33: ห้ามห่างแม้เพียงครึ่งศอก [2]

“เจ้าทำแผลเองก็แล้วกัน จัดการตนเองให้เรียบร้อย ถึงจะถอดทั้งหมดข้าก็ไม่มีอารมณ์หรอกนะ อย่าได้หวังจะยั่วยวนข้าได้อีก”

แม้คำพูดจาจิกกัดปากหนักเกินทนทว่าใบหูกลับแดงเรื่อ ทันทีที่โยนอาภรณ์ให้สตรีตรงหน้า เจ้าตัวก็เดินออกจากตัวบ้านไปโดยที่ไม่พูดอะไร ไป๋เหลียนยังไม่ได้โต้ตอบแม้เพียงครึ่งคำ พระรองของนางก็เดินลิ่วไปเสียแล้ว

ช่างเป็นคนที่ปากคอเราะรายนัก อยากรู้เหลือเกินในตอนที่นางเอกโผล่มาเขาจะมีท่าทีเช่นนี้หรือไม่ ต้นฉบับนิยายนางเอกคือองค์หญิงแห่งแคว้นฉิน มีเหตุให้ตัวละครหลักทั้งสามคนต้องพบกันด้วยเหตุการณ์แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างแคว้น หลี่มู่กวานั้นหลงรักฉู่หรงตั้งแต่แรกเห็น ถึงขั้นยอมแตกหักกับซิงเยี่ยนคิดพานางเอกหนีการแต่งงาน นำพาให้เขาต้องจบชีวิตลงด้วยมือสหายรักในที่สุด

ซึ่งอีกไม่นานก็จะได้เวลาที่ฉู่หรงปรากฏตัวแล้ว... รักสามเส้า ที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น จะทำอย่างไรถึงจะดึงหลี่มู่กวาออกจากวังวนนั้นได้กันนะ

หลังจากหลุดจากภวังค์ความคิด ไป๋เหลียนนึกขึ้นได้ว่าตนเองมีสภาพดูไม่ดีนัก ไม่แปลกที่ท่านแม่ทัพจะเดินหนีไม่แม้แต่จะเหลียวหลัง ดีที่ขาดเพียงชุดตัวนอกจึงไม่ได้ถึงขั้นโป๊เปลือย กระนั้นก็อดรู้สึกขอบคุณหลี่มู่กวาเสียมิได้ ทั้งที่แค้นเคืองกันออกปานนี้ แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ลากสังขารมาช่วย ไม่เสียแรงที่ยอมสละชีวิตโลกเก่าแล้วตามเขามาถึงที่นี่

พระรองของข้าแสนดีที่หนึ่ง...

(ไรต์: แต่เขาจะมาฆ่าเธอนะไป๋เหลียน / ไป๋เหลียน: ไม่เป็นไรค่ะไรต์ รักเค้า)

นับตั้งแต่วันที่ถูกติงเฉิงลอบทำร้าย คำพูดของหลี่มู่กวาไม่ผิดไปจากที่เขาได้ลั่นวาจาไว้แม้แต่น้อย ห้ามห่างแม้เพียงครึ่งศอก ครึ่งศอกอะไรกันเล่า เรียกได้ว่าตัวติดกันไปไหนไปกันทุกที่ก็ว่าได้ ไม่เว้นแม้แต่เข้าครัวทำอาหาร ไป๋เหลียนได้แต่บ่นอุบให้รู้สึกอึดอัดใจยิ่งนัก จะใช้มิติวิเศษก็ยากเย็นแสนเข็ญ

แม้แต่ยามนอนก็ต้องให้อยู่ใกล้ ๆ ทว่าคำว่าใกล้นั้นมิใช่นอนบนเตียงเดียวกัน หลี่มู่กวาเพียงแค่ให้นางลากฟูกมาติดกับเตียง ห้ามไปไกลเกินกว่าระยะดาบแต่ก็ห้ามให้ตัวนางชิดขอบเตียง

“เช่นนั้นก็ให้ข้าลากที่นอนไว้ที่เดิมไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะ” สุดจะทนกับความเอาแต่ใจ ไป๋เหลียนจึงลุกขึ้นมาต่อต้าน แต่ละคืนนอนไม่เต็มอิ่มเอาเสียเลย ต้องถูกปลุกขึ้นมาให้ขยับออกห่าง ห้องก็มีพื้นที่อยู่แค่นี้จะให้นางทำเช่นไร

“ไม่ได้ ข้าไม่ไว้ใจ”

“ถ้าเช่นนั้นท่านควรผ่อนปรนให้ข้าบ้าง จะให้นอนพลิกซ้ายอย่างเดียวใครจะทำได้”

“ไม่ได้ ข้าไม่ไว้ใจเจ้า ประเดี๋ยวละเมอขืนใจข้าขึ้นมาจะทำเช่นไร” หลี่มู่กวายังคงยืนยันคำเดิมใบหน้าจริงจังเกินกว่าจะเป็นการพูดเล่น ทว่าความจริงแล้วเรื่องที่ว่ากลัวนางจะละเมอลุกมาย่ำยี นั่นเป็นเพียงแค่แกล้งเล่น ดูหน้านางปะไรตลกเกินไปแล้ว

“ข้าไม่คุยกับท่านแล้วเจ้าค่ะ จะแทงกันให้ตายก็เชิญ” หญิงสาวล้มเลิกการเจรจานางยังต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปเก็บสมุนไพร ไม่อยากจะเสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

ร่างบางล้มตัวลงนอนพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง ด้วยความหมั่นไส้นางจึงพลิกกายหันหน้าเข้าเตียง ก่อนจะยกขาขึ้นพาดไปบนที่นอนเมื่อรู้สึกถึงการสะดุ้งของอีกฝ่าย นางก็อดขำคิกคักที่ได้เอาคืนเสียมิได้

ศึกแย่งพื้นที่ในคืนนี้จบลงที่เสมอหนึ่งต่อหนึ่ง แม่ทัพหนุ่มเห็นว่าตนเองก็ทำเกินไปจึงไม่ได้ก่อกวนอะไรกันอีก เขาเองก็ง่วงเกินทนไม่มีอารมณ์จะแกล้งเล่นจึงปล่อยไป ถือเสียว่ายกให้นางได้หลับเต็มอิ่มสักวัน กระนั้นก็ใช่ว่าวันอื่นเขาจะยอม

กระทั่งรุ่งเช้าที่ต้องเข้าป่าไปเก็บสมุนไพร หลี่มู่กวาที่อาการบาดเจ็บยังคงน่าเป็นห่วง แม้ไป๋เหลียนจะยืนยันว่านางดูแลตนเองได้ แต่เจ้าตัวก็ยังดึงดันจะตามไปด้วยให้ได้ ทั้งที่ตนเองก็บาดเจ็บยังไม่หายดีแท้ ๆ มิหนำซ้ำยังมีไข้อ่อน ๆ ให้อยู่บ้านนอนพักก็เอาแต่ชักสีหน้าใส่ จนแล้วจนรอดไป๋เหลียนต้องยอมให้

“ท่านแม่ทัพนั่งรออยู่ตรงนี้นะเจ้าคะ” เมื่อเข้าป่ามาถึงจุดที่นางจะต้องเก็บสมุนไพร ไป๋เหลียนได้มองหาที่เหมาะ ๆ สำหรับให้เขานั่งพัก ด้วยแผลที่ปริแตกเมื่อคราวนั้นทำให้รู้ว่ามีบางส่วนที่เริ่มติดเชื้อ จำต้องขูดเนื้อตายออกแล้วทำแผลใหม่ จากที่ควรจะหายกลับต้องทำแผลเก่าให้เป็นแผลสด ไม่ต่างอะไรกับการเริ่มต้นรักษาใหม่

“มู่กวา”

“เจ้าคะ”

“เรียกข้ามู่กวา ข้ามาที่นี่อย่างลับ ๆ จะให้ผู้ใดรู้ฐานะที่แท้จริงได้อย่างไร” ชายหนุ่มตอบกลับทันที มิได้ติดใจเรื่องที่ว่าเหตุใดนางถึงรู้ว่าเขาคือแม่ทัพ ด้วยวันแรกที่พบกันตนสวมชุดเกาะเต็มยศถึงเพียงนั้น หากบอกไม่รู้น่ะสิแปลก

“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าไปเก็บสมุนไพรก่อนนะเจ้าคะ”

“อืม” ชายหนุ่มพยักหน้าให้ ก่อนจะทำทีนั่งพิงต้นไม้แล้วหลับไป ทว่าเมื่อร่างเล็กของไป๋เหลียนจากไป เจ้าตัวกลับลืมตาขึ้นพร้อมกับจ้องมองอีกฝ่ายไม่วางตา

เหตุการณ์หลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันมานี้ จากความแค้นมันกลายเป็นว่าเริ่มรู้สึกสงสาร พื้นฐานของไป๋เหลียนก็มิใช่คนเลวร้ายอะไร ออกจะเป็นคนน่าสงสารคนหนึ่งเสียด้วยซ้ำ แล้วอะไรกันที่ทำให้นางถึงขั้นคิดวางยาเขาแล้วกระทำเรื่องอันหยาบช้าในวันนั้น

1 ศอก = 50 เมตร