“ข้าคือลิโป้ ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า ตอนนี้ข้าคือ ผู้นำของกองกำลังโดวาฟ และจะเป็นผู้นำของพวกเจ้า” สามขุนพลมองหน้ากันอีกครั้ง เป็นได้ไงกันมีใครสามารถสั่งให้พวกโดวาฟเป็นสมุนได้ แต่เกราะที่มันสวมอยู่ก็เป็นหลักฐานที่ชัดเจนที่สุดแล้ว ยังไม่ทันที่จะถามอะไรต่อ วีโต้ก็เดินมาหาทุกคน
“เรามีปัญหาใหญ่แล้ว มาที่ห้องประชุมเดี๋ยวนี้” ทุกคนเดินตามไป โรงตีเหล็กถูกเปลี่ยนให้เป็นห้องประชุมชั่วคราว โดยมีโกดอนรออยู่ก่อน ทุกคนนั่งล้อมวงกันบนโต๊ะกลม วีโต้บอกว่า
“คิดผิดแล้วนะ เจ้าฆ่าฮาวูน แต่ปล่อยทีโปนหนีไปแบบนั้นพวกมันจะกลับมาพร้อมกับความแค้น อย่างแน่นอน” เหมือนลิโป้จะไม่ได้สนใจฟังเลยแม้แต่น้อย
“นี่เจ้าหันฟังท่านวีโต้บาง ยังไง ท่านก็เป็นจอมเวทย์สูงสุดของดินแดนเรา” โฮเซ่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจมากลิโป้มองหน้าของทุกคน ทุบโต๊ะเสียงดังลั่น แล้วพูดว่า
“นี่ล่ะที่ข้าต้องการ เจ้าทีโบนกับฮาวูนไม่ใช่หัวหน้าใหญ่แน่ ๆ เมื่อข้าฆ่าคนของมันเจ้าหัวหน้าไม่ยอมอยู่เฉย ๆ พวกมันจะบุกมาหาเราถึงตอนนั้น ข้าจะขยี้มันให้ด้วยมือของข้าเอง”
“ประมาทไปแล้วลิโป้ เจ้าไม่รู้หรอกว่าหัวหน้าของพวกมิโนทอร์ร้ายกาจขนาดไหน” เบอร์ตั้นพูดขึ้นมา วีโต้เลยพูดขึ้นมาบ้าง
“เจ้าวากิวหัวหน้าของพวกมัน ไม่ใช่มิโนทอร์ธรรมดา แต่มันมีความสามารถในการใช้เวทย์มนต์ด้วย และ.....” ยังไม่ทันทีจะพูดต่อลิโป้ก็ทุบโต๊ะอีกครั้งหนึ่งแล้วเขาก็พูดว่า
“ไม่ต้องมาขู่ข้าซะให้ยากเลย ไม่ว่ามันจะเก่งมาจากไหนก็เหลือบ่ากว่าแรงของข้าหรอก” ทุกสายตามองลิโป้ด้วยหลายความรู้สึกแต่มีสิ่งหนึ่งที่ตรงกันคือ เจ้าคนนี้มันช่างยโสนัก ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา
“พวกมันมาแล้ว พวกมันมาแล้ว”
เสียงกลองศึกดังสนั่น กองทัพใหญ่ของมิโทอร์บุกเข้ามาพร้อมกับอาวุธครบมือ โดยมีทีโบนนำทัพมันใส่เขาปลอมที่ทำจากเหล็ก ส่วนวากิวนั่งอยู่บนรถศึกที่มีกระทิงเทียมลากมา เหล่ามนุษย์และโดวาฟเคลื่อนพลออกมา โดยมีลิโป้นำทัพ เมื่อวากิวเห็นดังนั้น ก็ถามทีโบนว่า
“แกจะบอกข้าว่า ไอ้คนติดหนวดแมลงสาบไว้ที่หัวนั่นคือ คนที่ตัดเขาแกกับฆ่าฮาวูนงั้นเหรอ ทีโบน” เจ้ามิโนทอร์เขาด้วนชะงักก่อนจะพยักหน้า วากิวหัวเราะดังลั่น
“พวกแกคงจะประมาทไปหน่อย แบบนี้ข้าไม่ต้องลงมือหรอก ทีโบนเอากองทัพของเราไปถล่มมันเดี๋ยวนี้เลย” ทีโบนรับคำ และสั่งเคลื่อนพลทันที ลิโป้เห็นเหล่ามิโนทอร์กำลังเคลื่อนพล กำลังสั่งกองทัพแต่ โฮเซ่ กลับชิงสั่งทหารของตนเสียก่อน
“พลหน้าไม้ ยิง” หน้าไม้ถูกยิงออกมา เหล่า มิโนทอร์หลายตัวโดนลูกศรล้มลง แต่ลิโป้กลับไม่พอใจนัก
“ข้ายังไม่ได้สั่ง ทำไมเจ้าถึงให้พวกมันโจมตี” โฮเซ่บอกว่า
“เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า กองทัพไวโอเล็ตโรสเป็นของข้า ของแกมีแต่พวกโดวาฟเท่านั้น เอาล่ะยิงเข้าไปอีก” สิ้นคำสั่งของโฮเซ่ หน้าไม้ถูกกระหน่ำไม่หยุด เซน่าเห็นท่าไม่ดีเลยบอกว่า
“ทำแบบนี้จะดีเหรอ” โฮเซ่ทำตาเขียวใส่เธอแล้วพูดว่า
“เงียบเลยเซน่า” ลิโป้กวักมือเรียกโกดอนให้เดินเข้ามาหา
“ถ้าข้ายังไม่สั่งห้ามอะไรทั้งนั้น จะขอดูน้ำหน้าของมันซะหน่อยว่าจะไปได้สักกี่น้ำ” โกดอนกำลังจะอ้าปากเถียง แต่ลิโป้เอาทวนเคาะหัวของเขา ทำให้ต้องหันไปบอกกับเหล่าทหารตามคำสั่ง
แม้พวกมิโนทอร์จะถูกลูกศรแต่กลับไม่สามารถเอาชีวิตของมันได้ ทีโบนมองที่วากิว เจ้ามิโนทอร์เตี้ยส่งสายตาแข็งกร้าวมาทางมัน เจ้ามิโนทอร์เขาด้วน เลยร้องบอกเหล่าทหารว่า
“ยืนหาอะไรอยู่โต้กลับไป เร็วเข้า” เหล่ามิโนทอร์ วิ่งฝ่าดงลูกธนูไปอย่างไม่มีความกลัวเลย เมื่อเห็นแบบนั้น โฮเซ่เลยสั่งให้ทหารอีกสองกองร้อยเข้าโจมตีทันที
“ประจัญบาน” สิ้นคำสั่งเหล่าทหารก็เข้าต่อสู้กับเหล่ามิโนทอร์ทันที เสียงอาวุธกระทบกันดังไปทั่วบริเวณ เมื่อทีโบนเห็นโฮเซ่ความเจ็บแค้นของมันก็ระเบิดออกมา วิ่งเข้าไปหาเจ้าชายโฮเซ่ ทหารคนไหนคิดขวางก็จะถูกมันฟาดด้วยลูกตุ้มไม่ก็โดนเขาเหล็กขวิดไส้ทะลัก เจ้ามิโนทอร์เขาด้วนฟาดลูกตุ้มใส่โฮเซ่ แต่ยังดีที่เจ้าชายไวพอเลยหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่การโจมตียังไม่หยุด โฮเซ่ได้หลบอย่างเดียวเท่านั้น อูริกเห็นดังนั้นก็รีบควบม้าพร้อมกับทวนคู่ใจ เพื่อช่วยเจ้าชายแต่ทีโบนเห็นก่อนมันเลยฟาดลูกตุ้มใส่ม้าของอูริก แรงฟาดอันมหาสารทำให้เจ้าม้าตายทันที มันล้มลงไปพร้อมกับอูริก ตอนนี้เขาถูกม้าทับพยายามที่จะยกซากม้าแต่มันหนักเกินกว่ากำลังของคนเดียวจะยกได้
โฮเซ่ต้องรับมือกับการโจมตีของทีโบนเพียงคนเดียว แต่การโจมตีอย่างบ้าคลั่งแบบนี้ทำให้เขาไม่เห็นช่องที่จะโจมตีกลับได้เลย ในที่สุดก็พลาดถูกฟาดเข้าไปเต็ม ๆ อก เขากระอักเลือด ยังดีที่สวมเกราะเอาไว้ไม่งั้นซี่โครงหักแน่ เหตุการณ์ทุกอย่างอยู่สายตาของเหล่าโดวาฟ โกดอนจะถามลิโป้ว่าให้เข้าไปช่วยหรือไม่ แต่เมื่อเห็นสายตาแข็งกร้าวของลิโป้ก็ทำให้ไม่กล้าแม้จะเอ่ยปาก
“ไม่คิดจะทำอะไรหรือไงกัน” เสียงของเซน่าดังขึ้นมา ลิโป้หันไปมอง เธอเดินมาพร้อมกับธนู และลูกศร ลิโป้ตอบเธอว่า
“ก็เห็นมันปากดีนักนี่ ก็เลยเจอกับของจริงซะเลย ก็ไม่เห็นจะเก่งเหมือนปาก !” ลิโป้พูดหน้าตาเฉย เซน่ามองด้วยความไม่พอใจ ชายคนนี้เป็นวีรบุรุษที่เหล่าจอมเวทย์ใช้คาถาชั้นสูงอัญเชิญมา แต่ทำไมปล่อยให้มีคนตายมากมายได้ขนาดนี้
“ด้วยอำนาจที่ข้าได้รับมาในฐานะผู้ที่สังหารราชาอนัน ข้าขอแต่งตั้งให้ลูน่า บุตรสาวของโฮกัส ผู้เป็นรัชทายาท อันดับสาม ขึ้นครองบังลังค์”“ไม่นะข้าทำไม่ได้”“เจ้าทำได้ลูน่า เจ้าเป็นลูกของพ่อเจ้า อย่ากลัวข้าอยู่กับเจ้าเสมอ” ลิโป้พูด ลูน่านิ่งคิดในที่สุดก็ตัดสินใจรับตำแหน่ง“ข้ายินดีรับตำแหน่ง”“ทำไมพวกเจ้ายังไม่คุกเข่า ! ราชินีลูน่า ทรงพระเจริญ” ลิโป้ประกาศ ทุกคนคุกเข่าลงพร้อมกันและเอ่ยเสียงดังกึกก้อง“ทรงพระเจริญ” ลิโป้ลุกขึ้นและบอกว่า“เนื่องจากพระนางยังทรงพระเยาวซ์ ข้าคิดว่าเราต้องมีผู้สำเร็จราชการแทน” คราวนี้เหล่าจอมเวทย์คิดว่าอย่างไรเสียลิโป้ก็ต้องแต่งตั้งตัวเองแน่ แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น“ข้าขอแต่งตั้งให้เซน่าเป็นผู้แทนพระองค์” เซน่าอึ้งเธอกำลังจะปฎิเสธ แต่ลิโป้มองเธอเป็นเชิงสั่ง หญิงสาวเลยยอมทำตาม ลิโป้ชูทวนขึ้นฟ้าแล้วพูดว่า“สำหรับ ขอแต่งตั้งตัวเองเป็นผู้พิทักษ์แห่งอาณาจักรทั้ง 7 ของทวีปลาอองเซียว นี้ โดยข้าจะขอให้อาณาจักรทั้งเจ็ด สร้างที่อยู่ให้ข้า และเตรียมกองทหารให้ข้าด้วย ข้าจะไปประจำในทุกดินแดน ดินแดนละหนึ่งปีคอยคุมกันที่นี่ให้กับพวกท่าน” เหล่าจอมเวทย์งงเป็นไก่ตาแตกไม่คิดว่าลิโป
แม้จะเพิ่งชนะศึกใหญ่มาแต่กลับไม่ได้มีงานเลี้ยงฉลอง เพราะสองอาณาจักรต้องสูญเสียงราชาอันเป็นที่รักไป เสียงร้องไห้ดังระงมไปทั่วบริเวณ กาแลงต้องคอยปลอบจินเจอร์ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะก็ตามที ก็ต้องพบความสูญเสียเหมือนกัน ลิโป้มองดูภาพดังกล่าว เขาไม่คิดเลยว่า กอร์ดอน โฮกัส โฮเซ่จะเป็นที่รักขนาดนี้ ถ้าคนตายวันนี้เป็นเขาจะมีใครเศร้าโศกให้ขนาดนี้มั้ย มีทหารมาเรียกเขาไปที่ประชุม พอลิโป้เข้าไปก็พบกับเหล่าจอมเวทย์ที่นั่งรออยู่แล้ว ลิโป้เห็นครีมมีท่าทางกังวลใจ“เรื่องที่เราตกลงกันไว้ ข้าจะทำตามแน่ แต่ขอให้หลังจากที่จัดพิธีศพของสามกษัตริย์ก่อน” ลิโป้พยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วถามกลับไปว่า“แล้วจะทำยังไงกับพวกกลุ่มไคจูที่เหลือ” “ก็คงจะมีประหารและปล่อยไปเป็นบางตน แต่ก็ไม่น่าห่วงอะไร เมื่อไม่มีอนัน พวกมันคงจะไม่คิดบุกมาอีกหรอก” วีโต้ตอบ ลิโป้พยักหน้า“แล้วอนันเป็นใคร” เหล่าจอมเวทย์มองกัน กาแลงก้าตอบว่า“คงเป็นศิษย์ของจอมเวทย์คนหนึ่งนั่นล่ะ น่าเสียดายตอนเห็นหน้ามันก็ไม่อยู่ในสภาพที่จะให้จำได้ แถมไม่ซากเหลืออีก” การประชุมจบลง แล้ว ลิโป้เดินออกไป “หวังว่าแผนท่านคงจะได้ผลนะ” ธีโอดอร์พูดขึ้นมา“ได
ลิโป้นั้นเอง วีโต้กับครีมรักษาเขาจนหายและยังฟื้นพลังให้อีกด้วย จึงเข้าไปร่วมการต่อสู้ได้ เมื่ออนันเห็นลิโป้ลุกขึ้นมาแล้ว จึงเรียกดาบกลับมาทั้งห้าเล่ม“ไอ้เก๊งเจ๊ง แกไม่มีสิทธิ์ใช้ดาบของโฮเซ่โว้ย”“ตอนนี้มันเป็นส่วนหนึ่งของเราแล้ว” อนันบังคับดาบให้พุ่งเข้าหาลิโป้ เหล่าจอมเวทย์จะเข้าไปช่วย แต่ลิโป้บอกว่า“อย่ามาสอดข้าจะฆ่ามันเอง” คราวนี้ลิโป้อ่านการโจมตีของดาบได้ทั้งหมด ทำให้รับมือได้ อนันตกใจมาก“แกทำได้ยังไง”“ข้าคือ ลิโป้ ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า ผ่านสงครามมาเป็นร้อยครั้งแล้ว การโจมตีของแกน่ะ ใช้เวลาไม่นานข้าก็อ่านออกแล้ว” ถึงกระนั้นลิโป้ก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้อนันได้ เขารีบถอยตั้งหลัง และปักทวนลงพื้น“ใจกับอาวุธรวมกันเป็นหนึ่ง ใจเดินอาวุธเดิน ใจถึงอาวุธถึง ฝืนลิขิตฟ้า” ทวนของลิโป้ลอยขึ้นมา หมุนกลางอากาศ และพุ่งไปหาอนัน ดาบทั้งห้ารีบมาสกัดเอาไว้ อาวุธทั้งสองปะทะกันเสียงดังสนั่นราวกับเป็นการต่อสู้ของทหารทั้งกองทัพ ในที่สุดก็มีช่องว่าง ทวนพุ่งไปด้วยความเร็ว ดาบทั้งห้ากระจัดกระจาย ปลายทวนแทงเข้าไปที่หน้ากากกระจกของอนันอย่างจัง“เพล้ง”เสียงกระจกแตกดังสนั่น อนันรีบถอยหลังออกมา ทวนปักอยู่ตรง
“ไม่คิดว่าเราจะต้องลงมือเอง !” พูดจบมันเรียกดาบออกมาอีกห้าเล่ม ดาบทั้งห้าลอยอยู่เหนือนิ้วมือซ้ายของมัน โฮเซ่กับลิโป้รีบตั้งท่าเตรียมพร้อม อนันฟาดฝ่ามือมาตรงหน้า ดาบทั้งห้าเล่มพุ่งไปด้วยความเร็ว แล้วเข้าโจมตี ลิโป้กับโฮเซ่รีบรับมือ แต่ว่าดาบบินกลับโจมตีด้วยความรวดเร็วและรุนแรง จนทำให้ยิ่งรับมือยิ่งลนลาน โดยอนันนั่งขยับมือและนิ้วไปมา ดาบก็เคลื่อนไหวตามราวกับว่ามันชีวิต ดาบเล่มหนึ่งกำลังจะมาแทงลิโป้ โฮเซ่เห็นก่อนเขารีบเอาดาบไปปัดเล่มนั่นช่วยชีวิตของลิโป้ไว้ได้อย่างหงุดหวิด แต่ว่าทำให้เขาเสียจังหวะดาบเล่มหนึ่งแทงเข้าที่อกมันพาร่างของโฮเซ่ ลอยขึ้นฟ้าไป ดาบอีกสี่พุ่งเสียบร่างของเขาทะลุร่างร่างร่วงลงสู่พื้นและยังมีอีกเล่มพุ่งมาตัดหัวของโฮเซ่ขาดกระเด็นลิโป้ตกตะลึง ! โฮเซ่คนที่เกลียดเขาที่สุด และคิดจะฆ่าเขาตลอดเวลา กลับเป็นคนช่วยชีวิตของเขา ยังไม่ทันได้ทำอะไร ร่างของโฮเซ่ก็ลอยขึ้นมาดวงไฟสีขาวลอยออกมา อนันชูมือขวาขึ้นดวงไฟสีขาวลอยเข้าไปในมือของอนันมันเอาดวงไฟใส่เข้าไปในตัว แม้ไม่เข้าใจว่าอนันทำอะไรแต่เขารู้สึกโกรธมาก จึงวิ่งเข้าไปหมายจะแทงทวนใส่ แต่ถูกดาบของอนันสกัด“ใจเย็นก่อนลิโป้ถอยออกมา”
หลังจากนั้นเหล่าจอมเวทย์ก็ไปแช่แข็งศพของโฮกัสเอาไว้ แม้ว่าวีโต้จะตาบอด แต่ดวงตาของเขามีน้ำตาคลอเป้า ส่วนเหล่าทหารไวโอเล็ตก็ร้องเสียงดังระงม ทำให้บรรยากาศยิ่งเศร้าหนัก โฮเซ่คุกเข่าแล้วพูดต่อหน้าศพพ่อว่า“ข้าจะจัดการกับอนันให้ได้ และจะไม่ยอมให้ไวโอเล็ตโรสต้องเป็นของคนอื่นเด็ดขาด” เขาชูดาบขึ้นเป็นการแสดงคำสัญญาต่อหน้าหลุมบิดา เหล่าจอมเวทย์มองหน้ากันอย่างลำบากใจ เพราะคำสัญญาที่วีโต้ให้กับลิโป้คืนนั้นลิโป้ให้คนหาเหล้ามา เขาเทลงพื้นไปหนึ่งจอกเป็นการคาราวะผู้ตาย เซน่าเดินมาหาเขาทำให้แปลกใจไม่น้อย เลยเชิญเธอนั่งข้าง ๆ“ขอเหล้าให้ข้าหน่อยได้มั้ย” ลิโป้รินเหล้าให้เธอ เซน่ารับมาดื่มอย่างยากเย็น“จะใช้เหล้าให้ลืมความเจ็บปวดหรือไง” ลิโป้ถาม เซน่าแทบจะสำลักเหล้า“เปล่านะแค่.....”“ถ้าจะเศร้าก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ เพราะเจ้าก็เพิ่งจะเสียพระราชาไปนี่” เซน่าส่ายหน้าแล้วพูดว่า“ท่านไม่ใช่ราชา ท่านเป็นพ่อของข้า ข้าน่าจะเรียกท่านว่าพ่อสักครั้ง” พูดจบเธอก็ดื่มเหล้าเข้าไปอีก ลิโป้เองก็ดื่มเป็นเพื่อนเธอ ยิ่งดื่มเหมือนความเศร้าทั้งหมดก็พรั่งพรูออกมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสียพ่อ แม่ หรือที่เธอต้องมาเป็นองค์หญิงในวั
“งั้นเหรอ” มันร่ายมนตร์ เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมา โฮเซ่หันไปมอง สะพานหินถูกทำลายไปแล้ว พร้อมกับทหารที่ตามมาร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง หนึ่งในนั้นคือ“ท่านพ่อ !” โฮเซ่เห็นพ่อของตนเองร่วงลงไปต่อหน้าต่อตา เขาหันไปทางคราวิซาและควบม้าไปแทงดาบใส่หมายจะเอาชีวิต แต่คราวิซเอาวุธออกมารับ เป็นตะบองหนามทำจากแก้วผลึกสีม่วง ซึ่งดูจะผิดกับการเป็นจอมเวทย์ของมันมากเซน่าควบม้ามาถึงค่าย รีบตามหาลิโป้ ในที่สุดก็เจอ จึงวิ่งหน้าตื่นเข้าไปหา“ลิโป้แย่แล้ว ท่านโฮเซ่แอบเอากองทัพไปจัดการกับไคจู แล้วพวกมันหนีเข้าป่าไป ท่านโฮกัสก็ตามไปด้วย” ลิโป้ได้ยินก็ตกใจ นี่มันเป็นกับดักชัด ๆ เขารีบออกคำสั่งเคลื่อนพลไปทันที แต่ใช้เพียงกองทัพของกรีนฮาร์ท ไลท์บลูเมาเท้นกับกองทัพส่วนตัวเท่านั้น จิระ แองเคิ้ล ชิว็อก คอปเปอร์ เกลตามไปด้วย แต่เมื่อมาถึง ก็พบว่าสะพานถูกทำลายไปแล้ว ที่ฝั่งตรงข้าม กำลังเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือด ฝ่ายของไวโอเล็ตโรสเริ่มบาดเจ็บล้มตายโฮเซ่พยายามแทงดาบใส่แต่ว่า คราวิซกลับรับมือได้ทั้งหมด“เล่นพอแล้ว” คราวิซยิงแก้วผลึกออกมาจากตะบอง จำนวนมากราวกับฝูงผึ้งแตกรัง แทงม้าของโฮเซ่ไปเต็ม ๆ จนพรูน โฮเซ่รีบกระโดดลงจาก