로그인공유
5: ถูกที่ผิดเวลา [1]
최신 업데이트:
2025-08-22 15:18:49อีกฟากหนึ่งไป๋เหลียนสตรีที่ถูกคนเกือบทั้งหมูบ้านเหม็นเบื่อขี้หน้า นางบังเอิญพบกับติงเฉิงชายคนรักกำลังระเริงรักกับสตรีอื่นกลางลำธาร รู้ว่าเขาหักหลังยังไม่เจ็บเท่าคำพูดดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าที่ผ่านมามันเป็นแค่เรื่องโกหก
“อืม... อย่าสิเจ้าคะ มันจักจี้นะ คิก คิก”
“อันใดเล่า เจ้าชอบละสิไม่ว่า”
“พี่ติงเฉิงข้าละไม่ชอบนังไป๋เหลียนเลยเจ้าค่ะ เหตุใดท่านไม่บอกปฏิเสธไปตรง ๆ ข้าเห็นท่านดีกับนางทีไรก็ปวดใจเหลือเกิน ข้าหึงนะรู้ไหม” ซูหนี่เบือนหน้าหนีเพื่อหลบการปล้ำจูบของอีกฝ่าย อย่างไรเสียครั้งนี้จะต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ให้เขารีบไปจัดการให้เรียบร้อย มิเช่นนั้นได้เห็นดีกันแน่
“เจ้าก็รู้นี่ว่านางดื้อด้านแค่ไหน เห็นข้าดีด้วยเข้าหน่อยก็คิดไปเองจนกู่ไม่กลับ เหตุใดพี่จะไม่เคยบอกเล่าคนไร้ยางอายเช่นนั้นพูดจารู้เรื่องเสียที่ไหน แต่ไม่เป็นไรพี่คิดแผนจัดการไว้แล้วยอดรักไม่ต้องห่วง” สิ่งที่เขาพูดล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งสิ้น ไป๋เหลียนนั้นรูปร่างหน้าตางดงามกว่าซูหนี่เป็นไหน ๆ แต่ติดที่นอกจากความงดงามแล้วไม่มีอะไรเทียบเท่าซูหนี่ได้เลย เพื่ออนาคตที่ดีตนจึงเลือกบุตรสาวผู้นำหมู่บ้าน แต่ครั้นจะปล่อยไป๋เหลียนไปก็เสียดาย จึงคิดจะเก็บไว้เป็นเมียอีกคน
จะดีแค่ไหนกันนะ ทุกค่ำคืนมีสตรีถึงสองคนคอยปรนนิบัติพัดวี แค่คิดก็อยากจะให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ
“อย่างไรหรือเจ้าคะ บอกข้าได้หรือไม่” ซูหนี่ถึงกับตาลุกวาว อยากรู้เหลือเกินว่าติงเฉิงจะจัดการกับนังหน้าด้านไป๋เหลียนอย่างไร
“จะไปยากอะไร พี่จะวางยาให้ไป๋เหลียนได้เสียกับบุรุษในหมู่บ้านสักคน เท่านี้นางก็ไม่มีหน้ามาเกาะแกะพี่ได้อีก วันนี้พี่เตรียมยามาพร้อมแล้ว แยกจากเจ้าพี่จะไปจัดการให้เรียบร้อย” ความจริงแล้วเขาคิดจะใช้มันกับตนเองต่างหาก จากนั้นป้อนคำหวานให้ไป๋เหลียนยอมสักหน่อย นังนั่นโง่จะตายพูดอะไรก็เชื่อ ให้นางอยู่อย่างเงียบ ๆ รอวันที่ตนเกลี้ยกล่อมซูหนี่ได้เมื่อใด จึงค่อยพาเข้าบ้านเป็นเมียอีกคน
“ดีเจ้าค่ะ ข้าอดใจรอไม่ไหวแล้ว คิก คิก”
เสียงหัวร่อต่อกระซิกทำเอาไป๋เหลียนที่แอบตามมาได้ยินทุกถ้อยคำ ใจดวงน้อยถึงกับแตกสลาย ครั้นจะร้องก็ไม่สามารถปลดปล่อยอารมณ์ได้เต็มที่ ได้แต่ปิดปากตนเองไว้ไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมาให้คนชั่วสองคนนั้นรู้ นางมันโง่เอง หลงเชื่อในน้ำคำไอ้คนสารเลวนั่น
หญิงสาวรื้อค้นกองเสื้อผ้าของทั้งสอง ควานหาขวดยาที่ว่านั้นจนพบ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะทำกับนางได้ลง ทว่าก่อนจากไปขอดับความแค้นด้วยการฉีกชุดของพวกเขาให้ขาดเป็นชิ้น ๆ ในเมื่อรักกันดีนัก ก็จงอับอายไปพร้อม ๆ กันเถิด
เมื่อหลบออกมาได้จึงคิดจะหาที่พักใจ นางหลับหูหลับตาวิ่งกระทั่งพบกระท่อมร้างหลังหนึ่ง นั่นจึงเป็นเหตุให้พบบุรุษแปลกหน้า
ด้วยเพราะผิดหวังกับความรักที่เฝ้าบ่มเพาะมาอย่างดี หลงเชื่อคำพูดลวงโลกมานานนับปีเกือบยอมพลีกายให้ก็หลายครั้ง เพราะรักมากจึงเชื่อมากถูกเป่าหูให้ทำเรื่องแย่ ๆ มากมาย คนทั้งหมู่บ้านพานเกลียดชังกันหมด นี่น่ะหรือค่าตอบแทนที่นางได้รับ
ชาวบ้านที่ไม่รู้อะไรก็เอาแต่ต่อว่าตำหนิตนเป็นสตรีไร้ยางอาย อยากได้บุรุษจนตัวสั่น ไปที่ใดก็ไม่มีที่ให้ยืน ไหน ๆ ก็เป็นสตรีไร้ยางอายแล้ว หากความไร้ยางอายที่ว่าจะทำให้นางหลุดพ้นจากคนเหล่านี้ นางก็ยินดีจะทำ ด้วยความโกรธแค้นแวบหนึ่งความคิดด้านมืดกลับผุดขึ้น
ถึงสภาพจะดูไม่ต่างจากคนใกล้ตาย หากนางช่วยเขาให้พ้นจากความตายเขาจะต้องพานางไปจากที่นี่ได้แน่ แต่ถ้าหากเขาและนางได้เสียเป็นผัวเมียกันด้วยเล่า อย่างไรนางดูไม่ผิดแน่เครื่องแต่งกายของบุรุษผู้นี้จะต้องเป็นคนใหญ่คนโตเป็นแน่
최신 챕터
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 26: เลิกกั๊ก...ก่อนนะเตง [2]
“ท่าน ท่านแม่ทัพเป็นอะไรหรือไม่” หญิงสาวจับร่างแม่ทัพหนุ่มเขย่าเพื่อให้รู้สึกตัว ทว่าเขากลับนอนนิ่งไม่ไหวติง นางจึงดันกายหนาออกให้พ้นกาย ก่อนที่ร่างคนไม่ได้สติจะร่วงลงไปนอนอีกทางหญิงสาวถึงกับถอนหายใจ เมื่อชุดที่เขาใส่มานั้นมีรอยเลือดซึมออกมา หากให้เดาก็คงจะแค้นกันมากถึงกับไม่รอให้ร่างกายหายดี ดั้นด้นตามสืบเสาะหานางเจอจนได้สินาคราแรกก็ตั้งใจจะไม่เหลียวแลหันหลังหนี ทว่าเห็นสภาพเขาแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ทั้งยังเป็นคนที่นางตั้งใจจะมาหาเขาถึงที่นี่ ติ่งอย่างนางจะปล่อยไว้เช่นนั้นได้อย่างไร“เอาวะ ช่วยก็ช่วย”เมื่อสมองพ่ายแพ้ให้กับความต้องการก็จำต้องหันหลังกลับ จัดแจงให้คนเจ็บได้นอนในท่วงท่าที่สบาย จึงพบว่าอีกฝ่ายกำลังมีไข้อ่อน ๆ รวมไปถึงบาดแผลบางส่วนได้ปริแตกมีเลือดซึมออกมาไม่น้อยร่างบางออกไปตักน้ำใส่กะละมังเล็ก จากนั้นได้กลับมาพร้อมกับกะละมังและผ้าเช็ดตัวผืนน้อย แล้วจัดถอดชุดของหลี่มู่กวาออกเพื่อจะได้เช็ดตัวและทำแผลเสียใหม่ แผลของเขายังไม่หายดีนักนั่นจึงเป็นสาเหตุให้เขายังคงมีไข้เพราะพิษบาดแผล การทำแผลและทายานั้นไม่ใช่ปัญหาในตอนนี้ ทว่าปัญหาใหญ่ก็คือจะทำอย่างไรถึงจะป้อนยาให้คนที่ไม่มีสติได
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 25: เลิกกั๊ก...ก่อนนะเตง [1]
ไป๋เหลียนถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อวิ่งมาถึงสะพานข้ามลำธาร เหลือแค่ข้ามสะพานนี้ไปก็เท่ากับนางเข้าเขตหมู่บ้าน ทำให้นางรู้สึกผ่อนคลายจากความกลัวได้ไม่น้อย ระหว่างเดินกลับบ้านก็เอาแต่คำนวณเงินค่าสมุนไพร จะดีแค่ไหนถ้าหาเงินได้หลายสิบตำลึงภายในหนึ่งวันหญ้าสมุนไพรเก็บได้มาประมาณหนึ่งกระสอบเห็นจะได้ น้ำหนักก็คงจะประมาณสิบชั่ง ชั่งละห้าร้อยอีแปะก็เท่ากับนางจะได้ห้าตำลึงเงินเชียวนะ เช่นนั้นหากนางเก็บมาขายอีกเรื่อย ๆ ก็มีเงินเก็บพอย้ายที่อยู่ได้โดยที่ไม่ต้องรอให้ถึงสามเดือนเมื่อพูดถึงเรื่องเงินที่จะได้ก็ทำเอาหญิงสาวอารมณ์ดียิ้มไม่หุบ ไป๋เหลียนกระโดดโลดเต้นพร้อมกับร้องเพลงเพิ่มจังหวะไปด้วย ไม่สนใจสายตาชาวบ้านที่ผ่านไปมาดูแคลนมองราวกับนางเป็นตัวประหลาด ต่อไปก็ไม่ต้องรอความตายแล้ว อย่าว่าแต่มีเงินหนีเลยในอนาคตนางก็จะร่ำรวยอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชาติบางช่วงบางตอนไป๋เหลียนหยุดออกวาดลวดลายเต้นไปกับบทเพลง ทั้งโยกทั้งเลื้อยอย่างไม่รู้จักเหนียมอาย กลับมาถึงบ้านได้ก็รีบวางกระบุงเก็บเข้าที่ก่อนจะฮัมเพลงเดินเข้าห้องนอน นางเหนียวตัวจะแย่อยากจะรีบหยิบผ้าเช็ดตัว ได้อาบน้ำแล้วนอนหลับสักงีบก็คงจะดี“เลิกกั๊
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 24: หาสมุนไพร [2]
หญิงสาวมองรอบป่าไผ่ไปสุดลูกหูลูกตา หน่อไม้ที่นี่มิได้เกิดขึ้นใกล้กอของมันเลย ทว่ามันกลับผุดขึ้นบนพื้นดินแพร่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณยามเห็นของกินก็ดันอดใจไม่ได้เป็นต้องปรี่เข้าไปเก็บ ถึงตอนนี้คิดไม่ออกจะเอาไปทำอะไรมากมาย ทว่านิสัยเสียดายของแก้ไม่หายสักที เก็บไว้ก่อนอย่างไรอยู่ในมิติวิเศษก็ไม่มีเน่าเสียมันต้องได้ใช้ประโยชน์ได้สักวัน“เงินทั้งนั้นเก็บไปก่อนดีกว่า”ทว่ายิ่งเก็บก็ยิ่งสนุกหน่อไม้ทั้งอ่อนและกรอบ ครู่เดียวก็ได้หน่อไม้กองโต หญิงสาวจัดการเก็บหน่อไม้ทั้งหมดเข้ามิติวิเศษ ก่อนจะออกเดินทางไปที่ลำธารหาสมุนไพรต่อเมื่อมาถึงจุดหมายไป๋เหลียนจึงได้มองหาหญ้าสมุนไพร กวาดตามองเพียงครู่ก็พบเข้ากับกลุ่มหญ้าเป้าหมาย ร่างบางนั่งลงพร้อมกับบรรจงถอนสมุนไพรที่เกิดปะปนกับหญ้าพิษและหญ้าชนิดอื่น ๆ โชคดีนักที่นางมีความสามารถพิเศษสามารถแยกแยะได้ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่แคล้วจะถอนผิดต้นเช่นกัน ด้วยหน้าตาสมุนไพรมิได้ต่างจากหญ้าทั่วไปมากนัก“เอ๊ะ ต้นอะไรน่ะ อย่างไรก็เป็นสมุนไพร เก็บไปก่อนประเดี๋ยวค่อยไปถามเถ้าแก่ป่าย” ตนหรือก็นึกว่าเป็นต้นผักชีล้อม คราแรกนึกว่าเป็นผักธรรมดาเสียอีกพอเห็นใกล้ ๆ กลับเป็นสมุนไพรเสี
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 23: หาสมุนไพร [1]
หลังจากวันก่อนทำเงินจากการขายเครื่องสำอางได้ไม่น้อย คราวนี้ก็ได้เวลาต้องไปเก็บสมุนไพรส่งเถ้าแก่ป่าย ไป๋เหลียนเตรียมตัวเข้าป่าแต่เช้าตรู่ เวลาเหลือน้อยเข้าทุกทีนางจำต้องรีบหาเงินให้ได้มากที่สุด ร่างบางสะพายกระบุงขึ้นหลัง ปิดประตูรั้วบ้านให้แน่นหนา แล้วออกจากบ้านเดินทางเข้าป่าอย่างอารมณ์ดีไม่ให้อารมณ์ดีได้อย่างไร ในเมื่อนางสามารถทำให้คู่รักบ้านแตกได้สำเร็จ ข่าวเรื่องซูหนี่อึราดเหม็นหึ่งแพร่ไปทั่วหมู่บ้าน ผลจากการถูกล้อเลียนไม่หยุดหย่อน ทำให้วันต่อมาติงเฉิงประกาศขอยกเลิกการหมั้นทันที ด้วยรู้สึกอับอายเกินกว่าจะทนคบหาต่อไปได้อีก สองครอบครัวจึงแตกหักกันอย่างไม่สามารถต่อได้ติด ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีเสียนี่กระไรทว่าอารมณ์ดีได้ไม่นานก็ต้องพบกับเรื่องน่ารำคาญใจ เมื่อนางเหลียงซูตั้งใจเข้ามาหาเรื่อง พาลใส่ทั้งที่ไป๋เหลียนยังไม่ทันจะได้ทำอะไรด้วยซ้ำ“ก็เหมาะสมกันดีนี่ มิน่าเล่าถึงได้ตัดกันไม่ขาดเสียที ที่แท้ก็เป็นคนประเภทเดียวกัน ดีนะลูกข้าเป็นคนดีสวรรค์ถึงได้คุ้มครองช่วยขจัดปัดเป่าสิ่งไม่ดีออกไป ส่วนสิ่งอัปมงคลก็สมควรแล้วที่จะอยู่ด้วยกัน เอ๊ะ! อะไรของเจ้าแม่พูดความจริง” นางเหลียงซูหิ้วตะกร้า
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 22: ธุรกิจความงาม [3]
“แม่ค้าเจ้าชื่ออะไรหรือ ข้านามอวิ๋นซี แล้วเครื่องประทินผิวพวกนั้นเจ้าขายชิ้นละเท่าไร ไอ้ชอบข้าก็ชอบแต่เงินข้าไม่มีเยอะน่ะสิ” สตรีชุดแดงลดความหยิ่งยโสไปกว่าครึ่งพร้อมกับแนะนำตัวก่อนใคร ความจริงแล้วนางอยากได้ไว้ทั้งหมด ทว่าตำลึงเงินที่มีก็มิได้มากนัก เสียดายคงไม่สามารถซื้อได้ตามต้องการ“ข้านามจูถิง” สตรีชุดเขียวแนะนำตัวเป็นคนต่อไป นางติดใจแป้งผัดหน้ายิ่งนัก เนื้อละเอียดถูกใจเมื่อทาบนใบหน้ากลับดูกลืนไปกับผิว ไม่วอกไม่ลอกเหมือนอันเดิมที่เคยใช้“ส่วนข้านามลู่ฮวา” สตรีชุดส้มแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย ส่วนนางนั้นชอบดินสอเขียนคิ้ว ทั้งยังเพิ่งจะรู้ว่าของสิ่งนี้มิได้มีเพียงแค่สีดำเพียงอย่างเดียว ยังมีสีน้ำตาลอ่อน น้ำตาลเข้ม หากเลือกใช้สีที่เข้ากับตัวเพียงเท่านี้ก็สามารถทำให้ใบหน้าเปลี่ยนได้อย่างน่าเหลือเชื่อ“ข้าชื่อไป๋เหลียนเจ้าค่ะ ข้าขายให้พวกท่านไม่แพง ถือเสียว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราซื้อขายกัน ของทุกอย่างข้าขายให้พี่สาวชิ้นละร้อยอีแปะ นี่ข้าก็ขายขาดทุนมากแล้วนะเจ้าคะ ความจริงแล้วราคาเครื่องประทินผิวพวกนี้ข้าต้องขายชิ้นละหนึ่งตำลึง พี่สาวทั้งสามเป็นลูกค้าคนแรกข้าขายให้ถูกกว่าราคาทุน แต่ครั้งหน้าไ
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 21: ธุรกิจความงาม [2]
“เจ้าเนี่ยนะ จะมาสอนพวกข้าแต่งหน้า” สตรีชุดเขียวมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะเดินสำรวจสตรีตรงหน้าอย่างตั้งใจ หน้าตาหรือก็จืดชืดแทบจะไม่แต่งแต้มอันใดบนใบหน้าเช่นนี้ จะสอนแต่งหน้าเป็นหรือ“ข้าว่ามีอะไรมาขายก็รีบ ๆ เอาออกมาเถอะ ประเดี๋ยวต้องไปทำงานแล้วไม่มีเวลามาฟังเจ้าพูดได้ทั้งวันหรอกนะ” สตรีชุดส้มกล่าวเตือนไม่อยากจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ นางไม่ได้ลูกค้าสามวันติดแล้ว หากวันนี้พลาดอีกเบี้ยเดือนนี้ไม่พอใช้เป็นแน่คนทั้งสามต่างก็เห็นพ้องต้องกัน พวกนางจะมาเสียเวลาไปด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ยังแต่งหน้าแต่งตัวไม่เสร็จเสียด้วยซ้ำ ออกไปรับแขกไม่ทันกันพอดีหญิงสาวเห็นดังนั้นจึงล้วงเอาเครื่องสำอางในกระเป๋าออกมาวางเรียงรายบนโต๊ะ ของที่นำมาขายวันนี้ก็มีหลายอย่างเช่น ดินสอเขียนคิ้ว รองพื้น แป้งพับ แป้งฝุ่น ลิปสติก มาสคาร่า อายแชโดว์ แต่ละอย่างมิใช่แค่แบบเดียว ไป๋เหลียนนำออกมานำเสนอแทบจะทุกเฉดสีที่คิดว่าเข้ากับสตรีทั้งสาม“วันนี้เห็นว่าพวกพี่สาวรีบ เพื่อเป็นการประหยัดเวลาข้าจะแต่งหน้าให้พวกท่านทุกคนและสอนไปด้วยเจ้าค่ะ ผู้ใดจะลองก่อนเจ้าคะ”“เช่นนั้นข้าขอก่อนแล้วกัน อย่างไรเสียข้าทำผ
다른 추천
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ119.5K 조회수องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้132.3K 조회수ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา13.6K 조회수ทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา12.9K 조회수ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ1.2K 조회수ชะตารักชายาของจวิ้นอ๋อง
วริษา4.7K 조회수ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า1.9K 조회수ทวงคืน
Scince7.3K 조회수
