู้ชายตรงหน้า…น่าจะเป็นลูกน้องของคุณคาร์เตอร์ เขาหน้าตาหล่อสะอาด ตี๋ ๆ ขาว ๆ ดูดีใช้ได้เลย แต่ความคิดนั้นก็ถูกไล่ออกไปทันที เพราะตอนนี้เขาทำให้ฉันหน้าแตกจนอยากจะจมดินซะเดี๋ยวนั้น “ค่ะ” ในที่สุดฉันก็หาเสียงของตัวเองเจอ ตอบตกลงผู้ชายตรงหน้า และเดินตามเขาไปยืนในตำแหน่งข้างกายคุณคาร์เตอร์แบบงงๆ “อ๊ะ!”ฉั

[Part มิลิน] @คอนโด พริบพราว 22.30 ฉันรีบขับรถตรงไปคอนโดของพริบพราว เพื่อนสนิทของฉันด้วยความเร็วทันที พอมาถึงฉันก็รัวเคาะประตูห้องเพื่อนสนิทเสียงดังโดยไม่สนใจว่ามือตัวเองจะเจ็บรึเปล่า ก๊อกๆ ก๊อกๆ "มาแล้วค่า มาแล้ว~ ใครเนี่ยมาเคาะประตูรัวขนาดนี้" พริบพราวบ่นอุบอิบ รีบวิ่งมาเปิดประตูตามจังหวะเร่งรีบของคนหน้าห้อง "อ๊ะ.....ยัยลิน ! " พริบพราวเปิดประตูออกมาด้วยความแปลกใจ เมื่อพบว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง ที่ตอนนี้หน้าตาดูไม่สู้ดีนัก ฉันรีบเดินพรวดพราดเข้ามาในห้องกดล็อกประตูห้องยัยพราวอย่างแน่นหนา แล้วฉันก็เดินตรงเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวยาว แบบไม่ต้องรอให้เจ้าของห้องเรียกเชิญ และน้ำตาของฉันที่เหือดแห้งหายไปก่อนหน้านี้ มัน...กำลังจะไหลออกมาอีกครั้ง "ฮึก.... ฮือออออ" ไวกว่าความคิดน้ำตาของฉัน ก็ไหลออกมาเป็นสาย เมื่อภาพเหตุการณ์เลวร้ายก่อนหน้านี้ฉายซ้ำเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้ง "ลิน....แกเป็นอะไร ทำไม?...แกถึงร้องไห้" พราวเดินเข้ามาสวมกอดฉันทันทีที่พูดจบประโยค ซึ่งมันยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิม จนผ่านไปราวๆสิบนาทีที่เพื่อนรักน

@มหาลัย T “เย้ เย้ /เย้ เย้!” เสียงมิลินและพริบพราวตะโกนร้องออกมาด้วยความดีใจ เมื่อการสอบวิชาสุดท้ายได้สิ้นสุดลง “วันนี้เอาไง” คิว เพื่อนชายในกลุ่มถามมิลินและพริบพราวที่มัวแต่แสดงอาการดีใจกันอยู่หน้าห้อง “กูจองโต๊ะไว้แล้วนะ เออ! เมื่อกี้คลับแม่งโทรมาบอกกูว่ามีโปรโมชั่นให้กูพิเศษ วันนี้เราจะได้โต๊ะที่อยู่ชั้นVIP ฟรี” เสียงของวาโยเพื่อนชายในกลุ่มอีกคน ที่เขาพึ่งเดินตามมาสมทบหลังออกมาจากห้องสอบ “กรี๊ดดดดดด” “โอ๊ย อะไรของมึง!” วาโยร้องถามพริบพราวด้วยความรำคาญ เมื่ออยู่ๆ เธอก็กรี๊ดออกมาเสียงดัง “ก็แกบอกฉันว่า วันนี้เราจะได้โต๊ะชั้นVIPไงแก กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด ชั้นVIPนี่มันเป็นความฝันของฉันกับยัยลินเลยนะ” “ชั้น VIP เลยเหรอ จะได้มานี่มันไม่ได้มากันง่ายๆ เลยนะ มันไม่ใช่แค่มีเงินอย่างเดียว มันต้องมีเส้นมีสาย รู้จักกับเจ้าของคลับด้วย” มิลินเอ่ยถามวาโยเมื่อเธอรู้สึกสงสัย ว่าทำไมเพื่อนรักของเธอถึงโชคดีได้โปรโมชั่นแบบนี้มาได้ง่ายๆ “เขาบอกว่า กูเป็นนักแข่งที่พึ่งแข่งรถชนะไป เขาอยากให้กูได้ไปใช้บริการ เหมือนให้กูไปโปรโมทคล

คาร์เตอร์พามิลินมาที่ห้องลับในคลับxx เขาโยนเธอลงมาบนเตียงใหญ่ขนาดคิงส์ไซด์อย่างแรง จึงทำให้ผ้าผืนบางที่ห่อเอวเล็กไว้หลุด ส่งผลให้กระโปรงตัวเล็กถลกขึ้นมาเหนือเอวคอด มิลินค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างระมัดระวัง รีบใช้มือรวบกระโปรงบานสั้นให้เข้าที่ ก่อนจะคว้าผ้าผืนบางมาปิดช่วงล่างไว้แน่น ร่างบางยังไม่หายจากแรงกระแทกเมื่อครู่ แรงที่มาเฟียหนุ่มเหวี่ยงเธอลงมากับเตียงจนตัวโยน ความเจ็บจุกแล่นขึ้นมาที่หน้าท้องแบนราบ ทำให้เธอต้องยกมือขึ้นมากุมไว้โดยอัตโนมัติ ขณะที่ลมหายใจยังหอบถี่เพราะทั้งความตกใจและความหวาดกลัว มือบางก็รีบดึงผ้าปิดตาออกด้วยความลนลาน ก่อนที่ดวงตากลมจะค่อยๆ ปรับรับกับแสงสว่างภายในห้อง เมื่อเริ่มมองเห็นชัดขึ้น เธอก็เผลอชะงักไปทั้งตัว มิลินกวาดสายตาไปรอบๆ ด้วยหัวใจที่เต้นแรงจนเจ็บหน้าอก แววตาสั่นระริกด้วยความไม่มั่นคง เพราะผนังทั้งสี่ด้านที่รายล้อมเธออยู่ ถูกติดตั้งด้วยกระจกใสบานใหญ่ทั้งหมด ไม่ว่าเธอจะหันไปทางไหน ก็เห็นภาพสะท้อนของตัวเองที่สั่นเทิ้มไม่ต่างจากหัวใจในอก… อีกทั้งยังมีอุปกรณ์เซ็กซ์ทอยของเล่นผู้ใหญ่ที่วางอยู่บนชั้นเป็นจำนวน