68: ทดสอบพิษ [1]

ร่างท้วมของเสนาบดีเฒ่าเตี่ยซำฮวงเอาแต่เดินวกไปวนมา หลังจากมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งวัน พวกเขาได้เอาของบรรณาการออกมาตรวจสอบอีกครั้งเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด กลับพบว่าของสำคัญและมีมูลค่าสูงสุดได้กลายเป็นปลอมทั้งหมด สร้างความตกใจและกังวลเป็นอย่างมาก

แม้จะใช้ความคิดถึงสาเหตุที่เป็นไปได้อย่างไรก็คิดไม่ออก ในเมื่อของทุกอย่างล้วนเป็นพวกเขาควบคุมดูแลทุกขั้นตอน แม้แต่ตำหนักแห่งนี้ก็มีแต่คนแคว้นฉู่เท่านั้นที่สามารถเข้าไปถึงที่เก็บของได้

“มันเป็นไปได้อย่างไรขอรับท่านเสนาบดี พวกเราคุ้มกันและตรวจสอบเป็นอย่างดี ไม่มีทางที่มันจะเป็นของปลอมไปได้เด็ดขาด” ผู้ช่วยนามเหล่าเปียวนั่งแทบไม่ติดเช่นกัน ของที่หายไปล้วนเป็นของสำคัญและมีมูลค่ามหาศาล บางชิ้นก็มีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น

“ตรวจสอบดีหรือยัง ไม่แน่อาจมีคนแอบเข้ามาขโมยในระหว่างเดินทางก็ได้ ถ้าหาทางออกที่ดีไม่ได้พวกเจ้ารู้ใช่หรือไม่ต่อไปแม้แต่ลมหายใจก็อาจจะไม่มีอีกต่อไป”

“พวกเราตรวจสอบดีแล้วขอรับท่านเสนาบดี ตั้งแต่วันแรกที่เราออกจากแคว้นจนมาถึงที่นี่ ไม่มีคนนอกเฉียดเข้าใกล้เราเลยขอรับ จะมีก็แต่....”

“แต่อะไรก็รีบ ๆ พูดมา” เตี่ยซำฮวงตวาดลั่น เรื่องร้อนใจเช่นนี้กลับเอาแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้ คนคุ้มกันเป็นร้อยแต่กลับปล่อยให้คนมาหยามถึงที่ได้อย่างไร

“โส่วฮุ่ยขอรับ ตั้งแต่วันงานเลี้ยงที่เมืองหน้าด่านข้าก็ไม่เห็นเขาอีกเลย ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นฝีมือคนผู้นั้นก็ได้นะขอรับ”

“โส่วฮุ่ยหรือ มีความเป็นไปได้สูง คนผู้นั้นแม้จะเป็นบุตรชายท่านราชครู แต่ใครจะรู้ตัวตนที่แท้จริงเล่า ในเมื่อเขาโตที่แคว้นเป่ยไม่มีอะไรยืนยันนี่ว่าโส่วฮุ่ยจะจงรักภักดีต่อเรา” เสนาบดีเฒ่าเริ่มคิดวิเคราะห์ตามเหตุและผล หากพิจารณาให้ดีตั้งแต่วันงานเลี้ยงโส่วฮุ่ยก็หายหัวไปเลย ทั้งยังไม่ติดต่อกับใครปิดจวนเงียบ งานนี้ท่านราชครูจะต้องรับผิดชอบร่วมด้วย

“วันก่อนข้าให้คนไปหาเขา แต่คนในจวนบอกว่าโส่วฮุ่ยไม่อยู่ยังไม่กลับจากเมืองหน้าด่าน มิใช่ว่าจงใจหลบหน้าพวกเราหรือขอรับ”

“จงไปสืบมาหากเขามีส่วนเกี่ยวข้องจริงแล้วละก็ ข้าจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ ท่านราชครูจะต้องรับผิดชอบทั้งหมด จัดการให้เงียบที่สุดเล่า ที่นี่ต่างบ้านต่างเมืองเราทำอะไรมากไม่ได้”

“ขอรับ แล้วเรื่องของปลอมพวกนี้จะจัดการอย่างไร อีกไม่กี่วันก็จะต้องเข้าเฝ้าฮ่องเต้ซิงเสวียนจงแล้วนะขอรับ”

“ข้าเองก็ยังคิดไม่ตก น่าเสียดายที่เราใช้ยาหลอนประสาทไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่มันกลับไม่ได้ผล จะเอากลับมาใช้อีกก็คงยากแล้ว” 

“เอ่อ... ใต้เท้า ข้ารู้ว่ามันค่อนข้างเสี่ยง ท่านจะลองฟังสักหน่อยไหมขอรับ” ผู้ช่วยเหล่าเปียวยืดตัวเข้าหากระซิบกระซาบข้างหูเสนาบดีเฒ่า พร้อมกับบอกถึงแผนการที่ตนพอจะนึกออก ใช่ว่าเรื่องที่เขาเสนอไปจะเป็นเรื่องแปลกใหม่ไม่เคยทำเสียเมื่อไร หากทำให้แนบเนียนได้นอกจากหลอกจักรพรรดิแคว้นเป่ยได้ พวกตนยังสามารถเอาเรื่องนี้ขึ้นมาข่มขู่ต่อรองหาผลประโยชน์จากมันได้อีกด้วย

เสนาบดีเตี่ยซำฮวงพยักหน้ารับรู้ทุกขั้นตอน ความเสี่ยงและความเป็นไปได้มีเท่ากัน แต่ถ้าหากทำสำเร็จพวกตนก็จะได้เปรียบ ทั้งยังสามารถโยนความผิดเรื่องของหายได้อีกด้วย

“ดี จัดการเลย เรื่องเวลาไม่ต้องห่วงข้าจะหาเรื่องถ่วงเวลาให้เอง”

“เช่นนั้นข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยขอรับ”

หลังจากแยกกันกับเสนาบดีเตี่ยซำฮวง ผู้ช่วยเหล่าเปียวเรียกหาหมอประจำคณะทูตอย่างรีบร้อน โดยไม่รู้เลยว่าเหล่านางกำนัลที่เดินกันขวักไขว่มีคนของฉู่หรงปะปนอยู่ แม้แผนการของพวกเขาจะเป็นความลับสำหรับคำภายนอกมากแค่ไหน ทว่ามันกลับมิใช่ความลับสำหรับคนของแคว้นฉู่

วันรุ่งขึ้นเตี่ยซำฮวงได้แสร้งล้มป่วยหนัก เพื่อเป็นข้ออ้างในการขอยืดระยะเวลาออกไป โดยอ้างว่าตัวเขานั้นเดินทางมาไกล ทั้งยังไม่คุ้นกับสภาพอากาศ ทำให้อาการเจ็บป่วยเรื้อรังกำเริบ ช่วงนี้ไม่อาจจะลุกจากเตียงได้และเกรงว่าจะนำโรคร้ายไปติดผู้อื่น จึงขอเวลาอีกสิบวันเมื่อดีขึ้นตัวเขาจะเข้าพบองค์จักรพรรดิทันที

ด้านจักรพรรดิซิงเสวียนจงนั้นคาดการณ์ไว้ก่อนแล้วว่าอีกฝ่ายจะมาไม้นี้ พระองค์จึงแสร้งเล่นตามน้ำไป พร้อมกันนั้นก็ยังส่งหมอหลวงคอยดูแลคณะราชทูตแคว้นฉู่เป็นอย่างดี อย่าได้ขาดตกบกพร่อง ความหมายของพระองค์นั่นคือให้จับตาดูทุกฝีก้าว

ส่วนเรื่องของอำมาตย์โส่วไม่มีทางที่คนเหล่านั้นจะสืบหาได้ ในเมื่อหลี่มู่กวาสั่งคนดักไว้แล้วทุกทาง แม้แต่นายอำเภอผู้สมรู้ร่วมคิด บัดนี้ก็ถูกสั่งเก็บเข้าคุกหลวงเป็นที่เรียบร้อย

“ซิงเยี่ยนเจ้ามีความคิดอย่างไร” ฮ่องเต้เสวียนจงเรียกเหล่าโอรสของพระองค์ รวมไปถึงแม่ทัพหลี่พร้อมภรรยาเข้าพบเพื่อหารือในครั้งนี้อีกด้วย อย่างไรเสียมีคนช่วยคิดก็ดีกว่าต้องมานั่งคิดคนเดียว

“ทูลเสด็จพ่อ ลูกคิดว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตรของเรา เช่นนั้นเราไม่ลองยืมแรงพวกเขาช่วยเราอีกทางพ่ะย่ะค่ะ”