เข้าสู่ระบบแชร์
67: บทบาทที่เปลี่ยนไป [2]
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-29 15:46:15“อะแฮ่ม.... เอามือออกจากภรรยาข้าขอรับ” หลี่มู่กวาตวัดตามององค์หญิงต่างแคว้น ไม่ชอบใจเอาเสียเลย ที่อีกฝ่ายชอบหาเรื่องแตะเนื้อต้องตัวทุกครั้งที่มีโอกาส ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาใช้กับองค์หญิงใหญ่ดี นิสัยและการกระทำช่างขัดกับเพศที่เป็นอยู่ตอนนี้เหลือเกิน
“ฉู่หรงสิ่งนี้ข้าคืนให้เจ้า” ซิงเยี่ยนยื่นม้วนหนังสือสัญญายกเมืองคืนญาติผู้น้อง เดิมทีฮ่องเต้แคว้นฉู่กับเสด็จพ่อล้วนมีสัมพันธ์ที่ดีกันเสมอมา ทั้งมารดาของฉู่หรงก็คือเสด็จอาของเขาด้วยเช่นกัน เสด็จพ่อรู้ดีบัดนี้แคว้นฉู่เป็นเช่นไร เชื่อว่าสัญญายกสิบหัวเมืองในมือเขา อย่างไรเสด็จพ่อก็ต้องคืนมันให้ฉู่หรง
“ไม่ต้องคืนข้าท่านอ๋องเก็บไว้ดีแล้ว หลังจากนี้หากข้าเอาคืนเสด็จลุงไม่ได้ ก็ฝากท่านช่วยใช้มันแก้แค้นแทนข้าทีนะ แต่ว่าเมื่อใดข้าทำสำเร็จถือเสียว่าจำนำแคว้นเป่ยไว้ก่อน ถึงเวลาข้าจะไปไถ่แผ่นดินข้าคืน”
“อืม เช่นนั้นเจ้าต้องการเมื่อไรก็บอกข้าได้เสมอ”
“เดี๋ยวก่อน” ในขณะที่ซิงเยี่ยนกำลังดึงม้วนสัญญาคืน ฉู่หรงกลับรั้งไว้
“อะไรหรือ หรือว่าเจ้าเปลี่ยนใจ”
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ถ้าขาดสิ่งนี้ก็ไม่เนียนสิเจ้าคะ” หญิงสาวกางม้วนสัญญาออก ก่อนจะล้วงเอาตราประทับในอกเสื้อประทับมันลงไปในม้วนกระดาษ ทั้งยังลงนามในชื่อขององค์จักรพรรดิองค์ปัจจุบัน โดยที่นางลอกเลียนลายมือได้ราวกับเจ้าตัวทำเอง “ท่านจงเอาม้วนสัญญานี้ไปสับเปลี่ยนกับภาพวาดในกล่องไม้สลักดอกโบตั๋น กล่องไม้นี้เหล่าเปียวเป็นคนเก็บ วิธีที่ข้าบอกจะช่วยเพิ่มความสนุกยิ่งขึ้นเจ้าค่ะ”
“ได้ ขอบคุณเจ้ามาก เจอกันคราวหน้าข้าจะเลี้ยงสุราเจ้า”
“ข้าหนีผู้ติดตามมานานแล้วคงต้องกลับเสียที ท่านอ๋อง แม่ทัพหลี่ ข้าหวังว่าจะได้รับข่าวดีจากพวกท่าน”
องค์หญิงใหญ่จำต้องขอตัวกลับ ด้วยนางแอบออกมาโดยไม่มีผู้ติดตาม ภายในใจรู้สึกเศร้าไม่น้อย แม้แต่คนแคว้นอื่นกลับดีกับตนถึงเพียงนี้ แต่ครอบครัวเดียวกันกลับเอาแต่เข่นฆ่าชิงอำนาจกันเอง
คนทั้งหมดนอกจากจะออกมาส่งฉู่หรงแล้ว ก็ยังเตรียมตัวเพื่อเดินทางเข้าสู่เมืองหลวงเช่นกัน
สำหรับไป๋เหลียนการออกจากหมู่บ้านครั้งนี้ต่างออกไปจากเดิมสักหน่อย บัดนี้ชาวบ้านที่ผ่านไปมาเอาแต่ก้มหน้าให้ความเคารพ ทั้งเมื่อครู่ในตอนที่รถม้ากำลังวิ่งพ้นประตูหมู่บ้าน นางทันได้เห็นซูหนี่ถูกสตรีหมู่บ้านเดียวกันจิกหัวดึงทึ้งชุลมุนวุ่นวาย ข้างกายยังมีบุรุษคอยห้ามปรามไม่ให้ทะเลาะกัน
ไม่รู้จะใช้คำไหนดีให้สมกับเจ้าตัว นิสัยเดิมคงเส้นคงวาเสียจริง ส่วนติงเฉิงนั้นได้ข่าวว่ากลายเป็นคนบ้าเสียสติไปเสียแล้ว ก็สมควรที่จะเป็นเช่นนั้น
ระหว่างรถม้าเล่นเอื่อย ๆ ร่างบางปล่อยความคิดไปเรื่อยเปื่อย นั่งรับลมข้างหน้าต่างอย่างเพลิดเพลิน หญิงสาวก็หวนนึกถึงเรื่องราวขององค์หญิงใหญ่นางเอกของเรื่องไปพลาง ทบทวนเนื้อหาของนิยายต่อจากนี้
ความรู้สึกแรกหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากฉู่หรง ทำให้ไป๋เหลียนเริ่มรู้สึกว่าบางอย่างมันไม่ถูกต้อง
เรื่องแรกฉู่หรงไม่ชอบบุรุษ เรื่องที่สองฉู่หรง ซิงเยี่ยน และหลี่มู่กวา ทั้งสามคนสนิทสนมกันมากเกินไป เกินกว่าจะแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นฉันคนรักได้ และเรื่องสุดท้ายกลายเป็นว่านางเอกคอยเป็นสายให้กับซิงเยี่ยน มิน่าเล่าท่านอ๋องกับท่านพี่ถึงได้รู้ความเคลื่อนไหวของคณะทูตดีนัก
ทว่าทั้งสามเรื่องมันช่างดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก คลับคล้ายคลับคลาเหมือนนิยายทั้งสี่เรื่องที่เคยอ่าน ทว่าเป็นนักเขียนคนเดียวกัน เรื่องแรกเป็นนิยายแนวหญิงรักหญิงจะว่าไปฉู่หรงก็คล้ายกับนางเอกเรื่องนั้นไม่น้อย นิยายเรื่องต่อมาเป็นแนวมิตรภาพเพื่อนรักร่วมสำนักไม่มีพระเอกหรือนางเอก มีแค่ตัวเอกร่วมกันตามล่าหาฝันของตนเองจนสำเร็จ
เรื่องที่สามเป็นนิยายเกี่ยวกับการแย่งชิงอำนาจในวังหลวง นางเอกต้องการยึดคืนอำนาจให้กับตนเองที่เป็นบุตรสายตรง ขอเพียงสำเร็จยอมแม้กระทั่งขายข่าวบ้านเมืองให้ฝ่ายตรงข้าม
ส่วนเรื่องสุดท้ายนั้นก็คือเรื่องที่นำมาทำเวอร์ชันการ์ตูนที่ตนเข้ามา หากปะติดปะต่อหลายเหตุการณ์รวมกัน ก็เป็นไปได้ว่าเรื่องวายป่วงที่เกิดขึ้นมันมีเรื่องราวของนิยายทั้งสี่เรื่องรวมกัน หรือว่าฉบับการ์ตูนตั้งแต่กลางเรื่องไปจนถึงตอนท้าย จะถูกทำขึ้นใหม่โดยรวมทุกเรื่องเข้าด้วยกัน
“ไม่ใช่หรอก เป็นข้าที่เพ้อเจ้อไปเอง”
บทล่าสุด
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 83: ลำบากน้องหญิงแล้ว [2]
ชายหนุ่มรู้สึกผิดปกติกับกลิ่นกำยาน ยิ่งสูดดมเข้าไปก็ยิ่งมีความต้องการมากขึ้น เขาจึงทำลายโถกำยานนั่นเสีย แต่ก็ดูเหมือนจะสายเกินไป เมื่อตัวเขาเองก็ยากจะควบคุมร่างกายและความรู้สึกได้แล้วร่างบางถอดชุดตนเองออกอย่างเร่งรีบไม่รับฟังสิ่งใดทั้งนั้น ปากหรือก็คอยรับจูบจากคนตัวโตได้อย่างช่ำชอง อารมณ์กำหนัดของคนทั้งสองกำลังพุ่งทะยานขึ้นสูงถึงขีดสุด ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่เคยมีบัดนี้กลับเลือนหาย รู้เพียงว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้กายเบื้องล่างสงบลงด้วยเพราะเป็นเวลากลางวัน แสงจากด้านนอกลอดผ่านช่องระบายจึงทำให้เห็นอะไรต่อมิอะไรได้ชัดเจน สองกายเปลือยเปล่าโผเข้าหากันอย่างหื่นกระหาย กอดตวัดเกี่ยวพันเต็มไปด้วยไฟแห่งราคะไม่มีที่สิ้นสุด“อ้าส์ ท่านพี่ ข้าขออีก ไม่พอ ข้าอยากได้มันอีก”แม้ยามนี้นางจะกลืนกินแก่นกายเนื้อเข้าไปจนมิดด้ามแล้วก็ตาม ทว่าความรู้สึกภายในมันกลับบอกว่าไม่เพียงพอ ทั้งยั่วทั้งบดอย่างที่ไม่เคยคิดว่าตนเองจะกล้าทำแต่ก็ทำ เร่งเร้าให้อีกฝ่ายออกแรงกระแทกมากกว่านี้“อ้าส์...พี่ พี่ไม่อยากให้เจ้าเจ็บ” ชายหนุ่มขบกรามแน่นเพื่อข่มอารมณ์ให้ได้มากที่สุด ดูเหมือนว่าตัวเขาเองจะอาการหนักมากกว่าค
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 81: แผนการเดิม ๆ [2]
หว่านปิงที่ยืนแอบอยู่มุมอับประตูได้แต่กำหมัดแน่น ไม่เคยโกรธและเกลียดใครได้เท่าไป๋เหลียนมาก่อนในชีวิต นับตั้งแต่สตรีผู้นี้เข้ามาความใส่ใจที่เคยได้รับก็ถูกดึงไปจดหมด แม้แต่กิจการร้านค้าก็ยังยกให้มันแต่ตนกลับไม่ได้อะไรเลย วัน ๆ ได้แต่แสร้งปั้นหน้าเอาใจยายแก่หนังเหนี่ยวเสียจนน่าเบื่อแล้วข้าเล่า....ข้าควรเป็นคนที่ได้สิ่งเหล่านั้นทั้งหมด ไม่ใช่เป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่เพิ่งเข้ามาได้ไม่ถึงเดือนหว่านปิงกลับไปที่ห้องตนเองด้วยความรู้สึกเจ็บแค้น นางเริ่มคิดวางแผนกำจัดสะใภ้บ้านนอกให้เร็วที่สุด ก่อนที่สมบัติทั้งหมดในจวนจะไม่เหลือให้ตนสักชิ้น วันรุ่งขึ้นเจ้าตัวอาศัยช่วงเวลาที่ฮูหยินหลี่ออกไปพบปะสหาย ลงมือทำตามแผนทันทีบุตรสาวจวนแม่ทัพเข้าครัวแต่เช้า ลงมือเคี่ยวน้ำแกงไก่ด้วยตนเองทั้งยังพูดปาว ๆ ว่าที่ทำไปนั้นก็เพื่อบำรุงพี่ชายและพี่สะใภ้ เพราะนางนั้นอยากจะเป็นท่านอาเต็มทนบ่าวไพร่ที่ได้ยินดังนั้นก็พากันกระซิบกระซาบ พูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ คุณหนูหว่านปิงช่างน่ารักเหลือเกิน อยากได้หลานถึงกับลงมือทำของบำรุงด้วยตนเองไฉนเลยบ่าวไพร่ความรู้น้อยจะรู้เหตุผลที่แท้จริง น้ำแกงไก่หม้อนั้นเต็มไปด้วยสมุนไพรแล
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 80: แผนการเดิม ๆ [1]
บทสรุปของเรื่องราวครั้งนี้ จบลงด้วยการที่แคว้นฉู่ถูกเรียกร้องให้จ่ายค่าทำขวัญ และรับผิดชอบที่คณะทูตใช้กลอุบายเล่นสกปรก เพื่อหวังจะให้แคว้นเป่ยยกเส้นทางสายไหมให้แคว้นฉู่สามารถใช้ร่วมกันได้โดยไม่ต้องเสียค่าผ่านทางใด ๆ รวมไปถึงต้องการให้ยินยอมรับข้อเสนอที่ไม่เป็นธรรมอีกหลายอย่างแม้คณะทูตแคว้นฉู่จะพยายามแก้ตัวอย่างไร ก็ไม่มีใครสามารถช่วยได้ ด้วยครั้งนี้มิใช่เพียงเรื่องความบาดหมางของทั้งสองแคว้น มันกลับพ่วงไปถึงแคว้นซ่ง พวกเขาถูกลากมาเกี่ยวข้องด้วยก็เพราะเตี่ยซำฮวงเคยใช้พิษหลอนประสาท ซึ่งเป็นพิษขึ้นชื่อของแคว้นซ่ง เพื่อหวังให้ทั้งสองฝ่ายแตกคอกันการกระทำอันหยาบช้า ยิ่งทำให้มีความผิดมากเท่าทวีคูณ แม้จะปฏิเสธก็ยากแล้วเมื่อทางแคว้นเป่ยมีทั้งพยานและหลักฐานมัดตัววันรุ่งขึ้นได้มีคำสั่งให้เหล่าคณะทูตพร้อมกับคนทรยศอย่างอำมาตย์โส่ว ถูกขับไล่ออกจากแคว้นทันที เตี่ยซำฮวงจึงได้รู้ในตอนนั้นเองว่าไม่มีผู้ใดทรยศพวกเขาทั้งนั้น ที่พ่ายแพ้ย่อยยับมันเป็นเพราะพวกเขามั่นใจตนเองเกินไป โดยไม่รู้ตัวเลยว่าถูกซ่อนแผนมาตั้งแต่แรกเมื่อเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปสู่คนภายนอก แคว้นฉู่ถูกประณามไม่มีชิ้นดี ด้วยแรงกดดันอันม
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 79: พลาดหนึ่งครั้งสะเทือนทั้งแคว้น [3]
“นี่มันอะไรกันฝ่าบาท คราวนี้พระองค์จะแก้ตัวอย่างไร โหดเหี้ยมนักถึงกับวางยาพวกเราเชียวหรือ เช่นนั้นสัญญาเมื่อครู่ถือว่าเป็นโมฆะ ต่อไปนี้แคว้นฉู่จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ได้โปรดทุกท่านในที่นี้ให้ความเป็นธรรมกับพวกเราด้วย อย่าได้ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล” เตี่ยซำฮวงได้ทีรีบหาพรรคพวกเป็นการใหญ่ แสร้งทำตัวเป็นผู้ถูกกระทำ หวังพลิกสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ“เจ้ากล่าวหาเราเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ใต้เท้าเตี่ยเจ้ามีหลักฐานหรือว่าเราเป็นผู้กระทำ”“ฝ่าบาทยังจะแก้ตัวอีกหรือ ใคร ๆ ก็เห็นหลังจากทูตของเราดื่มสุราเขาไปก็กระอักเลือดออกมาทันที ทุกท่านในที่นี้ล้วนเป็นพยาน”“ฝ่าบาทมิใช่ว่าพวกกระหม่อมปรักปรำพระองค์แต่อย่างใด แต่หากพระองค์ไม่มีหลักฐานเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ พวกเราก็จนใจไม่อาจอยู่ข้างพระองค์ได้พ่ะย่ะค่ะ” ซีหยางอ๋องแห่งแคว้นฉานลุกขึ้นออกความคิดเห็น พวกเขาเป็นมิตรอันดีกับแคว้นเป่ยมาช้านาน ทว่าจะให้หลับหูหลับตาเข้าข้างอย่างเดียวก็มิใช่เรื่อง ด้วยเกี่ยวพันไปถึงชื่อเสียงด้วยเช่นกัน“กระหม่อมเห็นด้วยกับซีหยางอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” องค์ชายเก้าแคว้นซ่งกล่าวเสริมทัพ แม้จะรู้สึกสะใจไม่น้อยกระนั้นก็ไม่สามารถแสดง
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 78: พลาดหนึ่งครั้งสะเทือนทั้งแคว้น [2]
เมื่อตรวจสอบแล้วว่าอาหารและเครื่องดื่มของเหล่าบุคคลสำคัญไม่มีพิษปนเปื้อน หญิงสาวจึงพยักหน้าให้เหล่านางกำนัลลำเลียงอาหารและเครื่องดื่มออกไปได้ เพียงเท่านี้เหล่าเชื้อพระวงศ์จึงได้ดื่มกินกันอย่างวางใจหลังจากดื่มกินชมการแสดงได้สองบทเพลงจึงได้เวลาสำคัญ คณะทูตแคว้นฉู่ก้าวออกมายืนตรงกลางลานต่อหน้าพระพักตร์ ด้านหลังพวกเขาล้วนเป็นของที่นำมาบรรณาการแลกเปลี่ยนทั้งสิ้น ในมือของเตี่ยซำฮวงผู้เป็นหัวหน้าคณะก็ยังมีกล่องไม้รูปทรงยาวขนาดหนึ่งฉื่อ (1ฉื่อ= 30.48 เซนติเมตร) ถืออยู่ นี่ก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ผู้เป็นนาย กำชับว่าต้องนำมาบรรณาการให้ถึงมือองค์จักรพรรดิให้ได้“ก่อนจะถึงเวลาสำคัญ กระหม่อมเตี่ยซำฮวงขอเป็นตัวแทนมอบของขวัญเล็กน้อยแก่ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีเฒ่าส่งกล่องไม้ให้กงกงน้อย ของด้านในไม่ใช่ของมีค่าอะไร เป็นเพียงแค่ม้วนภาพวาดของพระสนมกุ้ยเฟย มีศักดิ์เป็นพระขนิษฐาองค์จักรพรรดิแคว้นเป่ย แต่งเชื่อมสัมพันธ์ไมตรีเมื่อหลายสิบปี ท่านอ๋องตั้งใจใช้สื่อในเชิงข่มขู่จักรพรรดิซิงเสวียนจงทันทีที่ได้รับกล่องไม้องค์จักรพรรดิซิงเสวียนจงได้เปิดออกดูต่อหน้าธารกำนัล พระองค์ก็ถึงกับเบิกตากว้างหัวเราะอย่างชอบใจ
ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง 77: พลาดหนึ่งครั้งสะเทือนทั้งแคว้น [1]
“ผู้ช่วยเหล่าเปียวสั่งกำชับทุกคนดีแล้วใช่ไหม” หลังจากที่แกล้งป่วยเพื่อถ่วงเวลา บัดนี้เตี่ยซำฮวงพร้อมแล้วที่จะดำเนินการต่อให้จบ ท่านอ๋องทรงเร่งให้เขาจัดการให้เรียบร้อย ก่อนที่ฝ่าบาทจะทรงฟื้นคืนสติ ไม่เช่นนั้นสิ่งที่ลงแรงมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่า“เรียบร้อยขอรับ ยาถอนพิษอยู่ที่ข้าน้อย ใต้เท้าต้องรีบจัดการให้จบเรื่องภายในสี่ชั่วยามนะขอรับ ไม่เช่นนั้นข้าน้อยได้ตายจริง ๆ เป็นแน่” เหล่าเปียวไม่ลืมที่จะกำชับเจ้านาย หากว่าเกินสี่ชั่วยามไปแล้วแม้มียาถอนพิษก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขาเองก็กลัวตายเช่นกัน“รู้แล้วน่า ถ้าเจ้าไม่รอดข้าก็ไม่รอดเหมือนกัน ”ระหว่างเดินทางไปยังอุทยานหลวงซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน เสนาบดีเตี่ยซำฮวงมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่น้อย แม้ว่าจะวางแผนมาแล้วเป็นอย่างดีแต่อะไรก็ไม่แน่นอน ทุกอย่างล้วนเหนือความคาดหมายได้ทุกเมื่อท่ามกลางลานกว้างอุทยานหลวง ผู้คนกำลังหลั่งไหลกันเข้ามาไม่หยุด เหล่าเสนาอำมาตย์และผู้ที่เกี่ยวข้องต่างตั้งตารอช่วงเวลาสำคัญ ส่วนบนแท่นบัลลังก์ด้านบนสูงสุดคือที่ประทับขององค์จักรพรรดิ ลดหลั่นกันลงมาก็ที่นั่งสำหรับเชื้อพระวงศ์และบุคคลสำคัญ“ฝ่าบาทเสด็จ”เสียงก้องกังวานของกงกงน้อยดั
บางทีคุณอาจจะชอบ
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่67.3K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน48.0K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น15.3K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง17.2K viewsวาสนานี้เป็นของข้า
วอลจู3.9K viewsอ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก
ชาไทยเย็น1.1K viewsวาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ
Deeda k.2.5K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา17.8K views
